ΕΝΑ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΑΕΚ, ΜΕΤΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Στο πρώτο ημίχρονο κόντρα στον Παναθηναϊκό η ομάδα μας στάθηκε αξιοπρεπέστατα, έπαιξε πολύ καλά άμυνα και κατάφερε να πάει στα αποδυτήρια προηγούμενη με 28-30. Και το προβάδισμα θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερο αν είμασταν στοιχειωδώς εύστοχοι σε βολές(είχαμε μόλις 7/14) και λιγότερα λάθη (11). Μετά την ανάπαυλα όμως η ΑΕΚ ουσιαστικά δεν παρουσιάστηκε στο παρκέ... Το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο (φτάσαμε στα 23), η τραγική αστοχία στις βολές συνεχίστηκε (5/10 στο β' και συνολικά 12/24 !!) και συνδυάστηκε με ακόμα πιο τραγικά ποσοστά στα δίποντα (4/16 είχαμε...) με συνέπεια ο Παναθηναϊκός να μας κερδίσει άνετα με 78-52. Πάλι καλά που με κάποια τρίποντα στο τέλος αποφύγαμε να υποστούμε τη μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία μας από τους πράσινους (είναι 28π) και δεν μπήκε το παιχνίδι στη σελίδα με τα πιο αρνητικά ρεκόρ μας.

Για άλλο ένα παιχνίδι φάνηκε πως η ομάδα μας δεν έχει λύσεις στην οργάνωση του παιχνιδιού. Ο Filiberto Rivera δεν δείχνει πως είναι αυτό που έλειπε από το ρόστερ. Ναι μεν έχει τη δυνατότητα για μπασίματα και drive που ο Avery δεν μας έδινε σχεδόν ποτέ, αλλά την οργανωτικότητα για την οποία έγινε γνωστός στο UTEP με τις πολλές ασιστ δεν την είδαμε στα δυο ματς με Ολυμπιακό την περασμένη βδομάδα και τώρα με Παναθηναϊκό. Παράλληλα υποπέπτει σε αρκετά λάθη, ενώ και τα ποσοστά του από την περιφέρεια είναι μέτρια (βέβαια το τελευταίο ήταν δεδομένο με βάση την διαχρονική στατιστική του παρουσία). Ούτε ο Vasiljevic δείχνει πως μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα σε αυτόν το τομέα και το πρόβλημα στο '1' είναι δυσεπίλυτο. Τελικά η αποπομπή του Arthur Lee μετά τις μέτριες εμφανίσεις στο τουρνουά της Κύπρου δε φαίνεται να έχει δικαιωθεί και ιδιαίτερα...

Κι αν για την οργάνωση έχουμε έστω και μεσοβέζικες λύσεις για τη θέση του σέντερ η κατ'ανάγκη χρησιμοποίηση του Wesson κόντρα σε ομάδες με την πληρότητα του Παναθηναϊκού αναδεικνύει ακόμα περισσότερο το πολύ μεγαλύτερο πρόβλημά μας σε αυτή τη θέση. Ο Αμερικανός έκανε περισσότερα τρίποντα απο δίποντα αφού δεν μπορούσε να διεισδύσει, ενώ σχεδόν ποτέ δεν πήγαινε η μπάλα κάτω από το καλάθι. Αφού ακόμα κι αν πήγαινε το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό... Η ανάγκη απόκτησης ενός σέντερ είναι επιτακτικότερη κι από αυτήν του playmaker. Smiljan Pavic, Βασίλης Σύμτσακ και Κώστας Χαρίσης μπορεί να είναι σχεδόν μόνιμα στην δωδεκάδα, αλλά το γεγονός πως έχουν παίξει στο πρωτάθλημα σε 10 παιχνίδια αθροιστικά μόλις και μετά βίας 152'22" δηλαδή 15' σε κάθε παιχνίδι είναι αποκαλυπτικό της ένδοιάς μας στη θέση. Στο σχεδιασμό του καλοκαιριού (αλλά και στη συνέχεια) εδώ γίνανε τεράστια λάθη και δυστυχώς τα πληρώνουμε συνέχεια.

Αν πρέπει να ψάξουμε για θετικά από το συγκεκριμένο παιχνίδι, είναι η καλή αμυντική μας παρουσία στο πρώτο ημίχρονο, η παρουσία του Amara Sy που βοηθάει ποικιλότροπα την ομάδα μας και τέλος η εμφάνιση του Νίκου Χατζή, που με αυτόν στο παρκέ να θυμίζει λίγο τον παλιό καλό εαυτό του κάναμε το 'γκάζωμα' και ξεφύγαμε στο πρώτο ημίχρονο.

Τα επόμενα τρία ματς μέχρι να λήξει ο πρώτος γύρος, θα είναι καθοριστικά για να δούμε που θα κινηθούμε τελικά φέτος. Οι αντίπαλοι (Μαρούσι μέσα, Ολύμπια έξω, Κολοσσός μέσα) ούτε ευκαταφρόνητοι είναι αλλά ούτε πολύ περισσότερο φόβητρα. Με θετικά αποτελέσματα σε αυτά τα παιχνίδια θα μπορέσουμε να μπούμε για τα καλά μέσα στην οκτάδα και με σοβαρές αξιώσεις για κάτι καλύτερο. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε μόλις και μετά βίας μία νίκη πάνω από τον ΠΑΟΚ που μέχρι προχθές ήταν ουραγός... Η διαφορά από τις ομάδες που παλεύουν για τη σωτηρία με αυτές που χτυπάνε εξάδα δεν είναι και τόσο μεγάλες. Χρειάζεται σοβαρότητα και προσοχή ώστε να μπούμε στο 2ο γκρουπ και να απομακρυνθούμε από το 1ο.