(Αναδημοσίευση από το badbasket)
Δύο μήνες με Dragan Sakota - Τι άλλαξε;
Τον Δεκέμβρη του 2015, ο Dragan Sakota αποχωρούσε από τον
κιτρινόμαυρο πάγκο μετά την αποτυχία της ομάδας να προκριθεί από την
πρώτη φάση των ομίλων του Eurocup, παρά το 5-5 που πέτυχε, καθώς οι
ισοβαθμίες και τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής δεν ήταν
ευνοϊκές.. Δυο χρόνια μετά επέστρεψε στον πάγκο της Α.Ε.Κ. και την
οδήγησε σε επική όπως εξελίχθηκε πρόκριση, καθώς οι ισοβαθμίες και τα
αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής αυτή τη φορά την ευνόησαν. Του
το χρωστούσε μάλλον η τύχη ..
Και κερασάκι στην τούρτα, για τον πολύπειρο coach, ήρθε η κατάκτηση του Κυπέλλου (για πρώτη φορά στην καριέρα του στην Ελλάδα μετά από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες) κόντρα στον Ολυμπιακό στο Ηράκλειο, κάτι που τον έκανε και τον μοναδικό προπονητή που έχει περάσει από την Α.Ε.Κ. και έχει κερδίσει τόσο το Πρωτάθλημα όσο και το Κύπελλο με αυτήν. Και σίγουρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολα να ισοφαρίσει κάποιος αυτό το επίτευγμα, αφού οι Develey, Ivkovic που πήραν τα άλλα Κύπελλα έχουν αποσυρθεί από την προπονητική και δεν μπορούν να επανέλθουν για να πάρουν Πρωτάθλημα, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τον Μήλα που πήρε τα προηγούμενα δυο πρωταθλήματα κι έχει αποσυρθεί εδώ και δεκαετίες κι έτσι δεν μπορεί να κατακτήσει Κύπελλο στο μέλλον.. Να θυμίσω πως τα πρώτα πέντε πρωταθλήματα η ομάδα τα κατέκτησε με τον Μίσσα Πανταζόπουλο που έφυγε πριν 12 χρόνια.
Σε συνδυασμό με το γεγονός πως η ομάδα μόνο θελκτικό και θεαματικό μπάσκετ δεν έπαιζε επί των ημερών του –και φυσικά οι δηλώσεις για ανάδειξη/χρησιμοποίηση των νέων παικτών δεν υλοποιήθηκαν ποτέ- μόνο εντύπωση δε θα έπρεπε να προκαλεί η απόφαση της διοίκησης της ΚΑΕ να πάρει διαζύγιο με τον προπονητή που η ίδια εμπιστεύθηκε και του έδωσε τα ηνία μιας ομάδας για πρώτη φορά στην καριέρα του μέχρι τότε. Με τα βαθμολογικά δεδομένα σε Ελλάδα και Ευρώπη, ήταν λογικό επίσης να μην είναι εύκολο να βρεθεί κάποιος νέος προπονητής που να αναλάβει τέτοια δύσκολη αποστολή, είτε Έλληνας είτε πολύ περισσότερο ξένος, κι έτσι ο κλήρος έπεσε μάλλον αναγκαστικά στον «καλό στρατιώτη» Σάλε, που επέστρεψε σαν head coach μετά την αποχώρησή του δυο χρόνια νωρίτερα, καθώς ήξερε και την ομάδα. Άλλωστε, μια που υπήρχαν τις επόμενες μέρες ματς φωτιά και χωρίς αύριο –ειδικά στο BCL- δεν υπήρχε και πολύ χρόνος για ψάξιμο
Η Α.Ε.Κ. μέσα σε αυτούς τους δυο μήνες, πέτυχε όλους τους στόχους που είχε παίζοντας πάρα πολλά do or die παιχνίδια, κυρίως στο Champions League. Βέβαια και στο πρωτάθλημα κατάφερε –μετά από δυο ήττες πάντως- να φέρει το πρώτο εκτός έδρας ροζ φύλλο αγώνα και μάλιστα τρία συνεχόμενα.. Κέρδισε στη Μαδρίτη σε ένα ματς χωρίς αύριο και ξαναμπήκε στο κόλπο, νίκησε με μεγάλη διαφορά τη Venezia κλειδώνοντας το πλεονέκτημα στα μεταξύ τους παιχνίδια, πήρε τα διπλά σε Σλοβενία – Πολωνία και την νίκη με τη Bayreuth στο ΟΑΚΑ, χάνοντας μόνο από τη Banvit στην Τουρκία (που ήταν η καλύτερη εμφάνιση της ομάδας πάντως αυτή την τριετία σε τουρκικό γήπεδο) και από τη Strasbourg στην Αθήνα με το γνωστό τρόπο που ευτυχώς δεν της στοίχισε τελικά. Τέλειωσε το 2ο γύρο με 5-2 ρεκόρ, όπως έκανε και η Banvit, ενώ Strasbourg-Bayreuth-Estudiantes είχαν 4-3 και η Venezia 3-4.
Λίγες μέρες πριν φύγει από τον πάγκο ο Μανωλόπουλος είχε έρθει ο Καββαδάς και είχε πάει ο Τσαλμπούρης δανεικός στον Κολοσσό. Αν και αρκετοί πίστευαν πως ο Σάλε θα έκανε πολλές κινήσεις, έγιναν μάλλον λίγες και σαφέστατα μετρημένες-αξιολογημένες και όχι βιαστικές. Αξιοσημείωτο πως στο site (http://www.beobasket.net/news.html) του Raznatovic, που είναι ο ατζέντης του Dragan (όπως και του Dusan) δεν γράφτηκε ποτέ πως ο Σάλε ανέλαβε ξανά τον κιτρινόμαυρο πάγκο, ούτε πως κατέκτησε το Κύπελλο.
Αποτέλεσε παρελθόν ο Bandja Sy που ήταν εμφανέστατο από την αρχή πως δεν ήταν με τίποτα ο παίκτης που ήθελε η ομάδα για να συμπληρωθεί και επέστρεψε στο ρόστερ για την Α1 ο Edin Atic, που μπορεί να μην πήρε και πολύ μεγάλο χρόνο συμμετοχής αλλά τουλάχιστον παίζει χωρίς το άγχος της αντικατάστασής του. Προστέθηκε ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος στο τέλος του πρώτου γύρου στο πρωτάθλημα που σαφέστατα κούμπωσε καλύτερα από τον Γάλλο στο ρόστερ, ήρθε ο Hunter όταν τραυματίστηκε ο Elonu ενώ τελευταία πινελιά ήταν η έλευση του Punter στη θέση του Barlow.
Σε θέματα χρόνου που έμειναν στο παρκέ δεν υπήρχαν ουσιαστικές διαφορές για τους James, Harris, Ξανθόπουλο, Sakota, Λαρεντζάκη, Μαυροειδή. Μειώθηκε ο χρόνος του Elonu (που υπήρχε περισσότερο ο Καββαδάς όμως αυτό το διάστημα ενώ είχε και τα προβλήματα που τον οδήγησαν στο χειρουργείο), ενώ αυξήθηκε αυτός του Green. Τέλος ο Barlow έγινε -όσο έμεινε- καθαρά 2η λύση παίζοντας πολύ λιγότερο (βέβαια στην αρχή της σεζον έλειπε ο Harris και έπαιζε πολύ περισσότερο). Οι νέοι παίκτες έπαιξαν λιγότερο, επίσης παρά τις δηλώσεις που έκανε και ο Σάλε όταν επέστρεψε στον πάγκο. Ο Atic επέστρεψε μεν στην Α1 αλλά πήρε χρόνο σε λίγα ματς και για λιγότερο χρόνο ενώ και ο Μωραϊτης πήρε λιγότερες ευκαιρίες. Πάντως το πρόγραμμα ήταν αρκετά απαιτητικό και δεν ευνοούσε τη μεγαλύτερη χρησιμοποίησή τους. Στα υπόλοιπα στατιστικά αξίζει να δούμε την πολύ καλύτερη αναλογία ασίστ/λαθών του Green από 1,63 με Μανωλόπουλο σε 2,69 με Sakota, τους James-Dusan να πηγαίνουν πιο συχνά στην γραμμή των βολών, τον Harris να έχει καλύτερα ποσοστά από τα 6μ75 με τον Σερβοέλληνα κώουτς (33,3% από 22,5%) σε αντίθεση με τον Dusan (32,9% από 43,2%). Τον Λαρεντζάκη να έχει καλύτερα ποσοστά στα τρίποντα (36,0% από 24,2%) και χειρότερα στα δίποντα (31,8% από 47,9%), σε αντίθεση με τον Barlow (56,0% 2π από 33,3% αλλά 16,7% 3π από 33,8%), και τον Μαυροειδή να σκοράρει ελαφρώς χειρότερα (8,5 από 9,4) αλλά με καλύτερα ποσοστά (72,3% 1π από 61,6% και 64,5% 2π από 54,6%).
Ομαδικά η βασική διαφορά ήταν στην άμυνα - στον α γύρο του Champions League η Α.Ε.Κ. δεχόταν 83,9 πόντους και είχε την 27η χειρότερη επίδοση στη διοργάνωση. Με τον Σάλε η άμυνα δεχόταν μόνο 74,7, σχεδόν 9 λιγότερους σε κάθε παιχνίδι κι έτσι ήταν τελικά 21η συνολικά. Σίγουρα το παθητικό στον α γύρο ανέβηκε αρκετά και με τις δυο παρατάσεις που παίχθηκαν αλλά και χωρίς αυτές θα ήταν 79,6 - περίπου 5 πόντοι παραπάνω από τον 2ο γύρο δηλαδή. Η επίθεση έμεινε στα ίδια επίπεδα καθώς από 84,3 με τις παρατάσεις και 79,1 χωρίς αυτές στον α γύρο ήταν στους 79,9 με Sakota.
Υπήρχαν όμως σημαντικές διαφορές στους τρόπους επίθεσης: εκτελέστηκαν περισσότερες βολές (26,6 από 23,0) καθώς υπήρχε πιο στοχευμένο αγωνιστικό πλάνο, χωρίς να αλλάζει ιδιαίτερα το ποσοστό (73% στον 1ο γύρο, 74% στον 2ο) και έδωσαν περισσότερους εύκολους πόντους από τη ‘γραμμή της φιλανθρωπίας’ (19,7 από 16,9). Στα δίποντα υπήρχε μεγαλύτερη ευστοχία επί Μανωλόπουλου (54% με 51%), ενώ στα τρίποντα πολύ καλύτερη ευστοχία επί Sakota (35% σε σχέση με το 30%). Το σημαντικότερο όμως είναι πως με δεδομένες τις αδυναμίες της ομάδας από τα 6μ75, επί Sakota προτιμήθηκε να επιχειρούνται –και μάλλον σωστά- λιγότερα τρίποντα ανά ματς, δηλαδή 17,7 από 22,6 και με τα 3π να είναι μόλις το 30,2% των συνολικών σουτ εντός παιδιάς σε σχέση με το 34,4% που ήταν στον 1ο γύρο με Μανωλόπουλο.
Στα ριμπάουντ δεν υπήρχε μεγάλη διαφορά (25,4-11,6 στον 1ο και 26,3-11,6 στον 2ο) αλλά αν συνυπολογίσουμε τις παρατάσεις κι εδώ υπήρξε μια ελαφρά βελτίωση. Αυξήθηκαν τα λάθη (12,9 από 11,4), μειώθηκαν ελαφρά οι ασίστ (15,7 από 16,4) και τα κλεψίματα (7,4 από 8,1) ενώ αυξήθηκαν εντυπωσιακά οι επιδόσεις στα κοψίματα –κυρίως με την έλευση Βασιλόπουλου-Hunter (4,3 από 1,9)
Η διαφορά στον τρόπο επίθεσης στις δυο περιόδους υπήρχε και στο πρωτάθλημα. Στα 7 ματς που κοούτσαρε ο Μανωλόπουλος η Α.Ε.Κ. είχε 25,9 προσπάθειες για τρίποντο ενώ επί Sakota μόλις 18,8 (με καλύτερα ποσοστά πάντως επί κόουτς Μ, 34% έναντι 30%). Αντίθετα με Σάλε γίνονται πολύ περισσότερες προσπάθειες για δίποντα : 41,0 έναντι 34,7 και συνολικά το 31,4% των σουτ ήταν για τρίποντο σε σχέση με το 42,7% επί Μανωλόπουλου. Παράλληλα, και στην Α1 η Α.Ε.Κ. πήγαινε συχνότερα στις βολές επί Sakota : 26,2 έναντι 23,9 . Στην επίθεση συνολικά δεν υπήρχε ιδιαίτερη διαφορά (79,0 επί Μανωλόπουλου και 78,4 με Sakota) ενώ η άμυνα ήταν καλύτερη στην περίοδο Μανωλόπουλου (72,1 έναντι 76,9) χωρίς όμως τα ανάλογα αποτελέσματα (4-3 έναντι 6-3 με Σάλε).
Στα ριμπάουντ υπήρξε βελτίωση με Sakota (25,4-9,3 από 23,1-8,7) καθώς σίγουρα βελτιώθηκε η frontline σε αυτό το διάστημα. Σε ασίστ (από 16,6 σε 16,4), λάθη (12,3 με 12,8), κλεψίματα (6,6 με 6,7) και κοψίματα (2,9 με 2,7) δεν υπήρχαν σημαντικές διαφοροποιήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου