Το πιο καθοριστικό παιχνίδι για την κατάκτηση της 3ης θέσης (που θα σημαίνει λογικά και πλεονέκτημα έδρας για το μικρό τελικό) δίνει απόψε η ομάδα μπάσκετ στο Nick Galis Hall (για τον ΕΣΑΚΕ, αλλά ακόμα Αλεξάνδρειο για την ΕΟΚ). Οι γηπεδούχοι έχουν σαφέστατα το προβάδισμα, και λόγω έδρας, και λόγω προϊστορίας πρόσφατης και γενικότερα αλλά κυρίως γιατί ακόμα η ομάδα μας δεν έχει καταφέρει να βρει χημεία (λογικό με τόσες αλλαγές και πήγαινε-έλα Αμερικανών) .Απέναντι στον Άρη που είναι η μοναδική ομάδα στην Α1 που δεν έχει κάνει καμιά αλλαγή/προσθαφαίρεση ξένων, εμείς είχαμε παίξει στο Κύπελλο με Anosike και playmaker τους Warren, Scrubb ενώ στο ΟΑΚΑ με pg τον Cooper, ενώ σήμερα θα είμαστε με Brown/Green και χωρίς Κατσίβελη (όπως και στο Κύπελλο), κι αφού ενδιάμεσα ήρθαν κι έφυγαν οι Armstead, Christmas .
Σε 58 παιχνίδια που έχουν γίνει εκτός έδρας έχουμε νικήσει 15 φορές ενώ έχουμε χάσει 43.. Ξεκινήσαμε με νίκες τη δεκαετία του ’60 όταν χάναμε σπάνια, στις αρχές του ’70 τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, στην ακμή του Άρη που ακολούθησε χάναμε από τα ...αεροδρόμια, για να εξισορροπήσουμε ξανά τα επόμενα χρόνια, και να γυρίσουμε στο σερί χαμένων αγώνων αφού έχουμε να κερδίσουμε από το 2005.
Για πρώτη φορά βρεθήκαμε φιλοξενούμενοι από τον Άρη το 1963/64 και κερδίσαμε με 93-88. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο, πιο εύκολα, με 82-66. Πήραμε το πρώτο κίτρινο φύλλο αγώνα το 65/66 όταν χάσαμε με 69-74, αλλά συνεχίσαμε με άλλες τέσσερις νίκες : 80-70 (67), 100-99 (68), 86-85 (69), 80-67 (70).
Η χρυσή μας ομάδα διαλύθηκε –και με τις επιταγές της εξουσίας- με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να χάνουμε συχνότερα : 77-80 (71), 62-71 (72). Επανήλθαμε δριμύτεροι στη συνέχεια με άλλες τρεις σερί νίκες : 62-54 (73), 65-64 (74), 88-73 (75).
Όμως τότε άρχισε το εντυπωσιακό αρνητικό σερί... Για σχεδόν μια εικοσαετία χάναμε συνέχεια... Αρχικά δύσκολα, μετά όμως αρκετά εύκολα ενώ γνωρίσαμε και μερικές συντριβές με πάνω από 40 πόντους διαφορά.... Αναλυτικά : 94-98 (76), 76-78 (77), 71-74 (78), 89-91 (79), 110-112 (80), 77-98 (81), 77-104 (82), 73-91 (83), 77-93 (84), 51-95 (85), 79-122 (86), 84-128 (87), 90-124 το 1987/88 στη κανονική περίοδο και 73-104 στα πλέϊ-οφ, 70-86 (89), 78-99 (90), 91-96 (91), 79-89 στην κανονική περίοδο το 1991/92 και 82-110 στα πλέϊ-οφ, 55-89 (93), 63-65 (94).
Μετά από 21 συνεχείς ήττες σε 19 χρόνια καταφέραμε να γυρίσουμε νικητές από μια εκτός έδρας αναμέτρησή μας με τον Άρη. Αυτό το πετύχαμε το 1994/95, με τον Vlade Djurovic στον πάγκο μας, σε ένα αγώνα που έγινε στη Λάρισα λόγω τιμωρίας των αντιπάλων μας, όπου κερδίσαμε με 79-78. Συνεχίζαμε όμως να χάνουμε στο Αλεξάνδρειο... 75-79 (96), 74-76 (97). Κερδίσαμε ξανά το 97/98 με τον Ιωαννίδη προπονητή, αλλά ο αγώνας είχε γίνει και πάλι στη Λάρισα, πάλι στον πόντο 66-65. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στις ήττες : 73-86 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά, 61-65 στον πρώτο προημιτελικό, 62-84 στον τρίτο, αλλά και 77-82 την πρώτη χρονιά του Ντούντα.
Ο ‘σοφός’ πήρε το πρώτο μας ροζ φύλλο στο Αλεξάνδρειο μετά από 25 χρόνια, όταν κερδίσαμε με 69-67. Μάλιστα καταφέραμε να φύγουμε με το διπλό και την επόμενη χρονιά, με τον Σάλε στον πάγκο, πιο εύκολα αυτή τη φορά με 86-80. To Γενάρη του 2003, σε ένα ματς που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Μιχάλη Κακιούζη με τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χάσαμε 69-63. Το 2004, πάλι τον Γενάρη παρά τους 32 πόντους του Jenkins χάσαμε με 75-72 στο Ιβανώφειο αφού μετά τον τραυματισμό του Lollis βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμα και με 22 πόντους στα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Προσπαθήσαμε για το come back αλλά ήταν αργά.
Η μεγάλη νίκη όμως ήρθε το Μάη στα πλέϊ-οφ, όταν
καταφέραμε να κάνουμε το break της έδρας των αντιπάλων μας κερδίζοντας
τους με 101-107 και στη συνέχεια να προκριθούμε στους ημιτελικούς.
Μπορεί πρώτοι σκόρερ να ήταν άλλοι (Χατζής 22, Ζήσης 18, Ταπούτος 16),
αλλά πρόσωπο του αγώνα ήταν ο Δημήτρης Μισιακός που με 14 πόντους έκανε
την καλύτερή του εμφάνιση με την ΑΕΚ.
Τo 2004/05 χάσαμε 87-82 στο Αλεξάνδρειο, αφού στα τελευταία λεπτά χάσαμε το ρυθμό μας και με 74-65 στον 2ο προημιτελικό, όμως στον 3ο και καθοριστικό κερδίσαμε με 80-86 παίρνοντας το εισιτήριο για τα ημιτελικά των playoff για τελευταία μέχρι σήμερα φορά, στηριγμένοι επιθετικά στην τριπλέτα των Nicevic (15π-10ρ), Bailey (15π), Ζήση (14π) .
Την επόμενη χρονιά αν και προηγηθήκαμε με 8-20 στην αρχή και 24-35 στο ημίχρονο, τελικά γνωρίσαμε την ήττα με 68-66, έχοντας πρώτους σκόρερ τους Rimac 15, Καλαμπόκη 13.
Το Νοέμβρη του 2006, η ομάδα παίζοντας χωρίς τον τραυματία Ταπούτο και με τον Κόμματο σε κάκιστη βραδιά πάλεψε, αλλά έχασε με 73-68 . 17π είχε ο Βετούλας και 16 ο Scott .
Με τον Δημήτρη Πρίφτη υπηρεσιακό προπονητή, χάσαμε με 76-60 στο Αλεξάνδρειο το Νοέμβρη του 2007, έχοντας καλύτερο παίκτη τον Wesson (13π-7ρ).
Εύκολη ήττα και την επόμενη χρονιά, καθώς χάναμε 59-32 στο 27' και τελικά μαζέψαμε τη διαφορά στο τέλος για το 77-61 .
Παρά τους 27π-11ρ του Francis χάσαμε και το Μάρτη του 2010 με 79-76 . 14π-5ασ είχε και ο Green.
Για την 24η αγωνιστική τον Απρίλη του 2011 χάσαμε στο τέλος με 78-74 (και μαζί ουσιαστικά και την τελευταία ελπίδα σωτηρίας αφού ήταν αναμενόμενη η Lakers-Maccabi εμφάνιση του Ηλυσιακού στη Ρόδο και οι ήττες του Πανελλήνιου στο τέλος) . 13π είχε ο Mandic .
Τέλος πέρσι χάσαμε και στην κανονική περίοδο εύκολα με 86-75 (Milosevic 19π, Williamson 15π, English 15π-10ρ), αλλά και στα προημιτελικά των playoff .. Στον 1ο αγώνα που κρίθηκε στον πόντο, στο τέλος με 71-69 (Delininkaitis 18, Sakota 17) και στον 3ο που μετά την πολύωρη διακοπή για επεισόδια στα 27.5" πριν να λήξει η πρώτη περίοδος, η ομάδα ουσιαστικά δεν ξαναμπήκε στο παρκέ και έχασε πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ 79-68 (Sakota 19, Wilbekin 16) .
Σε 58 παιχνίδια που έχουν γίνει εκτός έδρας έχουμε νικήσει 15 φορές ενώ έχουμε χάσει 43.. Ξεκινήσαμε με νίκες τη δεκαετία του ’60 όταν χάναμε σπάνια, στις αρχές του ’70 τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, στην ακμή του Άρη που ακολούθησε χάναμε από τα ...αεροδρόμια, για να εξισορροπήσουμε ξανά τα επόμενα χρόνια, και να γυρίσουμε στο σερί χαμένων αγώνων αφού έχουμε να κερδίσουμε από το 2005.
Για πρώτη φορά βρεθήκαμε φιλοξενούμενοι από τον Άρη το 1963/64 και κερδίσαμε με 93-88. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο, πιο εύκολα, με 82-66. Πήραμε το πρώτο κίτρινο φύλλο αγώνα το 65/66 όταν χάσαμε με 69-74, αλλά συνεχίσαμε με άλλες τέσσερις νίκες : 80-70 (67), 100-99 (68), 86-85 (69), 80-67 (70).
Η χρυσή μας ομάδα διαλύθηκε –και με τις επιταγές της εξουσίας- με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να χάνουμε συχνότερα : 77-80 (71), 62-71 (72). Επανήλθαμε δριμύτεροι στη συνέχεια με άλλες τρεις σερί νίκες : 62-54 (73), 65-64 (74), 88-73 (75).
Όμως τότε άρχισε το εντυπωσιακό αρνητικό σερί... Για σχεδόν μια εικοσαετία χάναμε συνέχεια... Αρχικά δύσκολα, μετά όμως αρκετά εύκολα ενώ γνωρίσαμε και μερικές συντριβές με πάνω από 40 πόντους διαφορά.... Αναλυτικά : 94-98 (76), 76-78 (77), 71-74 (78), 89-91 (79), 110-112 (80), 77-98 (81), 77-104 (82), 73-91 (83), 77-93 (84), 51-95 (85), 79-122 (86), 84-128 (87), 90-124 το 1987/88 στη κανονική περίοδο και 73-104 στα πλέϊ-οφ, 70-86 (89), 78-99 (90), 91-96 (91), 79-89 στην κανονική περίοδο το 1991/92 και 82-110 στα πλέϊ-οφ, 55-89 (93), 63-65 (94).
Μετά από 21 συνεχείς ήττες σε 19 χρόνια καταφέραμε να γυρίσουμε νικητές από μια εκτός έδρας αναμέτρησή μας με τον Άρη. Αυτό το πετύχαμε το 1994/95, με τον Vlade Djurovic στον πάγκο μας, σε ένα αγώνα που έγινε στη Λάρισα λόγω τιμωρίας των αντιπάλων μας, όπου κερδίσαμε με 79-78. Συνεχίζαμε όμως να χάνουμε στο Αλεξάνδρειο... 75-79 (96), 74-76 (97). Κερδίσαμε ξανά το 97/98 με τον Ιωαννίδη προπονητή, αλλά ο αγώνας είχε γίνει και πάλι στη Λάρισα, πάλι στον πόντο 66-65. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στις ήττες : 73-86 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά, 61-65 στον πρώτο προημιτελικό, 62-84 στον τρίτο, αλλά και 77-82 την πρώτη χρονιά του Ντούντα.
Ο ‘σοφός’ πήρε το πρώτο μας ροζ φύλλο στο Αλεξάνδρειο μετά από 25 χρόνια, όταν κερδίσαμε με 69-67. Μάλιστα καταφέραμε να φύγουμε με το διπλό και την επόμενη χρονιά, με τον Σάλε στον πάγκο, πιο εύκολα αυτή τη φορά με 86-80. To Γενάρη του 2003, σε ένα ματς που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Μιχάλη Κακιούζη με τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χάσαμε 69-63. Το 2004, πάλι τον Γενάρη παρά τους 32 πόντους του Jenkins χάσαμε με 75-72 στο Ιβανώφειο αφού μετά τον τραυματισμό του Lollis βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμα και με 22 πόντους στα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Προσπαθήσαμε για το come back αλλά ήταν αργά.
Τo 2004/05 χάσαμε 87-82 στο Αλεξάνδρειο, αφού στα τελευταία λεπτά χάσαμε το ρυθμό μας και με 74-65 στον 2ο προημιτελικό, όμως στον 3ο και καθοριστικό κερδίσαμε με 80-86 παίρνοντας το εισιτήριο για τα ημιτελικά των playoff για τελευταία μέχρι σήμερα φορά, στηριγμένοι επιθετικά στην τριπλέτα των Nicevic (15π-10ρ), Bailey (15π), Ζήση (14π) .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου