Όταν η ομάδα κατάφερνε να πάρει το οκ για τη συμμετοχή της στην Α1 από την ΕΕΑ στο παραπέντε (κυριολεκτικά), έπειτα από μια τριετία οδυνηρής περιπλάνησης σε κατηγορίες που δεν αρμόζαν στην ιστορία & στο βάρος της φανέλας της, μαζεύοντας ξένους από τα πανέρια και συμπληρώνοντας ρόστερ με ότι μπορούσε να βρεθεί για να εμφανιστεί στο Κύπελλο, οποιαδήποτε σκέψη για να προχωρήσει η ομάδα στα playoff ήταν εντελώς άκαιρη . Μετά τη διοικητική αλλαγή, την αλλαγή τεχνικής ηγεσίας και την ενίσχυση του ρόστερ με ότι καλύτερο μπορούσε να βρεθεί πλέον με τα νέα δεδομένα, αλλάξανε μέσα στη μέση της χρονιάς οι στόχοι και κυνηγήσαμε την είσοδο στην τετράδα. Αυτή χάθηκε στο τελευταίο σουτ στην Πυλαία, στο Ρέθυμνο, στα Τρίκαλα, στο ΣΕΦ κλπ κι έτσι είμαστε στη μειονεκτική θέση να πρέπει να κερδίσουμε στη Θεσσαλονίκη για να προκριθούμε.
Σαν ποιότητα ρόστερ σίγουρα υπερτερούμε, αλλά δεν παίζουν μπάλα τα budget, ενώ και οι έδρες παίζουν σημαντικό ρόλο . Ειδικά όταν φέτος έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε μόνο σε Κηφισιά, Νέα Σμύρνη, Πάτρα, Ρόδο και Δράμα . Το 2004/05 όταν είχαμε περάσει νικηφόρα στο 3ο παιχνίδι στη σειρά με τον Άρη, τη χρονιά που κερδίσαμε για τελευταία φορά εκτός έδρας σε playoff, η ομάδα μας είχε πάρει ροζ φύλλο σε πιο δυνατές έδρες (Ηρακλή, Πανελλήνιο, Μακεδονικό), ενώ ήταν και σαφέστατα πιο δεμένη παίζοντας κάθε χρόνο Ευρωλίγκα και έχοντας κερδίσει εκείνη τη χρονιά εκτός την Πρόκομ, τη Σκαβολίνι και τη Βιλλερμπάν ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου