ΑΓΧΩΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΙΚΑΛΑ

Συνέχισε να μας καρδιοχτυπά στα εντός έδρας παιχνίδια η ομάδα μας, αφού για άλλη μια φορά -όπως με Ολύμπια, Καβάλα, Λάρισα- ο αγώνας κρίθηκε στο καλάθι. Σίγουρα αυτό δείχνει ότι μπορούμε τουλάχιστον στα Πατήσια να ανταποκρινόμαστε σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά από την άλλη φανερώνει και την αδυναμία μας να καθαρίζουμε νωρίτερα τέτοια ματς κόντρα σε υποδεέστερους βαθμολογικά αντιπάλους. Η ουσία πάντως για τη φετινή Α.Ε.Κ. είναι να μαζεύει ροζ φύλλα αγώνα, και με τα 8 (ή 7 μια που το ματς με τον Πανιώνιο θα κριθεί στο μέλλον) που έχει μέχρι τώρα σίγουρα αισθάνεται μια ασφάλεια, αφού 9 αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν έχει 6(ή 5) νίκες περισσότερες από τις ομάδες που βρίσκονται κάτω από τη γραμμή σωτηρίας. Και για να δούμε και λίγο παραπάνω, με τις κακές εμφανίσεις του προηγούμενου μήνα και τις αγχωτικές νίκες που κάνουμε, είμαστε μόλις μια νίκη πίσω από το Μαρούσι που χτυπάει με αξιώσεις την τετράδα είτε στη regular είτε στα playoff.

Το στοιχείο που μας έδωσε τη δυνατότητα να πάρουμε τη νίκη κόντρα στα Τρίκαλα, ήταν η καλή μας άμυνα. Μετά από τα πέντε ματς του Γενάρη με τους 86.4 πόντους που δεχόμασταν, καταφέραμε επιτέλους να περιορίσουμε επιθετικά έναν αντίπαλο, δεχόμενοι μόνο 67 πόντους - οι οποίοι θα μπορούσαν να ήταν και λιγότεροι αν είχαμε αποφύγει κάποια ελεύθερα μπασίματα του Avery στο πρώτο ημίχρονο και τις τραγικές επαναφορές -σήμα κατατεθέν μας δυστυχώς- στα τελευταία λεπτά. Αλλά ακόμα κι έτσι θα μπορούσαμε να είχαμε φτάσει στη νίκη πολύ νωρίτερα, αν επιδεικνύαμε στοιχειώδη σοβαρότητα και ωριμότητα στο τελευταίο τρίλεπτο, και βάζαμε τη μπάλα κοντά στο καλάθι ώστε να πάμε για το φάουλ και τις βολές, αντί να γυρνάμε τη μπάλα σε όλα τα 24" αυτή να μας μένει στα χέρια ή να κάνουμε βεβιασμένα και με κάκιστες προϋποθέσεις σουτ.

Man of the match ήταν σίγουρα ο Tarmo Kikerpill, κάτι που είχε καταφέρει εν πολλοίς και στο πρώτο παιχνίδι στα Τρίκαλα. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως έχει μόλις 2.7 πόντους μ.ο. στα υπόλοιπα 15 παιχνίδια και 13+10 κόντρα στους νεοφώτιστους. Σκόραρε εντός παιδιάς για πρώτη φορά μετά από τη Ρόδο (είχε 0/3 2π με Πανιώνιο, 0/4 3π με Λάρισα) και μάλιστα με αξιόλογα ποσοστά : 3/3 βολές, 2/2 δίποντα τα οποία προήλθαν από τρία επιθετικά ρημπάουντ και μ'αυτόν τον τρόπο πέτυχε και το νικητήριο καλάθι & εξιλεώθηκε για την κακή επαναφορά στην προηγούμενη φάση που επέτρεψε στους φιλοξενούμενους να ισοφαρίσουν.

Πάντως για να είμαστε δίκαιοι, καθοριστική συμβολή στην αδυναμία των Τρικαλινών να σκοράρουν στην τελευταία φάση, είχε και ο Βαγγέλης Αγγέλου που μετά από 2 time-out που έγιναν επέλεξε να κάνει επαναφορά ο Avery ψάχνοντας τον Μάκη Νικολαϊδη με συνέπεια να έχουν μια λύση λιγότερη για να σουτάρουν.. Κλείστηκε ο Μάκης από τους παίκτες μας και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Άλλωστε όταν ένα ματς πάει στον πόντο και στον έναν πάγκο κάθεται ο Αγγέλου, οι πιθανότητες να κερδίσει η άλλη ομάδα είναι εξαιρετικά μεγάλες, όπως διαπιστώσαμε πολλές φορές πέρσι...