Για πρώτο ματς φέτος κατεβήκαμε στο παρκέ σαν φαβορί και η κεραμίδα έπεσε βαριά... Ο Απόλλωνας μας κέρδισε για 3η συνεχόμενη χρονιά μέσα στο γήπεδό μας (ενώ τα προηγούμενα 30-35 χρόνια μας είχε κερδίσει 2 φορές όλες κι όλες) και μας επανέφερε στην πραγματικότητα μετά τη νίκη της πρεμιέρας στην Κυψέλη. Οι φιλοξενούμενοι επέβαλλαν από την αρχή τον γρήγορο ρυθμό τους, στον οποίο δεν άντεχαν οι σαφέστατα λιγότερο προπονημένοι παίκτες μας. Παράλληλα οι αντίπαλοι μας είχαν εκνευριστική ευστοχία στα τρίποντα (ξεκίνησαν με 9/12 τέλειωσαν με 11/17) , ενώ εμείς σπάγαμε τα ταμπλώ (0/16 μέχρι να βάλει μέσα το πρώτο ο Κόμματος και κλείσαμε με 3/21). Κάτω από τα καλάθια ναι μεν πήραμε 17 π από τον Perkovic και άλλους 14 από τον Scott αλλά την ίδια ώρα κι εμείς στη δική μας πλευρά παίζαμε αεράμυνα, με τον Bozovic να βάζει 15, τον Γκιζογιάνη 12 και τον Πασχάλη 7. Ο Βετούλας ήταν σε κακή μέρα (παρά τις 8 ασιστ) καθώς δε μπορούσε να τρέξει (είχε και 0/6 3π, φτάνοντας στο 1/18 στα τελευταία 3 ματς) και ο Σωτήρης Νικολαϊδης δεν ήταν επίσης στις καλές του.
Έτσι ακόμα και όταν πιέζαμε και προσπαθούσαμε να μειώσουμε, οι Πατρινοί πατούσαν γκάζι και έφευγαν ξανά. Ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν στη φάση του 6'19" ο Scott δε δοκίμαζε να κάνει κάρφωμα tomahawk και να παραπατήσει σε αιφνιδιασμό τρεις με ένα και το σκορ στο 65-74... καπάκι τρίποντο, 65-77 κι αντίο ζωή.
Με κόσμο στις εξέδρες σίγουρα θα ήταν διαφορετικά αλλά, πλέον αυτά είναι για να'χαμε να λέγαμε... Μείναμε στη μια νίκη και το πρόγραμμα στη συνέχεια είναι αρκετά δύσκολο (Παναθηναϊκός έξω, Μαρούσι μέσα) . Για να μη μας πάρει η κατηφόρα, θα πρέπει να βρούμε αντικαταστάτη του McPherson χθες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου