ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΤΟ ΣΕΦ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Σήμερα στο ΣΕΦ θα παίξουμε για 63η φορά με τους ερυθρόλευκους εκτός έδρας στα πλαίσια της Α' Εθνικής και της Α1. Έχουμε μόλις 8 νίκες στις προηγούμενες 62 αναμετρήσεις: τις τρεις πρώτες τη δεκαετία του '60, την τέταρτη -και 'στοιχειωμένη' για πολλά χρόνια- στο Παπαστράτειο το 1984/85, και άλλες τέσσερις την χρυσή τετραετία. Μας αδικεί κατά κάποιον τρόπο στη συνολική εικόνα το γεγονός ότι τη πενταετία του '90 που ο Ολυμπιακός ήταν κυρίαρχος παίζαμε ακόμα και στα πλέϊ-οφ χάνοντας πάνω από ένα ματς το χρόνο, ενώ αντίθετα τη δεκαετία του '60 ούτε πλέϊ-οφ υπήρχαν, αλλά ούτε και Ολυμπιακός στην Α' Εθνική - γεγονός πάντως που δυστυχώς 'ισοφαρίστηκε' από τη δική μας τριετή απουσία από την Α1 ...

Το 1963/64 που θεσπίστηκε η μεγάλη κατηγορία χάσαμε με 69-64. Παρά τη νίκη τους, εμείς κατακτήσαμε το πρωτάθλημα ενώ αυτοί έπεσαν στη Β' Εθνική για να επανέλθουν έπειτα από τρία ολόκληρα χρόνια. Η ΑΕΚ όμως των Αμερικάνου, Ζούπα, Τρόντζου, Λαρεντζάκη, Βασιλειάδη δεν αστειευόταν και είχαμε τρεις συνεχόμενες νίκες : 64-81 (68), 75-76 (69), 67-73 (70).

Η διάλυση της μεγάλης μας ομάδας λόγω των επιλογών της διοίκησης (αλλά και των επιταγών των τότε κυβερνώντων) παράλληλα με την αγωνιστική άνοδο του Ολυμπιακού άλλαξε τα πράγματα και είχαμε συνέχεια ήττες : 80-65 (71), 79-75 (72), 64-52 (73), 83-66 (74), 82-66 (75), 89-72 (76), 94-79 (77), 82-76 (78), 76-73 (79). Το 1979/80 το πρωτάθλημα έγινε σε δυο φάσεις, στην πρώτη στον 'όμιλο νότου' χάσαμε με 95-85 & στη δεύτερη ξανά με 100-76.

Οι ήττες συνεχίστηκαν παρά την παρακμή και των ερυθρολεύκων : 106-74 (81), 80-75 (82), 80-65 (83), 77-69(84). Μετά από τις 15 αυτές σερί ήττες, ήρθε το ροζ φύλλο αγώνα το 1984/85 στο Παπαστράτειο όταν και κερδίσαμε με 61-68. Όμως η νίκη αυτή ήταν απλά η εξαίρεση αφού το προγενέστερο σκηνικό συνεχίστηκε : 79-68 (86), 70-66 (87), 81-80 (88). Το αξέχαστο 76-71 στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος το '89 με τον Ντάνι Βρέϊνς να παίζει πρώτη φορά στην Α1 και τον συγχωρεμένο τον Κρέζο στον πάγκο. 

Στη Γλυφάδα την επόμενη χρονιά ήττα με 79-66 στην παράταση με τον Νικητόπουλο να βγαίνει έξω από τα ρούχα του από τη διαιτησία, ενώ στα πλέϊοφ σε ένα αδιάφορο ματς χάσαμε με 80-66. Το επόμενο παιχνίδι σημαδεύτηκε από το λάθος του μετέπειτα προπονητή μας του Φώτη Κατσικάρη, καθώς έκανε χαζό φάουλ στον Μπλάκγουελ στα 2" πετώντας το πλεονέκτημα από τις δυο εύστοχες βολές του Λανέ στα 6" με αποτέλεσμα την ήττα με 77-76. Στα πλέϊ-οφ του '91 χάσαμε ξανά με 77-74.

Στον Πειραιά κατέβηκε ο Ιωαννίδης και οι αγώνες γίνονταν στο ΣΕΦ. Η ομάδα μας ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ενώ οι ερυθρόλευκοι άρχισαν να ξαναπαίρνουν τίτλους. Ήττα με 81-68 (με τον Πάσπαλιε να σουτάρει ακόμα βολές ελέω γκρι βοήθειας) στην ρέγκιουλαρ και 71-57 στα πλέϊ-οφ. Την επόμενη χρονιά άλλη μια ήττα 85-71. Το 1993/94 άλλες δυο ήττες, μια στην κανονική περίοδο με 88-68 και μια στα πλέϊ-οφ με 79-57. Διπλό ραντεβού και το '94/95: 80-60 το πρώτο, 79-73 στα πλέϊοφ με τους 50 ηρωϊκούς ΑΕΚτζήδες που βρέθηκαν στο ΣΕΦ να τους κάνουν πλάκα για το χαμένο φάϊναλ-φορ της Σαραγόσα. Και τέλος το 73-61 του '96.

Ούτε η παρουσία του ξανθού στον πάγκο μας άλλαξε τα πράγματα όμως. Χάσαμε με 69-60 στην κανονική περίοδο, με 68-62 τον 1ο τελικό και με 53-49 τον 3ο το 1996/97. Την επόμενη χρονιά άλλες τρεις ήττες, 73-66 και 72-71, 90-60 στους μικρούς τελικούς. Με τον Καλαφατάκη στον πάγκο και τον Μπράντον Γουϊλιαμς στο παρκέ, το αρνητικό σερί συνεχίστηκε : 76-60 (99).

Την πρώτη χρονιά του Ντούντα γνωρίσαμε άλλες τρεις ήττες από τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη (και πάλι) : 61-57 στην κανονική περίοδο, 72-56 και 60-54 στη σειρά των μικρών τελικών.

 Όμως την επόμενη χρονιά στο Μαρούσι όπου έγινε το παιχνίδι γύρισε η σελίδα. Νίκη με 92-94 στην 2η παράταση και έχοντας σε φοβερή βραδιά τους Κακιούζη, Μπετς, Χάμιγκ, Κουτλουάϊ.

Με σόου του Τζέϊ-Άρ Χόλντεν και του Ντικούδη άλλος ένας θρίαμβος, 74-86 αυτή τη φορά στη Γλυφάδα, που έφερε και την απόλυση του Ζούρου. Ήττα με 75-70 στις άδειες εξέδρες του ΣΕΦ στον 2ο τελικό,

 αλλά θριαμβευτική νίκη ρεβάνς στο κατάμεστο ΣΕΦ στον 4ο τελικό με 60-61 σε μια πολύ μεγάλη βραδιά του Ντικούδη και του Κακιούζη.

Την επόμενη χρονιά περάσαμε σαν σίφουνας από τον Κορυδαλλό νικώντας με 66-79, με τον Ντικούδη και το Χατζή τραυματίες, έχοντας τους Κρίσπιν,Ταπούτο & Μπλάκνεϊ σε φανταστική μέρα.
Στα πλέϊ-οφ γνωρίσαμε την ήττα με 77-65 σε ένα ματς που εμφανιστήκαμε πολύ νωθροί, αφού  περιμέναμε και την απόφαση για επανάληψη του 1ου ημιτελικού.

Το 2003/04 χάσαμε ξανά στον Κορυδαλλό, με 66-63 σε ένα ματς που παίξαμε χωρίς Τζένκινς, Ταπούτο, Παπαϊωακείμ και κρίθηκε από το εκπρόθεσμο τρίποντο του Χαρίση στην εκπνοή.

Ήττα με 71-66 στο ΣΕΦ την επόμενη χρονιά με τον Νίκο Ζήση να παλεύει μόνος του (24π, 3ασ, 4κλ).

Εύκολη ήττα με 97-84 στο ΣΕΦ το 2005/06 με τους Μπουρούση, Coppenrath να διασώζονται . Ακόμα πιο εύκολη ήττα στα playoff με 93-67 .

Πάλεψε το 2006/07 στο ΣΕΦ αλλά έχασε με 74-70 έχοντας καλύτερο παίκτη τον Κόμματο (22π,7ρ)

Βαριά ήττα με 82-53 στο ΣΕΦ το 2007/08 στην κανονική περίοδο, αλλά και στα playoff με 92-62 .

Για ένα ημίχρονο ήταν ντέρμπυ στο ΣΕΦ το 2008/09, χάσαμε τελικά 101-84 .

Βαριά ήττα και το 2010 με 84-53 στο Φάληρο .

Συντρική με 82-50 από τον Ολυμπιακό την τελευταία φορά που παίξαμε αντίπαλοι εκτός έδρας .