ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΟΑΚΑ...

Για 65^η(66^η) φορά θα υποδεχθούμε τους ερυθρόλευκους στο γήπεδό μας. Στις προηγούμενες αναμετρήσεις μετράμε 33(34) νίκες και 31 ήττες. (Η παρένθεση υπάρχει για τον πρώτο ημιτελικό των πλέϊ-οφ του 2003, ο  οποίος επαναλήφθηκε). Δυστυχώς και εδώ δημιουργούμε ένα νέο αρνητικό σερί, καθώς είναι πλέον πταίσμα η ‘μαύρη’ πενταετία από 92 μέχρι 96 όταν χάναμε συνεχώς, μια που έχουμε να κερδίσουμε 10 χρόνια.

Η ομάδα του Πειραιά βρέθηκε στην πρώτη περίοδο της Α’ Εθνικής (63/64) στα μεγάλα σαλόνια, έχασε από εμάς ανετότατα με 96-68, αλλά στη συνέχεια υποβιβάστηκε και έμεινε στη Β’ Εθνική για τρεις σεζόν. Επέστρεψε στη συνέχεια, αλλά οι νίκες μας συνεχίστηκαν έστω και αν σταδιακά τα ματς αποκτούσαν χαρακτήρα ντέρμπυ : 95-72(68), 92-87(69), 78-74 (70), 69-68 (71).

Χάσαμε για πρώτη φορά την περίοδο 71/72 με 81-82. Νικήσαμε την επόμενη με τον ίδιο τρόπο, 59-58. Οι κόκκινοι έπαιρναν τους πρώτους τίτλους της ιστορίας τους, εμείς είμασταν στην αρχή της φάσης παρακμής και έτσι χάσαμε το 73/74 με 73-85, κερδίσαμε με 60-59 το 74/75 για να ακολουθήσουν δυο ακόμα ήττες : 51-62 (76), 81-83 (77). Επιστροφή στις νίκες, 82-79 (78), 81-76 (79). Την περίοδο 1979/80 χάσαμε στην πρώτη φάση με 69-70, αλλά πήραμε τη ρεβάνς στην δεύτερη με 85-79.

Ακολουθεί μια περίοδος που επικρατούμε σταθερά (έστω και με δυσκολία) του Ολυμπιακού που κι αυτός πλέον παλεύει για την είσοδο στην τετράδα  : 88-86 (81), 84-76 (82), 72-70 (83), 70-66 (84), 94-77 (85). Τη χρονιά που πήγαμε στα μπαράζ χάσαμε με 76-82, ενώ την επόμενη πήραμε τη νίκη με 79-68 που σήμαινε και την μαθηματική παραμονή μας στην Α1.

 Άνετη επικράτηση των «Μοϊκανών» το 87/88 με το 81-66, ενώ την επόμενη με τον Κρέζο στον πάγκο κερδίσαμε ξανά με 72-66 στο ΣΕΦ, στο παιχνίδι όπου οι ‘επιστήμονες’ πετούσαν σιφόνια και ο αγώνας είχε διακοπεί.

Ιστορικό ήταν το επόμενο παιχνίδι μας, καθώς ήταν τα εγκαίνια του «Γιώργος Μόσχος», στις 21 Οκτώβρη 1989. Αν και είχαμε σταθερό προβάδισμα, και ο κόσμος μας είχε κάνει ‘κόλαση’ το γήπεδο, όταν ο Κουντουράκης φορτώθηκε με φάουλ, δεν είχαμε λύσεις στο μαρκάρισμα του Μίτσελ που ουσιαστικά μόνος του μας κέρδισε με 87-88. Είχαμε παίξει με : Γαλακτερό 3, Κωστούρο, Γκέκο 20, Λανέ 11, Αριδά 4, Σκουρτόπουλο 5, Κουντουράκη 19, Γιούσεβιτς 24. Στα πλέϊ-οφ πάντως (που είχε επιστρέψει και από τον τραυματισμό του ο Παταβούκας) τους νικήσαμε πολύ εύκολα με 96-71. 

Το Μόσχος πλέον είχε γίνει ‘κάστρο’ και ακολούθησαν άλλες δυο εύκολες νίκες την επόμενη χρονιά : 96-75 στη ρέγκιουλαρ και 93-80 στα πλέϊ-οφ.

Η έλευση του Ιωαννίδη στο ΣΕΦ, άλλαξε τη ροή, καθώς χάναμε για πέντε συνεχή χρόνια, πότε δύσκολα, πότε εύκολα, στα οκτώ παιχνίδια που έγιναν : 65-79 & 68-71 (92), 76-78 (93), 61-73 & 75-96 (94), 71-77 & 69-78 (95), 74-77 (96).

Ο Ξανθός ήρθε στο ΟΑΚΑ, έβαλε τα ‘κίτρινα’, πήραμε κάποιες νίκες, αλλά στα κρίσιμα ραντεβού δεν τα καταφέρναμε. Κερδίσαμε με 70-69 στην κανονική περίοδο και με 78-77 στον 2^ο ημιτελικό (με τους κόκκινους να φωνάζουν για τη διαιτησία) αλλά στον 4^ο ημιτελικό, ο Τόμιτς μας εκτέλεσε και χάσαμε και το ματς με 53-68 αλλά και τον τίτλο. Την επόμενη σεζόν του Ιωαννίδη, χάσαμε στη ρέγκιουλαρ με 68-73, νικήσαμε στον 2^ο μικρό τελικό με 75-61 αλλά χάσαμε τον κρίσιμο 4^ο με 54-58 και μείναμε εκτός Ευρωλίγκα, πάλι από τον Τόμιτς, παρά την φοβερή ευστοχία του Χοσέ Λάσα.

Με ήρωα της τελευταίς στιγμής τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, η ΑΕΚ του Καλαφατάκη κέρδισε τον Ολυμπιακό με 73-70 στην πρεμιέρα της σεζόν 1998/99. Καθοριστική ήταν και η ήττα από τους κόκκινους του Ιωαννίδη για την ομάδα μας που είχε πλέον τον Ντούντα στον πάγκο τον Μάρτη του 2000 με 71-72, σε ένα επεισοδιακό παιχνίδι, που παραλίγο να μην τελειώσει ποτέ, όταν οι διαιτητές δεν έδωσαν το φάουλ στον Μπούϊ στην εκπνοή. Στα πλέϊ-οφ πήραμε την πρώτη μας νίκη επί ομάδας του Ιωαννίδη μετά από ...άπειρα χρόνια με 66-56 στον 2^ο μικρό τελικό. Όμως στο 4^ο ματς, για άλλη μια φορά χάσαμε, με 67-72 και μείναμε 4^οι. Την επόμενη χρονιά, σε ένα ματς που ο Κουτλουάϊ δεν είχε ακόμα δικαίωμα συμμετοχής, χάσαμε με 56-75.

Ο Σάκοτα στον πάγκο μας, και οι ερυθρόλευκοι αρχίζουν να γίνονται ...πελάτες. Νίκη με 79-72 στην πρεμιέρα με τον Τζέϊ-Αρ να οργιάζει. Αναπάντεχη ήττα με 74-82 στον πρώτο τελικό και διάφοροι ζητούν την κεφαλή του Σάλε επί πίνακι. Θα έρθει όμως το 85-78 στο 3^ο παιχνίδι, η νίκη στο ΣΕΦ και τέλος το 79-70 στον 5^ο τελικό που μας έδωσε και το πρωτάθλημα μετά από 32 χρόνια. 

Την επόμενη χρονιά χάσαμε στον πρώτο γύρο, με τον Μπλάκνεϊ να είναι πολύ κακός και τον Σάκοτα να λέει πως δεν είναι πλέϊ-μέϊκερ, με 66-71. Στα πλέϊ-οφ όμως περάσαμε πανηγυρικά στους τελικούς. Νίκη με 68-66 στο 1^ο ματς, 84-64 στο 3^ο και 74-61 στον επαναληπτικό 1^ο ημιτελικό. Το 2003/04 επικρατήσαμε με χαρακτηριστική άνεση του Ολυμπιακού με 94-79 έχοντας σε πολύ καλή βραδιά τους Χατζή, Ταπούτο, Τζένκινς. 

Μεγάλη βραδιά στο Γαλάτσι και το Δεκέμβρη του 2004, όταν κερδίσαμε εύκολα με 85-76 με την ομάδα να 'σέβεται' τον Ολυμπιακό που παρέπαιε τότε ..

Από τότε δεν έχουμε σταυρώσει ροζ φύλλο κόντρα στους ερυθρόλευκους.. Ήττα στο Γαλάτσι με 76-82 παρά τους 27π του Ρίματς το 2005/06, ήττα και στα πλέϊ-οφ με 83-104 με τον Πελεκάνο να είναι ο μόνος που διασώθηκε (24π-9ρ) παίζοντας μπροστά σε 120 άτομα... Εύκολη ήττα και την επόμενη χρονιά στο ΟΑΚΑ με 80-97, όταν είχαμε τον Σούλη Μαρκόπουλο στον πάγκο.

Πάλεψε η ομάδα επί Δρόσου την επόμενη σεζόν αλλά χάσαμε και στην κανονική περίοδο με 77-85, αλλά και στα πλέϊ-οφ με 68-70.

Ήττα και στα Πατήσια με 75-95 στο ματς που είχαμε τη διακοπή με τον οπαδό πάνω στη μπασκέτα..

Καλή εμφάνιση, αλλά και πάλι ήττα (91-96) το Γενάρη του 2010 στο Ελληνικό, στο τελευταίο ματς του Φλεβαράκη στον πάγκο. Και αυτό το ματς συνοδεύτηκε από επεισόδια και τιμωρία της έδρας . 

Τέλος στην επιστροφή μας στα Λιόσια το 2011 χάσαμε με 74-79 παίζοντας και πάλι καλά για τα δεδομένα, αλλά χωρίς να αποφύγουμε άλλη μια ήττα .