Η ομάδα μας μπορεί να έπαιξε πλήρης (έστω και χωρίς τον Stefanov που είναι παρελθον πριν καν να παίξει) για πρώτη φορά σε επίσημο ματς, αλλά δυστυχώς κατάφερε - γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να χάσει από το νεοφώτιστο Περιστέρι κι έτσι να είναι ήδη από την τρίτη αγωνιστική με την πλάτη στον τοίχο βαθμολογικά... Ήδη μετράμε (ανεξαρτήτως του πως και του γιατί) δυο ήττες εντός έδρας σε ματς που θα έπρεπε να είχαμε κερδίσει κι είμαστε η μόνη ομάδα με 0-3 στο πρωτάθλημα, αφού ακόμα και η παραπαίουσα μέχρι χθες Ολύμπια ΓΣΛ κέρδισε τα Τρίκαλα (που μας είχαν πάρει στην πρεμιέρα χωρίς ξένους)... Είναι και ο Άρης αλλά οι δικές του ήττες από Ολυμπιακό και λογικά από Παναθηναϊκό ήταν αναμενόμενες...
Αξιοσημείωτο το γεγονός πως ο Θανάσης Σκουρτόπουλος μας κέρδισε για 4η φορά (σε έξι αναμετρήσεις...) συνεχίζοντας να χτίζει 'πελατειακή' σχέση με την ομάδα που αγωνίστηκε ή ήταν στο προπονητικό team για μια εικοσαετία και χαρίζοντας και στους Περιστεριώτες την πρώτη εκτός έδρας νίκη τους επί της Α.Ε.Κ. από το μακρινό 1996/97...
Τα πράγματα σαφέστατα και θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά αν οι βασικοί μας παίκτες δεν ήταν τόσο εμφανέστατα επηρεασμένοι από την αγωνιστική απραξία (σε επίσημα παιχνίδια). Μέχρι να βρουν τα πατήματά τους οι McGrath & Green, το Περιστέρι είχε χτίσει μια μεγάλη διαφορά (17π) και αναγκαστήκαμε να τρέχουμε και να μη φτάνουμε... Εκ του αποτελέσματος, μάλλον ήταν κακή η επιλογή να μην μπει στο αρχικό σχήμα ο Παπαντωνίου που τα είχε πάει καλά στις δυο πρώτες αγωνιστικές και είχε μια κάποια χημεία με τους συμπαίκτες του, ώστε η ομάδα να έχει έναν ρυθμό.. Η αγωνιστική μας εικόνα στο πρώτο ημίχρονο ήταν σαφέστατα χειρότερη αυτής με τα Τρίκαλα όταν παίξαμε μόνο με Έλληνες..
Όταν πήραν μπροστά οι δυο περιφερειακοί η ομάδα έδειξε πως μπορεί να πιέσει και να κάνει στο παρκέ πολλά απο αυτά που περιμέναμε όταν μαθαίναμε από ποιους παίκτες χτίστηκε το ρόστερ.. Ο Taurean Green είναι πολύ καλός οργανωτικά -άλλωστε έχει παίξει στο υψηλότερο επίπεδο στο NCAA κερδίζοντας δυο πρωταθλήματα κι έκανε και πέρασμα από το ΝΒΑ- ενώ ο Donnie McGrath βοηθάει και στο '1' και στο '2' ... Το πρόβλημα είναι όμως πως θα πρέπει να καταλάβουμε πως δεν γίνεται να παίζουμε μόνο με τρίποντα, αλλά να μπαίνει και στη ρακέτα η μπάλα...
Και φυσικά αυτό δεν θα έχει αντίκρυσμα, αν ο Francis (που μπορεί να μην ήταν σε καλή μέρα, αλλά είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης μας και θεωρητικά η δύναμή μας στο καλάθι) είναι καθηλωμένος στον πάγκο από τον Φλεβαράκη χωρίς να έχει φορτωθεί με φάουλ την ώρα μάλιστα που παίζει πεντάρι ένας κάκιστος Δορκοφίκης ... Και έμεινε 35' στο παρκέ ο Περικλής ενώ κάλλιστα μπορούσε να παίξει περισσότερο ο Mack (που δεν έδειξε κάτι το φοβερό, αλλά σίγουρα χρειάζεται υπομονή λόγω ηλικίας και πρώτης σεζόν εκτός ΗΠΑ) που όταν μπήκε περιόρισε καλύτερα τον Arnold και την παρέα του...
Άλλο ένα σημαντικό λάθος του Φλεβαράκη, ήταν πως ενώ ο Μάκης Νικολαϊδης ήταν κι αυτός σε τραγική επιθετικά βραδιά (1/6 σουτ) τον άφησε κοντά στα 30' στο παρκέ και ξέχασε στον πάγκο τον Rodrigue Mels που στα λίγα λεπτά που έπαιξε κατάφερε να δώσει ταχύτητα, πίεση και σωστές τοποθετήσεις στην ομάδα στο διάστημα που ροκάνισε τη διαφορά στη 2η περίοδο...
Υ.Γ. Και φυσικά το φαινόμενο των φάουλ επαναλήφθηκε... Μόνο 15 φάουλ κάναμε στη Νέα Σμύρνη παίζοντας με 8 παίκτες... Ένα και μόνο κάναμε στο πρώτο δεκάλεπτο με το Περιστέρι, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαμε να είχαμε κόψει πολλές εύκολες επιθέσεις των αντιπάλων με φάουλ και να μην τους δίναμε τη δυνατότητα να φύγουν στο σκορ...
Υ.Γ. (2) Συγχαρητήρια στην ΚΑΕ για την βράβευση του προέδρου της AEK BBK της Στοκχόλμης, Φώντα Τσιραμπίδη.
4 σχόλια:
με συγχωρείς που αφήνω εδώ αυτο: http://www.sport-fm.gr/article/203284 απλά στο φόρουμ δεν είμαι μέλος για να μπορώ να το καταδείξω. αν θέλεις ανάφερέ το αν όχι σβήσε και το σχόλιο. παρένθεση : είναι πολύ ωραία στο ελληνικό στο μπάσκετ
Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
Ας ασχοληθούμε, επιτέλους, λίγο και με τα αγωνιστικά…
Το χθεσινό μάτς δεν το είδα, αλλά φαίνεται ότι η αγωνιστική απραξία και το κοουτσάρισμα ήταν καθοριστικά. Για αγωνιστικούς και οικονομικούς λόγους, θα πρέπει να κερδίσουμε τα επόμενα τρία μάτς σερί. Ακόμη και εάν χρειαστεί να αλλάξουμε τον κόουτς...
Γενικά στα αγωνιστικά, εάν υποτεθεί ότι το ρόστερ της ομάδας είναι οριστικό, ας δούμε τι μπορούμε - θεωρητικά - να περιμένουμε εφέτος σε σχέση με πέρυσι.
1. Green, McGrath, Παπαντωνίου (D.J., Κυριακόπουλος, Βασιλόπουλος).
Ανώτεροι, σε ποιότητα και σε βάθος. Η καλύτερη γραμμή μας σε σχέση με τις περισσότερες άλλες ομάδες της Α1.
2. Νικολαΐδης, Mels, Μαρίνος (Nemeth, Χατζής).
Περίπου τα ίδια. Εάν υποτεθεί ότι ο Μάκης θα κινηθεί στα γνωστά του επίπεδα, πιστεύω ότι ισοφαρίζει τον Nemeth, όπως και οι Mels και Μαρίνος την (περυσινή) απόδοση του Χατζή. Με καλή διαχείριση χρόνου μπορούμε να είμαστε και πολύ ανώτεροι στην άμυνα.
3. Mack, Καλλινικίδης (Παπανικολάου, Kikerpil).
Ερωτηματικό. Ο Mack έχει καλές συστάσεις, ήταν ηγέτης στο κολλέγιο, αλλά πρέπει να προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο Καλλινικίδης είναι σίγουρα καλύτερος του Kikerpil. Συνολικά, όμως, θα πρέπει να αντισταθμίσουν την προσφορά του καλύτερου παίκτη μας πέρυσι, Παπανικολάου. Δύσκολο, όχι ακατόρθωτο.
4. Δορκοφίκης, Αντωνάκης (Δορκοφίκης, Ταπούτος, Μπάλλας).
Τα ίδια. Όμως, μπορεί να είναι καλύτερα, εάν παίζει αρκετή ώρα στο «4» ο Mack. Ο Ταπούτος ήταν πέρυσι αδιάφορος και ο Μπάλλας ουσιαστικά δεν αγωνίστηκε. Βάζω τον Αντωνάκη στο «4» γιατί, από ότι λίγο έχω δεί, μάλλον εκεί θα κάνει καριέρα.
5. Francis, Τουντζιαράκης, Jeremic (Bryant, Andersen, Αντωνάκης).
Ανώτεροι, σε ποιότητα και βάθος. Ο Francis, είναι πραγματικός σέντερ, ενώ ο Bryant είναι τεσσάρι και όχι σέντερ, όπου έπαιξε πέρυσι σε εμάς. Ο Τουντζιαράκης, δείχνει να μπορεί να ανταποκριθεί και μαζί με τον Jeremic σίγουρα μπορεί να προσφέρουν περισσότερα από τον ανύπαρκτο περυσινό Andersen.
Συνολικά, περισσότερες πραγματικές λύσεις, ενώ θετικό στοιχείο είναι ότι πολλοί παίκτες μας μπορούν να παίξουν καλά σε περισσότερες από μια θέσεις, επιτρέποντας εναλλαγές στα συστήματα σε άμυνα και επίθεση. Έχουμε πολλούς και καλούς σουτέρ, ακόμη και στη θέση «4», γεγονός που θα ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες ώστε να παίζει με μεγαλύτερη άνεση ο Francis “ένας εναντίον ενός”. Ερωτηματικό, αποτελούν, η σχετική «στατικότητα» στην επίθεση και η αντίδραση του κόουτς όταν θα παθαίνουμε blackout στην επίθεση. Φαίνεται ότι ο κόουτς θα πρέπει να βρεί καλύτερες λύσεις στη διαχείρηση του υλικού. Εάν δεν το καταφέρει...
Δεδομένης της αποχώρησης Stefanov χρειαζόμαστε ενίσχυση;
Θα έλεγα ότι, λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική μας κατάσταση, η ενίσχυση με περιφερειακό παίκτη τύπου Κυρίτση είναι πολυτέλεια. Αντίθετα, εάν το αντέχουμε οικονομικά, με τα ίδια χρήματα θα ήθελα να αποκτηθεί ένας κοινοτικός παίκτης (Pavic?) που να μπορεί να παίξει στο «τέσσερα-πέντε».
γενικά, πιστεύω ότι η ομάδα είναι στο ίδιο γκρούπ δυναμικότητας με Μαρούσι, Πανελλήνιο, ΠΑΟΚ. Με Σάκοτα, Μαρκόπουλο ή ακόμη και Σκουρτόπουλο προπονητή θα μπορούσαμε και τετράδα! Τώρα, με όσα είδαμε από τον κόουτς, έχω αμφιβολία και για τα play-offs!
Καλή αγωνιστική χρονιά έστω και ετεροχρονισμένα!
Στέλιος
Το Μαρούσι είναι δουλεμένη ομάδα (δεν ειναι τυχαιο πως σε μας έχουν ρολο οι Παπαντωνιου-Τουτζιαρακης που τους ειχαν για 13ο-14ο παικτη) και ο ΠΑΟΚ έχει προπονητή επιπέδου. Ο Πανελλήνιος τώρα στον α' γύρο όπως κάθε ομάδα του Ζούρου θα είναι καλύτερος από μας. Δεν συγκρινόμαστε μαζί τους δυστυχώς . Ούτε με τον Κολοσσό που δείχνει δουλεμένο-στρωτό και καθαρίζει τα ματς που πρέπει στη Ρόδο.
Συγκρινόμαστε με Περιστέρι-Τρικαλα που εχουν 2-1 με νίκη μέσα στην έδρα μας, με τον Ηλυσιακό που έριξε μια 40ρα στην Ολυμπια, την Ολυμπια που ακομα κι ετσι νικησε τα Τρικαλα, την Καβαλα που το Περιστέρι το καθάρισε, τον Πανιώνιο που μας έριξε μια 45άρα..
Αν δεν πάρουμε την Καβάλα το Σάββατο θα πρέπει να αλλάξουμε προπονητή.. Τι θα βρούμε με το μπάτζετ που έχουμε πάντως είναι άγνωστο..
Ενημερωτικά μετράμε 7 γεμάτους μήνες χωρίς νίκη (από 4 Απρίλη κόντρα στον ΠΑΟΚ) έχοντας σερί 0-6, ενώ από την ώρα που έφυγε ο Πρίφτης πέρσι το ρεκορ μας είναι 1-8..
Προσπαθώ να δώ την αντικειμενική αξία των παικτών και συνολικά του ρόστερ.
Έτσι, με βάση τη δική μου άποψη, στην κλίμακα αξιολόγησης το ρόστερ της ομάδας μας είναι ανάλογο ή και καλύτερο από του ΠΑΟΚ ή του Αμαρουσίου. Δεν μπορώ να δω σε ποιά θέση ακριβώς υπερτερεί το Μαρούσι ή ο ΠΑΟΚ από την ομάδα μας. Το πως τα καταφέρνει ο κόουτς είναι άλλο θέμα, το οποίο το σχολιάζω παρακάτω.Πάντως ο Φλεβαράκης ίσως να είναι ακόμη και καλύτερος από τον Ζούρο (γνωστή η γνώμη μου για την "αξία" του).
Ο Κολοσσός, ελείψει Σμίθ, θα είναι χειρότερος από πέρυσι, ενώ σε σχέση με όλες τις άλλες ομάδες (συμπεριλαμβανομένου του Πανιωνίου) είμαστε "αντικειμενικά-θεωρητικά", καλύτεροι.
Ο Φλεβαράκης έχει την ευκαιρία της ζωής του! Εάν πάρει το καλύτερο που μπορεί από τους παίκτες που του πήρε η διοίκηση, θα καθιερωθεί ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες κόουτς της γενιάς του. Εάν όχι, θα μας επαναφέρει, δυστυχώς, στην εποχή Αγγέλου ("παραδίδω μαθήματα πως να χάσετε δικό σας μάτς") και σε περιπέτειες ενώ και ο ίδιος θα μείνει άνεργος...
Στέλιος
Δημοσίευση σχολίου