11 ΑΠΡΙΛΗ 2000 - ΛΩΖΑΝΝΗ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΞΑΝΑ

Συμπληρώθηκαν ήδη 11 χρόνια από τη μαγική βραδιά στη Λωζάννη που κατακτήσαμε το Κύπελλο Saporta..

Το παρακάτω κείμενο είχε μπει και στο Score σε αφιέρωμα στις 10/4 του 2004 .

ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΞΑΝΑ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΧΩ ΔΕΙ ΚΙ ΕΧΩ ΤΡΕΛΛΑΘΕΙ

Αυτό τραγουδάγαμε 1300 εκστασιασμένοι Αεκτζήδες, την Τρίτη 11 Απρίλη του 2000, μέσα στο παγοδρόμιο (παρκέ μπήκε από πάνω για την περίσταση) του Μαλέ, όταν ο Νίκος Χατζής έπαιρνε το Κύπελλο Σαπόρτα από τα χέρια της χήρας του παλιού Ισπανού μπασκετοπαράγοντα. Σύμπτωση ή όχι, ο ίδιος ο Σαπόρτα είχε κάνει την απονομή στον Γιώργο Αμερικάνο το 1968 στο Καλλιμάρμαρο. Ίσως γι΄αυτό ο νυν αρχηγός μας να πήγε στη συνέχεια στη θύρα που βρισκόταν ο ‘Παγκόσμιος’, να του δώσει το κύπελλο, αποδεικνύοντας και έμπρακτα ότι ήταν άξιοι συνεχιστές τους.

Οι στιγμές που έζησα σε αυτό το μαγικό διήμερο μου έχουν μείνει ανεξίτηλες. Με το που καθαρίσαμε τη Ζαντάρ στον ημιτελικό άρχισα να κανονίζω τις δουλειές μου για να είμαι παρών στην Ελβετία. Εισιτήρια εξασφάλισα από νωρίς και τα είχα πάρει στα χέρια μου περίπου μια εβδομάδα νωρίτερα. Το κύριο πρόβλημα ήταν με την μετάβαση στη Λωζάννη. Οι βουλευτικές εκλογές διεξάγονταν δυο μέρες πριν τον τελικό με αποτέλεσμα όλα τα διαθέσιμα τσάρτερ να έχουν ναυλωθεί από τα πολιτικά κόμματα. Αρχικά είχα δηλώσει συμμετοχή στο αυθημερόν της ... Original Airways αλλά δεν ευδοκίμησαν οι πτήσεις και το συγκεκριμένο ακυρώθηκε.

Κάναμε μια έρευνα μπας και βρίσκαμε άλλο μέσο. Μέχρι και την περίπτωση να πάμε στο Μιλάνο και από εκεί οδικά σκεφτήκαμε. Τελικά έσκασε μύτη το διήμερο τσάρτερ της Original Airways και ταξιδέψαμε με αυτό. Στο Ελληνικό την Τρίτη τα ξημερώματα, έσκασα μύτη τελευταίος, αφού έπρεπε για το ... γούρι να προλάβω να αγοράσω το «Τρίποντο». Βλέπετε σε όλα τα προηγούμενα ματς της χρονιάς στο ΟΑΚΑ, το είχα μαζί μου.

Μαγική και η συνέχεια, παρά την ταλαιπωρία με τον Αλβανό οδηγό που μπέρδεψε το Μοντρέ με το Μοντέ με αποτέλεσμα να έχουμε μόλις 30’ στη διάθεσή μας στη παραδοσιακή Ελβετική λουτρόπολη πριν ξεκινήσουμε για το γήπεδο. Στην ουρά έξω από το γήπεδο να αφήσουμε τις φωτογραφικές μηχανές καθώς δεν επιτρέπονταν μέσα. Βέβαια οι υπεύθυνοι της ΚΑΕ μας έλεγαν ότι δεν θα έπρεπε να έχουμε πιει γιατί θα έκαναν και αλκοτέστ στην είσοδο, αλλά στο μπαρ του γηπέδου πουλούσαν μπύρες ...

Όλα τα άσχημα τα ξεχάσαμε φυσικά την ώρα που φτάναμε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης. Και αποζημιωθήκαμε και με το παραπάνω καθώς το πουλμανάκι μας ήταν το μόνο που έσκασε μύτη στα επινίκια που έγιναν στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η ομάδα. Ο Παναγιώτης άναψε το τεραστίων διαστάσεων πούρο που είχε αγοράσει το απόγευμα –και για τον φόβο των μέτρων ασφαλείας δεν πέρασε στο γήπεδο- και το μοιράστηκε με τους παίκτες. Το γλέντι συνεχίστηκε και στο μπαρ του ξενοδοχείου αλλά και σε κάποια γειτονικά πολύ πολύ αργότερα μαζί με τους συνήθεις ύποπτους Μπούϊ (που άφησε τη γυναίκα και το μωρό στο δωμάτιο και ήρθε με μια ρεσεψιονίστ !!), Μιούρσεπ, Τσακαλίδη.

Και το κλου της βραδιάς όταν μετά ψάχνοντας σαν τις άδικες κατάρες να βρούμε κάποιο μαγαζί να φάμε, καταλήγουμε στο μοναδικό που λειτουργούσε, ένα κεμπαμπτζίδικο, και βρίσκουμε έναν Ισπανό μετανάστη ...φανατικό οπαδό της ΑΕΚ (από την εποχή του Μπατίστα στη Σιόν) να μας ζητά επίμονα κασκόλ και φανέλες !

Υ.Γ. Ελπίζω να μην χρειαστεί άλλα 32 χρόνια για να επαναληφθεί η ιστορία...

Μερικές φωτό αρχείου :
καπέλο με υπογραφές παικτών (δίπλα από κασκώλ που ήταν στο γήπεδο):


Λάβαρο του αγώνα με υπογραφές παικτών-Ντούντα



εισιτήριο τελικού



κι ένα βίντεο από τον τελικό