Αν και κατάφερε να χάσει το πρώτο ματς και να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, η ομάδα μπάσκετ μπόρεσε να ανασυνταχτεί και να αντιδράσει κερδίζοντας μετά την Πυλαία και στο 3ο παιχνίδι τον ΠΑΟΚ κι έτσι με 2-1 πέρασε στα ημιτελικά για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια και για 11η φορά στην ιστορία της Α1, όπου θα αντιμετωπίσει (με μειονέκτημα έδρας) τον Ολυμπιακό. Με την πρόκριση αυτή, η Α.Ε.Κ. παραμένει η μοναδική ομάδα από καταβολής Α1 που δεν έχει χάσει ποτέ σε σειρά που είχε το πλεονέκτημα έδρας .
Οι παίκτες μας ήταν εξαιρετικά αγχωμένοι, ο πρώτος μας σκόρερ Μαυροκεφαλίδης ήταν τραγικά άστοχος (0/11 σουτ με 0/7 2π, 0/4 3π - συνολικά μόλις 1/16 3π στη σειρά με τον ΠΑΟΚ) και ο αγώνας πήγε σε χαμηλό σκορ με τους παίκτες του Zdovc να στηρίζονται στην άμυνα αλλά και στις σαφέστατα περισσότερες επιλογές που είχαν μέσα στο παρκέ . Οι Μαυροειδής, Milosevic πρόσθεσαν άλλη μια μεστή εμφάνιση στη σειρά έχοντας 11π-10ρ και 8π-6ρ αντίστοιχα και τελειώνοντας την τριάδα έχοντας 7,7π-9,7ρ και 11,3π-6,0ρ. Για να έχουμε τύχη στη συνέχεια ώστα να είμαστε αρκούντως ανταγωνιστικοί θα πρέπει αφ'ενός ο Λουκάς να επιστρέψει σε εμφανίσεις που έκανε στο πρώτο μισό της χρονιάς και να έχουμε περισσότερες βοήθειας από τους Αμερικανούς γκαρντ.. Ο Brown έδωσε κάποιες λύσεις στο τέλος της 3ης και στις αρχές της 4ης περιόδου, ενώ ο Green δυο μήνες μετά τον έρχομό του δεν έχει καταφέρει να πείσει ακόμα ..
Τον ΠΑΟΚ υποδέχεται απόψε στο ΟΑΚΑ η ομάδα μπάσκετ με μοναδικό στόχο τη νίκη που θα αποτρέψει να αποτύχει και στη 3η διοργάνωση που μετέχει φέτος, μετά τον αποκλεισμό στο Κύπελλο με το καλημέρα και τον άδοξο αποκλεισμό στο EuroCup παρά τις 5 νίκες. Κι αυτό γιατί αν χάσει θα μείνει 5η, όπως και πέρσι κάνοντας ένα βήμα πίσω πρακτικά σε σχέση με πέρυσι.. γιατί το 2014/15 ήμασταν 5οι στη regular και δεν καταφέραμε να σπάσουμε την έδρα του Άρη για να περάσουμε στα ημιτελικά, ενώ τώρα όντας 4οι στη regular και με πλεονέκτημα έδρας θα είναι αποτυχία αν δεν τα καταφέρουμε.. Ο ΠΑΟΚ μας έχει κερδίσει στα τέσσερα από τα πέντε τελευταία παιχνίδια που έχουμε δώσει στην Αθήνα, ενώ και ο Μαρκόπουλος έχει το σερί 12-2 εναντίον μας από το 2007 και μετά..
Δεν είναι η πρώτη φορά που παιζουμε προημιτελικά μέχρι το τέλος της σειράς και μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα. Το 1986/87, την πρώτη χρονιά της Α1 με τις ομάδες να 'κουβαλάνε' τα αποτελέσματα από την κανονική περίοδο, σαν 7οι παίξαμε με τον 2ο ΠΑΟΚ, είχαμε ήδη δυο ήττες (111-77 και 75-84 στην Αθήνα) και στο 3ο ματς στο Αλεξάνδρειο χάσαμε 103-79.
Την επόμενη χρονιά, ήμασταν 4οι στην ΚΔ και αντιμετωπίσαμε στα προημιτελικά τον Παναθηναϊκό, έχοντας προβάδισμα 2-0 από τη regular (66-70 στο Σπόρτιγκ, 79-78 στου Ιωνικού). Χάσαμε με κάτω τα χέρια 58-78 στο ΣΕΦ στο 3ο ματς που χρησιμοποιήσαμε σαν έδρα, αλλά και στο 4ο που έγινε επίσης στο ΣΕΦ σαν έδρα των πράσινων με 81-71. Έτσι τη Μεγάλη Τετάρτη (6/4), έγινε το καθοριστικό 3ο/5ο ματς στο κλειστό του Ιωνικού ΝΦ, όπου κερδίσαμε με 76-75 παίρνοντας την πρόκριση για τα ημιτελικά, ενώ ο κόσμος μάζευε χρήματα στις εξέδρες για να δώσει το πριμ νικης στο Μηνά Γκέκο σαν αρχηγό ώστε να το μοιράσει στους συμπαίκτες του.
Το 1988/89, εμείς ήμασταν 6οι και ο Παναθηναϊκός 3ος, παίξαμε ξανά στα προημιτελικά, έχοντας 1-1 στη regular, αλλά παίζοντας χωρις ξένο αφού ο Vranes είχε ήδη αποχωρήσει από την Ελλάδα για τους γνωστούς λόγους χάσαμε και τα δυο παιχνίδια με 86-69 εκτός και 75-76 στην έδρα μας.
Το 1989/90 τερματίσαμε 6οι αλλά δεν έγιναν προημιτελικοί - οι πρώτοι 4 έπαιξαν σε 'final4' ενώ όσοι ήταν στις θέσεις 5-10 μαζί με τις δυο ομάδες που ανέβηκαν, έπαιξαν σε δυο ομίλους των 4 ομάδων για τα εισιτήρια του Korac .
Ανάλογο σύστημα υπήρχε και το 1990/91, όταν ήμασταν και πάλι 6οι και δεν έγιναν προημιτελικοί, όπως άλλωστε και το 1991/92, όταν τερματίσαμε 4οι στην κανονική περίοδο και πήγαμε στο 'final4' χωρίς προημιτελικά.
Στο πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα που διοργάνωσε ο ΕΣΑΚΕ το 1992/93, τερματίσαμε 7οι και παίξαμε προημιτελικά (αφου πριν αποκλείσαμε με 2-0 την 10η Δάφνη) με μειονέκτημα έδρας με τον Παναθηναϊκό. Χάσαμε το 1ο ματς με 78-61, ισοφαρίσαμε 74-67 στο Μόσχος για να πάμε τη σειρά στο 3ο και καθοριστικό παιχνίδι (με τα τηλεφωνήματα του ...Ιωαννίδη στον Νεσιάδη πριν από αυτό για να προειδοποιήσει για τη διαιτησία..) όπου ηττηθήκαμε 73-61.
Τα επόμενα δυο χρόνια τερματίζοντας 8οι παίξαμε με τον 1ο της κανονικής περιόδου Ολυμπιακό, χάνοντας και τις δυο σεζόν με 2-0 (79-57, 75-96 το 93/94 και 79-73, 69-78 την επόμενη).
Το 1995/96 έχοντας τερματίσει στην 10η θέση παίξαμε τα ρέστα μας για έξοδο στην Ευρώπη, στη σειρά με το 7ο Περιστέρι. Χάσαμε 94-85 στο 1ο παιχνίδι, κερδίσαμε 83-77 στο 2ο στο Μόσχος και στο 3ο και καθοριστικό γνωρίσαμε την ήττα μετά από ένα συγκλονιστικό (κι αξέχαστο σε όσους βρεθηκαμε μέσα) παιχνίδι με 120-118 στην 3η παράταση .. Ο αγώνας είχε γίνει τη Μεγάλη Πέμπτη (μια μέρα μετά την πίκρα του 1-0 από τον Borelli και την απώλεια του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος).
Με τον Ιωαννίδη στον πάγκο την πρώτη σεζον σαν 2οι της regular αντιμετωπίσαμε στα προημιτελικά τον Σπόρτιγκ (που ήταν 10ος αλλά απέκλεισε τον 7ο Παπάγου) και περάσαμε με 'sweep' : 83-50 στο ΟΑΚΑ, 72-87 στα Πατήσια . Το 1997/98 σαν 4οι παίξαμε με τον 5ο Πανιώνιο και είχαμε επίσης ένα 2-0 . 85-58 στο ΟΑΚΑ και 75-77 στη Νέα Σμύρνη.
Το 1998/99 σαν 5οι της κανονικής περιόδου αντιμετωπίσαμε με μειονέκτημα τον Άρη (αφού είχαμε περάσει με 2-1 τον 12ο Πανιώνιο). Χάσαμε 65-61 στο 1ο ματς, νικήσαμε 65-59 στο ΟΑΚΑ και παραδοθήκαμε στο τρίτο χάνοντας 84-62.
Με τον Ντούντα στον πάγκο ήμασταν 3οι στην ΚΔ το 1999/00, και παίξαμε προημιτελικά με τον 6ο Πανιώνιο. Νικήσαμε 66-61 στο 1ο ματς (κεκλεισμένων), χάσαμε 91-76 στη Νέα Σμύρνη και πήραμε 76-61 το 3ο ματς (πάλι κεκλεισμένων, εκτίοντας την τιμωρία από τα επεισόδια με τον Ολυμπιακό)
Ξανά προημιτελικά με τον Πανιώνιο και την επόμενη σεζόν του Ντούντα (4οι εμείς, 5οι αυτοί), όταν πήραμε και πάλι την πρόκριση με 2-0 : 80-73 στο ΟΑΚΑ και 72-73 στη Νέα Σμύρνη με τον Μιχάλη Κακιούζη να βάζει το νικητήριο καλάθι.
Την πρωταθληματική χρονιά μας δεν παίξαμε προημιτελικά, αφού πήγαμε απ'ευθείας στα ημιτελικά.
Το 2002/03, σαν 2οι παίξαμε με τον 7ο ΠΑΟΚ, και περάσαμε με 2-0, 78-72 στο ΟΑΚΑ, και 76-81 στην Πυλαία .
Σαν 6οι το 2003/04, αντιμετωπίσαμε με μειονέκτημα έδρας τον 3ο Άρη. Κερδίσαμε με σούπερ ματς του Μισιακού στο Ιβανώφειο με 101-107 και μετά κάναμε το sweep, 74-62 στα Λιόσια.
Πάλι 6οι το 2004/05, πάλι με τον 3ο Άρη και τελευταία φορά που προκριθήκαμε απο προημιτελική σειρά. Κερδίσαμε με 88-68 στο Γαλάτσι, χάσαμε το 2ο ματς με 74-65 και στο 3ο και καθοριστικο πήραμε τη νίκη με 70-76 .
Το 2005/06 σαν 7οι παίξαμε με τον 2ο Ολυμπιακό, χάσαμε εύκολα και στα δυο ματς.. 93-67 στο ΣΕΦ και 83-104 στο άδειο Γαλάτσι (στο τελευταίο μας επίσημο παιχνίδι εκεί).
Έκτοτε σταμάτησε η συνεχής μας παρουσία στα playoff. Παίξαμε προημιτελικά το 2007/08 όταν ήμασταν και πάλι 7οι με τον 2ο Ολυμπιακό. Χάσαμε εύκολα 92-62 στο ΣΕΦ, το παλαίψαμε αλλά χάσαμε και στο ΟΑΚΑ με 68-70 .
Τελευταία φορά παίξαμε playoff (και προημιτελικά) πέρσι, όταν σαν 4οι αντιμετωπίσαμε τον 5ο Άρη με μειονέκτημα έδρας . Χάσαμε 71-69 στο 1ο ματς του Αλεξάνδρειου, ισοπεδώσαμε με 92-54 τους αντιπάλους μας στο ΟΑΚΑ, αλλά στο 3ο και καθοριστικό παιχνίδι μετα τη διακοπή από τις ρίψεις αντικειμένων και τα επεισόδια η ομάδα δεν ξαναμπήκε ουσιαστικά στο γήπεδο και χάσαμε 79-68.
Για πρώτη φορά φέτος η ομάδα μας κατάφερε να πάρει το ροζ φύλλο αγώνα σε ένα ματς χωρίς αύριο, καθώς δεν το είχε καταφέρει ούτε στο Κύπελλο με τον Άρη, ούτε στο Novgorod με τη Nizhny ή στο Ισραήλ με την Hapoel, στο Αλεξάνδρειο στο 2ο γύρο κλπ, καθώς πέρασε νικηφόρα από την Πυλαία, 'ισοφαρίζοντας' την ήττα στο πρώτο παιχνίδι κι έτσι η πρόκριση θα κριθεί τη Μ.Τετάρτη στο ΟΑΚΑ. Αυτή ήταν η πρώτη μας νίκη εκτός έδρας επί του ΠΑΟΚ μετά το Δεκέμβρη του 2007 κι ενώ είχαν προηγηθεί πέντε συνεχόμενες ήττες τα προηγούμενα χρόνια, ενώ ήταν και μόλις η 2η νίκη μας επί ομάδας με προπονητή τον Σούλη Μαρκόπουλο τα τελευταία 9 χρόνια ..
Όπως και στο 2ο γύρο πήραμε προβάδισμα στο 2ο δεκάλεπτο, αλλά αυτή τη φορά δεν το πετάξαμε στα σκουπίδια στο 2ο ημίχρονο όπως έγινε τότε αλλά και το περασμένο Σάββατο στο ΟΑΚΑ, στηριζόμενοι κυρίως στην πολύ καλή μας άμυνα. Αν θέλουμε να αποφύγουμε το έμφραγμα στο 3ο παιχνίδι, θα πρέπει αυτή η εμφάνιση να αποτελέσει οδηγό τόσο για το προπονητικό team όσο και για τους παίκτες.. Κορυφαίος παίκτης μας ήταν ο Milan Milosevic που είχε 17 πόντους και 10 ρημπάουντ, ενώ γενικά στηριχθήκαμε στη frontline μας, αφού και ο Μαυροκεφαλίδης είχε double double (14π-12ρ) αποφεύγοντας τα περιττά τρίποντα, ενώ το πλησίασε και ο Μαυροειδής με 9π-8ρ.
Αξιοσημείωτο πως ο νεοφερμένος Eric ήταν εκτός αποστολής, στην οποία μπήκε ο Hairston που έπαιξε για πρώτη φορά σε playoff με τη φανέλα μας .
Τον ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει απόψε στην Πυλαία η ομάδα μας και αν δεν πάρει το ροζ φύλλο αγώνα, που δυστυχώς είναι και το πιθανότερο με βάση και την εικόνα μας σε όλα τα δύσκολα ματς αλλά και το εντυπωσιακό 12-1 που τρέχει εναντίον μας ο Μαρκόπουλος, θα αποχαιρετήσει πρόωρα τη χρονιά έχοντας αποτύχει και στις τρεις διοργανώσεις ..
Στην Πυλαία, όπου πήραμε και την πρώτη κούπα της σύγχρονης
εποχής την Πρωταπριλιά του 2000 στον τελικό κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, έχουμε αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ σε όλες τις διοργανώσεις 16 φορές (15 πατήσαμε το παρκέ) κι έχουμε 6 νίκες και 10 ήττες .
Με ένα φοβερό Ντικούδη (17π, 17ρ) και πολύ καλούς τους Χατζή (13π), Muursepp (14π) κερδίσαμε
με 82-75 το 2000/01 παρά τον τραυματισμό του Κακιούζη. Την
επόμενη χρονιά, έχοντας ουσιαστικά ‘καθαρίσει’ την πρώτη θέση της κανονικής
περιόδου, εμφανιστήκαμε αδιάφοροι στο παιχνίδι με αποτέλεσμα να χάσουμε με 77-85.
Καλύτεροι παίκτες μας ήταν οι Κακιούζης (18), Holden (15), Ντικούδης (12).
Το 2002/03 παίξαμε στην
Πυλαία για την 2η αγωνιστική και κερδίσαμε με 78-68 με τον Betts να κάνει ένα πολύ
καλό παιχνίδι (18π,10ρ) ενώ είχε συμπαραστάτες τους Κακιούζη (15), Blakney (11), Ζήση (10).
Συναντηθήκαμε ξανά στους προημιτελικούς των πλέϊ-οφ και πήραμε τη νίκη πρόκριση
(76-81) έχοντας τους ψηλούς σε πολύ καλή μέρα. Ο Ντικούδης είχε 17π και 15ρ, ο Betts 12π-14ρ, ενώ και οι
Χατζής-Ζήσης-Blakney είχαν διψήφιο αριθμό πόντων.
Την επόμενη χρονιά, παρά τους 27 πόντους του
Τζένκινς δεν τα καταφέραμε και γνωρίσαμε την ήττα με 78-74 στο πρωτάθλημα, είχαμε κερδίσει όμως νωρίτερα με 73-77 στο Κύπελλο με τον αμερικανό να έχει 17π-9ρ-6ασ.
Το Γενάρη του 2005, η αποβολή του Bailey (19π, 7ρ) .για χειρονομία ήταν καθοριστική για το αποτέλεσμα και χάσαμε με 80-67.
Πρεμιέρα
της σεζόν την επόμενη χρονιά και νικη 80-91 με εντυπωσιακή εμφάνιση του
Taylor Coppenrath (21π) αλλά και του Μπουρούση (17π, 8ρ) .
Ήττα το 2006/07, με 79-72 με τους Βετούλα, Perkovic, Scott (όλοι 13π) να ξεχωρίζουν .
Τελευταία φορά φύγαμε νικητές το Δεκέμβρη του 2007 με το εντυπωσιακό 64-87. O K'zell Wesson έκανε
όργια (22π-12ρ) ενώ στην εξέδρα ήταν ο τότε διοικητικός μας παράγοντας
Δρόσος, που συνέχισε την επόμενη σεζόν στον ΠΑΟΚ μαζί με κάμποσους
παίκτες που είχε σε μας χάρη και στο διπλό που κάναμε την τελευταία
αγωνιστική στη Ρόδο και απέφυγε τον υποβιβασμό ο έτερος δικέφαλος .
Έπειτα
από μια διακοπή για ρίψη ...μπουκαλιών ουίσκι, που μας χάλασε το ρυθμό,
χάσαμε με 77-70 στην Πυλαία τον Δεκέμβρη του 2008 .Ο Παπανικολάου (12π)
ήταν μάλλον ο καλύτερος παίκτης μας.
Ήττα
και το Γενάρη του 2010, με 77-69 σε ένα παιχνίδι που έκατσε στον πάγκο
μας ο Βαγγέλης Ζιάγκος, λόγω των σκηνικών με τον Πεδουλάκη έπειτα από
την αποπομπή του Φλεβαράκη . Από 17π σκόραραν οι Green, Μάκης
Νικολαϊδης. Την ίδια χρονιά για το Κύπελλο δεν κατεβήκαμε και χάσαμε με 20-0 άνευ αγώνα .
Tο Νοέμβρη του 2010, χάσαμε με κάτω τα χέρια 92-70, με τον Castle (19π) να είναι ο πρώτος σκόρερ μας.
Το 2015 περίπου στις 11
Γενάρη, είχαμε χάσει με 73-71 αυτοκτονώντας ουσιαστικά, με το πάτημα της
γραμμής του Παπαντωνίου στα 13.7" στην κακή πάσα του Delininkaitis και
το τρίποντο του Odum μετά.
Φέτος το Γενάρη, αν και προηγηθήκαμε με 24 πόντους καταφέραμε να χάσουμε ξανά με 79-75 . Sakota (15π), Μαυροειδής (14π,10ρ) ξεχώρισαν .
Σε δεινή θέση βρίσκεται πλέον η ομάδα μπάσκετ, αφού κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να χάσει στο ΟΑΚΑ από τον ΠΑΟΚ κι έτσι να αντιμετωπίζει κατάφατσα τον αποκλεισμό αλλά και το πρόωρο τέλος στη σεζόν με ήττα το επόμενο Σάββατο στην Πυλαία.. Μάλιστα θα είναι και η πρώτη φορά που η ομάδα μας θα χάσει σειρά στην οποία είχε το πλεονέκτημα έδρας, από το 1986/87 που θεσμοθετήθηκαν τα playoff και η Α1, και ήταν η μόνη ομάδα μέχρι σήμερα που είχε αυτό το επίτευγμα. Παράλληλα αυτή ήταν η ...12η φορά που χάσαμε στα τελευταία 13 παιχνίδια που αντιμετωπίσαμε ομάδα με προπονητή το Σούλη Μαρκόπουλο μετά το σύντομο πέρασμα από τον πάγκο μας το 2007 ... Τουλάχιστον πελατειακή σχέση..
Όπως και στην πρεμιέρα του 2ου γύρου στην Πυλαία που προηγηθήκαμε με 24 πόντους και χάσαμε, έτσι και τώρα αν και ήμασταν μπροστά με 17π (35-18) στο 14', αλλά και 10π στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου (64-54, 31'), καταφέραμε να δεχτούμε ένα ... 17-31 στο τέταρτο δεκάλεπτο και φυσικά γνωρίσαμε την ήττα.. Αυτή ήταν η 10η φορά που συνέβη κάτι τέτοιο με τον Zdovc στον πάγκο, και μόνο τυχαίο δε μπορεί να θεωρηθεί πλέον ... Σίγουρα έβαλε το χέρι της η διαιτησία που ανέχθηκε το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων αμυντικά και δίνοντας αρκετά σφυρίγματα στους φιλοξενούμενους, δίνοντας έτσι και ένα μήνυμα στην διοίκηση για την επιλογή της να προτιμήσει το EuroCup της ULEB από το Champions League της FIBA .
Δεν φταίνε όμως οι γκρι, όταν η ομάδα είχε 11/12 δίποντα στο α μέρος, και συνολικά 17/22 και επέμενε να παίζει συνέχεια με τρίποντα ... και με αδικαιολόγητη εμμονή να σουτάρει αδιάκοπα απ'έξω ο Μαυροκεφαλίδης που είχε 1/10 ... Αξιοσημείωτο πως ενώ την προηγούμενη διετία σούταρε 50 τρίποντα σε Α1-Euroleague και φέτος έχει ήδη 107 και με πολύ λιγότερα παιχνίδια... Αν υπήρχε καθαρό μυαλό στον πάγκο, ή σοβαρός playmaker θα έπρεπε να μη συνεχίζαμε να προσπαθούμε να βρούμε στόχο με τον ίδιο ατελέσφορο τρόπο.. Δυστυχώς δεν υπήρχε τίποτα από τα δυο ... Παράλληλα είχαμε εξαιρετικά κακή διαχείριση του roster.. Ο Carter που ξεκίνησε ορεξάτος ξεχάστηκε στον πάγκο και δεν ξαναμπήκε μετά στο ρυθμό του αγώνα, ενώ ο Eric έπαιξε και πάλι λιγότερο από 4' αν και είχε κλείσει διαδρόμους στον Clanton κάτω από τη ρακέτα μας, αφού βγήκε άμεσα για να συνεχίσει να σουτάρει τρίποντα ο Λουκάς.. Υποτίθεται πως ο παίκτης ήρθε για να βοηθήσει στα playoff.. Αν είναι να τον εμπιστεύεται για τόσο μόνο χρόνο ο προπονητής μάλλον κάναμε κάκιστη επιλογή και πάλι ..
Τον ΠΑΟΚ υποδέχεται απόψε στο ΟΑΚΑ η ομάδα μπάσκετ, στο πρώτο παιχνίδι σειράς playoff που δίνει με πλεονέκτημα έδρας από το μακρινό 2002/03. Το παιχνίδι είναι κομβικό και η νίκη μαζί με την πρόκριση αποτελούν μονόδρομο αν θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω από πέρσι. Ο Zdovc δε θα έχει στη διάθεσή του τον Hairston, ενώ οι δυο ομάδες έχουν αλλάξει αρκετά τόσο από την πρεμιέρα του β γύρου στην Πυλαία, όταν παίξαμε με Cooper, Christmas αλλά και από την πρεμιέρα της Α1, όταν είχαμε ακόμα τους Warren, Anosike, Scrubb και οι αντίπαλοι μας τον Balaban και χωρίς τους Σχορτσιανίτη, Hatcher που ήρθαν μετά και έπαιξαν στο 2ο γύρο. Οι Brown, Green, Eric που ήταν οι μεταγραφές μας για το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος θα παίξουν πρώτη φορά σε ντέρμπυ δικεφάλων, όπως και ο Clanton που προστέθηκε τελευταία στην ομάδα του Μαρκόπουλου. Ο οποίος Σούλης, έχει ένα πραγματικά εντυπωσιακό σερί εναντίον μας από το 2006/07 που πέρασε από τον πάγκο μας βοηθώντας μας να αποφύγουμε τα χειρότερα.. Συγκεκριμένα από τότε τον έχουμε κερδίσει μόνο μια φορά (φέτος στο 65-53) ενώ έχουμε χάσει έντεκα ...
2007/08 : ΑΕΚ - Μαρούσι 76-80, Μαρούσι - ΑΕΚ 71-62
2008/09 : ΑΕΚ - Μαρούσι 75-84, Μαρούσι - ΑΕΚ 86-81
2009/10 : ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 77-69, ΑΕΚ - ΠΑΟΚ 73-90
2010/11 : ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 92-70, ΑΕΚ - ΠΑΟΚ 73-80
2014/15 : ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 73-71, ΑΕΚ - ΠΑΟΚ 85-93
2015/16 : ΑΕΚ - ΠΑΟΚ 65-53, ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 79-75
Για πρώτη φορά παίξαμε με τον ΠΑΟΚ για τα playoff, την πρώτη χρονιά της δημιουργίας της Α1. Εμείς είχαμε τερματίσει 7οι στην κανονική διάρκεια και αυτοί 2οι, και αναμετρηθήκαμε στα προημιτελικά. Οι ομάδες μετέφεραν τα αποτελέσματα της regular (είχαμε χάσει 111-77 στο Αλεξάνδρειο και 75-84 στο κλειστό του Ιωνικού ΝΦ) κι έτσι ο ΠΑΟΚ ήθελε άλλη μια νίκη για να πάει στα ημιτελικά, την οποία και πήρε με 103-79, κι έτσι δεν παίξαμε ποτέ στην Αθήνα .
Το 1991/92, τελευταία φορά που το πρωτάθλημα έγινε υπό την αιγίδα της ΕΟΚ, βρεθήκαμε αντίπαλοι με τον ΠΑΟΚ στο ιδιότυπο finalfour που έγινε με τη μορφή ομίλων και τις ομάδες να μεταφέρουν τα αποτελέσματα της κανονικής περιόδου. Εμείς έχοντας απλά μια νίκη με τον Άρη δεν ελπίζαμε σε τίποτα - η παρουσία μας όμως σε αντίθεση με αυτήν του Πανιωνίου που ήταν 5ος, έδωσε πρακτικά στον Ολυμπιακό την 2η θέση και το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα. Γιατί αν έμπαινε ο Πανιώνιος θα είχαν μια ήττα παραπάνω οι ερυθρόλευκοι, ενώ με μας το handicap το είχε ο Άρης. Ο ΠΑΟΚ μας κέρδισε 75-84 στο Μόσχος και 85-64 στο Αλεξάνδρειο για να φτάσει στην κατάκτησή του πρωταθλήματος.
Το 1997, είμασταν εμείς 2οι και ο ΠΑΟΚ 7ος, και παίζοντας με πλεονέκτημα το διατηρήσαμε κερδίζοντας με 70-54 στο ΟΑΚΑ και 68-70 στο Αλεξάνδρειο.
Τελευταία φορά παίξαμε σε post season, το 2002/03, όταν είχαμε τερματίσει και πάλι 2οι και ο ΠΑΟΚ 7ος και διατηρήσαμε το πλεονέκτημα κερδίζοντας με 78-72 στο ΟΑΚΑ και 76-81 στην Πυλαία .
Πραγματοποιήθηκε σήμερα Πέμπτη, η παρουσίαση των θέσεων του συνδυασμού 'Ανατρεπτική Ενωσίτικη Κίνηση', στην αίθουσα της Πανελλαδικής Ανεξάρτητης Ταξικής Κίνησης, Σολωμού 13 Εξάρχεια .
Οι δυο υποψήφιοι του συνδυασμού, απάντησαν σε όλες τις καίριες ερωτήσεις που τους υποβλήθηκαν, ενώ ειδική αναφορά έγινε για την απαράδεκτη μεθόδευση της απερχόμενης διοίκησης, πέρα από τις διαδικασίες express, να μην υπάρχει δυνατότητα για πληρωμή συνδρομών στη διάρκεια της συνέλευσης του Σαββάτου, γεγονός πρωτόγνωρο για οποιαδήποτε συλλογικότητα ..
Παίζοντας χωρίς βαθμολογικό κίνητρο σε αντίθεση με τους φιλοξενούμενους που έπαιζαν την κατηγορία-που δεν μπόρεσε να σώσει τελικά, ο αγώνας με τον συμπαθή κατά τα άλλα Αρκαδικό ήταν ντέρμπυ μέχρι τα μέσα της 3ης περιόδου. Στο τελευταιο δεκαπεντάλεπτο όμως οι παίκτες του Zdovc σοβαρεύτηκαν και η διαφορά κλάσης έφερε την 10η εντός και 18η συνολικά νίκη της κανονικής περιόδου φέτος. Αυτή είναι και η καλύτερη επίδοση των κιτρινόμαυρων από το 2002/03 (20-6, με 11-2 εντός), ενώ 10 νίκες εντός έδρας είχαμε πετύχει και το 2007/08 αλλά και περσι .
Κορυφαίος της αναμέτρησης ήταν φυσικά ο Marc Antonio Carter στην καλύτερη και με διαφορά εμφάνισή του στα κιτρινόμαυρα ..24 πόντοι με 5/6 2π, 4/7 3π και 2/5 βολές, 3-2 ρημπαουντ, 2 ασιστ, 2
ταπες, 3 κλεψιματα, 1 λαθος, 4 φαουλ
και 5 κερδισμενα σε 31'31". Μακάρι να παίζει έτσι και στα playoff . Το ντεμπούτο του με τη φανέλα της ομάδας έκανε και ο Micheal Eric παίζοντας όμως μόνο για 4' αφού φορτώθηκε γρήγορα-γρήγορα με ανύπαρκτα φάουλ.
Τον Αρκαδικό υποδέχεται απόψε στο ΟΑΚΑ η ομάδα μπάσκετ στα πλαίσια της 26ης και τελευταίας αγωνιστικής της κανονικής περιόδου. Οι παίκτες του Zdovc δεν έχουν βαθμολογικό κίνητρο, αφού η 4η θέση δεν αλλάζει ότι και να γίνει, σε αντίθεση με τους φιλοξενούμενους που με νίκη εξασφαλίζουν την παραμονή τους στην κατηγορία - βέβαια μπορούν να σωθούν ακόμα και με ήττα αν χάσουν τα -σωσμένα- Τρίκαλα από τον Απόλλωνα, που διεκδικεί είσοδο στα playoff . Αγωνιστικά σε σχέση με τον πρώτο γύρο είμαστε αρκετά αλλαγμένοι αφού έχει φύγει ο Cooper (που έπαιξε λίγο στην Τρίπολη αφού είχε το επεισόδιο με τον προπονητή στο 2ο δεκάλεπτο) και ήρθαν οι (Christmas που έφυγε ενδιάμεσα) Brown, Green και χθες ο Eric που αναμένεται να κάνει το ντεμπούτο του στα κιτρινόμαυρα. Από την άλλη πλευρά έχει φύγει ο Todd Brown και έχουν έρθει οι Cameron Jones, Travele Jones, Jonathan Lee και Alex Legion .
Αξιοσημείωτο πως για πρώτη φορά μετά το 2002/03 η ομάδα τερματίζει στην πρώτη τετράδα της κανονικής περιόδου, ενώ για πρώτη φορά μετά το 2004/05 θα έχει περισσότερες από 20 νίκες και θετικό ισοζύγιο νικών-ηττών σε όλες τις διοργανώσεις .
Είναι η τρίτη φορά που υποδεχόμαστε τον Αρκαδικό, αλλά η πρώτη για την Α1, αφού οι προηγούμενες δυο ήταν για την Α2. Στην πρεμιέρα της σεζόν (1 Νοεμβρίου 2011) στα Λιόσια είχαμε κερδίσει σε ένα δραματικό ματς με 66-64. Στον πάγκο ήταν ο Κώστας Οικονομάκης και η σύνθεση : Νοέας 2, Βασιλόπουλος 21, Τζόλος, Σιαμαδουρας 8, Μαγκωνής, Σκλάβος 13, Φαλέκας 7, Μάντζαρης 15.
Δυο χρόνια αργότερα, πάλι Νοέμβριο (23) κερδίσαμε 69-59 στο κλειστό της Καισαριανής. Στον πάγκο ο Βαγγέλης Ζιάγκος και η σύνθεση ήταν : Παναγιωταράς, Παπαντωνάκος, Φαλέκας 4, Καράμπουλας 15, Πολυτάρχου 4, Τσιότρας 6, Γκιζόγιαννης 10, Παπαδιονυσίου 2, Τσιάκος 12, Δέσπος 4, Nikolic 12
Ο Νιγηριανός σέντερ Micheal Eric (24/6/1988, 2μ11) είναι η τελευταία επιλογή ξένου παίκτη για τη φετινή ομάδα μπάσκετ και θα γίνει όταν έρθει ο 12ος 'αμερικανοθρεμμένος' που φοράει τη φανέλα μας φέτος από την προετοιμασία .. Οι προηγούμενοι ήταν ο Hairston που συνέχισε από πέρσι και οι Carter, Warren, Scrubb, Orton, Anosike, Cooper, Armstead, Christmas, Brown, Green, ενώ στη λίστα θα μπορούσε να μπει και ο Paulos . Καθαρά Ευρωπαίοι ήταν ο Milosevic που έχει μείνει από πέρσι και ο Atic που δόθηκε κι αυτός δανεικός . Πραγματικό κέντρο διερχομένων - και δεν είναι και σίγουρο απόλυτα πως η ομάδα σήμερα είναι πιο πλήρης από το καλοκαίρι (ειδικά αν βγάλουμε από τη 'σούμα' τους Καλαμπόκη, Μαυροειδή που επίσης ήρθαν μετά το ξεκίνημα) .
O γεννημένος στο Lagos παίκτης, πήγε το 2004 να δει τον αδερφό του στο Delaware και έμεινε στις ΗΠΑ (τότε ήταν 2μ04). Αφού ήταν High School στο Caesar Rodney (Delaware) και μετά στο Church Farm School (Pennsylvania), έπαιξε στο NCAA με τους Temple Owls. Μάλιστα υπήρξε συμπαίκτης του Dionte Christmas το 2008/09 . Την τελευταία του χρονιά είχε 9,0π-8,8ρ-2,0κψ αλλά δεν επιλέχθηκε στα draft.
Έπαιξε στο Summer League με τους Cavs, έχοντας 4,0π-3,8ρ και
έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στη D-League με τους Canton Charge έχοντας σε 50 αγώνες 8,1π-7,6ρ-1,7κψ .
Το καλοκαίρι του 2013 ήταν στο Summer League, αρχικά με τους Sixers και μετά τους Warriors για 12 ματς με μέτρια στατιστικά και πάλι
και έπαιξε στους Texas Legends για τη D-League έχοντας σε 6 αγώνες 8,7π-5,3ρ-2,0κψ .
Πέρσι ήρθε στην Α1 για λογαριασμό του Πανελευσινιακού στις 4/12 και μετά από ένα ματς στην Αμαλιάδα (13/12) όπου κέρδισαν τον Κόροιβο και είχε 19π-7ρ, ήρθε πρόταση από Ιταλία και έτσι έφυγε από τη χώρα την επόμενη μέρα ..
Στην Enel Brindisi (που πήγε ως αντικαταστάτης του Cedric Simmons που ήταν τραυματίας) είχε σε 23 παιχνίδια 4,1π-3,5ρ.
Το καλοκαίρι δοκιμάστηκε από τους Milwaukee Bucks (6αγ, 6,2π-8,0ρ στο Summer League) από τους οποίος κόπηκε στις 27/10.
Με τους Texas Legends έκανε αρκετά καλή χρονιά φέτος, έχοντας σε 39 αγώνες 11,8 πόντους - 9,4 ρημπάουντ - 2,0 κοψίματα με αρκετά double double, ενώ έπαιξε και στο All Star Game .
Στα αξιοσημείωτα πως δεν έχει σουτάρει ποτέ για τρίποντο στην καριέρα του, ενώ η ευστοχία του στις βολές είναι μάλλον αξιοπρεπής (πάνω από 65%).
Μια πολύ κακή Α.Ε.Κ. στο πρώτο ημίχρονο, που ήταν τυχερή που έχανε με κάτω από 10 πόντους στην ανάπαυλα, ανέβασε στροφές στην επανάληψη και έκανε ένα ματς εκτός έδρας με τον Παναθηναϊκό ντέρμπυ για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια και το 86-82 τον Γενάρη του 2009. Όμως στο τέλος για άλλη μια φορά η ομάδα φέτος βραχυκύκλωσε (υπήρχαν και οι γνωστές γκρι βοήθειες στους αντιπάλους) και το 70-71 στο 2'05" έγινε 78-71 .. Άλλη μια συνέπεια της έλλειψης αξιόπιστης λύσης στην οργάνωση .. παρά τις πολλαπλές αλλαγές μάλλον είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από την προετοιμασία στο '1'. Τουλάχιστον φαίνεται πως κλείνει το κενό που είχε αφήσει ο Orton και δεν μπόρεσε να καλύψει ποτέ ο Anosike με την έλευση του Eric, που ο Zdovc δήλωσε πως έχει κλείσει κατά 99% .
Δυστυχώς ενώ εμείς δεν είχαμε κάποιο Αμερικανό περιφερειακό σε καλή μέρα που σκόραραν μόνο 12 πόντους με 4/20 προσπάθειες .. o Green 1/7 σουτ, ο Brown 2/7, o Carter 1/6, ενώ και ο Hairston που είχε διάθεση τραυματίστηκε στο 3'11" και πάλι καλά που θα μείνει τελικά μόνο δυο βδομάδες εκτός δράσης, την ώρα που οι πράσινοι είχαν τον Williams που δεν καταφέραμε να περιορίσουμε και φόρτωσε με 24π το καλάθι μας, βάζοντας τους κρίσιμους πόντους στο τέλος (και με τα βήματα που δε δόθηκαν πριν να κερδίσει φάουλ στο 72-71). Και δεν μπορέσαμε να βρούμε περιφερειακό σουτ ούτε από τους ψηλούς (0/5 3π ο Milosevic, 0/1 o Sakota) πέρα από τον Μαυροκεφαλίδη (2/3 3π) που παραμένει σταθερά ο καλύτερος σουτέρ μας από τα 6μ75 - άλλο ένα δείγμα των προβλημάτων που έχουμε φέτος εκεί ..
Χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον από την πλευρά μας είναι το αποψινό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, αφού μετά την νίκη του Άρη στο Ρέθυμνο χάσαμε και τις μαθηματικές ελπίδες για την 3η θέση της κανονικής περιόδου. Οι πράσινοι από την άλλη θέλουν τη νίκη ελπίζοντας (σε απίθανο πλέον) στραβοπάτημα των ερυθρόλευκων ώστε να πάρουν την 1η θέση και το πλεονέκτημα έδρας στα playoff . Αγωνιστικά σε σχέση με τον πρώτο γύρο οι δυο ομάδες είναι αρκετά αλλαγμένες .. οι γηπεδούχοι με την έλευση των Marquez Haynes, Eliott Williams και Vince Hunter στις θέσεις των Pavlovic, Kuzmic έχουν ενισχυθεί σημαντικά και γι'αυτό άλλωστε έχουν ήδη περάσει στο top16 της Euroleague. Από την πλευρά μας από τότε έχει φύγει ο Cooper και έχουν έρθει οι Brown, Green .
Για 64η φορά θα
αντιμετωπίσουμε τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας σήμερα. Στα προηγούμενα 63
ματς, μετράμε μόλις 8 νίκες καθώς τις άλλες 55 φορές γυρίσαμε με το
κίτρινο φύλλο αγώνα. Μάλιστα οι σημερινοί μας αντίπαλοι έχουν καταφέρει
να χτίσουν ένα σερί 24-0 εναντίον μας και έφτιαξαν έτσι ένα ακόμα μεγαλύτερο
σερί του
20-0 που έγινε από το 1967/68 μέχρι το 1987/88...
Την
δεκαετία του ’60, τα ντέρμπυ μεταξύ μας έκριναν σε μεγάλο βαθμό τον
τίτλο. Μπορεί να χάσαμε την πρώτη χρονιά της Α’ Εθνικής (1963/64) με
75-74 αλλά τελικά πήραμε το πρωτάθλημα. Το ίδιο συνέβη και τις δυο
επόμενες χρονιές που όμως κερδίσαμε τους πράσινους εκτός έδρας με 73-94
(65), 80-82 (66). Οι παίκτες του τριφυλλιού πήραν το ροζ φύλλο αγώνα
–και το πρωτάθλημα- το 1966/67 νικώντας μας με 58-54. Στην πορεία για το
αήττητο πρωτάθλημα του 1968, οι παίκτες του Νίκου Μήλα κέρδισαν και τον
Παναθηναϊκό με 66-72 στο γήπεδό του.
Ακολούθησε
το μεγάλο σερί των πράσινων καθώς επί 19 ολόκληρα χρόνια χάναμε συνεχώς
: 78-68 (69), 80-60 (70), 80-66 (71), 61-56 (72), 77-71 (73), 82-63
(74), 79-52 (75), 81-77 (76), 100-95 (77), 79-67 (78), 79-73 (79), 86-78
στην πρώτη φάση και 89-71 στη δεύτερη το 1979/80, 92-74 (81), 100-76
(82), 74-72 (83), 78-77 (84), 82-66 (85), 84-70 (86), 91-66 (87).
Χρειάστηκε
να περάσουν 20 ανεπιτυχή παιχνίδια για να καταφέρουμε να ξανακερδίσουμε
εκτός έδρας στο κλασσικό αθηναϊκό ντέρμπυ. Αυτό το πετύχαμε την περίοδο
1987/88 στο γήπεδο του Σπόρτιγκ, με τους ‘Μοϊκανούς’ (Γκέκο, Παταβούκα,
Γιαννόπουλο, Αριδά, Αγιασωτέλη) του Βαγγέλη Νικητόπουλου, με 66-70. Στα
πλέϊ-οφ χάσαμε με 81-71 στο ΣΕΦ στο 2ο(4ο) παιχνίδι.
Νικητές
φύγαμε και την επόμενη χρονιά από τον ‘Τάφο του Ινδού’ με 83-84 όταν
στον πάγκο μας ήταν ο Κρέζιμιρ Τσόσιτς και για ξένο είχαμε τον Ντάνι
Βρέϊνς. Στα πλέϊ-οφ χάσαμε με 86-69.
Η ήττα με 71-57 το 1989/90 ήταν μια
παρένθεση καθώς ακολούθησαν οι νίκες με 88-89 στην κανονική περίοδο και
με 71-78 στα πλέϊ-οφ (με εντυπωσιακή εμφάνιση του μετέπειτα
προπονητή μας Φώτη Κατσικάρη).
Οι
πράσινοι έχτισαν ένα νέο σερί κερδίζοντάς μας 7 συνεχόμενες φορές :
90-84 το 1991/92, 92-75 στην κανονική περίοδο και 78-61 & 73-61 (σε
ένα ματς που μόνο το ... παρκέ δεν πρέπει να είχαν πιάσει οι Κατσάμπα,
ενώ ο διαιτητής του αγώνα είχε αλλάξει την τελευταία στιγμή μετά από
παρέμβαση του ... Ολυμπιακού !) στα πλέϊ-οφ το 92/93, 91-63 το 93/94,
91-74 το 94/95, 63-58 το 95/96.
Την τελευταία μας νίκη την πετύχαμε με το
επιβλητικό 77-94 έχοντας τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο την επόμενη
χρονιά.
Από
τότε έχουμε ...βαρεθεί να χάνουμε είτε γιατί παρουσιαζόμαστε κατώτεροι
των προσδοκιών, είτε γιατί πέφτουμε θύματα διαιτητικών οργίων. Το
1997/98 χάσαμε με 70-58 στη ρέγκιουλαρ σίζον, 67-57 στον 1ο ημιτελικό και 51-47 στον αλήστου μνήμης 3ο
ημιτελικό με τα γνωστά επεισόδια (για τα οποία οι πράσινοι τιμωρήθηκαν
μεν αλλά για ...την επόμενη χρονιά). Ακολούθησε το ματς του Απρίλη του
’99 όταν ο Lloyd Daniels εξαφάνισε τον Bodiroga αλλά οι διαιτητές το
έστειλαν στην παράταση όπου και χάσαμε με 81-76.
Έπειτα
είχαμε το 64-62 με τα βήματα (Συμεωνίδης, Βορεάδης είχαν σφυρίξει) του
Bodiroga στην τελευταία επιθεση το 1999/00, αλλά και τις εύκολες
ήττες με 79-69 και 88-60 στους ημιτελικούς. Το 2000/01 χάσαμε ευκολότερα
από ότι δείχνει το τελικό 68-59 στην κανονική περίοδο, αλλά στον 1ο ημιτελικό μας πέρασαν χειρουργείο οι Καρούσης, Μαστραφτσής ώστε να χάσουμε με 84-80.
Το
2001/02 χάσαμε με 71-65 αλλά κρατήσαμε τη διαφορά του πρώτου γύρου,
κάτι που δεν καταφέραμε την επόμενη σεζόν όταν καταρρεύσαμε στο β’ ημίχρονο και
γνωρίσαμε την ήττα με το βαρύ 89-66. Στους τελικούς των πλέϊ-οφ του 2003
χάσαμε με 77-68 στον 1ο και με 84-73 στον 3ο, ενώ το 2003/04 στο πρώτο ματς με το Νίκο Ζήση σαν βασικό πλέϊ-μέϊκερ χάσαμε ξανά με 91-76.
Με 73-72 χάσαμε στην κανονική περίοδο του 2004/05, με τους παίκτες μας
να κάνουν κρίσιμα λάθη στο τέλος αλλά και τους γηπεδούχους να έχουν τις
απαραίτητες γκρι βοήθειες όποτε χρειάστηκε με τελευταία το ανύπαρκτο
επιθετικό στον Nicevic στα 41" με το σκορ στο 66-66. Στους τελικούς του
πρωταθλήματος χάσαμε με το πλασματικό 78-62 στον 1ο με τους διαιτητές να
φορτώνουν τους πάντες με φάουλ και με 79-71 στο 3ο με περίπου ίδια
αντιμετώπιση .
Εύκολη ήττα με 81-64 το φλεβάρη του 2006, αλλά και την επόμενη χρονιά με
96-80 πάλι για την 3η αγωνιστική όπως φέτος . Κατάρρευση και το
Δεκέμβρη του 2007, όταν χάσαμε με 78-52.
Τελευταία φορά που ο αγώνας ήταν αγωνιστικά ντέρμπυ, ήταν το Γενάρη του
2009 όταν ηττηθήκαμε με 86-82 στο καλύτερο ίσως ματς του Δημήτρη
Παπανικολάου με τα κιτρινόμαυρα (21π, 5ασ) .
Την προτελευταία αγωνιστική του 2010, χάσαμε με 91-62 και οι 29 πόντοι
ήταν η πιο βαριά μας εκτός έδρας ήττα από τους πράσινους μέχρι την
επόμενη σεζόν και το (προ)τελευταίο μας ραντεβού όπου γνωρίσαμε τη συντριβή
με 41 πόντους... 111-70 .
Τέλος πέρσι χάσαμε εύκολα με 92-58 στο τελευταίο πρακτικά παιχνίδι με την αρχική σύνθεση ξένων και τον Carl English να βλέπει το παιχνίδι από την εξέδρα .