DEJA VU

Το έργο της Νυρεμβέργης το έχουμε ξαναδεί... Και συγκεκριμένα στο Αλεξάνδρειο με τον Άρη, με τον Παναθηναϊκό στο Γαλάτσι για το πρωτάθλημα, στην Λιουμπλιάνα, με τον Απόλλωνα το Σάββατο, ή με την Ταού στη Βιτόρια .. Ξεκινάμε καλά, ή ακόμα και σούπερ (Αλεξάνδρειο, Βιτόρια, Νυρεμβέργη), αλλά στη συνέχεια χάνουμε τη διαφορά μέσα από τα χέρια μας και ειδικά στα τελευταία λεπτά καταρρέουμε και χύνουμε την καρδάρα με το γάλα...

Η απουσία του Παντελιάδη (κυρίως) αλλά και του Tamir μάλλον αποδείχθηκαν καθοριστικές για την έκβαση του αγώνα στη Γερμανία, που κάνει πλέον την υπόθεση πρόκριση πολύ-πολύ μακρινό όνειρο. Βέβαια για την ήττα, αλλά και για την μεγάλη διαφορά των 10 πόντων, 'βοήθησαν' κι όσοι ήταν μέσα αλλά και δίπλα από το παρκέ... Γιατί είναι τουλάχιστον μη ορθολογικό να είναι 33' στο παιχνίδι ο Coppenrath και να κάνει μόλις και μετά βίας ένα σουτ (για τον απλούστατο λόγο πως η μπάλα δεν έφτανε ποτέ σε αυτόν), ο Rimac να παίρνει τρία και ο Μπουρούσης άλλα τόσα. Αλλά δε φταίει μόνο ο Chalmers που έκανε την κατάχρηση των προσπαθειών στην επανάληψη, αλλά και η τεχνική ηγεσία που τον διατηρούσε μέσα ... Ειδικά η έμπνευση να αποσυρθεί ο Hajaj (με τον οποίο κτίσαμε το +13 του ημιχρόνου) με την έναρξη της 3ης περιόδου και το 24-37 να γίνει σε dt 32-39, ήταν το κάτι άλλο..



Υ.Γ. Τίγκα από κόσμο το γήπεδο της Νυρεμβέργης... Εμείς τόσο δε μαζεύουμε ούτε αθροιστικά στα 7 ματς που θα παίξουμε Ευρώπη φέτος... Και από τη στιγμή που ούτε γήπεδο γεμίζουμε, ούτε ανταγωνιστικοί είμαστε (πλέον) δε νομίζω ότι θα δώσουμε και του χρόνου το παρόν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της γηραιάς ηπείρου...