Όπως ήταν φανερό εδώ και καιρό, στην πρώτη εκτός προγράμματος ήττα η διοίκηση άνοιξε την πόρτα της εξόδου στον Βαγγέλη Ζιάγκο, που πλήρωσε έτσι το κάκιστο ξεκίνημα της ομάδας στην Α1 με 1-4 . Η οποία διοίκηση μάλλον περίμενε στη γωνία για να το κάνει αυτό, αφού πχ η πρώτη επιλογή για σέρβερ ήταν ο Pittman που ζήτησε 10 μέρες προθεσμία αλλά η ΚΑΕ δεν το δέχθηκε μεν, αλλά έκανε πάνω από 15 μέρες για να φέρει τελικά σέντερ, έκοψε τον Goodridge χωρίς να φέρει αντικαταστάτη αφήνοντας την ομάδα χωρίς ξένο ψηλό στην Ελευσίνα κλπ κλπ .
Για το θέμα του Ζιάγκου με κάλυψε ο φίλος Πάνος που έγραψε το παρακάτω και το προσυπογράφω.
Ο Βαγγέλης είναι συνάδελφος, συνεργάτης και πολύ δουλευταράς. Πάνω από όλα είναι αδεRφός. Δεν κρύφτηκε στα δύσκολα. Δεν βγήκε να φωνάξει για τα αυτονόητα. Η ομάδα ξεκίνησε τελευταία την "προετοιμασία". Κάθε μέρα που τελείωνε δεν ήξερε που θα γίνει η επόμενη προπόνηση (σαν τους τσιγγάνους πήγαιναν μια στη Ζωφριά, μια στο Ίλιον μια στο βοηθητικό του ΟΑΚΑ). Δεν μίλαγε γιατί η αγάπη του για την ομάδα τον έκανε να τα κρατάει μέσα του. Όλοι γράψανε για το 0 στα 4 με τους ξένους. Ποιος τα κανόνισε με τους μανατζαρέους και πόσα είχε στην διάθεσή του για να δώσει. Και καλά, ο Ζιάγκος έφταιγε για όλα (όπως με την διαφήμιση του ΟΤΕ), η διοίκηση που έκανε τα πάντα για την ομάδα γιατί την άφησε την ομάδα χωρίς ψηλό μιας και δεν είχε έρθει ο καινούργιος. Αλλά είπαμε, για όλα φταίει ο Ζιάγκος. Από παπάτζα άλλο τίποτα. Θυμίζω πως η καλύτερη επιλογή στους ψηλούς ήταν ο Pitman. Υποτίθεται πως χάλασε γιατί ζήτησε 10 μέρες προθεσμία. Πέρασαν 15 από τότε και πήγαμε ξυπόλητοι στην Ελευσίνα. Τα είπαμε όμως, φταίει ο Ζιάγκος.
Βαγγέλη σε ευχαριστώ πολύ για όλα.
Όσο για την ομάδα, εύχομαι η διοίκηση έστω και καθυστερημένα να κάνει τα αυτονόητα και να στηρίξει πραγματικά το νέο τεχνικό δίδυμο.
Αντικαταστάτης του Ζιάγκου στον πάγκο μας θα είναι ο γνωστός κι αγαπητός Dragan Sakota που συνέδεσε το όνομά του με το τελευταίο πρωτάθλημά μας το 2002 .
Μετά από την Α.Ε.Κ., δούλεψε στον Ολυμπιακό το 2003/04 (από τον οποίο έφυγε απλήρωτος και με την επιθεώρηση εργασίας να κάνει επισκέψεις στου Ρέντη). Στη συνέχεια πέρασε δυο χρόνια (2005-07) στον Ερυθρό Αστέρα (Crvena Zvezda Beograd) με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Radivoj Korac (δηλαδή το Κύπελλο Σερβίας) το 2006 έχοντας σαν παίκτες τους Milan Gurovic, Pero Antik, Miroslav Raicevic, Igor Milosevic μεταξύ άλλων .Το καλοκαίρι του 2006 ήταν πρώτος προπονητής και στην Εθνική Σερβίας στο Mundobasket . Ακολούθησε η παρουσία του στην UPIM / GMAC Fortitudo Bologna από το Γενάρη του 2008 μέχρι το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς. Το 2010/11 ανέλαβε μετά το κακό της ξεκίνημα την Trabzonspor την οποία και βοήθησε να σωθεί, όπως και το 2011/12 την Antalya που την πήρε μετά από το 0-5 και τερμάτισε 13η με 10-20 (δηλ. 10-15 επιμέρους) .
Να θυμίσω την πορεία του πριν έρθει στην Α.Ε.Κ.
- Ήταν assistant coach στη μεγάλη Γιουγκοσλαβία που κατέκτησε το χρυσό στο Eurobasket του Ζάγκρεμπ το 1989, και στο Mundobasket του 1990 στην Αργεντινή, αλλά και σε αυτή που πήρε το χάλκινο στο Eurobasket του 1999 .
- Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στην IMT Beograd (1983-1988), με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας το 1984 .
- KK Zadar Zara 1988/89
- Cibona Zagreb 1989/90
- Π.Α.Ο.Κ. 1990/91, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων .
- Απόλλων Πάτρας 1991/92
- Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1993/94, με τον οποίο έπαιξε τελικό Κυπέλλου
- Π.Α.Ο.Κ. 1994/95
- Περιστέρι 1995/96, 1996/97
- Ηρακλής 1998/99, 1999/00
- Άρης 2000/01
Μαζί του στο team, θα είναι ο Άγγελος Κορωνιός (που ήταν προπονητής μας το 2010/11 και υπήρξε παίκτης του Sakota στο Περιστέρι), ενώ θα παραμείνει και ο Αλέξης Φαλέκας .
Ενημερωτικά, η λίστα με τους προπονητές μας από τότε που θεσμοθετήθηκε η Α1 :
- Μιχάλης Αναστασιάδης (1986/87 : συνέχισε από την προηγούμενη σεζόν, έκατσε 4 ματς στον πάγκο με 1-3 νίκες)
- Κώστας Αναστασάτος (1986/87: ανέλαβε μετά τον Αναστασιάδη, έκατσε το ίδιο διάστημα, δηλαδή 4 ματς με το ίδιο ρεκόρ)
- Γιώργος Αμερικάνος (1986/87: πήρε την ομάδα σαν υπηρεσιακός. Τερματίσαμε 7οι στην regular και στα playoff μείναμε 6οι και εκτός Ευρώπης χάνοντας από τον Ηρακλή σε ουδέτερο μια που είχε βγει από το Κυπελλο ο Πανελλήνιος)
- Βαγγέλης Νικητόπουλος (1987/88: η ομάδα των 'Μοϊκανών'. Βγήκαμε 4οι τόσο στη regular όσο και στα playoff, ενώ φτάσαμε και στον τελικό του Κυπέλλου)
- Krešimir Ćosić (1988/89: Με Danny Vranes 1ο ξένο, πήγαμε στους '8' του Κυπελλούχων, τερματίσαμε 7οι στη regular και πήγαμε 4άδα στο Κύπελλο.
- Νίκος Νεσιάδης (1988/89: υπηρεσιακός, μετά την αποχώρηση του Cosic προς το τέλος της χρονιάς)
- Βαγγέλης Νικητόπουλος (1989/90 : Η πρώτη μας χρονιά στο Γιώργος Μόσχος. H διοίκηση άδειασε τον προπονητή στη μέση της χρονιάς και ανέλαβε ο
- Richard Dukeshire (1989/90) που είχε ξεκινήσει σαν τεχνικός διευθυντής/μάνατζερ . Δείτε και τη σχετική αναφορά στο βίντεο . Η ομάδα τερμάτισε 6η τελικά, ενώ ξαναπήγε ημιτελικά κυπέλλου .
- Krešimir Ćosić (1990/91, η επιστροφή του Κρέζο. Mε τον Relford για ξένο νικήσαμε την Caserta εδώ και φτάσαμε στην 5η θέση στην Α1- αλλά και στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Ο Κρέζο έμεινε και την επόμενη χρονιά, όπως και ο Thomas Jordan και φτάσαμε στα ημιτελικά της Α1, στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά και στους ομίλους του Κόρατς. Ο Κρέζο όμως έφυγε πριν τον τελικό...
- Βαγγέλης Νικητόπουλος (1991/92 : Ανέλαβε την ομάδα για τον τελικό του Κυπέλλου)
- Μιχάλης Κυρίτσης (1992/93 : Ξεκινώντας με τον αποκλεισμό ντροπή από Gravelines και με επιλογή τον ... Milos Babic, έφυγε σχετικά γρήγορα).
- Richard Dukeshire (1992/93 : Ήρθε στη θέση του Κυρίτση, άλλαξε τον Babic με τον Rod Sellers και η ομάδα σουλουπώθηκε, αφού υπήρχε και ο Hamilton. Δεν έβγαλε τη σεζόν όμως.
- Νίκος Νεσιάδης (1992/93: Τέλειωσε τη σεζόν σαν υπηρεσιακός. Βγήκαμε 6οι και παραλίγο να κάνουμε κηδεία στον ΠΑΟ στα playoff τότε που έπαιρνε ο Ιωαννίδης τον Νεσιάδη τηλέφωνο να του πει πως οι διαιτητές είναι 'ματιασμένοι'..).
- Goran Miljkovic (1993) Ανέλαβε το καλοκαίρι του 1993, είχε φέρει πακέτο και τους Cvetkovic - Miljkovic (center-pg), αλλά όταν ξαναπήρε το μπάσκετ ο Μάκης Ψωμιάδης τον έφυγε και δεν έκατσε ποτέ σε επίσημο ματς στον πάγκο μας .
- Steve Young /aka Γιαντζόγλου (1993/94: Ξεκινήσαμε με Canard Jonnson, Jack Haley και τον Ψωμιάδη πρόεδρο, άλλαξαν οι ξένοι και ήρθε ο Toni White με τον Costner και η ομάδα βρήκε το δρόμο της - κάπως.
- Απόστολος Κόντος (1993/94 : Ανέλαβε στα μισά της σεζόν και η ομάδα τερμάτισε τελικά 8η - με το αξέχαστο ματς του White κόντρα στο Παγκράτι).
- Vlado Djurovic (1994/95: Ήρθε στη σεζόν που μείναμε εκτός Ευρώπης για 900 χιλιάρικα (δραχμές). Όταν άλλαξε ο Burroughs με τον Rolando Blackman η ομάδα έχοντας και τον Mirko Milsevic τερμάτισε τελικά στην 8άδα. Ο Vlado συνέχισε και την επόμενη σεζόν, 1η του Φιλίππου, η ομάδα προκρίθηκε στο F4 του Κυπέλλου και στους ομίλους του Κόρατς αλλά μετά τα Χριστούγεννα είδε την πόρτα της εξόδου.
- Νίκος Νεσιάδης (1995/96 : Υπηρεσιακός για λίγο διάστημα μετά την αποχώρηση του Vlado)
- Slobodan Subodic (1995/96 : Η ομάδα άλλαξε ξένο - τον Toolson στη θέση του Liberty- και μείναμε τελικά 10οι κι εκτός Ευρώπης.
- Γιάννης Ιωαννίδης (το 1996/97, μας πήγε τελικό Α1 και ημιτελικά στο Κύπελλο, ενώ την επόμενη σεζόν, 1997/98 φτάσαμε τελικό Ευρωλίγκας, τελικό Κυπέλλου και τετράδα στο πρωτάθλημα. Το ρεκόρ του στη διετία 49 νίκες και 20 ήττες.
- Γιώργος Καλαφατάκης (1998/99 : ξεκίνησε δυνατά η ομάδα με πρόκριση στο F4 του Κυπέλλου και 9 νίκες σε Ελλάδα-Ευρώπη, αλλά μετά τις γκέλες σε Ουγγαρία και Σπόρτιγκ απομακρύνθηκε. Στα θετικά του η επιλογή του Ruben Patterson... στα αρνητικά του η αντικατάσταση του με τον ... Brandon Williams.
- Φώτης Κατσικάρης (1998/99 : υπηρεσιακός για μερικά ματς -νικηφόρα στο πρωτάθλημα και την αναμέτρηση με τη Buducnost στην Ευρώπη που δεν ήθελε να καταγραφεί στο ενεργητικό του ο επόμενος ευρωκώουτς.)
- Κώστας Πολίτης (1998/99 : τέλειωσε τη σεζόν, πηγαίνοντας την ομάδα στον τελικό του Κυπέλλου - χάρη στον Lloyd Daniels, ενώ στην Α1 μείναμε 5οι.
- Dušan Ivković (1999/00: πολλοί έβριζαν όταν ήρθε αλλά βούλωσε στόματα. Ο καλύτερος προπονητής που έχει περάσει από τον πάγκο μας - για μένα. Πήραμε το Κύπελλο το 2000, πήραμε το Σαπόρτα καπάκι, μείναμε 4οι στα playoff -ας είναι καλά οι γκέλες με Έσπερους και με Μαρούσι λόγω της τιμωρίας από τα επεισόδια με Ολυμπιακό. Η καλύτερη ομάδα της ΑΕΚ που έχω δει στο παρκέ. Την επόμενη σεζόν 2000/01, φτάσαμε στους 4 της Ευρωλίγκα, πήραμε ξανά το Κύπελλο ενώ μείναμε στα ημιτελικά της Α1 . Συνολικό ρεκόρ 45 νίκες και 21 ήττες στην διετία.
- Dragan Sakota (2001/02 . Κακό ξεκίνημα στο κύπελλο, καλή πορεία στην Ευρώπη που χάσαμε τη Bologna ελέω διαιτησίας στα ματς με τους πράσινους, αλλά κυρίως εντυπωσιακή πορεία στο πρωτάθλημα - πρώτοι στην κανονική περίοδο με εμφατικές νίκες επί των αντιπάλων μας και κατάκτηση του τίτλου μετά από 32 χρόνια, και την εντυπωσιακή ανατροπή στους τελικούς με τον Ολυμπιακό. Την επόμενη χρονιά, στην Ευρώπη είμασταν τραγικοί, στο Κύπελλο ξεμείναμε και πάλι νωρίς. Στο πρωτάθλημα είμασταν 1οι μέχρι να φύγουν τον Κακιούζη και φτάσαμε στους τελικούς όπου ίσως να το παίρναμε αν έπαιζε ο Ντικούδης στον 4ο τελικό στα Λιόσια. Ρεκόρ διετίας : 53-15.
- Φώτης Κατσικάρης (2003/04. Η φυσιολογική επιλογή, μετά από τόσα χρόνια βοηθός. Η ομάδα παίζοντας και πάλι στα Λιόσια, το πάλεψε στην Ευρωλίγκα μένοντας εκτός 2ης φάσης στην ισοβαθμία, έμεινε 6οι στην κανονική περίοδο αλλά έκανε το break στα playoff κι έφτασε στα ημιτελικά όπου την πρόδωσαν οι τραυματισμοί. Περισσότερα όνειρα την επόμενη σεζόν 2004/05, εντυπωσιακή επιστροφή στην ελίτ της Ευρώπης χάνοντας τους '8' στην ισοβαθμία, πάλι 6οι στη regular αλλά καταπληκτικές εμφανίσεις στα playoff και παρουσία στον τελικό. Εκεί αν υπήρχε ο Bailey ίσως η πορεία ήταν διαφορετική. Ρεκόρ διετίας : 39-33.
- Λευτέρης Κακιούσης (2005/06. Ο υπερτιμημένος στον γηραιό προπονητής, αποδείχθηκε φούσκα. Η ομάδα βολόδερνε και αν εξαιρέσουμε την παρουσία στα ημιτελικά του Κυπέλλου δεν κατάφερε τίποτα άλλο. Σάκος του μποξ στην Ευρωλίγκα ενώ στο πρωτάθλημα μείναμε 7οι και στα playoff φάγαμε 30ρες από τον Ολυμπιακό - συνολικό ρεκόρ 13-15.
- Βαγγέλης Αλεξανδρής (2006/07 . Ξεκίνησε φαίρνοντας παίκτες ονόματα που είχαν 'ξεμείνει'. Η ομάδα έκανε κάποιες νίκες, αλλά και πολλές-πολλές γκέλες και δίκαια απομακρύνθηκε αφού βλέπαμε το φάσμα του υποβιβασμού. Είχε 5 νίκες και 10 ήττες)
- Σούλης Μαρκόπουλος (Σουλούπωσε κάπως την ομάδα, καταφέραμε να γλυτώσουμε τα χειρότερα και τερματίσαμε τελικά 9οι, έχοντας ένα ρεκόρ 5 νικών και 6 ηττών).
- Άγγελος Κορωνιός (2007/08. Εντυπωσιακό ξεκίνημα στο Κύπελλο με 3/3 εκτός έδρας. Διαζύγιο μετά το πρώτο ματς στο πρωτάθλημα).
- Δημήτρης Πρίφτης (2007/08. Ήταν υπηρεσιακός για δυο ματς, μια νίκη επί της Ολυμπιάδας, μια ήττα από Άρη στο Αλεξάνδρειο).
- Βαγγέλης Αγγέλου (2007/08. Ήρθε μετά πολλών επαίνων, κατάφερε γιατί περί κατορθώματος πρόκειται να αποκλειστεί από την Cholet που είχε έρθει για τουρισμό στην Αθήνα και να του προσάψω τον επιθετικό προσδιορισμό 'Σολεαποκλεισμένος', ενώ στο πρωτάθλημα αν κι είχαμε υλικό ακόμα και για τετράδα μείναμε τελικά 7οι . Το ρεκόρ του μαζί με τα playoff ήταν 12-13)
- Κώστας Φλεβαράκης (2008/09, 2009/10). Η ομάδα την πρώτη χρονιά που στήθηκε σχεδόν αποκλειστικά από τον ίδιο στο θέμα των ξένων, στάθηκε αξιοπρεπέστατα, καθάρισε νωρίς την παραμονή -δυστυχώς αυτοί είναι οι στόχοι μας πλέον- κι έχασε τα playoff στις λεπτομέρειες. Δικαιολογημένα παρέμεινε στον πάγκο, κι έγινε ο πρώτος που το κατάφερε αυτό μετά από τον Κατσικάρη, κράτησε όρθια την ομάδα και το roster στους κλυδωνισμούς που έφερε η έλλειψη δελτίων, ο αποκλεισμός στα χαρτιά στο Κύπελλο, οι δυο ήττες χωρίς ξένους στην Α1, και τελικά εξωθήθηκε στην παραίτηση. Είχε συνολικά 14 νίκες, 22 ήττες .)
- Βαγγέλης Ζιάγκος (2010). Υπηρεσιακός στην ήττα με ΠΑΟΚ μετά την παραίτηση Φλεβαράκη και τα τζέρτζελα που έγιναν στην πρώτη προπόνηση του Πεδουλάκη.
- Αργύρης Πεδουλάκης (2010). Ο προπονητής με το μικρότερο πέρασμα στην ιστορία μας, καθώς έκατσε στον πάγκο μας μόνο για 2 παιχνίδια, στα οποία όμως γνωρίσαμε δυο ταπεινωτικές ήττες .. την πιο βαριά εντός έδρας από οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε διοργάνωση και την πιο βαριά εκτός από νεοφώτιστο..
- Μηνάς Γκέκος (2010, 2010-11) . Η ζωντανή ιστορία της Α.Ε.Κ. ανέλαβε προπονητής με το τέλος του πρώτου γύρου στις 25 Γενάρη του 2010 όταν είχε ρεκόρ μόλις 3-10 . Με τρεις εκτός έδρας νίκες και επιμέρους 6-7 στο δεύτερο γύρο, χωρίς προσθήκες -αλλά και αποχωρήσεις- στο ρόστερ κατάφερε να σώσει την παρτίδα . Το 2010/11 άντεξε μέχρι την 14η αγωνιστική τα οικονομικά προβλήματα και παραιτήθηκε λίγο πριν κλείσει χρόνο στον πάγκο μας και ενώ είχαν ήδη φύγει και οι τρεις αμερικανοί με τους οποίους ξεκίνησε η σεζόν αλλά και ο 4ος που άλλαξε έναν από τους 3... Συνολικό ρεκόρ 10-17 .
- Άγγελος Κορωνιός (2010/11). Ήταν ο προπονητής που έμελλε να κάθεται στον πάγκο μας τη χρονιά που γνωρίσαμε τον υποβιβασμό από την Α1 . Έκανε ένα ρεκόρ 4-8 με νίκες μόνο εντός έδρας αλλά δυστυχώς αφού είχε αρχίσει να φεύγει το τραίνο ... Αν είχαμε κερδίσει κάποιο από τα πρώτα δυο ματς εντός, ή κάποιο από τα εκτός, ίσως και να τα είχαμε καταφέρει .
- Βαγγέλης Ζιάγκος (2014/15) . Έμεινε στον πάγκο μας, ξεκινώντας σε αυτόν για τρίτη χρονιά - ο πρώτος μετά τον Νικητόπουλο που το έκανε αυτό (1982/83, 1983/84, 1984/85 αλλά έφυγε στη μέση της 4ης χρονιάς το 1985/86 που σωθήκαμε τελικά στα μπαράζ με τον Αναστασιάδη που ήταν ο πρώτος μας στην Α1). Ρεκόρ στη σεζόν : 1-4 .
εκτός Α1 στον πάγκο μας έκατσαν οι :
- Κώστας Οικονομάκης (2011). Ανέλαβε την ομάδα στα μέσα Σεπτέμβρη, απέκτησε υποτυπώδες ρόστερ δυο εικοσιτετράωρα πριν αρχίσει το πρωτάθλημα της Α2. Είχε μια νίκη και δυο ήττες, μέχρι να αντικατασταθεί .
- Δημήτρης Λιόγας (2011/12). Πήρε τα ηνία της ομάδας μετά την 3η αγωνιστική, είχαν γίνει ήδη οι τελευταίες κινήσεις ενίσχυσης (Κούρτης, Δέσπος) και κατάφερε με ένα σερί 8-0 να μας φέρει στην πρώτη δυάδα τα Χριστούγεννα, όταν και δημιουργήθηκε το θέμα της παραμονής του αφού το συμβόλαιο θα το κάλυπτε χορηγός που τελικά δεν ..χορήγισε. Μετά τις δυο σερί ήττες εκτός έδρας αποχαιρέτισε. Συνολικό ρεκόρ 9-3 .
- Δημήτρης Παπανικολάου (2012). Ισοφάρισε τον Πεδουλάκη σε ελάχιστο πέρασμα, μένοντας κι αυτός μόλις δυο αγωνιστικές στον πάγκο . Δεν μπόρεσε να δείξει κάτι σε αυτό το διάστημα, γνωρίζοντας και δυο οδυνηρές για το μέλλον ήττες σε Τρίπολη-Λιόσια .
- Νίκος Καραγιάννης (2012). Ήρθε μετά τον Παπανικολάου κι έκατσε μέχρι την ήττα από το Παγκράτι στο Μετς, ενώ στο ξεκίνημα έχασε στην Ελευσίνα . Ρεκόρ 3-2 .
- Δημήτρης Παπαδόπουλος (2012). Τέλειωσε τη σεζόν με ένα ρεκόρ 7-1, αφού κι αυτός έχασε ένα ματς (με τραγική εμφάνιση στην Κατερίνη από Πιερικό/Αρχέλαο), αλλά η ομάδα έμεινε τελικά 4η στην ισοβαθμία .
- Βαγγέλης Ζιάγκος (2012/13, 2013/14). Ανέβασε την ομάδα δυο χρονιές σερί, με 21-3 την πρώτη σεζόν και νίκη επί του Ηρακλή στο μπαράζ ανόδου των Τρικάλων, και 23-3 πέρσι στην Α2 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου