ΕΠΑΙΞΕ ΣΑΝ ΑΕΚ

Εύκολο απόγευμα είχε κόντρα στην νεοφώτιστη Ολυμπιάδα στο -άδειο όπως πάντα (300 θεατές)- ΟΑΚΑ η ΑΕΚ. Κι αυτό γιατί κατάφερε να πιέσει και να παίξει άμυνα (12 κλεψίματα), να δοθούν μπάλες στους Scott & Perkovic που σκόραραν 12 & 14 π αντίστοιχα, να παίξει πιο οργανωμένα και ομαδικά (είχαμε 20 ασιστ στο ενεργητικό μας). Έτσι οι πορτοκαλί της Πάτρας δε μπόρεσαν να μας προβάλουν αντίσταση, εκτός από τα τέλης της τρίτης περιόδου όταν η διαφορά έπεσε γύρω στους 10 πόντους. Όμως και πάλι είχαμε τις λύσεις ώστε να σπάσουμε το αρνητικό σερί και να επιστρέψουμε στις νίκες.

Θετική ήταν και η επανεμφάνιση του Ταπούτου μετά τον τραυματισμό του, που σε 17' σκόραρε 8 πόντους. Αρνητική από την άλλη (πέρα από την κλασσική μας εμμονή σε τρίποντα... 0/6 ο Γκαγκαλούδης, 1/5 ο Κόμματος, 2/5 ο Βετούλας) ήταν η παρουσία των 'πιτσιρικάδων'. Στα τελευταία 2'30" έπαιζαν μαζί οι Μαγγουνής, Παπανικολάου, Αθανασούλας αλλά δεν μπόρεσαν να δείξουν κάτι... Ειδικά οι δυο πρώτοι μάλλον έχουν καεί με την αντιμετώπιση που είχαν και την προσοχή πους τους δόθηκε τα τελευταία 2-3 χρόνια... Και μιλάμε για παίκτες που ο ένας (Σπύρος) έβγαζε μάτια στο τουρνουά της Βαρκελώνης το 2003, και ο άλλος (Νίκος) έκανε πλάκα στον Πρίντεζη στην Κω... Όμως δεν τους δούλεψαν όπως έπρεπε με συνέπεια να έχουν μείνει στάσιμοι...

ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ ΑΠΟΨΕ....

Έτσι όπως τα έχουμε καταφέρει στις εγχώριες διοργανώσεις, με τις γκέλες από Απόλλωνα στο ΟΑΚΑ και Μακεδονικό στη Θεσσαλονίκη, δεν έχουμε περιθώρια για άλλες εκτός προγράμματος απώλειες. Και αν δεν μπορέσουμε να πάρουμε τη νίκη κόντρα στη νεοφώτιστη Ολυμπιάδα απόψε, τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο ζόρικα, καθώς θα μπλέξουμε για τα καλά στη μάχη για την αποφυγή των δυο τελευταίων θέσεων που οδηγούν στην Α2.

Έχουμε πολλές απορίες για απόψε...
Θα υπάρχει τριψήφιος ή τετραψήφιος αριθμός θεατών ;
Θα κάνουμε και πάλι ρεσιτάλ αυτοκαταστροφής με συνεχόμενα τρίποντα ;
Θα πάει επιτέλους η μπάλα στη ρακέτα ;
Θα επιστρέψει όπως πριν ο Ταπούτος ;

Άντε να δούμε...

ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΡΙ ΤΩΝ ΗΤΤΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Παίζοντας χωρίς τον Ταπούτο (πρόβλημα στο πέλμα) και Κόμματο (δεν είχε διαβατήριο, ούτε ταυτότητα νέου τύπου και δεν ταξίδεψε.... μιλάμε για κατάντια τόσο για τον παίκτη και την επαγγελματική του ευσυνειδησία, όσο και για την ομάδα σαν λειτουργία), δεν είχαμε και πολλές ελπίδες για κάτι καλό κόντρα στη Nancy που είχε ήδη φιλοδωρήσει με 20 πόντους την Gran Canaria στην Ισπανία και με 34 τη Bamberg στη Γερμανία. Ακόμα και το γεγονός πως δεν ταξίδεψαν αντικαταστάτες για τους 2 απόντες, ενώ θα μπορούσαν να είχαν πάει οι Μιχάλογλου & Κακαβάς, δείχνει πολλά πράγματα.

Ουσιαστικά το ματς τέλειωσε από την 2η περίοδο... Οι γηπεδούχοι γκάζωσαν και προηγήθηκαν 57-37, με συνέπεια να μην υπάρχει ενδιαφέρον στη συνέχεια. Τουλάχιστον στην επανάληψη, δεν παραδοθήκαμε εντελώς και μειώσαμε ανεπαίσθητα τη διαφορά. Μπορεί ο Αλεξανδρής να είπε στις δηλώσεις του πως η εμφάνισή μας στο β' ήταν εκπληκτική, αλλά αφ'ενός δεν το είδαμε το ματς για να έχουμε προσωπική γνώμη, αφ' ετέρου όταν το ματς είναι στο +20, οι άμυνες των άλλων χαλαρώνουν και δε βγαίνουν σαφή συμπεράσματα.

Πλέον η κατάσταση στον όμιλο έχει ξεκαθαρίσει. Nancy & Lietuvos πάνε για τις 2 πρώτες θέσεις, Hemofarm - Gran Canaria θα τους ακολουθήσουν στην επόμενη φάση. Εμείς, όπως πάει το πράγμα μόνο να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την τελευταια θέση από τη Bamberg μπορούμε να πετύχουμε...

ΗΤΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΟ

Δεν καταφέραμε να ρεφάρουμε τις γκέλες με Απόλλωνα & Μακεδονικό στο Αλεξάνδρειο κόντρα στον Άρη της Ευρωλίγκας (τι ειρωνία... τόσα χρόνια είμασταν εμείς η ΑΕΚ της Ευρωλίγκας, αλλά αυτά πλέον φαντάζουν τόσο μακρινά για τη φετινή μπασκετική ΑΕΚ). Παίζοντας χωρίς τον Χρήστο Ταπούτο (που ταλαιπωρείται από τραυματισμό στο πέλμα και θα χάσει σίγουρα και το ματς στη Γαλλία) οι ποιοτικές μας λύσεις ήταν περιορισμένες. Και από τη στιγμή που ο Νέστορας Κόμματος ήταν σε κάκιστη μέρα επιθετικά (0/4 βολές, 1/5 σουτ), τα πράγματα έγιναν πολύ δυσκολότερα.

Οι γηπεδούχοι ευτύχησαν να έχουν σε παραγωγικότατη βραδιά τον Alex Scales, που ήταν ουσιαστικά ο κύριος λόγος που ηττηθήκαμε με τους 21 πόντους και τα τρίποντα-μαχαιριά όταν καταφέραμε για 3η φορά να γυρίσουμε το παιχνίδι. Για να είμαστε δίκαιοι, σημαντικό ρόλο στην ήττα έπαιξε η για άλλο ένα ματς φέτος, εμμονή μας να σουτάρουμε σουτ τριών πόντων (7 ο Γκαγκαλούδης, 9 ο Βετούλας, 3 ο Κόμματος κλπ), αντί να εκμεταλλευτούμε τον Brend Scott που δεν είχε αντίπαλο κάτω από τα καλάθια τελειώνοντας το ματς με 16π-8ρ και δείχνοντας πως έχει αρχίσει πραγματικά να θυμίζει αμερικανό σέντερ ευρωπαϊκής ομάδας.

Αξίζει πάντως να σημειώσουμε πως για πολλούς είχε θεωρηθεί έκπληξη η νίκη μας επί του Άρη στο Κύπελλο... όμως τότε τους κερδίσαμε με Ταπούτο και McPherson στο ρόστερ ενώ από αυτούς έλειπε ο Scales. Τώρα χωρίς τους δυο και με τον Scales παρόντα, χάσαμε στις λεπτομέρειες εκτός έδρας

ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Με τον χειρότερο τρόπο εξελίχθηκε το παιχνίδι με τη Hemofarm στο άδειο (500 και με το ζόρι θεατές) ΟΑΚΑ. Οι παίκτες μας θύμησαν την εμφάνιση του αγώνα με τον Απόλλωνα, στον οποίο ήταν προπονητής πριν μερικά χρόνια ο Mirsa Nikolic, σήμερα στη Hemofarm, καθώς αμυντικά μπάζαμε από παντού και η επιμονή μας σε σουτ τριών πόντων (κατά βάση άστοχων) οδηγούσε στο συνεχές μεγάλωμα της διαφοράς.

Το τελικό 73-93 είναι απόλυτα δίκαιο, αφού μόνο μια ομάδα ήταν στο παρκέ κι αυτή ήταν οι Σέρβοι. Κάτω από τα καλάθια ο Μάγλος που ξεκίνησε πεντάδα και έπαιξε και 16' (λόγω των φάουλ του Scott) δεν έπεισε σε καμιά στιγμή ούτε σε άμυνα ούτε σε επίθεση, προσφέροντας μόλις 2π, 3ρ και 2κλ. Ο Scott κάτι πήγε να κάνει, αλλά φορτώθηκε με φάουλ γρήγορα (μερικά ηλίθια & αψυχολόγητα για παίκτες της εμπειρίας του) όπως το 4ο και έμεινε στους 8π. Ο Perkovic ήταν με τη σειρά του αρκετά άστοχος και υποτονικός σε σχέση με άλλες φορές, ενώ ο Ταπούτος ήταν σε κακή μέρα κι έμεινε άποντος. Αν συνυπολογίσουμε και τις κακές επιλογές από Βετούλα-Σωτ.Νικολαϊδη (κυρίως) αλλά και Γκαγκαλούδη στο θέμα της οργάνωσης και του άναρχου τρόπου με τον οποίο εκδηλώναμε τις επιθέσεις μας η ήττα ήρθε φυσιολογικότατα.

Με τα τούβλα του Βετούλα από τα 8μ καταφέραμε κάπως να κλείσουμε το σκορ που άνοιξε από την αρχή (χάρη στην ανυπαρξία μας κάτω από τη ρακέτα) μέχρι το ημίχρονο. Και το παιχνίδι χάθηκε ουσιαστικά στις αρχές της επανάληψης όταν καταφέραμε να τους κρατήσουμε στους 54 για περίπου τρία λεπτά, αλλά με τη μια κακή επιλογή να διαδέχεται την άλλη στις επιθέσεις μας δε μπορέσαμε να μειώσουμε ούτε στο ελάχιστο...

Μόνη ευχάριστη νότα η παρουσία του Αθανασούλα... Που μπορεί να μπήκε μέσα με το ματς στους 20-25π, αλλά έδειξε πάθος και διάθεση και πως θα πρέπει να τον εμπιστεύεται περισσότερο η τεχνική ηγεσία.. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε πιτσιρικάδες να αραχνιάζουν στον πάγκο μας.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΑΝΕΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Για πρώτη φορά φέτος, πήραμε ένα ροζ φύλλο αγώνα χωρίς να αγχωθούμε μέχρι το τέλος. Καταφέραμε να επιβάλλουμε από την αρχή το ρυθμό μας κόντρα στην Ολύμπια, παίξαμε σχετικά καλή άμυνα και βρήκαμε πολλές εναλλακτικές λύσεις στην επίθεση. Έτσι το 89-74 ήρθε φυσιολογικά, ενώ έσκασαν και χαμόγελα στα πρόσωπα των λιγοστών (και πάλι) οπαδών μας που βρέθηκαν στο γήπεδο (κάτω από 1000).

Ο Σωτήρης Νικολαϊδης ήταν εξαιρετικός όχι μόνο αμυντικά (3 κλεψίματα) αλλά και οργανωτικά (3 ασιστ) και επιθετικά (14 πόντοι). Ο Πρόδρομος με τη σειρά του, ήταν σε εξαιρετική βραδιά από τα 6μ25, έχοντας 5/7 3π και συνολικά 17π. Ο Ταπούτος όσο έπαιξε ήταν αλάνθαστος επιθετικά (11π με 5/5 2π, 1/1 β). Ο Perkovic επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις έχοντας 11π-4ρ-5ασ και ουσιαστική βοήθεια κάτω από το καλάθι, ενώ ο Scott ήταν πολύ καλός (ειδικά στο α' ημίχρονο) και τέλειωσε με 15π (5/6 2π, 5/6 1π). Έχοντας μια πεντάδα ποιοτικών παικτών σε πολύ καλή κατάσταση, και τις ανάλογες βοήθειες από τους Κόμματο & Βετούλα δεν ήταν δύσκολο να φτάσουμε στην τελική επικράτηση.

Πλέον έχουμε μπροστά μας μια τετράδα αγώνων με ιδιαίτερα δύσκολο πρόγραμμα (Άρη εκτός, Ολυμπιάδα μέσα, Πανιώνιος εκτός, Ολυμπιακός εκτός) και μετά το τέλος τους θα δούμε τι ψάρια θα μπορούμε να πιάσουμε φέτος. Το ίδιο και στην Ευρώπη που στις ερχόμενες 2-3 αγωνιστικές κρίνονται σχεδόν όλα για το αν θα έχουμε δυνατότητες να κυνηγήσουμε πρόκριση στον επόμενο γύρο.

ΤΑΠΟΥΤΟΣ-ΓΚΑΓΚΑ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗ ΝΙΚΗ

Χρειάστηκε να περάσουν 11 μήνες (στις 5 Γενάρη είχαμε κερδίσει την Climamio) για να πάρουμε ξανά ροζ φύλλο αγώνα σε ευρωπαϊκή αναμέτρηση. Και μάλιστα κόντρα στην ομάδα που έκανε πλάκα μαζί μας στην τελευταία αγωνιστική της περσινής Euroleague, όταν μας πήρε 51-65 στο Γαλάτσι. Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά φέτος. Όχι γιατί οι Γερμανοί έχουν χειρότερη ομάδα... μια μέτρια αξιοπρεπής ευρωπαϊκή ομάδα είναι, που έχει και ένα 6-1 ρεκόρ στη χώρα της. Όμως στον πάγκο της ΑΕΚ υπάρχει πλέον προπονητής και όχι θεατής.

Κύριος μοχλός για την κατάκτηση της νίκης, ήταν το δίδυμο των Ταπούτου & Γκαγκαλούδη. Ο Χρήστος συνέχισε τις καλές του εμφανίσεις μετά τον Μακεδονικό, και δεν είχε πρόβλημα με τους αντιπάλους του κλείνοντας με 17π (6/7 2π). Παράλληλα ο Γιάννης έδωσε τη σοβαρότητα και το καθαρό μυαλό στην οργάνωση του παιχνιδιού μας, ειδικά στο τέλος, που σταματήσαμε να σουτάρουμε ασύστολα για τρίποντα (που δεν είχαμε και καλά ποσοστά). Τα πράγματα θα ήταν καλύτερα και θα είχαμε πάρει μεγαλύτερη διαφορά, αν δεν είχε φορτωθεί με φάουλ ο Scott με συνέπεια να μην έχουμε λύσεις αφού ο Μάγλος για μια φορά ακόμα ήταν μέτριος.

ΗΤΤΑ ΣΟΚ ΑΠΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

Την ήττα από τον ουραγό (και χωρίς νίκη μέχρι σήμερα) Μακεδονικό γνώρισε η ομάδα μας στο κλειστό της Νεάπολης. Υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι κάτι περίεργο και συνιστά έκπληξη. Όμως το κύριο πρόβλημα των Θεσσαλονικέων, που είναι η έλλειψη προετοιμασίας, δεν συνιστά μειονέκτημα έναντι της ΑΕΚ που κι αυτή δεν έχει κάνει προετοιμασία. Αν συνυπολογίσουμε το ταξίδι στα Κανάρια μεσοβδόμαδα και αυτό για Θεσσαλονίκη με συνέπεια να χαθούν αρκετές προπονήσεις, αλλά και το γεγονός πως οι ίδιοι γνωστοί οκτώ τράβηξαν το κουπί και με την Gran Canarias, το αποτέλεσμα δεν είναι έκπληξη. Μας έτρεξαν και δε μπορούσαμε να παίξουμε άμυνα, μας έπαιξαν κάτω από τα καλάθια όπου στο β' ο Scott κλάταρε, ενώ ο Perkovic είχε ξεχαστεί στον πάγκο, έπαιρναν και τα επιθετικά, βάλανε και τις βολές και πήρανε τη νίκη. Είχαμε και τις κλασικές εμμονές των περιφερειακών για τρίποντα, που ήταν άστοχα, ήρθε κι έδεσε.

Αποδείχθηκε για άλλη μια φορά, πως η φετινή ΑΕΚ δε μπορεί να αντιμετωπίζει κανένα ματς με άνεση πιστεύοντας πως θα το κερδίσει μόνο με τις φανέλες. Αν παίζαμε σε άλλη χρονική στιγμή, ειδικά 15-20 μέρες νωρίτερα ή σε 1-2 μήνες το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Όμως η ήττα ήρθε και παραμένουμε στη μάχη γύρω από την 8η θέση, ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε μπει για τα καλά στην πρώτη εξάδα.

ΗΤΤΑ ΣΤΑ ΚΑΝΑΡΙΑ, 63-57

Στο 4ο δεκάλεπτο η ομάδα μας ξέμεινε από δυνάμεις & λύσεις, οι γηπεδούχοι έκαναν ένα σερί 14-4 εκμεταλλευόμενοι την υπεροχή τους κάτω από τα καλάθια (23-2 ρημπάουντ εμείς, 24-15 αυτοί) και φτάσαμε στο τελικό 63-57, ενώ μέχρι το 30' συντηρούσαμε ένα μικρό προβάδισμα στο σκορ. Μας στοίχισε ακριβά, η μηδαμινή προσφορά του Perkovic που φορτώθηκε γρήγορα με 3 φάουλ και έμεινε τελικά άποντος... και τους πόντους που έδινε στα προηγούμενα ματς κάτω από το καλάθι δεν τους έδωσε κανείς άλλος.

Αγωνιστικά ξεχώρισαν οι Κόμματος (14π , 8ρ) και Scott (14π και 5ρ, στην καλύτερη του εμφάνιση μέχρι σήμερα, αν και οι αντίπαλοι του δεν είχαν ιδιαίτερα προβλήματα από την άμυνά του). Από την περιφέρεια δε μπορέσαμε να πάρουμε πολλές λύσεις πέρα από τον Βετούλα (11π με 2/4 3π) καθώς οι υπόλοιποι ήταν σε μέτρια βραδιά. Παράλληλα και ο Ταπούτος δε θύμιζε καθόλου τον παίκτη των πρώτων εβδομάδων... Δεν ήθελε και πολύ να μείνουμε λοιπόν κάτω από τους 60 πόντους και φυσικά με τέτοια παραγωγικότητα, τα ροζ φύλλα είναι απαγορευμένα..

Έτσι δε μπορέσαμε να κάνουμε το διπλό που θα μας έδινε άλλο αέρα (και αβάντα πρόκρισης) για τη συνέχεια. Φυσικά και πάλι δεν έχει χαθεί τίποτα, αφού δε νομίζω να μην κάνει άλλες νίκες εκεί η Gran Canaria, ενώ και η διαφορά των 6 πόντων δεν είναι κακή. Η υπόθεση πρόκριση για την ομάδα μας θα παιχτεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό στα επόμενα δυο (κι εντός έδρας ματς) με Brose Basket & Hemofarm .