Μετά από μια δεκαετία, η ομάδα μας γύρισε ηττημένη από την πρωτεύουσα του κάμπου αφού έχασε από την τοπική Ολύμπια με 79-72. Τελευταία φορά είχαμε χάσει εκεί από τον Γυμναστικό, με 83-80 το 1995/96, τότε που το δίδυμο των ξένων μας αποτελούσαν οι Marcus Liberty & Anthony Pelle ενώ στον πάγκο καθόταν ο Vlade Djurovic. Και δεν ήταν μόνο η ήττα, αλλά και η εμφάνιση με την συνήθη κατάρρευση των τελευταίων λεπτών που έφερε τους γηπεδούχους να προηγούνται με 16 πόντους 3' πριν την λήξη... Πάλι καλά που χαλάρωσαν στο τέλος και εμείς μειώσαμε, αποφεύγοντας μεν το διασυρμό, όχι όμως και την απώλεια της διαφοράς που είχαμε πάρει στο Γαλάτσι. Πλέον η Ολύμπια είναι ένα βαθμό μολις πίσω μας και έχει και το πλεονέκτημα σε τυχόν ισοβαθμία...
Με εννιά μόλις νίκες σε 19 αγώνες, τα πράγματα μόνο ευοίωνα δεν είναι για τη συνέχεια... Πάλι καλά που ο ελλειπής ΠΑΟΚ έχασε στη Ρόδο απο τον Κολοσσό και δεν μας ξέφυγε, κι έτσι παραμένουμε στην τριπλή ισοβαθμία της 6ης θέσης μαζί με τον δικέφαλο του βορρά και τον Πανιώνιο, ένα βαθμό πίσω από τον 5ο Πανελλήνιο, δυο πίσω από τον Άρη (που δεν νομίζω ότι μπορούμε να κυνηγήσουμε) και όπως έγραψα και πριν, μόλις ένα βαθμό μπροστά από την Ολύμπια και τη ζώνη που μπορεί να μας οδηγήσει εκτός playoff για πρώτη φορά στην ιστορία της Α1.
Αγωνιστικά η ομάδα ήταν ανύπαρκτη κάτω από τα καλάθια (26 ρ έναντι 41 των γηπεδούχων), ο Radojevic έκανε πάρτυ σκοράροντας κατά βούληση και μαζεύοντας τα ρημπάουντ σαν φυστίκια, το περιφερειακό μας σουτ ήταν και πάλι ανύπαρκτο (πάλι καλά που βάλανε και 2 τρίποντα οι Τσιάρας, Μπουρούσης), ενώ το πρόβλημα του Παντελιάδη που δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί περισσότερο από 5' αποδείχθηκε ιδιαίτερα κρίσιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου