ΗΤΤΑ ΜΕ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ (Η ΠΡΩΤΗ ΜΕ ΓΚΕΚΟ)

Την πρώτη μας ήττα με κάτω τα χέρια γνωρίσαμε με το Μηνά Γκέκο στον πάγκο μας, χάνοντας από τον Ολυμπιακό στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας με 84-53. Αναμενόμενο το αποτέλεσμα, ειδικά αφού ο Torin Francis ήταν εκτός μάχης και χωρίς τον 2ο σκόρερ μας και πρώτο μας ρημπάουντερ αλλά και μοναδικό πραγματικά αξιόμαχο σέντερ μας δεν μπορούσαμε να έχουμε τύχη κόντρα στον Σχορτσιανίτη και την παρέα τους που έκαναν πάρτυ κάτω από τα καλάθια..

Το μόνο θετικό από το αποτέλεσμα ήταν πως δεν έγινε νέο αρνητικό ρεκόρ διαφοράς από τους ερυθρόλευκους εκτός έδρας .Αυτό παραμένει στους -32 από το 1980/81 όταν είχαμε ηττηθεί με 106-74, αν κι έχει απειληθεί πάρα πολλές φορές στο μεσοδιάστημα.. Είχαμε το 90-60 (30) στον 3ο μικρό τελικό του 1998, το 93-67 (26) στα playoff του 2006, το 82-53 (29) το 2008 στην κανονική περίοδο, το 92-62 (30) την ίδια χρονιά στα playoff. Το αρνητικό όμως ήταν πως την ίδια ώρα νικούσε και ο Ηλυσιακός τα Τρίκαλα και η Καβάλα τον Πανελλήνιο, με συνέπεια να εξακολουθούμε να θέλουμε μια νίκη για να εξασφαλιστούμε οριστικά, ενώ ρόλο ρυθμιστή έχουν ο και τυπικά αδιάφορος βαθμολογικά Πανιώνιος που παίζει και με τους τρεις που μας κυνηγάνε, μαζί με το Περιστέρι που αν δεν κερδίσει κάποιον από τους ερυθροπράσινους θα είναι επίσης αδιάφορο ουσιαστικά.. Και παράλληλα ο ΠΑΟΚ με τη χθεσινή του νίκη, ψάχνει το διπλό στο Ελληνικό που μαζί με τη δεδομένη νίκη κόντρα στην Ολύμπια θα του εξασφαλίσουν την παρουσία στην πρώτη εξάδα - που θα κάνει αδιάφορο πρακτικά τον Άρη όταν πάει στην Καβάλα..

Επιθετικά το κουπί το τράβηξαν ο Περικλής Δορκοφίκης που συνέχισε τις καλές του εμφανίσεις το τελευταίο μήνα βάζοντας 17 πόντους (έχει 13.2π μ.ο. σε 5 ματς) μια μέρα μετά την ονομαστική του εορτή, παρέα με τον έτερο των αρχηγών, τον Μάκη Νικολαϊδη που τέλειωσε στους 16 και σίγουρα θα μπορούσε να σκοράρει περισσότερους αν δεν ξέμενε στον πάγκο στο τέλος που βλέπαμε το καλάθι σαν δακτυλήθρα... Απο εκεί και πέρα το χάος.. Άποντος ο Άκης Καλλινικίδης που δεν μπορούσε να μαρκάρει τον Childress και τους συν αυτώ, άποντος και ο Lamont Mack που φορτώθηκε και με τα 5 φάουλ που τον έστειλαν στον πάγκο σε λιγότερο από 15', ενώ ο Taurean Green μπορεί για πρώτη φορά μετά από καιρό να είχε λιγότερα λάθη (4) από ασσιστ (8) αλλά σκόραρε μόλις 3 πόντους ... Με διαφορά το ματς με τη χειρότερη παρουσία των Αμερικανών μας..

Για να είμαστε πιο δίκαιοι, δεν υπήρχε το χάος μετά από Πέρι & Μάκη, αφού θετική παρουσία είχε αναλογικά τόσο ο Rodrigue Mels (παίζοντας τη γνωστή επιθετική άμυνα δίνοντας και κάποιους πόντους) όσο κυρίως ο Σταύρος Τουτζιαράκης, που πάλεψε κάτω από τα καλάθια, σκόραρε 9 πόντους, πήρε και 4 ρημπάουντ (3 επιθετικά) δείχνοντας πως δεν είναι για να μένει με απλές συμμετοχές στην 12άδα ή με παρουσίες κάτω από δίλεπτο.. Οι προσθήκες που έγιναν μεσούσης της σεζόν επί Πεδουλάκη όμως είχαν τραγική παρουσία.. ιδίως ο Λιθουανός Mazeika που ήταν ο χειρότερος όλων, ενώ ο Γκιζόγιαννης ταλαιπωρήθηκε από τους αντίπαλους forward βετεράνους ή πιτσιρικάδες και πάλι καλά που έβγαλε ένα τρίποντο. Τέλος ο Παπαντωνίου δεν μπόρεσε να δείξει κάτι θετικό στο διάστημα που έπαιξε, κυρίως επειδή δεν έπαιζε μυαλωμένα στην επίθεση . Μαρίνος & Τζόλος φυσικά δε μπορούν να κριθούν.


Δεν μου άρεσαν καθόλου οι μπηχτές του Χρήστου Ζούπα που βραβεύθηκε από τους γηπεδούχους, τον Φασούλα (δήμαρχο Πειραιά) και μια φαρμακευτική εταιρεία πριν την έναρξη του αγώνα... Δηλαδή τι ήθελε ; Να μπει στο παρκέ και κάποιος από την ΑΕΚ ώστε να έπαιρνε την πλακέτα με γιουχαρίσματα ;
Αφήνω το οξύμωρο του να μιλάει ο Ζούπας για απουσία διοίκησης της ΑΕΚ... Ας σκάσει μύτη σε καμιά συνέλευση της Ερασιτεχνικής πρώτα που έχει να πατήσει (μαζί με τον Μελισσανίδη) από το 2005... Ούτε για να ψηφίσει δεν ήρθε ενώ είχε ζητήσει να γίνει τακτικό μέλος από επίτιμο - κάτι που έχει γίνει αποδεκτό από το Φλεβάρη του 2006.. Για παρουσία στην εξέδρα σε αγώνα μπάσκετ όλο αυτό το διάστημα ούτε λόγος ... (πλην του αγώνα με ΠΑΟ επί Δρόσου στο ΟΑΚΑ το 2008 που βραβεύθηκε όλη η ομάδα του '68 για τα 40χρονα του άθλου)