Παίκτης της Α.Ε.Κ. είναι από σήμερα και επίσημα ο Καναδός διεθνής guard Carl Jerome English (2/2/1981, 1μ96), που ήρθε στην Αθήνα την Κυριακή, είδε το ματς με τον Παναθηναϊκό το ίδιο απόγευμα, έκανε ατομική προπόνηση στο ΟΑΚΑ χτες και υπέγραψε σήμερα μετά τη συνάντηση με το μεγαλομέτοχο της ΚΑΕ Μ.Αγγελόπουλο . Αναμφίβολα ένας παίκτης εγνωσμένης αξίας, και επιπέδου Α.Ε.Κ. Δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό ποιον από τους Kyles, Williamson (ή κάποιον άλλο) θα αντικαταστήσει .
Με την ομάδα να παίρνει το πιστοποιητικό από την ΕΕΑ το μεσημέρι πριν την κλήρωση του πρωταθλήματος, τον Ζιάγκο να παραιτείται στις 7 Αυγούστου όταν θα ερχόταν υποτίθεται ο Γιαννάκης και να αναλαμβάνει ξανά στις 30/8 αφού ναυάγησαν τα άλλα σενάρια, προσπαθώντας να φτιάξει ρόστερ έχοντας 25 μέρες για το πρώτο επίσημο παιχνίδι και με μόλις δυο βδομάδες προετοιμασίας (8/9 έγινε η πρώτη συγκέντρωση), κανείς δεν περίμενε να φεύγαμε με το διπλό από το ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό. Από εκεί όμως μέχρι να διασύρεται αγωνιστικά η ομάδα, παρουσιάζοντας εικόνα που δεν αρμόζει στην κατηγορία, υπάρχει μεγάλη απόσταση .
Πάλι καλά που στο τέλος οι πράσινοι έκοψαν ταχύτητα και δε μας φιλοδώρησαν με κατοστάρα ή φτιάχνοντας νέο ρεκόρ βαρύτερης ήττας από αυτούς, καθώς το 111-70 του 2010/11 παρέμεινε η χειρότερη βραδιά μας στην έδρα τους . Το θέμα είναι πως η ομάδα μας θύμησε την εικόνα που είχαμε παρουσιάσει σε εκείνο το τελευταίο μας ραντεβού σε πάλαι ποτέ Αθηναϊκό ντέρμπυ, όταν είχαμε ένα ρόστερ που πάλευε για να αποφύγει τον αιφνιδιασμό και ο αντίπαλός μας είχε κατακτήσει την Euroleague (πέρα από το πρωτάθλημα). Σήμερα οι πράσινοι είναι σαφέστατα κάτω από το τότε επίπεδο - το πρόβλημα είναι πως εμείς παραμείναμε στα ίδια, κάνοντας τους Παππά - Jankovic - Μποχωρίδη να δείχνουν Jordan - Drexler - Stockton στα ντουζένια τους..
Οι παίκτες του Ζιάγκου δεν μπήκαν ποτέ πρακτικά μέσα στο παρκέ, η διαφορά συνεχώς ανέβαινε και δεν δείξαμε ούτε στο ελάχιστο κάποια δείγματα γραφής που να δίνουν αισιοδοξία για τη συνέχεια. Ο Wright έμεινε άποντος (0/5 σουτ, 2λθ, 2ασ) και δε μπόρεσε να δώσει ρυθμό, ο Kyles δεν έδωσε ουσιαστικά λύσεις (8π με 5 βολές και 1/5 σουτ), o Sakota είχε κλειστεί αλλά τουλάχιστον και πάλι είχε διψήφια παραγωγή πόντων (12π με 4/9 σουτ και 4ρ-3λθ), ο Σαρικόπουλος δεινοπάθησε και φάνηκε προς το τέλος (9ρ, 9π με 4/11 2π), ο Milosevic (2π, 5ρ, 3ασ) μάλλον έχει το μυαλό του στην πρόταση της Turow, ο Κασελάκης (5π, 3ρ, 2ασ, 3λθ) ή ο Πολυτάρχου (1κλ, 1ασ, 4π με 0/3 3π) δεν μπόρεσαν να δώσουν ιδιαίτερες ανάσες, οι Καμπερίδης (7', 1ρ, 1ασ, 1κλ), Παπαδιονυσίου (5'-1ρ) απλά πάτησαν παρκέ για λίγο, ο Παπαντωνίου που ήταν ο πιο αξιοπρεπής αγωνιστικά (8π, 2κλ, 1ασ αλλά και 5λθ) guard και τώρα αποχώρησε τραυματίας, κι έτσι όσο και να φαντάζει περίεργο καλύτερος παίκτης μας στο παρκέ ήταν ο Vernon Goodridge στο κύκνειο -μάλλον- άσμα του με τα κιτρινόμαυρα... 8 πόντοι, 2 κοψίματα, 2 ρημπάουντ σε 14' και σίγουρα έπρεπε να πάρει περισσότερο χρόνο .
Για 63η φορά θα
αντιμετωπίσουμε τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας σήμερα. Στα προηγούμενα 62 ματς, μετράμε μόλις 8 νίκες καθώς τις άλλες 54 φορές γυρίσαμε με το
κίτρινο φύλλο αγώνα. Μάλιστα οι σημερινοί μας αντίπαλοι έχουν καταφέρει
να χτίσουν ένα σερί 23-0 εναντίον μας και έφτιαξαν έτσι ένα μεγαλύτερο σερί του
20-0 που έγινε από το 1967/68 μέχρι το 1987/88...
Την
δεκαετία του ’60, τα ντέρμπυ μεταξύ μας έκριναν σε μεγάλο βαθμό τον
τίτλο. Μπορεί να χάσαμε την πρώτη χρονιά της Α’ Εθνικής (1963/64) με
75-74 αλλά τελικά πήραμε το πρωτάθλημα. Το ίδιο συνέβη και τις δυο
επόμενες χρονιές που όμως κερδίσαμε τους πράσινους εκτός έδρας με 73-94
(65), 80-82 (66). Οι παίκτες του τριφυλλιού πήραν το ροζ φύλλο αγώνα
–και το πρωτάθλημα- το 1966/67 νικώντας μας με 58-54. Στην πορεία για το
αήττητο πρωτάθλημα του 1968, οι παίκτες του Νίκου Μήλα κέρδισαν και τον
Παναθηναϊκό με 66-72 στο γήπεδό του.
Ακολούθησε
το μεγάλο σερί των πράσινων καθώς επί 19 ολόκληρα χρόνια χάναμε συνεχώς
: 78-68 (69), 80-60 (70), 80-66 (71), 61-56 (72), 77-71 (73), 82-63
(74), 79-52 (75), 81-77 (76), 100-95 (77), 79-67 (78), 79-73 (79), 86-78
στην πρώτη φάση και 89-71 στη δεύτερη το 1979/80, 92-74 (81), 100-76
(82), 74-72 (83), 78-77 (84), 82-66 (85), 84-70 (86), 91-66 (87).
Χρειάστηκε
να περάσουν 20 ανεπιτυχή παιχνίδια για να καταφέρουμε να ξανακερδίσουμε
εκτός έδρας στο κλασσικό αθηναϊκό ντέρμπυ. Αυτό το πετύχαμε την περίοδο
1987/88 στο γήπεδο του Σπόρτιγκ, με τους ‘Μοϊκανούς’ (Γκέκο, Παταβούκα,
Γιαννόπουλο, Αριδά, Αγιασωτέλη) του Βαγγέλη Νικητόπουλου, με 66-70. Στα
πλέϊ-οφ χάσαμε με 81-71 στο ΣΕΦ στο 2ο(4ο) παιχνίδι.
Νικητές
φύγαμε και την επόμενη χρονιά από τον ‘Τάφο του Ινδού’ με 83-84 όταν
στον πάγκο μας ήταν ο Κρέζιμιρ Τσόσιτς και για ξένο είχαμε τον Ντάνι
Βρέϊνς. Στα πλέϊ-οφ χάσαμε με 86-69.
Η ήττα με 71-57 το 1989/90 ήταν μια
παρένθεση καθώς ακολούθησαν οι νίκες με 88-89 στην κανονική περίοδο και
με 71-78 στα πλέϊ-οφ (με εντυπωσιακή εμφάνιση του μετέπειτα
προπονητή μας Φώτη Κατσικάρη).
Οι
πράσινοι έχτισαν ένα νέο σερί κερδίζοντάς μας 7 συνεχόμενες φορές :
90-84 το 1991/92, 92-75 στην κανονική περίοδο και 78-61 & 73-61 (σε
ένα ματς που μόνο το ... παρκέ δεν πρέπει να είχαν πιάσει οι Κατσάμπα,
ενώ ο διαιτητής του αγώνα είχε αλλάξει την τελευταία στιγμή μετά από
παρέμβαση του ... Ολυμπιακού !) στα πλέϊ-οφ το 92/93, 91-63 το 93/94,
91-74 το 94/95, 63-58 το 95/96.
Την τελευταία μας νίκη την πετύχαμε με το
επιβλητικό 77-94 έχοντας τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο την επόμενη
χρονιά.
Από
τότε έχουμε ...βαρεθεί να χάνουμε είτε γιατί παρουσιαζόμαστε κατώτεροι
των προσδοκιών, είτε γιατί πέφτουμε θύματα διαιτητικών οργίων. Το
1997/98 χάσαμε με 70-58 στη ρέγκιουλαρ σίζον, 67-57 στον 1ο ημιτελικό και 51-47 στον αλήστου μνήμης 3ο
ημιτελικό με τα γνωστά επεισόδια (για τα οποία οι πράσινοι τιμωρήθηκαν
μεν αλλά για ...την επόμενη χρονιά). Ακολούθησε το ματς του Απρίλη του
’99 όταν ο Lloyd Daniels εξαφάνισε τον Bodiroga αλλά οι διαιτητές το
έστειλαν στην παράταση όπου και χάσαμε με 81-76.
Έπειτα
είχαμε το 64-62 με τα βήματα (Συμεωνίδης, Βορεάδης είχαν σφυρίξει) του Bodiroga στην τελευταία επιθεση το 1999/00, αλλά και τις εύκολες
ήττες με 79-69 και 88-60 στους ημιτελικούς. Το 2000/01 χάσαμε ευκολότερα
από ότι δείχνει το τελικό 68-59 στην κανονική περίοδο, αλλά στον 1ο ημιτελικό μας πέρασαν χειρουργείο οι Καρούσης, Μαστραφτσής ώστε να χάσουμε με 84-80.
Το
2001/02 χάσαμε με 71-65 αλλά κρατήσαμε τη διαφορά του πρώτου γύρου,
κάτι που δεν καταφέραμε την επόμενη σεζόν όταν καταρρεύσαμε στο β’ ημίχρονο και
γνωρίσαμε την ήττα με το βαρύ 89-66. Στους τελικούς των πλέϊ-οφ του 2003
χάσαμε με 77-68 στον 1ο και με 84-73 στον 3ο, ενώ το 2003/04 στο πρώτο ματς με το Νίκο Ζήση σαν βασικό πλέϊ-μέϊκερ χάσαμε ξανά με 91-76.
Με 73-72 χάσαμε στην κανονική περίοδο του 2004/05, με τους παίκτες μας να κάνουν κρίσιμα λάθη στο τέλος αλλά και τους γηπεδούχους να έχουν τις απαραίτητες γκρι βοήθειες όποτε χρειάστηκε με τελευταία το ανύπαρκτο επιθετικό στον Nicevic στα 41" με το σκορ στο 66-66. Στους τελικούς του πρωταθλήματος χάσαμε με το πλασματικό 78-62 στον 1ο με τους διαιτητές να φορτώνουν τους πάντες με φάουλ και με 79-71 στο 3ο με περίπου ίδια αντιμετώπιση .
Εύκολη ήττα με 81-64 το φλεβάρη του 2006, αλλά και την επόμενη χρονιά με 96-80 πάλι για την 3η αγωνιστική όπως φέτος . Κατάρρευση και το Δεκέμβρη του 2007, όταν χάσαμε με 78-52.
Τελευταία φορά που ο αγώνας ήταν αγωνιστικά ντέρμπυ, ήταν το Γενάρη του 2009 όταν ηττηθήκαμε με 86-82 στο καλύτερο ίσως ματς του Δημήτρη Παπανικολάου με τα κιτρινόμαυρα (21π, 5ασ) .
Την προτελευταία αγωνιστική του 2010, χάσαμε με 91-62 και οι 29 πόντοι ήταν η πιο βαριά μας εκτός έδρας ήττα από τους πράσινους μέχρι την επόμενη σεζόν και το τελευταίο μας ραντεβού όπου γνωρίσαμε τη συντριβή με 41 πόντους... 111-70 .
Την πρώτη της νίκη στο πρωτάθλημα σημείωσε στο αρκετά γεμάτο ΟΑΚΑ η ομάδα μας απέναντι στον ασύνδετο ακόμα Πανιώνιο, κι έτσι πάει στο επόμενο σετ αγώνων με Παναθηναϊκό & Ολυμπιακό έχοντας καλύτερη βαθμολογική βάση . Το σημαντικό γεγονός είναι αναμφίβολα η παρουσία του κόσμου, που ξεπέρασε τα οργανωτικά προβλήματα, από τα λίγα εκδοτήρια και το αναμενόμενο αλαλούμ στις εισόδους και γέμισε το ΟΑΚΑ, θυμίζοντας μέρες της πρώτης μας παρουσίας εκεί (1995-2002) .
Αγωνιστικά η ομάδα στάθηκε σε γενικές γραμμές καλά στο πρώτο ημίχρονο κυρίως και κάπως στο τελευταίο δεκάλεπτο, απέναντι σε έναν Πανιώνιο με παίκτες που δεν έχουν συμπληρώσει βδομάδα ή και τριήμερο στη Νέα Σμύρνη και η λογική λέει πως θα έπρεπε να μην παρουσιάσουμε τέτοια κοιλιά. Σίγουρα η έλλειψη προετοιμασίας είναι ένας παράγοντας για να δικαιολογήσει κάτι τέτοιο - όμως απέναντι σε ομάδα με πολύ λιγότερη προετοιμασία μάλλον γίνεται έωλο ως επιχείρημα . Περισσότερο θα πρέπει να δούμε την πολύ μικρή συμμετοχή των ξένων/Αμερικανών στο παιχνίδι μας.. Ειδικά η σύγκριση πχ Williamson - Goodridge (2π με 1/2 2π, 3ρ, 1λθ - αθροιστικά) από την πλευρά μας με τους Korolev - Woods (29π, 18ρ) από τους κυανέρυθρους είναι καταλυτική ..
Ο Sakota μπορεί να ήταν πρώτος σκόρερ (18π με 6/12 2π, 2/6 3π) αλλά εκβίασε πολλές προσπάθειες, ο Σαρικόπουλος μπορεί να ήταν πρώτος σε ρημπάουντ με 10 (6 επιθετικά) ή τάπες με 2, αλλά υπέπεσε σε 9 (εννιά) λάθη και ήταν επιθετικά εξαφανισμένος από το 5' μέχρι το 35' κι έτσι MVP για τους κιτρινόμαυρους ήταν ο Νώντας Παπαντωνίου που ηρέμησε το ρυθμό μας μετά το 28' και καταφέραμε να ξεπεράσουμε τις αυτοκτονικές τάσεις, τελειώνοντας τον αγώνα με 9π-2κλ-1ασ . Ο Κασελάκης είναι κι αυτός στους διακριθέντες με 11π-6ρ. Από τους αμερικανούς για τον Goodridge* & Williamson φαίνεται πως με τις μη πειστικές παρουσίες τους μετράνε μέρες, ο Kyles (11π αλλά με 2/7 2π) ήταν πιο ορεξάτος από την Αμαλιάδα ή το Αλεξάνδρειο, αλλά δεν απέφυγε τις επιπολαιότητες και το άναρχο παιχνίδι .. πιο ισορροπημένος ο Wright που μοίρασε 5 ασιστ κι είχε και 9π
* Ιστορία γράφει ο Vernon Goodridge, καθώς έχει μείνει άποντος σε τρία επίσημα παιχνίδια και αν τελικά αποχωρήσει θα σπάσει το ρεκόρ του Eddie Shannon (ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ Ο ΣΑΝΟΝ). Άποντος σε τρία ματς (Κυπέλλου όλα) είχε μείνει και ο Βρεταννός Chris Pearson το 2007/08 - Αυτοί οι δυο είναι οι μόνοι από τους 109 συνολικά παίκτες χωρίς ελληνικό διαβατήριο που έχουν φορέσει τη φανέλα μας σε επίσημα ματς και δεν έχουν σκοράρει .
Πελατειακή σχέση έχει αναπτύξει απέναντι μας ο Κόροιβος, αφού μετά τις τρεις περσινές ήττες μας από την ομάδα της Αμαλιάδας ήρθε τώρα και η τέταρτη στην πρεμιέρα της Α1 .. Αξιοσημείωτο πως χάσαμε με 80-67, ενώ το σκορ ήταν 64-63 μέχρι το 35' όταν δέχθηκε αντιαθλητικό ο Παπαντωνίου ... σχεδόν ίδιο σκορ με πέρσι (82-67) όταν η διαφορά εκτοξεύθηκε έπειτα από τεχνικές ποινές στον πάγκο μας στο τελευταίο λεπτό . Φαίνεται πως μάλλον μας λείπει το καθαρό μυαλό στο τέλος σε αυτό το γήπεδο κόντρα σε αυτόν τον αντίπαλο ..
Με τους τέσσερις Αμερικανούς μας να έχουν αθροιστικά μόλις και μετά βίας 8 πόντους δεν μπορούμε να ατενίζουμε με αισιοδοξία τη συνέχεια, κι αυτό γιατί σε όλα τα άλλα ματς της Α1 οι ομάδες είχαν τους μη Ευρωπαίους τους να σκοράρουν από 30 μέχρι 48 .. Μόνο η Κηφισιά είχε 2π από τους Αμερικανούς της -2 τον αριθμό- και ο Davis της οποίας ήταν ο μόνος που έμεινε άποντος παρέα με τον Goodridge .
Πάλι καλά που πέρα από το συνήθη ύποπτο Σαρικόπουλο που συνεχίζει να κάνει φοβερό ξεκίνημα (14π με 10ρ τα 7 επιθετικά) και τον Sakota που προσφέρει διψήφια παραγωγή πόντων ακόμα κι αν είναι σε κακή βραδιά, είχαμε τον Milan Milosevic (16 πόντοι και 11 ρημπάουντ) στην πρώτη του παρουσία με τα κιτρινόμαυρα να δείχνει την αξία του παρά το γεγονός πως δεν ήταν ούτε τρεις μέρες στην ομάδα...
Επιστροφή στην Α1 μετά από τρία χρόνια (ή 42 μήνες από την αποφράδα Μεγάλη Τετάρτη του 2011) για την ομάδα μας με ένα δύσκολο εκτός έδρας ματς στην Αμαλιάδα απέναντι στον Κόροιβο . Το ματς είναι εξαιρετικά δύσκολο με τον αντίπαλό μας να έχει κάνει καλύτερη προετοιμασία, να παίζει στην έδρα μας και να έχει και το ψυχολογικό προβάδισμα από το 3-0 που μας έκανε πέρσι σε πρωτάθλημα & κύπελλο .
Η προϊστορία μας στην Αμαλιάδα για το πρωτάθλημα είναι το περσινό παιχνίδι για την Α2, όταν είχαμε χάσει με 82-67 και συνεχίσαμε την αρνητική παράδοση στην Πελοπόννησο΄* .. Από τους παίκτες που παρέμειναν στο ρόστερ μας ο Πολυτάρχου είχε 16π, ο Nikolic 9, ο Τσιάκος 8 και ο Παπαδιονυσίου συμμετοχή .
1-4 με Απόλλωνα
0-2 από Κόροιβο
1-1 με Αρκαδικό
1-1 με Ολυμπιάδα
1-0 με Έσπερο
1-0 με ΑΕΚ Άργους
1-0 με Ιωνικό ΝΦ Αμαλιάδας
σύνολο 6-8. Κι αν βγάλουμε από τη σούμα τα ματς με Έσπερο, ΑΕΚ Άργους,
Ιωνικό ΝΦ Αμαλιάδας που έγιναν κόντρα είτε σε χαμηλης δυναμικότητας
ομάδες, είτε διαλυμένες που περίμεναν τη λήξη για τον νομοτελειακό
υποβιβασμό, το σκορ είναι μόλις 3-8 ...
Ολοκληρώθηκε το puzzle του roster της ομάδας μας, καθώς καλύφθηκαν τόσο οι έξι θέσεις παικτών που δεν μπορούν να παίξουν στις Εθνικές μετά την απόκτησή του Βόσνιου forward Milan Milosevic (26/9/1985, 2μ03, ενώ προστέθηκε και ένας παίκτης ακόμα για το 3-4 .
Ο Milosevic ήταν στην Αθήνα καθώς είχε κλείσει με τον Πανιώνιο, αλλά με τα νέα δεδομένα στην ομάδα της Νέας Σμύρνης ήταν στον 'αέρα' και έκλεισε σε εμάς . Είναι αρκετά έμπειρος - είχε παίξει και στο Eurobasket του 2011 με την Εθνική του .
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Hercegovac Bileca στη Βοσνία το 2003/04 όπου έπαιξε και την επόμενη χρονιά. Μετά ακολούθησε μια τριετία στη Sloboda Dita Tuzla, για να πάει μετά στο Βελιγράδι για τον Ερυθρό Αστέρα(Crvena Zvezda) -(φωτο)
Το Δεκέμβρη του 2009 πήγε στην Bosna Sarajevo όπου και έκλεισε τη σεζόν κατακτώντας το Κύπελλο. Συνέχισε στην Κύπρο με τον Κεραυνό Στροβόλου, για να γυρίσει μετά στη Buducnost (φωτό) με την οποία κατέκτησε το Πρωτάθλημα αλλά και το Κύπελλο του 2012, έχοντας μέτρια παρουσία. Πέρσι στη Σλοβενία με την Zlatogor Lasko είχε 14.1 πόντους και 8,5 ρημπάουντ.
Για πρώτη φορά μετά από έξι στείρα και βασανιστικά χρόνια η ομάδα μπάσκετ στάθηκε αξιοπρεπέστατα στο Κύπελλο και αποκλείστηκε από τη συνέχεια με ψηλά το κεφάλι, αφού μετά τις νίκες επί Κολοσσού και Ρεθύμνου, δε μπόρεσε να τριτώσει τα ροζ φύλλα χάνοντας από τον Άρη με 63-57, παίζοντας χωρίς τους δυο βασικούς play makers της .. (Wright, Nikolic υπέστησαν θλάση στην προπόνηση της Δευτέρας). Αναμφίβολα η γενικότερη παρουσία στη διοργάνωση, πιστώνεται στα θετικά του Βαγγέλη Ζιάγκου που κατάφερε να συγκροτήσει ένα αξιόμαχο σύνολο σε ελάχιστο χρονικό διάστημα .
Αναμφίβολα το κέρδος από τον αγώνα ήταν η παρουσία του Νώντα Παπαντωνίου. Όχι μόνο κατάφερε να σταθεί παίζοντας ουσιαστικά μόνος του στο '1', αλλά ήταν και ο πρώτος σκόρερ μας με 17 πόντους από 5/9 δίποντα, 1/5 τρίποντα, 4/4 βολές, ενώ μοίρασε 3 ασιστ και είχε 2 λάθη.. Αν ήταν και πιο εύστοχος στο τέλος, ίσως να κοιτούσαμε το ματς με την Κηφισιά για αύριο ..
Ο Ζήσης Σαρικόπουλος έδειξε και κόντρα στον Άρη πως βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση . Έκανε ότι ήθελε κόντρα στον Χαρίση και τέλειωσε με 12 πόντους ..5/7 2π, 2/3 βολές, 13 (!!) ρημπάουντ (10-3) και 2 κοψίματα... Συνολικά στα τρία ματς Κυπέλλου είχε 40 πόντους (μο 13,3), με 8/11 βολές, 16-25 δίποντα, 21-8 ρημπάουντ (μο 9,7), 2 ασιστ, 1 κλέψιμο και 6 τάπες . Καλή η παρουσία και των Κασελάκη (8π-9ρ), Sakota (13π). Αν παίρναμε και κάτι παραπάνω από 6 πόντους από τους τρεις Αμερικανούς μας, τα πράγματα θα ήταν σίγουρα καλύτερα ... Ο Goodridge δεν σούταρε καν στα 8' που έπαιξε, ο Williamson συνέχισε να είναι μέτριος και ο Kyles ήταν σε κακή βραδιά ..
Δείτε σε βίντεο τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης :
Η μέχρι σήμερα πορεία της ομάδας στη δεύτερη τη τάξει εγχώρια διοργάνωση είναι φυσικά παραπάνω από επιτυχημένη, αφού όχι μόνο συμμετείχε (σε αντίθεση με το 2009/10 και το 2011/12 που δεν κατεβήκαμε και το 2012/13 που δεν είχαμε δικαίωμα συμμετοχής), όχι μόνο έπαιξε με πλήρη ομάδα (σε αντίθεση με το 2010/11 που παίξαμε χωρίς ξένους), όχι μόνο κέρδισε ένα ροζ φύλλο αγώνα, αλλά και δεύτερο ζεσταίνοντας σημαντικά τον κόσμο που βρέθηκε στη Γλυφάδα στα ματς με Κολοσσό & Ρέθυμνο .
Όμως ο αγώνας σήμερα με τον Άρη είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση . Οι αντίπαλοί μας, αφού έβγαλαν χωρίς πολλά αγωνιστικά προβλήματα το διάστημα που είχαν μείνει χωρίς δυνατότητα μεταγραφής ξένων παικτών, πλέον ξαναμπαίνουν πιο δυναμικά στο πρωτάθλημα .. Στα φιλικά και στο κύπελλο μέχρι τώρα έχουν δώσει καλά δείγματα γραφής - νίκησαν και την CSKA μεταξύ άλλων στο τουρνουά προς τιμή του Γκάλη που έγινε πριν μερικές βδομάδες . Είναι σαφέστατα πιο έτοιμη ομάδα από εμάς, πιο πλήρης, παίζει εντός έδρας και εμείς πάμε χωρίς πολλές εναλλακτικές στην περιφέρεια μετά τη θλάση των Nikolic, Wright .
Αυτός θα είναι ο 7ος αγώνας μας με τον Άρη για το Κύπελλο Ελλάδας. Μέχρι σήμερα έχουμε τρεις νίκες και τρεις ήττες, με τη διαφορά πως και οι τρεις ήττες μας έχουν έρθει σε τελικό ... το 1988, το 1992 και το 1998 ..
Στις 2 Ιουλίου 1980, είχαμε αντιμετωπίσει τον Άρη στο Αλεξάνδρειο -όπως και σήμερα- στα πλαίσια των προημιτελικών και πήραμε τη νίκη-πρόκριση με 107-109 κόντρα στην ομάδα του Νίκου Γκάλη και του Χάρη Παπαγεωργίου . Η σύνθεση : Γκούμας 31, Γκέκος 14, Γιαννουζάκος 30, Σταμέλος 12, Παπαγεωργίου 20, Κορωναίος, Κανακάκης 2, Φώτσης . Οι τίτλοι και το ρεπορτάζ, είναι από τη 'Μακεδονία' της 3/7/1980. Μια βδομάδα αργότερα είχαμε κερδίσει στο Καλλιμάρμαρο τον Πανελλήνιο 87-86 στον ημιτελικό, για να χάσουμε στον τελικό, πάλι στο Καλλιμάρμαρο, από τον Ολυμπιακό με 85-80 στις 16/7 . Χρέη προπονητή εκτελούσε ο Γιώργος Τρόντζος.
Επόμενο ραντεβού, το 1988 στις 18/5, όταν οι "Μοϊκανοί" με προπονητή τον Βαγγέλη Νικητόπουλο αντιμετώπισαν τον Άρη στο ΣΕΦ στον τελικό της διοργάνωσης και παρά το καλό ξεκίνημα στο πρώτο ημίχρονο, χάσαμε τελικά με 84-71. Η σύνθεση : Παταβούκας 9, Αγιασωτέλης 6, Κατσίγιανης, Γιαννόπουλος 11, Γκέκος 18, Σακελλαρίου, Αριδάς 20, Σκουρτόπουλος 2, Μιχελιδάκης, Φώτσης 2.
Το Σάββατο 23/3 του 1991, η ομάδα μας με προπονητή τον Krešimir Ćosić κέρδιζε με 89-79 τον Άρη στο 'Γιώργος Μόσχος'. Ήταν η πρώτη μας νίκη επί του Άρη των Γκάλη-Γιαννάκη. Όμως στη συνέχεια αποκλειστήκαμε 85-82 από τον Πανιώνιο (που πήρε το τρόπαιο) στον ημιτελικό της Νέας Σμύρνης , με τη διαιτησία του Ρήγα να οργιάζει εις βάρος μας ..
Την επόμενη χρονιά, ξαναβρεθήκαμε σε τελικό (13 Μαϊου), πάλι στο ΣΕΦ, πάλι με τον Βαγγέλη Νικητόπουλο στον πάγκο αφού ο Krešimir Ćosić είχε αποχωρήσει λόγω οικονομικών προβλημάτων και χάσαμε αυτή τη φορά με 74-62 . Ήταν ο τελευταίος τίτλος του Γκάλη με τον Άρη. Η σύνθεση : Γαλακτερός 13, Παταβούκας 10, Παπασαράντου 3, Κατσικάρης 11, Λανές 9, Αριδάς 2, Jordan 10, Κουντουράκης 4, Πιούκας, Bagley .
Ξαναβρεθήκαμε σε τελικό, την Κυριακή 1 Φλεβάρη του 1998, στο Αλεξάνδρειο στα πλαίσια του φαϊναλ-φορ κι έχοντας υποτάξει με 49-63 τον Ολυμπιακό το Σάββατο. Όμως οι απλήρωτοι παίκτες του Άρη κέρδισαν την Α.Ε.Κ. του Γιάννη Ιωαννίδη με 71-68 . Η σύνθεση : Coldebella 2, Lasa 13, Prelevic, Anderson 18, Χατζής 14, Larssen, Κακιούζης 4, Τσακαλίδης 6, Anderssen, Alexander 11 .
Τελευταία αναμέτρηση, την Τετάρτη 27 Σεπτέμβρη του 2006, όταν με ένα τρίποντο του Χρήστου Ταπούτου στην εκπνοή, η Α.Ε.Κ. του Βασίλη Αλεξανδρή που είχε φτιαχτεί στο παρά πέντε είχε κερδίσει με 67-64 τον Άρη . Η σύνθεση : McPherson 8, Σ.Νικολαϊδης 3, Π.Νικολαϊδης 7, Ταπούτος 20, Μάγλος 2, Μαγκουνής, Κόμματος 5, Βετούλας 10, Perkovic 12, Scott . Στην επόμενη αγωνιστική είχαμε χάσει από το Μαρούσι, πάλι στο ΟΑΚΑ, με 69-79 .
Στο τεύχος 306 του All Star Basket που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο για το Mundobasket, υπήρχε ένα σχόλιο για τη φημολογούμενη (τότε) συμφωνία με τον Παναγιώτη Γιαννάκη για τον πάγκο μας στη στήλη της 'κουρούνας'
σε συνέντευξη του Σούλη Μαρκόπουλου, υπήρχε μια νύξη για το πέρασμά του από την ομάδα μας το 2007 .
ενώ στα 'Μαθήματα Ιστορίας' ένα δισέλιδο αφιέρωμα στον 'MVP της Πρωταθλήτριας ΑΕΚ' Δήμο Ντικούδη
