ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι το Σαββατοκύριακο του Κυπέλλου τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε Ιταλία, Ισπανία και το γεγονός αυτό δε μπορεί παρά να μου γεννά μελαγχολικές σκέψεις...

Μετά από 6 σερί συμμετοχές σε final-four, τέσσερις συνεχόμενους τελικούς και τις back-to-back κατακτήσεις του τροπαίου σε Πυλαία και ΟΑΚΑ, η ομάδα μας βρίσκεται για 4η χρονιά πολύ νωρίς εκτός του θεσμού που πρωταγωνιστούσε ακόμα και τα χρόνια που πάλευε για μια θέση στο Κόρατς. Ειδικά φέτος η ευκαιρία που χάσαμε στο κλειστό του Περιστερίου ήταν μοναδική... Πετάξαμε στα σκουπίδια την πολύ καλή μας εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στον Παναθηναϊκό, χαραμίσαμε και το πλεονέκτημα της έδρας στην επανάληψη και γνωρίσαμε την ήττα που δε μας έδωσε το δικαίωμα να διεκδικήσουμε τη συμμετοχή μας στο σημερινό τελικό.

Ένα τελικό που για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια, δεν γίνεται με διαδικασία final-four, αλλά .... 4,5 μήνες μετά τους ημιτελικούς σε ένα παντελώς αποτυχημένο σύστημα που εμπνεύσθηκε η ΕΟΚ... και μάλιστα όχι στο νεότευκτο κλειστό των ΤΕΙ, αλλά στο κλουβί του Λίντο...Την ίδια ώρα στο Forli και στη Zaragoza γίνονται τα final-8 της Ιταλίας και της Ισπανίας αντίστοιχα σε γήπεδα παλάτια που είναι γεμάτα από φιλάθλους.

Πως να μη μελαγχολήσει κανείς ;