Tην εικόνα που έχτιζε στα προηγούμενα τρία ματς της σειράς, όπου ήταν παραπάνω από ανταγωνιστική, κερδίζοντας το ένα παιχνίδι και χάνοντας στο τέλος τα άλλα δυο, γκρέμισε στον 4ο ημιτελικό η ομάδα μπάσκετ γνωρίζοντας τη συντριβή από τον Παναθηναϊκό Superfoods με 67-105.. Οι παίκτες μας δεν μπήκαν πρακτικά ποτέ στον αγώνα... Βρέθηκαν με το καλημέρα πίσω με το σκορ στο 1-15, όπως έγινε πάνω-κάτω και στα προηγούμενα ματς της σειράς, αλλά αυτή τη φορά δε μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει.. Δε βγήκαν τα σουτ, δεν βγήκαν οι επιλογές (ή εμμονές) του πάγκου, δεν άφησαν κανένα περιθώριο οι διαιτητές που ήταν προκλητικοί ακόμα και με τέτοια διαφορά .. Πάλι καλά που μπήκε το καλάθι στην εκπνοή και δεν έγινε νέο ρεκόρ μεγαλύτερης εντός έδρας ήττας, αλλά απλά ισοφαρίστηκε το παλιό...
Για άλλο ένα παιχνίδι με αντίπαλο τους πράσινους η επίθεση μας περιορίστηκε γύρω στους 70π (70 στο 1ο, 71 στο 2ο, 72 στο 3ο, 67 στο 4ο) με τους μόνους που είχαν επαφή με το καλάθι να είναι ο Ukic (16π με 6/12 σουτ), ο Μαυροκεφαλίδης (14π με 4/7 σουτ και 6/6 βολές - το τρίλεπτο διάστημα που τροφοδοτήθηκε για να κερδίζει φάουλ από τον Gabriel ήταν το μόνο που είχαμε συγκεκριμένο αγωνιστικό σχέδιο στο παρκέ..) και ο Μαυροειδής (10π). Αμυντικά ήμασταν τουλάχιστον τραγικοί ... χαρακτηριστικό πως στην 4η περίοδο το σκορ έγινε από 59-85, 59-100 με απανωτούς αιφνιδιασμούς των πράσινων ενώ είχαμε μηδέν φάουλ και δεν κόψαμε κανένα... Βέβαια ήταν δύσκολο να πιέσει αμυντικά η συγκεκριμένη πεντάδα που είχε επιλεχθεί εκείνο το διάστημα..
Σαν να μην έφτανε η ταπεινωτική ήττα, τραυματίστηκε και ο McGrath λίγο πριν τη λήξη με συνέπεια να είναι τουλάχιστον αμφίβολη η παρουσία του στα πρώτα ματς της σειράς των ημιτελικών .
Τον Παναθηναϊκό (Superfoods) υποδέχεται απόψε στο ΟΑΚΑ η ομάδα μπάσκετ στον 4ο αγώνα της ημιτελικής σειράς των playoff της Α1, στον απόηχο της κατάκτησής της Euroleague από την Fenerbahce. Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος δεν αντιμετωπίζει αγωνιστικά προβλήματα, ενώ και η τριπλέτα των Μωραϊτη-Σκουλίδα-Τσαλμπούρη ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της με την ομάδα Νέων κατακτώντας το Final4 της ΕΣΚΑ.. Βέβαια είναι εξαιρετικά απίθανο να μπει στη δωδεκάδα έστω κι ένας από τους τρεις με βάση το χρόνο που (δεν) έχουν πάρει τους τελευταίους μήνες. Σημαντικό πως μετά τη νίκη στον 2ο ημιτελικό, η ομάδα δεν έχει το άγχος και μπορεί να παίξει πιο ελεύθερα. Από την άλλη οι πράσινοι έχουν αμφίβολους τους James, Φώτση - με τον δεύτερο βέβαια να παίζει έτσι κι αλλιώς από ελάχιστα έως καθόλου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που φτάνουμε μια σειρά playoff σε 4ο παιχνίδι, ενώ συνήθως χάνουμε με 3-1 όταν έχουμε μειονέκτημα έδρας.
Θα μπορούσαμε να βάλουμε σε αυτή την κατηγορία τα προημιτελικά του 1987/88, όταν έχοντας 2-0 επί των πράσινων στην κανονική διάρκεια, χάσαμε εύκολα με 58-78 στο ΣΕΦ στον τυπικά 3ο αγώνα ως γηπεδούχοι, αλλά και τον 4ο πάλι στο ΣΕΦ ως φιλοξενούμενοι με 81-71. Η σειρά κρίθηκε στο νικηφόρο για μας 5ο αγώνα στο κλειστό του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας.
Το ίδιο ισχύει και για τα προημιτελικά του 1988/89, πάλι με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, όταν με 1-1 νίκες στην κανονική διάρκεια, χάσαμε 86-69 στον Τάφο του Ινδού στο 3ο ματς, και υποδεχτήκαμε τους πράσινους πάντα χωρίς ξένο μετά τη φυγή του Vranes στον 4ο αγώνα στο κλειστό του Ιωνικού και χάσαμε 75-76. Στη συνέχεια της post season, αντιμετωπίσαμε τον Απόλλωνα για την έξοδο στην Ευρώπη, είχαμε 1-1 στην regular, κερδίσαμε εμφατικά με 107-74 στον Ιωνικό, χάσαμε 75-61 στην Πάτρα στο 4ο αγώνα - για να κριθεί η σειρά σε ...ουδέτερο (έτσι ίσχυε τότε), στο Ναύπλιο όπου χάσαμε (και με τον Ψωμιάδη να αφήνει απλήρωτα νερά κλπ για να τα πληρώσουν τα πούλμαν της Original ...)
Το 1992/93, έχοντας αποκλειστεί στα προημιτελικά από τον Παναθηναϊκό, αντιμετωπίσαμε το Περιστέρι με μειονέκτημα έδρας. Κάναμε το break στον πρώτο αγώνα στο κλειστό της Κέννεντυ με 79-81, κερδίσαμε και το 2ο στο Μόσχος με 100-83. Έχοντας χάσει στο Περιστέρι το 3ο ματς με 82-78, νικήσαμε στο 4ο παιχνίδι στο Μόσχος με 73-69. Κορυφαίος στη σειρά ήταν ο Κώστας Παταβούκας, παρά την προσφυγή που είχε κάνει, στα τελευταία του ματς με τα κιτρινόμαυρα.
Το 1997, πάλι με μειονέκτημα έδρας παίξαμε σε σειρά best of three στους τελικούς με τον Ολυμπιακό. Χάσαμε το πρώτο με 68-62, νικήσαμε το 2ο στο ΟΑΚΑ με 78-77, χάσαμε την ευκαιρία μας στο ΣΕΦ στο 3ο με 53-49, και στο 4ο ματς στο ΟΑΚΑ δεν είχαμε αντίδοτο στα τρίποντα του Tomic και χάσαμε με 53-68.
Την επόμενη χρονιά αντιμετωπίσαμε και πάλι τον Ολυμπιακό με μειονέκτημα έδρας στους μικρους τελικούς όμως. Πάλι χάσαμε 3-1 τη σειρά - 72-71 το πρωτο στο ΣΕΦ, νίκη με 75-61 στον 2ο στο ΟΑΚΑ, ήττα με κάτω τα χέρια 90-60 στο 3ο ματς του ΣΕΦ και ήττα με 54-58 πάλι στο ΟΑΚΑ .
Ξανά μικροί τελικοί με τον Ολυμπιακό το 1999/00, ξανά με μειονέκτημα έδρας, ξανά ήττα με 3-1. Χάσαμε 72-56 στο ΣΕΦ, νικήσαμε 66-56 στο ΟΑΚΑ, παλαίψαμε αλλά χάσαμε 60-54 στο Φάληρο και ήττα με 67-72 στο 4ο παιχνίδι της σειράς (με τους ερυθρόλευκους για κάποιον 'απροσδιόριστο' λόγο να εκτελούν 43 βολες έναντι 16 της ΑΕΚ στα δυο τελευταία ματς, ενώ στα δυο πρώτα ήταν 41-37 ...)
Πάλι σειρά best of 5 με τον Ολυμπιακό, αλλά στους τελικούς αυτή τη φορά το 2002, και με την Α.Ε.Κ. να έχει το πλεονέκτημα έδρας. Αν και βρέθηκε να χάνει με 0-2 στο ξεκίνημα της σειράς (74-82 στο ΟΑΚΑ, 75-70 στο ΣΕΦ), νίκησε 84-78 στο 3ο παιχνίδι, ακύρωσε τη φιέστα των ερυθρόλευκων στο ΣΕΦ κερδίζοντας με 60-61, για να σηκώσει τελικά το πρωτάθλημα στο 5ο ματς στο ΟΑΚΑ.
Την επόμενη χρονιά, πάλι τελικούς, αλλά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό και μειονέκτημα έδρας, χάσαμε και τότε τη σειρά με 1-3. Ήττα με 77-68 στα Πατήσια, νίκη 72-67 στα Λιόσια με σούπερ Μπουρούση, ήττα 84-73 στο τρίτο παιχνίδι και με 80-81 στην παράταση (71-71κδ) στα Λιόσια στο 4ο τελικό, με τον προερχόμενο από τραυματισμό Ντικούδη να είναι στη δωδεκάδα αλλά να μην αγωνίζεται.
Το 2003/04, για τους μικρούς τελικούς με τον Ηρακλή, πάλι με μειονέκτημα έδρας, ήταν η πρώτη φορά που πήγαμε μια σειρά χωρίς πλεονέκτημα σε 5ο παιχνίδι. Χάσαμε 81-73 στο Ιβανώφειο, κερδίσαμε 88-77 στα Λιόσια (κεκλεισμένων των θυρών), ήττα στο 3ο ματς με 89-70 στη Θεσσαλονίκη και νίκη στο συγκλονιστικό 4ο αγώνα στα Λιόσια (πάλι χωρίς θεατές λόγω της τιμωρίας μας για όσα είχαν γίνει με το Μαρούσι στα ημιτελικά) με 109-107 - στην 3η παράταση. 78-78 κδ, 85-85 η 1η, 99-99 η 2η)
Tην επόμενη σεζόν είχαμε για πρώτη φορά best of 5 σειρά και στα ημιτελικά. Παίξαμε με το 2ο Μαρούσι και το αποκλείσαμε με 3-1 παρά το μειονέκτημα έδρας. Νίκη 73-74 στον Άγιο Θωμά, νίκη 86-77 στο Γαλάτσι, ήττα 76-62 στο 3ο παιχνίδι και πανηγυρική πρόκριση στους τελικούς με 69-63 στο Γαλάτσι στον 4ο αγώνα (σε ματς που τα ΜΑΤ έκαναν αναίτια επίθεση στον κόσμο μας)
Στη συνέχεια παίξαμε τελικούς με τον Παναθηναϊκό, πάλι με μειονέκτημα και ξανά χάσαμε με 3-1 τη σειρά παίζοντας όλα τα ματς χωρίς τον τραυματία Toby Bailey. Ήττα με 78-62 στο ΟΑΚΑ, νίκη 84-79 στο Γαλάτσι, ήττα 79-71 στο τρίτο ματς και με 71-87 στον 4ο αγώνα (που σημαδεύτηκε και αυτός από επεισόδια)
Τελευταία φορά που παίξαμε 4ο παιχνίδι σε σειρά best of 5, ήταν πέρσι στους μικρούς τελικούς, όταν παρά το μειονέκτημα έδρας κερδίσαμε με 3-1 τον Άρη. Νίκη με 67-77 στο Αλεξάνδρειο, νίκη 89-84 στο ΟΑΚΑ, ήττα στη Θεσσαλονικη με 74-69 στο 3ο αγώνα και επικράτηση με 89-81 στον 4ο στο ΟΑΚΑ για την κατάκτηση της 3ης θέσης .
Μια πολύ καλή Α.Ε.Κ., παρά το μουδιασμένο της ξεκίνημα και πάλι καθώς έχανε με 12-2 στο 7΄, αντέδρασε και πάλι στη δεύτερη περίοδο όπως έγινε και στον πρώτο ημιτελικό, κατάφερε να προηγηθεί με 8π (44-52) στο 27'39" και να μειώσει μετά σε 66-64 στο 36' . Σίγουρα οι συνθήκες ήταν ιδανικές για να γίνει το διπλό, αφού δεν υπήρχε πολύς κόσμος ενώ ήταν εκτός αποστολής στους αντιπάλους μας ο James, όμως δε βρέθηκε ποτέ λύση στο μαρκάρισμα του Nick Calathes που τέλειωσε με 26π-6ασ-6ρ, ενώ δεν μπορέσαμε να βρούμε κι εμείς με τη σειρά μας λύσεις επιθετικά από τους παίκτες μας στην περιφέρεια εκτός του Κροάτη που σκόραρε 14π. Dixon, Λαρεντζάκης, Βασιλειάδης, Newley, McGrath σκόραραν αθροιστικά μόλις 15 πόντους με 4/17 σουτ.. Αναμφίβολα όμως δεν υπάρχει σύγκριση με τα παιχνίδια που κάναμε πέρσι στα ημιτελικά με τον Ολυμπιακό
Κάτω από τα καλάθια τα πράγματα ήταν καλύτερα, με τον Μαυροειδή (παρά τα αρκετά χαμένα σουτ) να κάνει εξαιρετικά playoff και τον Λουκά να δίνει αρκετές λύσεις στην επίθεση για πρώτη φορά κόντρα στους πράσινους. Μαζί με τον Sakota και τον Elonu, κάλυψαν αρκετά καλά τους αντίπαλους ψηλούς. Κι ίσως να ήταν διαφορετική η εξέλιξη αν μπορούσε να δώσει περισσότερο σκοράρισμα ο Milosevic (ή ο Newley) ειδικά από τη στιγμή που δε μπορέσαμε να περιορίσουμε τον KC Rivers που σκόραρε 19π κάνοντας πολύ μεγάλη ζημιά στην άμυνά μας.
Τα στιγμιότυπα από τη nova (που χρειάστηκε πάνω από 12 ώρες να μονταριστούν και να ανέβουν)
Τον Παναθηναϊκό (Superfoods) αντιμετωπίζει απόψε το απόγευμα η ομάδα μπάσκετ στον τρίτο αγώνα της σειράς των ημιτελικών της Α1. Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος δεν αντιμετωπίζει αγωνιστικά προβλήματα, πέρα από το γεγονός πως δεν μπορεί να υπολογίζει στους Μωραϊτη, Τσαλμπούρη, Σκουλίδα (που έτσι κι αλλιώς εκτός δωδεκάδας είναι μόνιμα) αφού στις 10 το βράδυ θα παίξουν με την Νέων στον τελικό του Final4 της ΕΣΚΑ στο Ζηρίνειο κόντρα στον Δούκα.
Η προϊστορία μας με τους πράσινους εκτός έδρας είναι αποκαρδιωτική αφού έχουμε να τους κερδίσουμε από το φθινόπωρο του 1996 (με Coldebella) στην κανονική περίοδο και από το 1991 στα playoff . Το σερί εις βάρος μας είναι 27-0 συνολικά και 12-0 σε post season.. Ας δούμε όμως γενικά την προϊστορία μας σε ημιτελικές σειρές playoff.
Το 1987/88, έχοντας αποκλείσει τον Παναθηναϊκό με 3-2 στα προημιτελικά, αντιμετωπίσαμε τον 1ο της κανονικής περιόδου Άρη, που μας είχε κερδίσει και τις δυο φορές στη regular και ήθελε μια ακόμα νίκη για να πάει τελικό. Μας κέρδισε με 104-73 στο Αλεξάνδρειο και το εξασφάλισε.
Το 1991/92 τερματίσαμε 4οι στην κανονική περίοδο ξανά, αλλά δεν είχαμε σειρές ημιτελικών, καθώς έγινε ιδιότυπο final-4 με τους τέσσερις πρώτους της regular να μεταφέρουν και τα αποτελέσματά τους σε αυτό, και να παίζουν σε όμιλο όλοι με όλους. Έχοντας μόνο μια νίκη στην κανονική περίοδο κόντρα στον Άρη, δεν είχαμε καμιά απολύτως ελπίδα. Ξεκινήσαμε με 1-11, έναντι 10-2 του ΠΑΟΚ, 7-5 του Ολυμπιακού και 6-6 του Άρη. Πρακτικά το διπλό μας στο ΣΕΦ επί του Πανιώνιου που έφερε εμάς 4ους αντί των κυανέρυθρων, έδωσε το προβάδισμα στους ερυθρόλευκους έναντι του Άρη για τη 2η θέση (εμείς είχαμε κερδίσει τον Άρη, ενώ ο Πανιώνιος τον Ολυμπιακό) και μας στέρησε την παρουσία στο Κυπελλούχων όπου πήγε ο Άρης και το κατέκτησε ενώ εμείς στο Korac (για να αποκλειστούμε από τη Graveline)
Ξαναβρεθήκαμε στα ημιτελικά το 1996/97, όταν σαν 2οι αποκλείσαμε με sweep 70-54 στο ΟΑΚΑ και 68-70 στο Αλεξάνδρειο τον 6ο ΠΑΟΚ (που είχε αποκλείσει νωρίτερα τον 3ο Παναθηναϊκό).
Την επόμενη χρονιά σαν τέταρτοι παίξαμε με τον 1ο της κανονικής περιόδου Παναθηναϊκό, σε σειρά best of three, χάσαμε 67-57 τον πρώτο αγώνα, νικήσαμε 65-56 στην έδρα μας και χάσαμε 51-47 στον 3ο και τελευταίο και επεισοδιακό (με το ξύλο Φάνη-Ξανθού).
Ξανά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό το 1999/00 σε σειρά best of three, εμείς σαν 3οι κι αυτοί σαν 2οι, χάσαμε 79-69 στον 1ο αγώνα, νικήσαμε 77-67 στο 2ο και γνωρίσαμε την βαριά ήττα με 88-60 στον 3ο και καθοριστικό αγώνα.
Tρίτη συνεχόμενη φορά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά, έχοντας μειονέκτημα έδρας, εμείς 4οι αυτοί 1οι, και με σφαγιαστικές διαιτησίες χάσαμε 84-80 το πρώτο ματς και 74-82 το 2ο και τελευταίο του Duda στον πάγκο μας.
Την επόμενη χρονιά, έχοντας τερματίσει πρώτοι στη regular αντιμετωπίσαμε τον 4ο Ηρακλή και τον αποκλείσαμε με sweep, 77-68 στο ΟΑΚΑ και 86-88 στο Ιβανώφειο .
To 2002/03, σαν 2οι αντιμετωπίσαμε τον 3ο Ολυμπιακό και τον αποκλείσαμε με 2-1. Κερδίσαμε το πρώτο ματς με 68-66 στα Λιόσια, χάσαμε 77-65 στον Κορυδαλλό, νικήσαμε το τρίτο με 84-64, και αποφασίστηκε επανάληψη του πρώτου αγώνα, τον οποίο κερδίσαμε με 74-61 .
Την επόμενη χρονιά, σαν 6οι αποκλείσαμε στα προημιτελικά τον Άρη, αλλά στα ημιτελικά αποκλειστήκαμε από το 2ο Μαρούσι με ήττες 78-67 στον Άγιο Θωμά και 85-91 στα Λιόσια (παίξαμε χωρίς τους τραυματίες Γλυνιαδάκη, Μισιακό ενώ ο Lollis αποχώρησε τραυματίας στο 3ο λεπτό).
Ξανά 6οι την επόμενη σεζόν στην regular, ξανά αποκλείσαμε τον 3ο Άρη στα προημιτελικά, ξανά με το 2ο Μαρούσι στα ημιτελικά, αλλά τώρα σε best of five σειρά πήραμε την πρόκριση με 3-1 νίκες. Κερδίσαμε 73-74 τον πρώτο αγώνα στον Άγιο Θωμά, και 86-77 τον 2ο στο Γαλάτσι, χάσαμε 76-62 στον 3ο και κερδίσαμε με 69-63 στον 4ο πάλι στην έδρα μας .
Tέλος πέρσι, αντιμετωπίσαμε στα ημιτελικά σαν 4οι τον 1ο Ολυμπιακό και αποκλειστήκαμε με 3-0. Βαριά ήττα 93-58 στο ΣΕΦ στον πρώτο αγώνα, νέα ήττα με 80-67 στον 2ο που σημαδεύτηκε από το επεισόδιο Zdovc-Green και τέλος ήττα με 75-89 στο ΟΑΚΑ στο τρίτο παιχνίδι .
Επιτέλους νίκη κόντρα σε κάποιον από τους μόνιμους πρωταγωνιστές του πρωταθλήματος (από τότε που διέλυσε την ομάδα ο Φιλίππου) για την Α.Ε.Κ. που κέρδισε με 71-70 τον Παναθηναϊκό. Αυτή τη φορά κατάφερε να πιεί νερό από τη βρύση, σε αντίθεση με το ΣΕΦ το 2014/15, τα δυο εντός, το εκτός στο ΟΑΚΑ και τον τρίτο ημιτελικό πέρσι, όπως και τα άλλα δυο εντός ματς φέτος που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν μπόρεσε. Χρειάστηκε να περάσουν 9 χρόνια -από τον Απρίλιο του 2008 -ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για να κερδίσουμε ξανά τους πράσινους. Στο ενδιάμεσο διάστημα είχαν προηγηθεί 13 συνεχόμενες ήττες εντός κι εκτός έδρας, οι 6 εντός από τον Παναθηναϊκό και συνολικά 31 αν προσθέσουμε κι αυτές από τον Ολυμπιακό αυτά τα 9 χρόνια.. Αυτή ήταν και η πρώτη νίκη σε ημιτελική σειρά μετά από το 2004/05 και το break στο Μαρούσι. Έτσι ισοφάρισε την ημιτελική σειρά κι εξασφάλισε πως θα έχει άλλο ένα ματς μπροστά στο κοινό της την Δευτέρα.
Καλύτερος παίκτης μας ήταν ο Milosevic που έδειξε κι αυτή τη φορά πόσο έλλειψε το προηγούμενο τρίμηνο και πόσο διαφορετική θα ήταν η ευρωπαϊκή μας συνέχεια αν ήταν παρών στα ματς με τους Μονεγάσκους. Όμως πέρα από τον Βόσνιο, τον MVP των playoff Μαυροειδή (14,3π-6,8ρ έχει στα 4 ματς της post season), τα κρίσιμα σουτ του Sakota, την άμυνα και τα τρίποντα του Newley, τις βοήθειες του Λαρεντζάκη και τη σοβαρότητα στην κυκλοφορία από την τριάδα των οργανωτών Ukic-McGrath-Dixon, ιδιαίτερα κομβικός ήταν ο ρόλος του Elonu. Γέμισε τη ρακέτα μας, μοίρασε τάπες (4) και περιόρισε τη δράση των Singleton-Gist. Αν είχαμε καλύτερη ευστοχία θα μπορούσαμε να κερδίσουμε πολύ ευκολότερα. Όμως θα μπορούσαμε να είχαμε χάσει και με κάτω τα χέρια αν δεν γυρνούσαμε από το 33-44 στα τέλη του ημιχρόνου που έγινε 44-44 στα μέσα της τρίτης περιόδου. Ή αν δεν ανέβαζε την πίεση ο κόσμος εξαγριωμένος από την κάκιστη διαιτησία, που είχε αποκορύφωμα την τεχνική στον Μανωλόπουλο που έκανε το 48-50, 48-55 ..
Την τελευταία της -λογικά- ευκαιρία για μια μεγάλη νίκη στο πρωτάθλημα σε αυτή την τριετία της επιστροφής, έχει απόψε η ομάδα μπάσκετ υποδεχόμενη τον Παναθηναϊκό Superfoods στο ΟΑΚΑ. Το σερί απέναντι στους δυο έχει φτάσει το 0-16, ενώ έκλεισαν 9 χρόνια από την τελευταία νίκη εντός έδρας επί των πράσινων και έχουν συμπληρωθεί ήδη 12 από την τελευταία στα playoff. Aγωνιστικά δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και όλοι οι παίκτες μας είναι στη διάθεση του Σωτήρη Μανωλόπουλου.
Συνολικά στα Playoff έχουμε υποδεχτεί 12 φορές τους πράσινους και οι νίκες είναι 7-5.
Το 1987/88 έχοντας τερματίσει 4οι στη regular αντιμετωπίσαμε τους 5ους πράσινους έχοντας μεταφέρει τις 2 νίκες που κάναμε στην κανονική περίοδο. Χάσαμε εύκολα με 58-78 στο ΣΕΦ που έγινε ο πρώτος προημιτελικός κι αφού ηττηθήκαμε στο 4ο πάλι στο ΣΕΦ, κερδίσαμε με 76-75 τον Παναθηναϊκό στο κλειστό του Ιωνικού ΝΦ τη Μεγάλη Τετάρτη παίρνοντας και το εισιτήριο για τα ημιτελικά .
Χωρίς τον Vranes (και γενικά ξένο αφού τότε δεν επιτρεπόταν η αντικατάσταση) δεν είχαμε απάντηση στον Edgar Jones και χάσαμε με 75-76 από τους πράσινους στα προημιτελικά του 1988/89, πάλι στο κλειστό του Ιωνικού ΝΦ.
Νίκη με 90-83 στα playoff του 1990/91 στο 'Γ.Μόσχος', στον όμιλο για την έξοδο στο Korac.
Mε τον Νίκο Νεσιάδη υπηρεσιακό προπονητή στον πάγκο και παρά τις προσφυγές που ταλάνιζαν την ομάδα κερδίσαμε με 74-67 τον Παναθηναϊκό στα προημιτελικά του 1992/93 και οδηγήσαμε τη σειρά σε 3ο παιχνίδι στη Γλυφάδα.
Με 65-56 κερδίσαμε τον 2ο ημιτελικό το 1997/98 στο ΟΑΚΑ οδηγώντας τη σειρά σε τρίτο ματς (το γνωστό επεισοδιακό) .
Παρά την απουσία του Κορωνιού έχοντας super Bowie (24π-4ασ) κερδίσαμε 77-67 το 2ο παιχνίδι της σειράς των ημιτελικών το 1999/00.
Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια για να χάσουμε ξανά εντός έδρας από τον Παναθηναϊκό σε playoff, με 74-82 στον 2ο ημιτελικό του 2000/01 που έπαιζε με παίκτες παραπάνω - τους διαιτητές
Από το report του αγώνα : Στα 57.2" γίνεται η φάση του αγώνα... Το
χρονόμετρο μηδενίζει, και ο κατασκηνωμένος στην μπασκέτα μας Rebraca
καρφώνει κάνοντας το 72-74 . Γίνεται διακοπή στα 51.4" και μετά
από συσκέψεις επί συσκέψεων και με τη ...σύμφωνη γνώμη του ...ξάδερφου
που έβλεπε προφανώς από το NOVA θεώρησαν εμπρόθεσμο το καλάθι του Παναθηναϊκού,
παρά το ότι για τη γραμματεία είχε λήξει η επίθεση
Mε αποκάλυψη του αγώνα τον Γιάννη Μπουρούση που λόγω του τραυματισμού του Ντικούδη έπαιξε βασικός 5 μήνες πριν κλείσει τα 20 του χρόνια και είχε 10π-8ρ, κερδίσαμε 72-67 στον 2ο τελικό του 2002/03 .
Παίζοντας ξανλα χωρίς τον
Ντικούδη (που ήταν για τυπικούς λόγους στην 12δα), με τους Betts, Κικίλια,
Ταπούτο να φορτώνονται φάουλ από τους απαράδεκτους Τανατζή-Καρούση,
με τραγικά ποσοστά ευστοχίας στις βολές (μόλις 21/38) και με ένα απαράδεκτο
επιθετικά Crispin χάσαμε στην παράταση με 80-81 στον 4ο τελικό λίγες μέρες μετά.
Mε 4000 κόσμο στις εξέδρες (αλλά πάλι δε γέμισε το Γαλάτσι) νικήσαμε με 84-79 τον Παναθηναϊκό στον 2ο τελικό του 2004/05.21π ο Νίκος Ζήσης, 16 ο Πελεκάνος που πήρε τη θέση του τραυματία Bailey στη βασική πεντάδα, 15 ο Kus και 11π-7ρ ο Nicevic.
Tέλος στον 4ο τελικό, παραμονή του Αγίου Πνεύματος χάσαμε με 71-87 από τους πράσινους παρά τους 19π του Χατζή .
Στο τεύχος 335 του All Star Basket (Απρίλιος 2017) πέρα από τη συνέντευξη Dixon (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ MIKE DIXON ΣΤΟ ALL STAR) υπήρχαν ακόμα μια αναφορά για τα γήπεδα και το κλειστό του τέννις που σκέφτεται για έδρα η ΚΑΕ
σχόλιο για το Champions League και το Eurocup από την 'κουρούνα'
Τέλος στη στήλη του suspect, υπάρχουν αναφορές για Αγγελόπουλο, Zdovc, Sakota
