ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ...

Οι εμφανίσεις της ομάδας μας από το παιχνίδι με τον Ιωνικό μέχρι και αυτό με τη Siena, μας είχαν κάνει να πιστέψουμε πως φέτος κάτι έχει αλλάξει και πως θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε κάτι παραπάνω από την είσοδο στην πρώτη τετράδα της ρέγκιουλαρ σήζον. Σε αυτό το διάστημα μετρήσαμε ένα 5-1 στην Ελλάδα κι άλλο ένα 4-2 στην Ευρώπη. Όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Χάσαμε από τον ΠΑΟ, νικήσαμε στη Γαλλία, χάσαμε στην Πυλαία, χάσαμε στο Τελ Αβίβ, χάσαμε στη Νέα Σμύρνη. Πλέον είμαστε στην 4η θέση, μία νίκη πίσω από τον ΠΑΟΚ που μας πήρε και με 13π, δυο πίσω από το Μαρούσι που μας πήρε στο Γαλάτσι κι έχει κι ένα ματς λιγότερο, τέσσερις πίσω από τον Παναθηναϊκό που ούτε για αστείο δε μπορούμε πλέον να λέμε πως μπορεί να πιάσουμε, ενώ ακόμα και ο Ολυμπιακός, που για κάποιους ήταν περίγελος φέτος, βρίσκεται σε απόσταση βολής... μια νίκη λιγότερη και ένα ματς λιγότερο...

Θα πρέπει η ομάδα να ανασκουμπωθεί και να κοιτάξει μπροστά. Το ματς της Τετάρτης είναι χωρίς αύριο και καλούμαστε να το καθαρίσουμε ώστε να μείνουμε ζωντανοί στο παιχνίδι της πρόκρισης. Ούτε μετακινήσεις μεσολαβούν ούτε τίποτα, αυτή την εβδομάδα και θα πρέπει επιτέλους να σουλουπώσουμε το παιχνίδι μας ξανά και να αρχίσουμε να ξαναμαζεύουμε ροζ φύλλα αγώνα.

Αυτό δε μπορεί να γίνει όσο περιμένουμε τα πάντα από ένα παίκτη. Τον Bailey στην Πυλαία, ή τον Χατζή στη Νέα Σμύρνη. Υποτίθεται πως έχουμε τουλάχιστον μια πεντάδα παικτών που μπορούν να δώσουν διψήφιο νούμερο πόντων και θα πρέπει να το αποδεικνύουν στο παρκέ... Κάποιος θα πρέπει να βάλει κανένα χέρι στον Nicevic ώστε να συνέλθει, γιατί δε μπορεί να τον κάνει γιογιο ο Koul... Βέβαια στον πρώτο γύρο τον είχε κάνει γιογιο ο Σούλης και είχε μείνει άποντος. Τώρα έβαλε κι ένα καλάθι... Και επιμένω, πως όποτε ξεκίνησε πεντάδα φέτος ήταν τραγικός με εξαίρεση το πρώτο δεκαπεντάλεπτο στο Περιστέρι για το Κύπελλο. Όταν έρχεται από τον πάγκο, τουλάχιστον ψιλοβοηθάει στην επίθεση...

Καλά για τον Kus τι να λέμε... Τα’χω γράψει τόσες φορές... Το παλληκάρι δεν ξέρω αν δεν μπορεί, αλλά σίγουρα δεν κάνει τίποτα καλό στο παρκέ και είναι ‘φύρα’ για την ομάδα. Χίλιες φορές ο Σωτήρης για μπακάπ του Ζήση (που όποτε δεν τραβάει έχουμε τρελλό πρόβλημα). Το ζήτημα όμως δεν είναι πως ο Κροάτης είναι μέτριος. Το πρόβλημα είναι η εμμονή να τον χρησιμοποιούμαι τόσο. Επιλέξαμε να τον ξεκινήσουμε κιόλας, μαζί με το συμπατριώτη του και η άμυνά μας ήταν ελβετικό τυρί, με αποτέλεσμα να βρεθούμε πίσω στο σκορ από την αρχή, να τρέχουμε και να μη φτάνουμε...

Ας τον στείλουν στην ευχή του θεού και ας μην έρθει και κανείς στη θέση του. Χειρότερα δε θα’μαστε...

Υ.Γ. Κι αυτό το πράγμα με τις 37άρες του Χατζή καταντάει αηδία... 37 έβαλε πέρσι στον 5ο μικρό τελικό με τον Ηρακλή και χάσαμε. 37 έβαλε φέτος με τη Maccabi και χάσαμε. 37 έβαλε και στη Νέα Σμύρνη και πάλι χάσαμε...