"ΝΙΚΟΣ ΖΗΣΗΣ ΟΕ ΟΕ ΟΕ"

Το μόνο που μπορούμε να κρατήσουμε από το παιχνίδι της Τετάρτης είναι η επιστροφή του Νίκου Ζήση στο Γαλάτσι, για να βρεθεί αντίπαλος της ομάδας που τον ανέδειξε και τον άνδρωσε μπασκετικά. Ένας παίκτης που κόσμησε με την παρουσία και το ήθος του για 5 χρόνια την ομάδα μας, που ήρθε 17 χρονών και έφυγε έχοντας κερδίσει ένα Πρωτάθλημα Ελλάδας & ένα Κύπελλο Ελλάδας, ένα Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων, κάμποσα μετάλλια ακόμα στις μικρές Εθνικές, που όταν έφυγε ο Jenkins την άνοιξη του 2004 ο Φώτης Κατσικάρης τον γύρισε οριστικά στο '1' με αποτέλεσμα να γίνει βασικός ΚΑΙ στην Εθνική ομάδα που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης στο Βελιγράδι το Σεπτέμβρη.

Πήρε το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου που βρέθηκε στο Γαλάτσι (λίγο περισσότεροι από 1000) όταν ακούστηκε η σύνθεση της Benetton, τιμήθηκε από την Original 21 με μια ανθοδέσμη και ένα φουτεράκι πριν την έναρξη του παιχνιδιού (την ώρα που η επίσημη ΚΑΕ έλαμπε και πάλι δια της απουσίας της, όπως και πέρσι με τον Κακιούζη), αποθεώθηκε στα τελευταία λεπτά της συνάντησης και μοιράστηκε μερικές συγκινητικές και πραγματικές στιγμές μετά το τέλος με όσους ήταν στις εξέδρες αλλά και στο παρκέ (πχ με τον Γαργαρόπουλο).

Αγωνιστικά τώρα η ομάδα μας δε βλεπόταν... Ξεκινήσαμε καλά, κυριαρχήσαμε κάτω από τα καλάθια μαζεύοντας τα επιθετικά ρημπάουντ σαν τα ... φυστίκια αλλά η εκνευριστική μας αστοχία που μας ανάγκαζε να κάνουμε τριπλές προσπάθειες για να φτάσουμε (αν...) στο καλάθι, δεν μας επέτρεψαν να προηγηθούμε περισσότερο από το 12-4 ή το 17-6. Κάπου εκεί κάναμε τις καθιερωμένες, αλλά αχρείαστες αυτή τη φορά αλλαγές στη πεντάδα, οι Ιταλοί ανέβασαν ρυθμό και επέστρεψαν στο παιχνίδι. Μέχρι το 15' το ματς ήταν ισορροπημένο, αλλά στη συνέχεια καταρρεύσαμε... Το 29-27 στα 4'44" πριν τη λήξη του ημιχρόνου, έγινε 29-48 καθώς μείναμε για πάνω από 7' άποντοι μέχρι να μειώσει ο Chalmers σε 31-48 στο 7'50" της 3ης περιόδου.

Πήγαμε να κάνουμε ένα comeback, μειώσαμε σε 37-50 αλλά κάτι τα τρίποντα του Mordente και τα καλάθια του Bargnani, κάτι η τεχνική ποινή που δέχθηκε ο Κακιούσης στις απόλυτα δικαιολογημένες διαμαρτυρίες για ένα καλάθι του Lionel που κακώς δε μέτρησε, μείναμε και πάλι πίσω... Πάλι καλά που μπήκε το τρίποντο στα 2.4" και το 54-83 έγινε 57-83 με συνέπεια να μη σπάσει το ρεκόρ της πιο βαριάς ήττας μας στην Ευρώπη που παρέμειναν οι 27 πόντοι (56-83) από την Shimenthal Milano το 1971/72 για το Korac.

Υ.Γ. Νίκησε και η Olimpija την Climamio, μειώνοντας δραστικά τις ελπίδες μας για πρόκριση. Tην άλλη βδομάδα στη Γερμανία μάλλον θα παίζουμε τα ρέστα μας...