Δεν τα κατάφερε τελικά η ομάδα μας να περάσει και το Μαρούσι και να προκριθεί στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Οι αντίπαλοί μας πήραν από την αρχή τον έλεγχο του αγώνα και διατηρούσαν σταθερά μια διαφορά 8-10π... Προσπαθήσαμε αρκετές φορές, τους πιάναμε στο σκορ αλλά μετά ξέφευγαν και πάλι... Ακόμα και στο τέλος, όταν το 55-65 έγινε 67-67 δε μπορέσαμε να κάνουμε το κάτι παραπάνω... Λίγο τα λάθη του Σωτήρη Νικολαϊδη που έκανε κάμποσα .. Λίγο το σπρώξιμο από τους διαιτητές (κάτι βήματα του Abrams, κάτι τρίποντα που όμως πατούσαν στις γραμμές κλπ).. Λίγο η έλλειψη λύσεων, δυνάμεων, προπονήσεων και ομοιογένειας..
Αρκετά περισσότερο στοίχισε η απουσία σέντερ : Μάγλος, Scott ήταν από μέτριοι έως κακοί (για να μην πω ανύπαρκτοι) και ο Καϊμακόγλου με τον Abrams έκαναν πάρτυ. Μόνο ο Perkovic βοήθησε κάτω από τη ρακέτα (και πάλι), αλλά φορτώθηκε με φάουλ και η έλλειψη εναλλακτικών φάνηκε.
Ένας Ταπούτος (που ήταν και πάλι εξαιρετικός, με 17π -10ρ) δε θα μπορούσε να φέρει την άνοιξη μόνος του.
Από μια πλευρά είναι θετικό, γιατί γλυτώνουμε την ταλαιπωρία από τα 2 ματς με ΠΑΟ (που δε θα είχαμε και ελπίδα πρόκρισης) και θα μπορεί η ομάδα να προετοιμαστεί καλύτερα για την πρεμιέρα στην Κυψέλη με τον Πανελλήνιο.
Υ.Γ. Εκπληκτική η παρουσία του κόσμου στο ΟΑΚΑ (περίπου 2500).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου