Με ένα τρόπο πανομοιότυπο με τον πρώτο γύρο (έμεινε πίσω με πάνω από 10π στο σκορ στο 3ο δεκάλεπτο, γκάζωσε και ισοφάρισε στα μέσα του 4ου - από 53-39 σε 56-56 -και στο τέλος έχασε..), η ομάδα μπάσκετ γνώρισε την ήττα από το Μαρούσι στον Άγιο Θωμά με 71-62. Με αυτήν τέλειωσαν οι όποιες ελπίδες για είσοδο στην εξάδα, ενώ πλέον είναι εξαιρετικά αμφίβολη η συμμετοχή και στα playoff αφού ισοβαθμούμε μεν στην 7η θέση με Αιγάλεω, Ολύμπια και ΑΕΛ αλλά είμαστε 10οι αφού χάνουμε σε όλες τις ισοβαθμίες... Κι αυτό γιατί έχουμε 1-1 με Αιγάλεω (με -3, αφού νικήσαμε με 10, χάσαμε με 13), 1-1 με Λάρισα (νίκη με 5, ήττα με 8), 0-1 από την Ολύμπια... Συνολικά σήμερα στα μεταξύ τους παιχνίδια, οι 4 ομάδες έχουνε : Αιγάλεω 3-3, Λάρισα 3-3, Ολύμπια 3-2 κι εμείς 2-3...
Τραγικά λάθη και πάλι από τον πάγκο (βγήκε ο Χατζής που γύρισε το ματς με την παρουσία του, ξεκινήσαμε με ...6 μετά από timeout στο 67-60 και πάλι καλά που δε φάγαμε και την δικαιολογημενη τεχνική ποινή και δικαίως γκρινιάζει το Μαρούσι γι'αυτό) καθώς ήταν το νιοστό ματς που πήγε στον πόντο και το χάσαμε και δεν είναι τυχαίο, όπως και το ότι οι αντίπαλοι μας εκτέλεσαν από τα 6μ25 αφού επιμέναμε να παίζουμε ζώνη...
Ο Avery ήταν επηρεασμένος από τον τραυματισμό του, ο Wesson ταλαιπωρημένος μια που παίζει συνεχώς μόνος του (πλακώθηκε και με τον Αγγέλου στο τέλος, αλλά το επεισόδιο θάφτηκε σε πρώτο βαθμό ...) ενώ το ανέβασμα του Ταπούτου στην 4η περίοδο αρκούσε μόνο για να ισοφαρίσουμε κι όχι για να φύγουμε με το ροζ φύλλο αγώνα..
H ομάδα εξακολουθεί να πληρώνει την εμμονή του Αγγέλου για παραγκωνισμό του Χατζή, την εμμονή της διοίκησης ή της τεχνικής ηγεσίας (δεν ξέρω ποιος ευθύνεται περισσότερο) να μείνει η ομάδα χωρίς αντικαταστάτη του Pearson από τον Νοέμβριο, χωρίς αντικαταστάτη του Pavic από τον Γενάρη με συνέπεια να παίζουμε χωρίς σέντερ από τότε που χτύπησε ο Χαρίσης (ο οποίος βέβαια για άλλο ένα δίμηνο πριν έβλεπε τα ματς με τη φόρμα από τον πάγκο αφού ανεξήγητα δεν έπαιρνε χρόνο συμμετοχής) και την εμμονή να μη βρίσκουμε εναλλακτική λύση για άμυνα στην περιφέρεια... Τον Γενάρη χτύπησε ο Τσάμης, τον Φλεβάρη, ήρθε ο Lewis τον Μάρτη έφυγε στο καπάκι, αλλά εμείς δεν κάναμε καμιά απολύτως κίνηση ενίσχυσης... Έτσι οι αντίπαλοι κάνουν από τη μια πάρτυ κάτω από τα καλάθια, μια που ο Wesson έχει "σκάσει" παίζοντας μόνος του και οι ανάσες από Σύμτσακ δε φτάνουν, μας "σκοτώνουν" από τα 6μ25 αφού η περιφερειακή μας άμυνα είναι με τα μάτια και δεν έχουμε και λύσεις στη ζώνη, αφού ο Χατζής είναι σχεδόν μόνιμα βιδωμένος στον πάγκο...
Παρών στο γήπεδο και ο Δημήτρης Δρόσος, που έζησε έντονα το ματς και άνοιξε διάλογο με τον κόσμο που ταλαιπωρήθηκε για να μπει στο γήπεδο αφού το Μαρούσι δεν ήθελε, και ταλαιπωριέται με αυτά που βλέπει μέσα στο παρκέ...
Υ.Γ. Να σημειώσουμε πως έχουμε μείνει με μόλις 2 νίκες στα 12 εκτός έδρας παιχνίδια που έχουμε δώσει, που είναι η χειρότερη επίδοσή μας στην ιστορία..
Το 1976/77 είχαμε 2 νίκες αλλά σε 11 μόλις παιχνίδια (παίζανε 12 ομάδες στην Α' Εθνική). Το 1985/86 είχαμε 2 νίκες στα 13 παιχνίδια (κι οδηγηθήκαμε στην ψυχοφθόρα διαδικασία των μπαράζ), όπως και το 1993/94 που είναι σε απόλυτους αριθμούς η χειρότερη επίδοσή μας και παλεύουμε φέτος να την ισοφαρίσουμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου