ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΘΕΜΗ...
Απο χθες η οικογενεια μας η οικογενεια της ΑΕΚ εγινε φτωχοτερη.Χασαμε τον πατερα μας .Γιατι ετσι μας αποκαλουσε ολους.Παιδια του.Ολους εμας του σημερινους
πενηνταρηδες που με ενα εικοσαρικο στη τσεπη,στα χρονια της δεκαετιας του 70, ακολουθουσαμε την αγαπημενη μας ΑΕΚΑΡΑ στα γηπεδα της επαρχιας και του εξωτερικου.Ατελειωτες ωρες στα πουλμαν που με αρχηγο τον αγαπημενο πατερα μας ΘΕΜΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟ ,ευρυτερα γνωστο σαν ΣΑΛΙ,ταξιδευαμε στο ονειρο.
Ανθρωπος που υπηρετησε με ανιδιοτελεια την ιδεα ΑΕΚ.Παντα παρων σε χαρες και λυπες.Παντα με το χαμογελο στο στομα.Και εμεις τα παιδια του παντα κρεμασμενοι απο τα χειλη του, να ακουσουμε το θρυλικο του ποιημα το ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΣΑΛΙ.Μπορω να διηγουμαι ωρες ατελειωτες ιστοριες με τον ΣΑΛΙ αλλα η οδυνη μου ειναι μεγαλη γιατι δεν προλαβα να του προσφερω μαζυ με τα αλλα παιδια του ενα τελευταιο ταξιδι στο εξωτερικο τιμης ενεκεν,οπως του ειχαμε υποσχεθει.Η κηδεια του θα γινει αυριο 11.30 στο νεκροταφειο Αγιων Αναργυρων.
Με δακρυα στα ματια σε χαιρεταω αγαπημενε μας πατερα.
Καλο ταξιδι ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΣΑΛΙ.Θα μας λειψεις.
ΤΑΚΗΣ
ενα απο τα παιδια σου
Και οι στίχοι (χωρίς τις διασκευές του Θέμη -κι όχι μόνο)
Όταν γλύκαινε ακόμη την ζωή μου η ελπίδα σαν τρελλός αγαπούσα μια ξανθή Ελληνίδα , που μου είχε τον νου μου η ματιά της πλανέψει και τους πόθους μου αρπάξει και τα νιάτα μου κλέψει . Με παλιούς μου συντρόφους , μια βραδιά εγλεντούσα και στο γλέντι να σβύσω τον καημό μου ζητούσα , όταν ένας Εβραίος πονηρά με κοιτάει και μου λέει κρυφα :”η Ρωμηά σ’ απατάει” . Του πετάω φλουριά , μου θολώνει το μάτι , καβαλλάω ευθύς το γοργό μου το άτι και στο σπίτι της τρέχω , στη μικρούλα φωλιά της όπου είχα περάσει γλυκές νύχτες σιμά της . Με τα μάτια θολά , μα τον νου φλογισμένο σπω την πόρτα κι ευθύς μες στην κάμαρα μπαίνω . Και στου λύχνου το φως που σιγά τρεμοσβούσε η ξανθή Ελληνίδα , έναν άλλον φιλούσε . Τους αδράχνω τους δυο με τ’ αντρίκιο μου χέρι και το φίλημα κόβει τ’ αργυρό μου μαχαίρι . Κι η ξανθιά Ελληνίδα με ντροπή χλωμιασμένη εκυλίστη στο πάτωμα κάτω , σφαγμένη . ……” ———————————– Από το ποίημα “ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΣΑΛΙ” του Αλέξανδρου Πούσκιν .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου