Tον Άρη αντιμετωπίζει απόψε στο Nick Galis Hall του Αλεξάνδρειου η ομάδα μπάσκετ και μεγαλύτερο πρόβλημα και από τις απουσίες (Moreira-Slaughter τραυματίες, Γόντικας-covid, Μαυροειδής-Ζήσης-Jankovic αμφίβολοι, Moses-Γκίκας ανέτοιμοι) είναι η κούραση από τα συνεχή παιχνίδια.. Το τζάμπωλ απόψε είναι μόλις 45 ώρες μετά τη λήξη του αγώνα της Πέμπτης στο Novgorod κι ενώ είχε προηγηθεί και το ταξίδι με το ματς στο Strasbourg την Τρίτη.. Αν η ομάδα θέλει να παραμείνει σε τροχιά διεκδίκησης της 2ης θέσης της regular, η νίκη είναι μονόδρομος απέναντι σε έναν αντίπαλο που ψάχνει τις νίκες που θα τον κάνουν να αποφύγει τις περιπέτειες. Στο πίσω μέρος του μυαλού σαφέστατα είναι το καθοριστικό ματς της Τετάρτης στην Άγκυρα με την Turk Telekom βέβαια..
Oι γηπεδούχοι δεν έχουν αλλάξει από τον πρώτο γύρο (άλλωστε λόγω των ban & της συμφωνίας με ΕΟΚ έχει υποχρεωτικά παίκτες που είχαν ήδη τα δελτία τους στη χώρα), και ο Σάββας Καμπερίδης παραμένει στον πάγκο. Στην περιφέρεια υπάρχει ο Mario Chalmers (34χρ, 1μ88 με 10,5π-42% 3π-1,9ασ-1,5κλ) που βοήθησε την ομάδα μας πέρσι, χωρίς πλέον τον Jamal Shuler (34χρ, 1μ91 -5,8π-1,3ρ-1,7ασ) που αποχώρησε πρόσφατα, στα φτερά ο Mario Little (33χρ, 1μ98- 8,7π-39% 3π-1,6ρ) που μας είχε βάλει το νικητήριο με Ήφαιστο στη Λήμνο πέρσι και κυρίως ο σκόρερ Quenton DeCosey (26χρ, 1μ96 -10,9π-38% 3π-3,6ρ-1,2κλ) που είδαμε και σε Κόροιβο-Λαύριο. Στη frontline υπάρχει ο Milan Milosevic (35χρ, 2μ03 -8,4π-5,1ρ) που μετά από μας έπαιξε και σε Προμηθέα, Λαύριο και παρέμεινε 2η χρονιά στον Άρη όπως και ο Vladimir Dragisevic (34χρ, 2μ06 -8,8π-5,4ρ). Στον ελληνικό κορμό υπάρχουν ο διεθνής πρόσφατα Δημήτρης Φλιώνης (23χρ, 1μ88 με 4,8π-2,9ρ-3,0ασ-1,4κλ) με τον Δημήτρη Σταμάτη (24χρ, 1μ86 -4,8π-1,3ασ) στα guard, οι Διαμαντής Σλαφτσάκης (26χρ, 2μ01 με 4,2π-2,7ρ) & κυρίως ο επίσης διεθνής πλέον Γιάννης Κουζέλογλου (25χρ, 2μ04 με 10,9π-7,6ρ) στο 3-4 μαζί με τον Δημήτρη Χαριτόπουλο (37χρ, 2μ07 με 3,0π-1,8ρ) στο 5. Καλαϊτζίδης-Σιδηροηλίας-Πετανίδης-Γεωργάκης-Τσιρογιάννης-Νετζηπόγλου συμπληρώνουν 12άδα.
Πέρα από τις απουσίες η Α.Ε.Κ. έχει απέναντι της και την παράδοση καθώς τα τελευταία 20+ χρόνια σε κανονική περίοδο η μοναδική νίκη στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη ήταν το πρωταθληματικό 2001/02 και πρόπερσι. Σε 65 παιχνίδια που έχουν γίνει εκτός έδρας έχουμε νικήσει 18 φορές ενώ έχουμε χάσει 47.. Ξεκινήσαμε με νίκες τη δεκαετία του ’60 όταν χάναμε σπάνια, στις αρχές του ’70 τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, στην ακμή του Άρη που ακολούθησε χάναμε από τα ...αεροδρόμια, για να εξισορροπήσουμε ξανά τα επόμενα χρόνια, και να γυρίσουμε στο σερί χαμένων αγώνων αφού μέχρι το διπλό στον 1ο μικρό τελικό του 2016 είχαμε να κερδίσουμε από το 2005.
Για πρώτη φορά βρεθήκαμε φιλοξενούμενοι από τον Άρη το 1963/64 και κερδίσαμε με 88-93. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο, πιο εύκολα, με 66-82. Πήραμε το πρώτο κίτρινο φύλλο αγώνα το 65/66 όταν χάσαμε με 74-69, αλλά συνεχίσαμε με άλλες τέσσερις νίκες : 70-80 (67), 79-74 (68), 85-86 (69), 67-80 (70).
Η χρυσή μας ομάδα διαλύθηκε –και με τις επιταγές της εξουσίας- με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να χάνουμε συχνότερα : 80-77 (71), 71-62 (72). Επανήλθαμε δριμύτεροι στη συνέχεια με άλλες τρεις σερί νίκες : 54-62 (73), 64-65 (74), 73-88 (75).
Όμως τότε άρχισε το εντυπωσιακό αρνητικό σερί... Για σχεδόν μια εικοσαετία χάναμε συνέχεια... Αρχικά δύσκολα, μετά όμως αρκετά εύκολα ενώ γνωρίσαμε και μερικές συντριβές με πάνω από 40 πόντους διαφορά.... Αναλυτικά : 98-94 (76), 78-76 (77), 74-71 (78), 91-89 (79), 112-110 (80), 98-77 (81), 104-77 (82), 91-73 (83), 93-77 (84), 95-51 (85), 122-79 (86), 128-84 (87), 124-90 το 1987/88 στη κανονική περίοδο και 104-73 στα πλέϊ-οφ, 86-70 (89), 99-78 (90), 96-91 (91), 89-79 στην κανονική περίοδο το 1991/92 και 110-82 στα πλέϊ-οφ, 89-55 (93), 65-63 (94).
Μετά από 21 συνεχείς ήττες σε 19 χρόνια καταφέραμε να γυρίσουμε νικητές από μια εκτός έδρας αναμέτρησή μας με τον Άρη. Αυτό το πετύχαμε το 1994/95, με τον Vlade Djurovic στον πάγκο μας, σε ένα αγώνα που έγινε στη Λάρισα λόγω τιμωρίας των αντιπάλων μας, όπου κερδίσαμε με 78-79. Συνεχίζαμε όμως να χάνουμε στο Αλεξάνδρειο... 79-75 (96), 76-74 (97). Κερδίσαμε ξανά το 97/98 με τον Ιωαννίδη προπονητή, αλλά ο αγώνας είχε γίνει και πάλι στη Λάρισα, πάλι στον πόντο 65-66. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στις ήττες : 86-73 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά, 65-61 στον πρώτο προημιτελικό, 84-62 στον τρίτο, αλλά και 82-77 την πρώτη χρονιά του Ντούντα.
Ο ‘σοφός’ πήρε το πρώτο μας ροζ φύλλο στο Αλεξάνδρειο μετά από 25 χρόνια, όταν κερδίσαμε με 67-69. Μάλιστα καταφέραμε να φύγουμε με το διπλό και την επόμενη χρονιά, με τον Σάλε στον πάγκο, πιο εύκολα αυτή τη φορά με 80-86. To Γενάρη του 2003, σε ένα ματς που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Μιχάλη Κακιούζη με τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χάσαμε 69-63. Το 2004, πάλι τον Γενάρη παρά τους 32 πόντους του Jenkins χάσαμε με 75-72 στο Ιβανώφειο αφού μετά τον τραυματισμό του Lollis βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμα και με 22 πόντους στα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Προσπαθήσαμε για το come back αλλά ήταν αργά.
Η μεγάλη νίκη όμως ήρθε το Μάη στα πλέϊ-οφ, όταν
καταφέραμε να κάνουμε το break της έδρας των αντιπάλων μας κερδίζοντας
τους με 101-107 και στη συνέχεια να προκριθούμε στους ημιτελικούς.
Μπορεί πρώτοι σκόρερ να ήταν άλλοι (Χατζής 22, Ζήσης 18, Ταπούτος 16),
αλλά πρόσωπο του αγώνα ήταν ο Δημήτρης Μισιακός που με 14 πόντους έκανε
την καλύτερή του εμφάνιση με την ΑΕΚ.
Τo 2004/05 χάσαμε 87-82 στο Αλεξάνδρειο, αφού στα τελευταία λεπτά χάσαμε το ρυθμό μας και με 74-65 στον 2ο προημιτελικό, όμως στον 3ο και καθοριστικό κερδίσαμε με 80-86 παίρνοντας το εισιτήριο για τα ημιτελικά των playoff, στηριγμένοι επιθετικά στην τριπλέτα των Nicevic (15π-10ρ), Bailey (15π), Ζήση (14π) .
Την επόμενη χρονιά αν και προηγηθήκαμε με 8-20 στην αρχή και 24-35 στο ημίχρονο, τελικά γνωρίσαμε την ήττα με 68-66, έχοντας πρώτους σκόρερ τους Rimac 15, Καλαμπόκη 13.
Το Νοέμβρη του 2006, η ομάδα παίζοντας χωρίς τον τραυματία Ταπούτο και με τον Κόμματο σε κάκιστη βραδιά πάλεψε, αλλά έχασε με 73-68 . 17π είχε ο Βετούλας και 16 ο Scott .
Με τον Δημήτρη Πρίφτη υπηρεσιακό προπονητή, χάσαμε με 76-60 στο Αλεξάνδρειο το Νοέμβρη του 2007, έχοντας καλύτερο παίκτη τον Wesson (13π-7ρ).
Εύκολη ήττα και την επόμενη χρονιά, καθώς χάναμε 59-32 στο 27' και τελικά μαζέψαμε τη διαφορά στο τέλος για το 77-61 .
Παρά τους 27π-11ρ του Francis χάσαμε και το Μάρτη του 2010 με 79-76 . 14π-5ασ είχε και ο Green.
Για την 24η αγωνιστική τον Απρίλη του 2011 χάσαμε στο τέλος με 78-74 (και μαζί ουσιαστικά και την τελευταία ελπίδα σωτηρίας αφού ήταν αναμενόμενη η Lakers-Maccabi εμφάνιση του Ηλυσιακού στη Ρόδο και οι ήττες του Πανελλήνιου στο τέλος) . 13π είχε ο Mandic .
To 2014/15 χάσαμε και στην κανονική περίοδο εύκολα με 86-75 (Milosevic 19π, Williamson 15π, English 15π-10ρ), αλλά και στα προημιτελικά των playoff .. Στον 1ο αγώνα που κρίθηκε στον πόντο, στο τέλος με 71-69 (Delininkaitis 18, Sakota 17) και στον 3ο που μετά την πολύωρη διακοπή για επεισόδια στα 27.5" πριν να λήξει η πρώτη περίοδος, η ομάδα ουσιαστικά δεν ξαναμπήκε στο παρκέ και έχασε πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ 79-68 (Sakota 19, Wilbekin 16) .
Στις 28/2/2016 χάσαμε με 77-76, με τον Μαυροκεφαλίδη να αγωνίζεται μόλις 6' αφού αποβλήθηκε με διπλή τεχνική λόγω flopping, και τον Taurean Green (12π) να αστοχεί στην τελευταία επίθεση. Καλύτερος παίκτης μας ο Milosevic (13π-6ρ), ενώ πρώτος σκόρερ ήταν ο J'Covan Brown με 14π (και 0/6 3π όμως)
Στον πρώτο μικρό τελικό, με super Brown (20π, 4ασ, 6ρ) κερδίσαμε με 67-77 κάνοντας το σημαντικότερο βήμα για την κατάκτησή της 3ης θέσης. Πολύ καλοί και οι Sakota (15π με 3/6 3π & 4ρ, 1κλ), Milosevic (13π-9ρ), Carter (10π).
Στον τρίτο μικρό τελικό του 2016, αν και προηγηθήκαμε με 40-54 στο 26', εγκλωβιστήκαμε στη ζώνη των γηπεδούχων και χάσαμε με 74-69. Ο αγώνας ήταν ειδικών συνθηκών αφού δεν έπαιξαν οι τιμωρημένοι Παπαντωνίου-Sakota από την ΑΕΚ και οι Waters-White, ενώ τραυματίες ήταν και οι Κατσίβελης-Μαυροκεφαλίδης και Haggins αντίστοιχα. Καλύτεροι παίκτες μας οι Hairston (16π, 3ασ, 2κλ, 4κψ), Carter (18π με 4/8 3π), Brown (14π, 6ρ αλλά και 7 λάθη).
Για την τελευταία αγωνιστική της αγωνιστικής περιόδου 2016/17 με την ομάδα μας να είναι βαθμολογικά αδιάφορη και τους γηπεδούχους να θέλουν τη νίκη για να μπουν στην τετράδα της regular, χάσαμε με 81-77 αν και προηγηθήκαμε με 43-53 στο 23'45". Καλύτεροι παίκτες μας οι McGrath (17π με 5/10 3π), Ukic (10π-7ασ), Sakota (15π)
Στο 2ο ματς της σειράς των μικρών τελικών, παρά την απουσία των τραυματιών Ukic-McGrath κερδίσαμε με 85-91. Πολύ μεγάλη εμφάνιση από τον Λαρεντζάκη με 19π-4ασ, ενώ ξεχώρισαν και οι Dixon (11π-9ασ-5ρ), Μαυροκεφαλίδης (19π), Elonu (12π,4ρ).
To 2017/18 για τη 2η αγωνιστική με τον Μανωλόπουλο στον πάγκο, χάσαμε και πάλι με 64-62 από τον Άρη του Γιαννάκη τότε. Είχαν ξεχωρίσει οι Green 17π-2ασ, Λαρεντζάκης 11π-4ρ, Barlow 11π.
Oι γηπεδούχοι δεν έχουν αλλάξει από τον πρώτο γύρο (άλλωστε λόγω των ban & της συμφωνίας με ΕΟΚ έχει υποχρεωτικά παίκτες που είχαν ήδη τα δελτία τους στη χώρα), και ο Σάββας Καμπερίδης παραμένει στον πάγκο. Στην περιφέρεια υπάρχει ο Mario Chalmers (34χρ, 1μ88 με 10,5π-42% 3π-1,9ασ-1,5κλ) που βοήθησε την ομάδα μας πέρσι, χωρίς πλέον τον Jamal Shuler (34χρ, 1μ91 -5,8π-1,3ρ-1,7ασ) που αποχώρησε πρόσφατα, στα φτερά ο Mario Little (33χρ, 1μ98- 8,7π-39% 3π-1,6ρ) που μας είχε βάλει το νικητήριο με Ήφαιστο στη Λήμνο πέρσι και κυρίως ο σκόρερ Quenton DeCosey (26χρ, 1μ96 -10,9π-38% 3π-3,6ρ-1,2κλ) που είδαμε και σε Κόροιβο-Λαύριο. Στη frontline υπάρχει ο Milan Milosevic (35χρ, 2μ03 -8,4π-5,1ρ) που μετά από μας έπαιξε και σε Προμηθέα, Λαύριο και παρέμεινε 2η χρονιά στον Άρη όπως και ο Vladimir Dragisevic (34χρ, 2μ06 -8,8π-5,4ρ). Στον ελληνικό κορμό υπάρχουν ο διεθνής πρόσφατα Δημήτρης Φλιώνης (23χρ, 1μ88 με 4,8π-2,9ρ-3,0ασ-1,4κλ) με τον Δημήτρη Σταμάτη (24χρ, 1μ86 -4,8π-1,3ασ) στα guard, οι Διαμαντής Σλαφτσάκης (26χρ, 2μ01 με 4,2π-2,7ρ) & κυρίως ο επίσης διεθνής πλέον Γιάννης Κουζέλογλου (25χρ, 2μ04 με 10,9π-7,6ρ) στο 3-4 μαζί με τον Δημήτρη Χαριτόπουλο (37χρ, 2μ07 με 3,0π-1,8ρ) στο 5. Καλαϊτζίδης-Σιδηροηλίας-Πετανίδης-Γεωργάκης-Τσιρογιάννης-Νετζηπόγλου συμπληρώνουν 12άδα.
Πέρα από τις απουσίες η Α.Ε.Κ. έχει απέναντι της και την παράδοση καθώς τα τελευταία 20+ χρόνια σε κανονική περίοδο η μοναδική νίκη στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη ήταν το πρωταθληματικό 2001/02 και πρόπερσι. Σε 65 παιχνίδια που έχουν γίνει εκτός έδρας έχουμε νικήσει 18 φορές ενώ έχουμε χάσει 47.. Ξεκινήσαμε με νίκες τη δεκαετία του ’60 όταν χάναμε σπάνια, στις αρχές του ’70 τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, στην ακμή του Άρη που ακολούθησε χάναμε από τα ...αεροδρόμια, για να εξισορροπήσουμε ξανά τα επόμενα χρόνια, και να γυρίσουμε στο σερί χαμένων αγώνων αφού μέχρι το διπλό στον 1ο μικρό τελικό του 2016 είχαμε να κερδίσουμε από το 2005.
Για πρώτη φορά βρεθήκαμε φιλοξενούμενοι από τον Άρη το 1963/64 και κερδίσαμε με 88-93. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο, πιο εύκολα, με 66-82. Πήραμε το πρώτο κίτρινο φύλλο αγώνα το 65/66 όταν χάσαμε με 74-69, αλλά συνεχίσαμε με άλλες τέσσερις νίκες : 70-80 (67), 79-74 (68), 85-86 (69), 67-80 (70).
Η χρυσή μας ομάδα διαλύθηκε –και με τις επιταγές της εξουσίας- με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να χάνουμε συχνότερα : 80-77 (71), 71-62 (72). Επανήλθαμε δριμύτεροι στη συνέχεια με άλλες τρεις σερί νίκες : 54-62 (73), 64-65 (74), 73-88 (75).
Όμως τότε άρχισε το εντυπωσιακό αρνητικό σερί... Για σχεδόν μια εικοσαετία χάναμε συνέχεια... Αρχικά δύσκολα, μετά όμως αρκετά εύκολα ενώ γνωρίσαμε και μερικές συντριβές με πάνω από 40 πόντους διαφορά.... Αναλυτικά : 98-94 (76), 78-76 (77), 74-71 (78), 91-89 (79), 112-110 (80), 98-77 (81), 104-77 (82), 91-73 (83), 93-77 (84), 95-51 (85), 122-79 (86), 128-84 (87), 124-90 το 1987/88 στη κανονική περίοδο και 104-73 στα πλέϊ-οφ, 86-70 (89), 99-78 (90), 96-91 (91), 89-79 στην κανονική περίοδο το 1991/92 και 110-82 στα πλέϊ-οφ, 89-55 (93), 65-63 (94).
Μετά από 21 συνεχείς ήττες σε 19 χρόνια καταφέραμε να γυρίσουμε νικητές από μια εκτός έδρας αναμέτρησή μας με τον Άρη. Αυτό το πετύχαμε το 1994/95, με τον Vlade Djurovic στον πάγκο μας, σε ένα αγώνα που έγινε στη Λάρισα λόγω τιμωρίας των αντιπάλων μας, όπου κερδίσαμε με 78-79. Συνεχίζαμε όμως να χάνουμε στο Αλεξάνδρειο... 79-75 (96), 76-74 (97). Κερδίσαμε ξανά το 97/98 με τον Ιωαννίδη προπονητή, αλλά ο αγώνας είχε γίνει και πάλι στη Λάρισα, πάλι στον πόντο 65-66. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στις ήττες : 86-73 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά, 65-61 στον πρώτο προημιτελικό, 84-62 στον τρίτο, αλλά και 82-77 την πρώτη χρονιά του Ντούντα.
Ο ‘σοφός’ πήρε το πρώτο μας ροζ φύλλο στο Αλεξάνδρειο μετά από 25 χρόνια, όταν κερδίσαμε με 67-69. Μάλιστα καταφέραμε να φύγουμε με το διπλό και την επόμενη χρονιά, με τον Σάλε στον πάγκο, πιο εύκολα αυτή τη φορά με 80-86. To Γενάρη του 2003, σε ένα ματς που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Μιχάλη Κακιούζη με τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χάσαμε 69-63. Το 2004, πάλι τον Γενάρη παρά τους 32 πόντους του Jenkins χάσαμε με 75-72 στο Ιβανώφειο αφού μετά τον τραυματισμό του Lollis βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμα και με 22 πόντους στα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Προσπαθήσαμε για το come back αλλά ήταν αργά.
Τo 2004/05 χάσαμε 87-82 στο Αλεξάνδρειο, αφού στα τελευταία λεπτά χάσαμε το ρυθμό μας και με 74-65 στον 2ο προημιτελικό, όμως στον 3ο και καθοριστικό κερδίσαμε με 80-86 παίρνοντας το εισιτήριο για τα ημιτελικά των playoff, στηριγμένοι επιθετικά στην τριπλέτα των Nicevic (15π-10ρ), Bailey (15π), Ζήση (14π) .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου