ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΡΤΑΚΗΣ ΑΠΟΨΕ ΜΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟ

Η σημερινή θα είναι η 44^η φορά που η ομάδα μας θα αντιμετωπίσει τον Πανιώνιο εκτός έδρας για το πρωτάθλημα. Τα αποτελέσματα δεν είναι πλέον απόλυτα μοιρασμένα καθώς μετράμε 18 νίκες και 25 ήττες. Μπορούμε να χωρίσουμε τα παιχνίδια σε τέσσερις περιόδους. Η πρώτη από το 67/68 που οι κυανέρυθροι ανέβηκαν στη μεγάλη κατηγορία μέχρι το 79/80 όταν και υποβιβάσθηκαν για τελευταία φορά και κατά την οποία η ομάδα μας μόνο προς το τέλος άρχιζε να γνωρίζει ήττες. Μετά την επιστροφή τους στην Α’ Εθνική και στα πρώτα χρόνια της Α1 στο κλειστό της οδού Αρτάκης βαρεθήκαμε να μετράμε κίτρινα φύλλα. Τα πράγματα αντιστράφηκαν τα επόμενα 7-8 χρόνια που οι ήττες μας από τον Πανιώνιο αποτελούσαν εξαίρεση, για να γυρίσει τούμπα η κατάσταση την τελευταία 10ετία που χάνουμε συνέχεια .

Η μεγαλύτερη νίκη μας έγινε το 67/68 όταν η ομάδα μας κέρδισε με 33 πόντους, 119-86 τους αντιπάλους της. Ανάλογο σκηνικό είχαμε και τα επόμενα χρόνια : 99-75(69), 101-72(70). Τα παιχνίδια στη συνέχεια έγιναν ντέρμπυ αλλά κερδίζαμε και πάλι: 87-81(71), 79-71(75), 74-71 (76). Ακολούθησαν δυο συνεχόμενες ήττες 74-89(77),77-89(78) για να κερδίσουμε ξανά με 78-76 στην πρώτη φάση του πρωταθλήματος του 79/80.

Όταν οι κυανέρυθροι επέστρεψαν στην κατηγορία τα πράγματα έγιναν δύσκολα. Χάσαμε το 81/82 με 80-89 και κερδίσαμε με 76-73 το 82/83. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια για να ξανακερδίσουμε στη Νέα Σμύρνη. Χάσαμε οκτώ συνεχόμενα παιχνίδια και με μέσο όρο διαφοράς πάνω από 16 πόντους : 64-87(84), 82-83(85), 72-88(86), 67-91 (87), 65-82 (88), 74-89 (89), 62-83 (90), 96-109 (91).

Καταφέραμε και κάναμε το διπλό στο ματς που έγινε στο ΣΕΦ το τελευταίο Σάββατο της Αποκριάς το  1991/92, όταν κερδίσαμε στην παράταση με 81-80 έχοντας σαν κορυφαίο τον Παταβούκα. Όμως η νίκη αυτή ήταν ένα διάλειμμα, γιατί στη Νέα Σμύρνη συνεχίσαμε να χάνουμε : 79-86 (93), 74-107(94), 69-78(95), 68-76 (96).

Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος το 1996/97 οι παίκτες του Ιωαννίδη έκαναν επίδειξη δυνάμεων μέσα στο κατακίτρινο γήπεδο της Γλυφάδας κερδίζοντας με 60-48. Ήταν μόνο η αρχή... Την επόμενη χρονιά νικήσαμε τόσο στην κανονική διάρκεια με 72-62 όσο και στα πλέϊ-οφ με 77-75 στους προημιτελικούς.  Με τον Πολίτη να κάνει πρεμιέρα στον πάγκο κερδίσαμε σε ένα ματς που δεν τελείωσε με 60-59, ενώ στα πλέϊ-οφ για την πρόκριση στους 8 χάσαμε με 75-85. Νικηφόρα περάσαμε και με τον Ντούντα την επόμενη χρονιά 68-64, ενώ χάσαμε και πάλι στα πλέϊ-οφ με 76-91 για την προημιτελική φάση.

 Το 2000/01 τα παιχνίδια στη Νέα Σμύρνη σημαδεύτηκαν από τον Μιχάλη Κακιούζη που δυο δικά του καλάθια στη λήξη, μας έδωσαν τα ροζ φύλλα αγώνα τόσο στο πρωτάθλημα με 79-78 όσο και στα πλέϊ-οφ με 73-72. Στην πορεία μας για το πρωτάθλημα το τρένο του Σάκοτα συνέτριψε τον –αήττητο μέχρι τότε- Πανιώνιο με 97-78. Το εντυπωσιακό σερί των 6 συνεχόμενων νικών στην κανονική περίοδο διακόπηκε την επόμενη σεζόν καθώς την ώρα που ο Ηρακλής στο Ιβανώφειο μας έδινε ανέλπιστο δώρο κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό, εμείς δεν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων και χάσαμε με 76-85.

Τελευταία φορά που γυρίσαμε νικητές από την κυανέρυθρη έδρα, ήταν τον Οκτώβρη του 2003, όταν με ηγέτη τον Ταπούτο (22π) κερδίσαμε 73-75 . 

Παρά τους 37 πόντους του Νίκου Χατζή, χάσαμε με 89-81 το 2004/05 στη Νέα Σμύρνη 

Ήττα στο Ελληνικό την επόμενη χρονιά με 89-75 .

αλλά και την επόμενη, πάλι εύκολα και με κάτω τα χέρια ...93-71

Συνεχίσαμε τις τραγικές παρουσίες στο Ελληνικό, χάνοντας με 90-71 και επί Δρόσου-Αγγέλου το 2007/08 ...

αλλά και το 2008/09 με Φλεβαράκη στον πάγκο χάνοντας με 88-67 πάλι στο Ελληνικό ..

Διασυρμός την επόμενη χρονιά στη Νέα Σμύρνη, καθώς παίζοντας χωρίς ξένους γνωρίσαμε τη συντριβή με 91-46 .

Τέλος το Γενάρη του 2011, παίξαμε για τελευταία φορά στη Νέα Σμύρνη και πάλι, διεκδικήσαμε μετά από πολλά χρόνια το ματς αλλά χάσαμε με 78-75 .