ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ ΑΛΛΗ ΤΕΤΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ...

Στο παρά πέντε -κυριολεκτικά- διέσωσε τη χρονιά η ομάδα μας ώστε να μη μπει αυτόφωτα εντελώς στα μαύρα κατάστιχα ... Γιατί το θέμα της παραμονής, είχε ουσιαστικά καθαρίσει από νωρίς μια που στο Περιστέρι οι γηπεδούχοι δεν είχαν διάθεση για ομορφιές κι έτσι κέρδισαν άνετα τα Τρίκαλα που πήραν την άγουσα για την Α2. Με τη δική μας νίκη, αυτό που καταφέραμε ήταν πέρα από το να σωθούμε μέσα στα παρκέ με τις δικές μας δυνάμεις και χωρίς να εξαρτιόμαστε από τα αποτελέσματα των άλλων, ήταν να τερματίσουμε τελικά στην 10η θέση και έχοντας 9 νίκες στη regular season . Έτσι δεν κάναμε αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία μας, απλά ισοφαρίσαμε τη χειρότερη σεζόν που είχαμε κάνει, το 1995/96 στο ντεμπούτο του Φιλίππου στα διοικητικά, όταν κάναμε και πάλι ρεκόρ 9-17 και μείναμε 10οι.

Ο αγώνας μας άργησε περίπου 50' να ξεκινήσει, αφού στην προθέρμανση ο Τουτζιαράκης έσπασε το ταμπλώ και χρειάστηκε τόση ώρα ώστε να λυθεί το σπασμένο και να μπει το εφεδρικό στη θέση του. Γράφτηκαν διάφορα για το σκηνικό, ενώ ο ΕΣΑΚΕ θέλοντας να μην τελειώσουν νωρίτερα τα παιχνίδια σε Νέα Σμύρνη και Περιστέρι, 'τρέναρε' την έναρξη του 2ου ημιχρόνου εκεί ώστε να ξεκινήσουν παράλληλα και στα τρία γήπεδα. Κάτι τέτοιο δεν πρέπει να προβλέπεται από κάποιον κανονισμό, ενώ δεν είχε γίνει κάτι αντίστοιχο πριν δυο χρόνια όταν σώσαμε τον ΠΑΟΚ κερδίζοντας τον Κολοσσό στο Βενετόκλειο, και στην Πυλαία με τις ρίψεις από χαρτιά και το κάψιμό τους μετά, ο αγώνας είχε πάνω από μισή ώρα διαφορά από τους άλλους .. Στην ουσία της υπόθεσης, το σπάσιμο του ταμπλώ ήταν τυχαίο. Η καθυστέρηση μάλλον όχι . Όσο για τις αναφορές για τον κόσμο που δεν αντέδρασε η απάντηση είναι απλή... με το όλο σκηνικό πρόλαβαν αρκετοί να έρθουν και να δουν το ματς, καθώς 5 το απόγευμα σε καθημερινή δεν είναι ιδιαίτερα ενδεδειγμένη ώρα...

Ο αγώνας θα μπορούσε να μην εχει χιτσκοκικό φινάλε και να είχαμε καθαρίσει νωρίτερα από το τέλος που περιμέναμε τις άστοχες βολές του Νίκου Χατζή (που κάποιοι ανεγκέφαλοι επέμεναν να βρίζουν) ή του Αθανασούλα (άλλος ένας παίκτης από τις ακαδημίες μας που χάθηκε για μας) για να φτάσουμε στο τελικό 64-63 . Κι αυτό θα γινόταν αν δεν είμασταν τόσο τραγικοί από τη γραμμή των βολών... μόλις 11/19 είχαμε με τον Green να είναι ο μόνος που ευστόχησε σε δυο σετ... όλοι οι άλλοι (και ο ίδιος στις άλλες περιπτώσεις) μόνιμα είχαν μια στις δυο... Ή πολύ περισσότερο αν οι Αμερικανοί μας (πλην του Taurean που έκαψε λάδια παίζοντας 35λεπτα από τότε που έφυγε ο McGrath) ήταν στοιχειωδώς εύστοχοι και σοβαροί μέσα στο παρκέ ..

Το ροζ φύλλο το πήραμε χάρη στα τρίποντα του Παπαντωνίου στο πρώτο μέρος, ο οποίος έκανε πολύ καλή εμφάνιση τη μέρα των γενεθλίων του, στο γνωστό πάθος του Καλλινικίδη, στα σουτ του Νικολαϊδη, στην αποτελεσματικότητά του Δορκοφίκη παρά τα λάθη του και κυρίως στην εξαιρετική παρουσία του Rodrigue Mels . Ο Γάλλος παίζοντας εξαιρετική άμυνα, μας έδωσε την ώθηση στο δεύτερο δεκάλεπτο κι αν δεν είχε φορτωθεί με ανύπαρκτο 3ο φάουλ, θα είχε χρησιμοποιηθεί και στο 3ο με συνέπεια να φτάναμε ευκολότερα στο στόχο . Στα 10'56" που αγωνίστηκε, σκόραρε 11 πόντους με 5/7 δίποντα ενώ μάζεψε 2-5 ρημπάουντ..

Φυσικά το ζητούμενο είναι να μην ξαναέχουμε τέτοια αγωνία την επόμενη χρονιά. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν φαντάζει ιδιαίτερα εφικτό σήμερα, ειδικά αν σκεφτούμε πως η τελευταία πενταετία (από τότε που έκοψε ρόδα μυρωμένα η διοίκηση Φιλίππου) είναι με διαφορά η χειρότερη στην ιστορία μας...

Κι ένα βιντεάκι από το ματς ..