ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΑΛΕ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Τον Ολυμπιακό υποδέχεται απόψε η ομάδα μπάσκετ στο ΟΑΚΑ χωρίς αγωνιστικά προβλήματα από τραυματισμούς (μόνη διαφορά πως πλέον -επιτέλους- ο Atic ξαναδηλώθηκε στην Α1 στη θέση του Sy), αλλά μόνο ήρεμο δεν είναι το κιτρινόμαυρο στρατόπεδο. Γιατί μετά τις απανωτές ήττες και κακές εμφανίσεις στο Λαύριο και το Bayreuth, ο Σωτήρης Μανωλόπουλος (αλλά και ο πρώτος assistant Παπαχατζής) αποτελούν παρελθόν από τον πάγκο μας, στον οποίο επέστρεψε σαν head coach o Dragan Sakota. Που είχε φέρει τον Μανωλόπουλο για βοηθό δυο μήνες πριν αποχωρήσει και αναλάβει ο Zdovc τον οποίο αντικατέστησε με τη σειρά του ο Σωτήρης. Αξιοσημείωτο πως τελευταίο του παιχνίδι στον πάγκο μας στην Α1 ήταν αυτό στο ΣΕΦ με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και απέναντι στον ίδιο αντίπαλο επιστρέφει, σε ένα σημαντικό και στατιστικά παιχνίδι για τον ίδιο αφού θα είναι το 150ο ματς που θα κωουτσάρει την ΑΕΚ σε επίσημο αγώνα (101 στην Α1 με 75-26, 44 στην Ευρώπη με 17-27, 4 στο Κύπελλο με 1-3), αλλά και το 350ο του συνολικά σε παιχνίδι της Α1. Οι ερυθρόλευκοι μπορεί να έχουν χάσει στην πρεμιέρα από τους πράσινους στο πρωτάθλημα, αλλά είναι σε εξαιρετική κατάσταση έχοντας ένα 9-2 στην φετινή Euroleague και είναι σίγουρα το φαβορί της αναμέτρησης. Ειδικά από τη στιγμή που η ΕΟΚ πέταξε χαρταετό και δεν τιμώρησε τους Πρίντεζη, Μάντζαρη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου που δεν πήγαν στην Εθνική ενώ κλήθηκαν.. O Σφαιρόπουλος (που έκανε το ντεμπούτο του στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο το Ζιάγκο και κάθε χρόνο στη regular αντιμετωπίζει την ΑΕΚ με άλλο προπονητή - τον Zdovc το 2015/16, τον Μανωλόπουλο το 2016/17 και τον Sakota φέτος) κράτησε τον ελληνικό κορμό των Σπανούλη-Πρίντεζη-Μάντζαρη-Παπανικολάου-Αγραβάνη όπως και τον Τολιόπουλο, ενώ ο 17χρονος Αρσενόπουλος πήρε τη θέση του Αθηναίου. Από τους ξένους έμεινε μόνο ο Milutinov. Αντί Green-Waters ήρθαν οι Roberts-Strelineks, στη θέση των Young-Birch ο McLean με τον Wiltjer (αφού χτύπησε ο Tillie) και αντί Lojeski ο Thompson .

Αντίπαλος μας και η προϊστορία αφού κοντεύουμε να ξεχάσουμε πότε νικήσαμε τελευταία φορά τον Ολυμπιακό - καθώς ήταν πριν σχεδόν ακριβώς 13 χρόνια (19/12/2004). Βέβαια γι'αυτό το σερί μόνο ο Sale δεν ευθύνεται καθώς μετράει 5-2 εντός με τους ερυθρόλευκους και το τελευταίο εντός έδρας ματς που δώσαμε υποδεχόμενοι τον Ολυμπιακό στον πάγκο ήταν ο 3ος ημιτελικός των playoff το 2003.

Για 69^η(70^η) φορά θα υποδεχθούμε τους ερυθρόλευκους στο γήπεδό μας. Στις προηγούμενες αναμετρήσεις μετράμε 33(34) νίκες και 35 ήττες. (Η παρένθεση υπάρχει για τον πρώτο ημιτελικό των πλέϊ-οφ του 2003, ο  οποίος επαναλήφθηκε). Δυστυχώς και εδώ δημιουργούμε ένα νέο αρνητικό σερί, καθώς είναι πλέον πταίσμα η ‘μαύρη’ πενταετία από 92 μέχρι 96 όταν χάναμε συνεχώς, μια που έχουμε να κερδίσουμε σχεδόν 13 ολόκληρα χρόνια .

Η ομάδα του Πειραιά βρέθηκε στην πρώτη περίοδο της Α’ Εθνικής (63/64) στα μεγάλα σαλόνια, έχασε από εμάς ανετότατα με 96-68, αλλά στη συνέχεια υποβιβάστηκε και έμεινε στη Β’ Εθνική για τρεις σεζόν. Επέστρεψε στη συνέχεια, αλλά οι νίκες μας συνεχίστηκαν έστω και αν σταδιακά τα ματς αποκτούσαν χαρακτήρα ντέρμπυ : 95-72(68), 92-87(69), 78-74 (70), 69-68 (71). 

Χάσαμε για πρώτη φορά την περίοδο 71/72 με 81-82. Νικήσαμε την επόμενη με τον ίδιο τρόπο, 59-58. Οι κόκκινοι έπαιρναν τους πρώτους τίτλους της ιστορίας τους, εμείς είμασταν στην αρχή της φάσης παρακμής και έτσι χάσαμε το 73/74 με 73-85, κερδίσαμε με 60-59 το 74/75 (δείτε βίντεο στο αρχείο της ΕΡΤ) για να ακολουθήσουν δυο ακόμα ήττες : 51-62 (76), 81-83 (77). Επιστροφή στις νίκες, 82-79 (78), 81-76 (79). Την περίοδο 1979/80 χάσαμε στην πρώτη φάση με 69-70, αλλά πήραμε τη ρεβάνς στην δεύτερη με 85-79.

Ακολουθεί μια περίοδος που επικρατούμε σταθερά (έστω και με δυσκολία) του Ολυμπιακού που κι αυτός πλέον παλεύει για την είσοδο στην τετράδα  : 88-86 (81), 84-76 (82) -η φωτό είναι από το συγκεκριμένο αγώνα και προέρχεται από το αρχείο του Αλέξανδρου Μαργαρίτη-, 72-70 (83), 70-66 (84), 94-77 (85). Τη χρονιά που πήγαμε στα μπαράζ χάσαμε με 76-82, ενώ την επόμενη πήραμε τη νίκη με 79-68 που σήμαινε και την μαθηματική παραμονή μας στην Α1.

 Άνετη επικράτηση των «Μοϊκανών» το 87/88 με το 81-66, 

 ενώ την επόμενη με τον Κρέζο στον πάγκο κερδίσαμε ξανά με 72-66 στο ΣΕΦ, στο παιχνίδι όπου οι ‘επιστήμονες’ πετούσαν σιφόνια και ο αγώνας είχε διακοπεί.

Ιστορικό ήταν το επόμενο παιχνίδι μας, καθώς ήταν τα εγκαίνια του «Γιώργος Μόσχος», στις 21 Οκτώβρη 1989. Αν και είχαμε σταθερό προβάδισμα, και ο κόσμος μας είχε κάνει ‘κόλαση’ το γήπεδο, όταν ο Κουντουράκης φορτώθηκε με φάουλ, δεν είχαμε λύσεις στο μαρκάρισμα του Μίτσελ που ουσιαστικά μόνος του μας κέρδισε με 87-88. Είχαμε παίξει με : Γαλακτερό 3, Κωστούρο, Γκέκο 20, Λανέ 11, Αριδά 4, Σκουρτόπουλο 5, Κουντουράκη 19, Jusevic 24. Στα πλέϊ-οφ πάντως (που είχε επιστρέψει και από τον τραυματισμό του ο Παταβούκας) τους νικήσαμε πολύ εύκολα με 96-71. 

Το Μόσχος πλέον είχε γίνει ‘κάστρο’ και ακολούθησαν άλλες δυο εύκολες νίκες την επόμενη χρονιά : 96-75 στη ρέγκιουλαρ και 93-80 στα πλέϊ-οφ.

Η έλευση του Ιωαννίδη στους ερυθρόλευκους, άλλαξε τη ροή, καθώς χάναμε για πέντε συνεχή χρόνια, πότε δύσκολα, πότε εύκολα, στα οκτώ παιχνίδια που έγιναν : 65-79 & 68-71 (92), 76-78 (93), 61-73 & 75-96 (94), 71-77 & 69-78 (95), 74-77 (96).

Ο Ξανθός ήρθε στο ΟΑΚΑ, έβαλε τα ‘κίτρινα’, πήραμε κάποιες νίκες, αλλά στα κρίσιμα ραντεβού δεν τα καταφέρναμε. Κερδίσαμε με 70-69 στην κανονική περίοδο και με 78-77 στον 2^ο ημιτελικό (με τους κόκκινους να φωνάζουν για τη διαιτησία) αλλά στον 4^ο ημιτελικό, ο Tomic μας εκτέλεσε και χάσαμε και το ματς με 53-68 αλλά και τον τίτλο. Την επόμενη σεζόν του Ιωαννίδη, χάσαμε στη ρέγκιουλαρ με 68-73, νικήσαμε στον 2^ο μικρό τελικό με 75-61 αλλά χάσαμε τον κρίσιμο 4^ο με 54-58 και μείναμε εκτός Ευρωλίγκα, πάλι από τον Tomic, παρά την φοβερή ευστοχία του Jose Lasa.

Με ήρωα της τελευταίς στιγμής τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, η ΑΕΚ του Καλαφατάκη κέρδισε τον Ολυμπιακό με 73-70 στην πρεμιέρα της σεζόν 1998/99. Καθοριστική ήταν και η ήττα από τους κόκκινους του Ιωαννίδη για την ομάδα μας που είχε πλέον τον Ντούντα στον πάγκο τον Μάρτη του 2000 με 71-72, σε ένα επεισοδιακό παιχνίδι, που παραλίγο να μην τελειώσει ποτέ, όταν οι διαιτητές δεν έδωσαν το φάουλ στον Bowie στην εκπνοή. Στα πλέϊ-οφ πήραμε την πρώτη μας νίκη επί ομάδας του Ιωαννίδη μετά από ...άπειρα χρόνια με 66-56 στον 2^ο μικρό τελικό. Όμως στο 4^ο ματς, για άλλη μια φορά χάσαμε, με 67-72 και μείναμε 4^οι. Την επόμενη χρονιά, σε ένα ματς που ο Kutluay δεν είχε ακόμα δικαίωμα συμμετοχής, χάσαμε με 56-75.

Ο Sakota στον πάγκο μας, και οι ερυθρόλευκοι αρχίζουν να γίνονται ...πελάτες. Νίκη με 79-72 στην πρεμιέρα με τον JR Holden να οργιάζει. Αναπάντεχη ήττα με 74-82 στον πρώτο τελικό και διάφοροι ζητούν την κεφαλή του Σάλε επί πίνακι. Θα έρθει όμως το 85-78 στο 3^ο παιχνίδι, η νίκη στο ΣΕΦ και τέλος το 79-70 στον 5^ο τελικό που μας έδωσε και το πρωτάθλημα μετά από 32 χρόνια. 

Την επόμενη χρονιά χάσαμε στον πρώτο γύρο, με τον Blakney να είναι πολύ κακός και τον Sakota να λέει πως δεν είναι πλέϊ-μέϊκερ, με 66-71. Στα πλέϊ-οφ όμως περάσαμε πανηγυρικά στους τελικούς. Νίκη με 68-66 στο 1^ο ματς, 84-64 στο 3^ο και 74-61 στον επαναληπτικό 1^ο ημιτελικό. Το 2003/04 επικρατήσαμε με χαρακτηριστική άνεση του Ολυμπιακού με 94-79 έχοντας σε πολύ καλή βραδιά τους Χατζή, Ταπούτο, Jenkins. 

Μεγάλη βραδιά στο Γαλάτσι και το Δεκέμβρη του 2004, όταν κερδίσαμε εύκολα με 85-76 με την ομάδα να 'σέβεται' στο τέλος τον Ολυμπιακό που παρέπαιε τότε ..

Από τότε δεν έχουμε σταυρώσει ροζ φύλλο κόντρα στους ερυθρόλευκους.. Ήττα στο Γαλάτσι με 76-82 παρά τους 27π του Rimac το 2005/06, ήττα και στα πλέϊ-οφ με 83-104 με τον Πελεκάνο να είναι ο μόνος που διασώθηκε (24π-9ρ) παίζοντας μπροστά σε 120 άτομα... Εύκολη ήττα και την επόμενη χρονιά στο ΟΑΚΑ με 80-97, όταν είχαμε τον Σούλη Μαρκόπουλο στον πάγκο.

Πάλεψε η ομάδα επί Δρόσου την επόμενη σεζόν αλλά χάσαμε και στην κανονική περίοδο με 77-85, αλλά και στα πλέϊ-οφ με 68-70.

Ήττα και στα Πατήσια με 75-95 στο ματς που είχαμε τη διακοπή με τον οπαδό πάνω στη μπασκέτα..

Καλή εμφάνιση, αλλά και πάλι ήττα (91-96) το Γενάρη του 2010 στο Ελληνικό, στο τελευταίο ματς του Φλεβαράκη στον πάγκο. Και αυτό το ματς συνοδεύτηκε από επεισόδια και τιμωρία της έδρας . 

Στην επιστροφή μας στα Λιόσια το 2011 χάσαμε με 74-79 παίζοντας και πάλι καλά για τα δεδομένα, αλλά χωρίς να αποφύγουμε άλλη μια ήττα .

Την χρονιά της επιστροφής, στο ντεμπούτο του Carl English χάσαμε εύκολα με 62-81 μπροστά σε 6000 θεατές . 

Tο Μάρτη του 2016  σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι χάσαμε με 93-100 στη 2η παράταση στην κανονική περίοδο (με τις χαμένες βολές του Παπαντωνίου 19.7" πριν το τέλος της 1ης παράτασης) έχοντας τους JCovan Brown (24π) και Λουκά Μαυροκεφαλίδη (22π-16ρ) σε μεγάλη βραδιά .. Ο αγώνας είχε γίνει 13 Μαρτίου ..

Στον 3ο ημιτελικό των playoff αν και προηγηθήκαμε με 50-33 στα μισά της τρίτης περιόδου χάσαμε τελικά με 75-89, αφού η διαιτησία βοήθησε τους ερυθρόλευκους να γυρίσουν στο παιχνίδι και τα λάθη από τον πάγκο μας τους έδωσαν τη δυνατότητα να πάρουν και διαφορά... Ο Brown είχε 17π-5ασ και ήταν πάλι ο καλύτερος παίκτης μας .

 Πέρσι (στις 13 Μαρτίου όπως και πρόπερσι) χάσαμε στο τέλος με 63-70 στο ντεμπούτο του Μανωλόπουλου στον πάγκο μας σαν head coach.