TIΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Μπορεί να κερδίσαμε και την Πέμπτη το Μαρούσι με 86-77 και να προηγούμαστε πλέον με 2-0 στην σειρά των ημιτελικών, όμως τίποτα απολύτως δεν έχει τελειώσει. Η σειρά κρίνεται στις 3 νίκες και όλα μπορεί να συμβούν. Ας μην ξεχνάμε τι έγινε πριν 3 χρόνια όταν βρεθήκαμε και εμείς στο 0-2 κόντρα στον Ολυμπιακό... Και δεν είναι δύσκολο να γίνει η στραβή... Γιατί μέχρι σήμερα δεν παίξαμε ακόμα κανένα ματς στα playoff σαν φαβορί. Πάντα σαν outsider κατεβαίναμε. Τώρα όμως με το 2-0 στους ώμους μας, κουβαλάμε πάνω μας αυτό το βάρος. Δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτό.

Και δεν είναι καθόλου δύσκολο να γυρίσει η σειρά.. Τα ματς με το Μαρούσι και πέρσι και φέτος, είναι όλα κλειστά στο σκορ και με τους αντιπάλους μας να παίρνουν πολύ παραπάνω από τα κουκούτσια στο μοίρασμα του καρπουζιού από τους διαιτητές. Μειώνοντας σε 1-2, το άγχος θα μεταφερθεί σε μας και με σκηνικά σαν αυτά του Βορεάδη στο 2ο ημιτελικό κάλλιστα μπορούν να έρθουν τα πάνω-κάτω.

Αυτό που κρατάω μέχρι τώρα, είναι πως η ομάδα μας παρουσιάστηκε εξαιρετικά καλά διαβασμένη και στα 2 παιχνίδια. Οι παίκτες μας ξέρανε τι θέλανε μέσα στο παρκέ και πως να το πάρουνε. Δείχνουμε να διαθέτουμε μεγαλύτρο βάθος πάγκου από τους αντιπάλους μας και να βρίσκουμε λύσεις όταν τα πρώτα βιολιά δεν τραβάνε, ενώ παράλληλα παίζουμε εξαιρετική άμυνα περιορίζοντας τα ατού τους (πλην Σπανούλη).

Υ.Γ. (1) Ελπίζω την Κυριακή στον Άγιο Θωμά να μην πατήσουμε καμιά μπανανόφλουδα σαν αυτή που μας έριξε ο Βορεάδης την Πέμπτη.

Υ.Γ. (2) Πολύ αργά μίλησε ο Φιλίππου... (Πάντως και τον Δεκέμβρη είχε βγει 4-5 μέρες πριν τη ΓΣ να μιλήσει). Αν τις προθέσεις του τις δημοσιοποιούσε μήνες νωρίτερα τώρα είτε θα είχε λυθεί το γηπεδικό πρόβλημα, είτε θα είχε βγει στη σέντρα η διοίκηση της ΠΑΕ..

ΠΕΡΙ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ Α.Ε.Κ.

Την ερχόμενη Δευτέρα (ή την Τρίτη αν τελικά την πρώτη μέρα δεν υπάρξει η απαραίτητη απαρτία) τα μέλη της Ερασιτεχνικής Α.Ε.Κ. καλούνται να επιλέξουν τα μέλη που θα συνθέσουν το νέο της Διοικητικό Συμβούλιο. Δυστυχώς παρά το γεγονός πως τα περισσότερα τμήματά της Μάνας Α.Ε.Κ. βρίσκονται σε μια κατάσταση μεταξύ χειμερίας νάρκης και απαξίωσης, η εκλογοαπολογιστική ΓΣ της 30ης Μαϊου έχει πάρει μια εντελώς άλλη μορφή. Όλοι φαίνεται να την αντιμετωπίζουν ως διαδικασία ανοίγματος κλειστών φακέλων με τις τεχνικές και τις χρηματοοικονομικές προσφορές που καταθέτουν οι υποψήφιοι ανάδοχοι που συμμετέχουν σε μειοδοτικό κατασκευαστικό διαγωνισμό...

Αυτή η διαστρέβλωση έχει δημιουργηθεί και με την αγαστή αρωγή των υποτίθεται αντικειμενικών ΜΜΕ. Αυτών που έλαμψαν με την απουσία τους (μόνο ένας δημοσιογράφος ήταν εκεί...) στη ΓΣ του 2002 στο Holiday Inn, όταν αποφασιζόταν να δοθεί εν λευκώ εξουσιοδότηση στον Γιάννη Γρανίτσα για το γηπεδικό. Που απουσίαζαν και το Δεκέμβρη του 2003 στον Κένταυρο (εκεί υπήρχαν 2-3 εκπρόσωποι του τύπου), όταν είχε μόλις ψηφιστεί ο νέος νόμος και σιγά μην έδιναν δυάρα για το τι προβλήματα είχε η Ποδηλασία ή η Πυγμαχία. Αλλά βρήκαν το δρόμο το Δεκέμβρη που μας πέρασε στο Holiday Inn, αφού πλέον το θέμα 'πουλούσε' και θα μας έκανε την τιμή να μιλήσει και ο πρόεδρος της ΠΑΕ πριν να πάει στο γάμο του Μπασινά...

Βέβαια δεν είναι μόνο οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ που είχαν γυρίσει την πλάτη τους στην Ερασιτεχνική ΑΕΚ και τα προβλήματά της. Τα χιλιάδες μέλη που συμμετείχαν στην ιστορική ΓΣ του 1979 που έγινε στη Θύρα 18 και καθόρισε το περίφημο 60%-40%, άφηναν ο ένας μετά τον άλλο την ΑΕΚ στην τύχη της με αποτέλεσμα να φτάσουμε να γίνονται ΓΣ με 50, 78 και 105 ταμειακά ενήμερα μέλη... Έφτασε η Ερασιτεχνική ΑΕΚ να έχει έσοδα της τάξης των ... 400 ευρώ το χρόνο από εισφορές μελών...

Ευτυχώς η κατάσταση έχει αλλάξει τα τελευταία 2 και κάτι χρόνια... Για πρώτη φορά τον περασμένο Δεκέμβρη, η διπλή αίθουσα του Holiday Inn δε μας χωρούσε (ενώ το 2002 χωρούσαμε μια χαρά στη μονή και υπήρχε και άπλα...), ενώ τώρα η ΓΣ θα γίνει σε αίθουσα με χωρητικότητα 1000 θέσεων κάτι το οποίο σίγουρα είναι θετικότατο. Ας είναι καλά η οργανωμένη καμπάνια για να γραφτούν νέα μέλη στην Ερασιτεχνική που ξεκίνησαν κάποια παιδιά της Original21, η οποία ξεκίνησε με μικρά βήματα πριν από 3-4 χρόνια και που πήρε τη μορφή χιονοστιβάδας τους τελευταίους 18 μήνες, φθάνοντας στις περίπου 800 εγγραφές. Στο ίδιο χρονικό διάστημα προς την ίδια κατεύθυνση έβαλε το λιθαράκι της και η “Ένωση 1924”, προωθώντας περίπου 140 αιτήσεις στην Μάνα Α.Ε.Κ.

Πολλοί είναι αυτοί που με ρωτάνε γιατί συμμετέχω ενεργά σε αυτές τις εκλογές. Η απάντηση είναι απλή... Έχω συνηθίσει από πολύ μικρός να μην παρακολουθώ ως παθητικός παρατηρητής τα τεκταινόμενα, να μην αφήνω τους άλλους να βγάζουν τα φίδια από τις τρύπες και να δρώ στο προσκήνιο και όχι στο παρασκήνιο... Ίσως γιατί θέλω να κοιτάω τον καθρέπτη το πρωί και να μην προβληματίζομαι και επειδή όταν μεγαλώσει η κόρη μου και με ρωτάει 'εσύ τι έκανες;' να μην κάνω κοκοκό...

Οι επιλογές στην επερχόμενη ΓΣ είναι συγκεκριμένες. Θα μου ήταν εξαιρετικά εύκολο και ανώδυνο να επιλέξω το δρόμο του άκυρου-λευκού, της σιωπής ή ακόμα και της αυτόνομης καθόδου. Στη σημερινή συγκυρία όμως αναμετρώνται :

- η απερχόμενη διοίκηση, η οποία μπορεί να είχε τις καλύτερες των προθέσεων αλλά δυστυχώς απέτυχε τόσο στους χειρισμούς του γηπεδικού όσο και στη διαχείριση των περισσότερων τμημάτων του Συλλόγου
- ο εκπρόσωπος της σχολής παραγόντων παλαιάς κοπής αλλά συνάμα νεόκοπο μέλος της ΑΕΚ, που συγκρότησε συνδυασμό που εμπεριέχει σχεδόν τη μισή απερχόμενη διοίκηση (συνεπώς μόνο φορέας του καινούριου δεν είναι), με τουλάχιστον αμφίβολες διαθέσεις για τα πραγματικά προβλήματά της Ερασιτεχνικής και με συγκεκριμένο παρελθόν (πχ ποιος πλήρωσε τα members club, τα δημοσιογραφικά, πόσο στοίχισαν τα γυαλίσματα των τροπαίων, τι έγινε με την περίφημη αύξηση του ΜΚ ή ακόμα παλιότερα η υπόθεση 'Γιαννάκη' κλπ) το οποίο επιμελώς αποκρύπτουν τα ΜΜΕ που τον σιγοντάρουν
- στελέχη (για χρόνια) της προηγούμενης διοίκησης, που είτε συγκρότησαν συνδυασμό, είτε κατέρχονται αυτόνομα και ναι μεν διαθέτουν την έξωθεν καλή μαρτυρία αλλά κουβαλάνε και το φορτίο της συμμετοχής και της συνυπευθυνότητάς τους -στον όποιο βαθμό- στην παρούσα κατάσταση

Επειδή λοιπόν πιστεύω πως με τα φθαρμένα και αποτυχημένα υλικά του χθες αλλά και του προχθές, που έχουν συμβάλλει με τον τρόπο τους στην κατάντια στην οποία περιήλθαμε, δεν είναι δυνατό να χτιστεί το αύριο, επειδή πιστεύω πως το μοντέλο του προέδρου-λεφτά είναι ξεπερασμένο (και αποτυχημένο) ίσως γιατί η “έννοια του Αεκτζή επιχειρηματία δεν υφίσταται” όπως είχε πει παλιότερα και αυτός στον οποίο οφείλεται σε τεράστιο βαθμό το άνοιγμα της Ερασιτεχνικής σε νέα μέλη, θεώρησα χρέος μου να συμπορευτώ με ανθρώπους που εκπέμπουμε στο ίδιο πάνω-κάτω μήκος κύματος και να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο της κίνησης 'ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΚ'.

Στόχος μου δεν είναι φυσικά ούτε οι καρέκλες ούτε οι κουτάλες, αλλά η συνδιαμόρφωση μιας εναλλακτικής τάσης μέσα στο χώρο της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ. Άλλωστε ούτε ρηξικέλευθος στο χώρο είμαι, ούτε πρόκειται να την κάνω με ελαφριά πηδηματάκια όπως άλλοι αν δεν πετύχουν τους σκοπούς τους...

Και αν τελικά το αποτέλεσμα των εκλογών είναι αυτό που απεύχομαι, η ευθύνη θα βρίσκεται στους ώμους αυτών (λέγε με ΠΑΕ) που με τις ολιγωρίες και τις υπαναχωρήσεις τους στα κρίσιμα σημεία, άνοιξαν την πόρτα σε αυτούς που νομίζαμε πως είχαν μπει οριστικά στο ... χρονοντούλαπο της ιστορίας.

ΑΠΛΑ ΕΣΠΑΣΕ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Την Κυριακή στον Άγιο Θωμά και τίποτα περισσότερο. Ας μην αιθεροβατούμε. Το ότι κερδίσαμε το πρώτο ματς της σειράς δε σημαίνει πως ξαφνικά, από 'αποτυχημένοι & καφενείο' γίναμε η 'σούπερ ομαδάρα'... Θυμηθείτε πχ το Περιστέρι που προηγήθηκε σπάζοντας την έδρα του ΠΑΟ στο Σπόρτιγκ πρόπερσι στα ημιτελικά, αλλά τελικά έχασε με 2-1 καθώς το φαβορί δικαίωσε τον τίτλο του. Και στη δική μας τη σειρά, είτε μας αρέσει είτε όχι φαβορί είναι το Μαρούσι. Ειδικά από τη στιγμή που χρειάζονται 3 νίκες για να περάσεις συνεπώς το ματς που έγινε δεν είναι τόσο καθοριστικό όπως σε σειρές που κρίνονται στις 2 νίκες.

Αυτό που μου άρεσε στην ομάδα την Κυριακή ήταν το στήσιμό της μέσα στο παρκέ. Από την αρχή δείξαμε τι θέλαμε μέσα στο γήπεδο και είμασταν αδιαφιλονίκητα αυτοί που έλεγχαν το ρυθμό του παιχνιδιού. Ο μόνος λόγος που το παιχνίδι κρίθηκε στον πόντο, ήταν η έλλειψη συγκέντρωσης σε κρίσιμα σημεία που δεν μας επέτρεψε να πάρουμε διαφορά. Πχ τα καρφώματα που δεν έκανε ο Antik, τα άχαστα του Nicevic, τα συνήθη μπουρδουκλώματα των Kus, Πελεκάνου ή οι ... ταρζανιές του Νικολαϊδη (ειδικά η τελευταία φάση στο 1'02" που έφαγε το κλέψιμο του Σπανούλη ήταν @#!$&#...). Πάντως η παρουσία του Σωτήρη ήταν γενικά απόλυτα θετική και συνεισέφερε τα μέγιστα στο μπλοκάρισμα του ΜουΜου. Και σίγουρα η συγκεκριμένη επιλογή προσμετράται στα θετικά του Φώτη Κατσικάρη που παρουσιάστηκε απόλυτα διαβασμένος στο παιχνίδι.


Το άλλο που μου άρεσε ήταν η παρουσία του κόσμου μας. Είχαμε παλμό, πάθος και κερδίσαμε κατά κράτος τη μάχη της εξέδρας. Αν οι 1000-1500 (παραπάνω δε μας κόβω) που βρεθούμε μεθαύριο στο Γαλάτσι έχουμε το ίδιο πάθος & παλμό, θα μπορέσουμε να σπρώξουμε την ομάδα μας ακόμα περισσότερο.

Υ.Γ. Θα μπορούσε η ΚΑΕ να βάλει τις τιμές στα 5 ευρώ για τη Πέμπτη, μια που πλέον όσα παιχνίδια παίζουμε είναι ουσιαστικά bonus σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό. Βέβαια αυτό προϋποθέτει άλλες δυνατότητες από την πλευρά της διοίκησης, τις οποίες ναι μεν φαίνεται να πλησιάζουν αλλά δεν με έχουν πείσει ότι τις έχουν...

ANAΤΡΕΨΑΜΕ ΤΑ ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Τελικά ο Charles Barton αναδεικνύεται στον καλύτερο πελάτη του Φώτη Κατσικάρη... τουλάχιστον στα playoff. Κι αυτό γιατί η ΑΕΚ έδειξε χαρακτήρα στο 3ο παιχνίδι, πήρε τη πρόκριση αν και έχανε στο 38' με ένα σερί 1-10 στο τέλος και τώρα αύριο αρχίζουν οι ημιτελικοί κόντρα στο Μαρούσι. Το Μαρούσι που ο Παναγιώτης Γιαννάκης με το 6-0 που μετράει εναντίον μας πέρσι και φέτος μας έχει κάνει με τη σειρά του πελάτες...

Καταλύτης για την νίκη-πρόκριση δεν ήταν η απόδοση του Sandro Nicevic (που το καλάθι που έχασε στο 1'54" μόνος του από κάτω ευτυχώς δεν αποδείχθηκε μοιραίο), αλλά αυτή των Ζήση & Νικολαϊδη. Ο πρώτος παρά το φόρτωμα με φάουλ έμεινε στο παρκέ, ενώ ο δεύτερος βοήθησε τα μέγιστα στον αποσυντονισμό των περιφερειακών του Άρη που ήταν και η δύναμη κρούσης του... Ευτυχώς για μας, δεν ακριβοπληρώσαμε το διάστημα που οι ψηλοί του Άρη έκαναν πάρτυ κάτω από τα καλάθια (ίσως γιατί ο Μπουρούσης πχ ήταν ξεχασμένος στον πάγκο). Όχι όμως επειδή μπήκε αργότερα ο Antik που βούλωσε κάποιες τρύπες (7ρ), αλλά επειδή οι γηπεδούχοι συνέχιζαν με εμμονή να σουτάρουν τρίποντα παρά την παροιμοιώδη αστοχία τους.

Πέρσι είχαμε βρεθεί ξανά στα ημιτελικά αντίπαλοι με το Μαρούσι, έχοντας και πάλι το μειονέκτημα της έδρας. Η ομάδα μας είναι σίγουρα καλύτερη και κυρίως πιο έμπειρη από πέρσι. Ο Ζήσης δεν είναι φρέσκος στο ρόλο του playmaker. Ο Kus μπορεί να μην έχει πείσει, αλλά μάλλον μπορεί να προσφέρει περισσότερα από όσα πέρσι ο ψαρωμένος Σουρλής. Ο Bailey με τον Πελεκάνο, συγκροτούν -τουλάχιστον στα χαρτιά- καλύτερο δίδυμο από τους Ταπούτο, Μισιακό. Στο σέντερ δεν υπάρχει μόνο ο Παπαϊωακείμ με τον μπλαζέ Sekulic όπως πέρσι, αλλά ο Nicevic που έχει καλύτερη σχέση με το καλάθι & Μπουρούσης που είναι σαφέστατα βελτιωμένος. Ακόμα και ο φετινός μέτριος Antik είναι καλύτερος από τον περσινό που μόλις επέστρεφε από τον τραυματισμό...

Από την άλλη το Μαρούσι, δεν έχει Αγαδάκο και Καράγκουτη που μας είχαν φορτώσει τα καλάθια μας με 17 και 15 πόντους αντίστοιχα στους περσινούς ημιτελικούς. Στη θέση του πρώτου ήρθε ο Sekulic, ενώ ο 2ος είναι τραυματίας. Στη θέση του Hutson υπάρχει ο Stewart που προσωπικά θεωρώ χειρότερο παίκτη. Οι Popovic, Smljanic κάνουν σαφέστατα χειρότερη σεζόν από πέρσι. Ο Kenyon Jones δεν πλησιάζει την προσφορά του Grgat, αν και φοβάμαι πως θα είναι αυτός που θα πάρει το ρόλο του Σούλη, του Koul, του Henjak και των λοιπών που έχουν εκθέσει φέτος τον Sandro.. Το βασικό ρόλο στη χημεία της ομάδας του Γιαννάκη παίζουν ο Blakney που η απόδοσή του είναι σταθερά καλή και ο Σπανούλης που φέτος πραγματικά βγάζει μάτια.

Φαβορί για πρόκριση στον τελικό, είτε μας αρέσει είτε όχι είναι το Μαρούσι. Γιατί έχει δείξει μεγαλύτερη σταθερότητα στη διάρκεια της σεζόν.

Υ.Γ. Αρχίσανε οι εκπτώσεις φαίνεται, γι'αυτό και κάποιοι τα γήπεδα τα έκαναν γήπεδο..

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ...

Λάθη του Nicevic και νωθρότητα στο ξεκίνημα, κατάφερε στο τρίλεπτο να έχει φορτωθεί με 3 φάουλ, ο Johnson έκανε πάρτυ, όπως σε άλλα ματς ο Henjak, ο Σούλης, ο Koul ή ο Anagonye, ο Άρης πήρε το προβάδισμα από την αρχή και στη συνέχεια τρέχαμε και δε φτάναμε. Και πως να φτάσουμε αφού πέρα από τον Bailey που είχε παρά την αστοχία του, επαφή με το καλάθι και το Μπουρούση που έβγαλε μάτια έστω κι αν ήρθε από τον πάγκο όταν θυμήθηκε η τεχνική ηγεσία πως υπάρχει κι αυτός. Ο Ζήσης τα έσπασε στις βολές (όπως όλη η ομάδα), ο Lollis ήταν τραγικός στην επίθεση κι έμεινε χωρίς ρημπάουντ, ενώ ο Χατζής έμεινε στους 2 πόντους αλλά και κάτω από 20' στο παρκέ παρά το φανερό επιθετικό μας πρόβλημα.

Μ'αυτά και μ'αυτά, όλα θα κριθούν αύριο ξανά στο Αλεξάνδρειο. Τα προγνωστικά σαφέστατα και είναι με το μέρος των γηπεδούχων. Είναι στο 1-1 πλέον η σειρά, παίζουν στην έδρα τους που δεν είναι άδεια όπως η δική μας και όλη η περιρέουσα ψυχολογία με τον υποβιβασμό τους στο ποδόσφαιρο λειτουργεί θετικά γι' αυτούς. Θα πρέπει να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας για να καταφέρουμε κάτι. Ότι μπορούμε θεωρητικά, μπορούμε. Δε νομίζω όμως πως αυτή η δυνατότητα θα μετουσιωθεί σε πράξη.


Υ.Γ. Πατριαρχείο του Ποδοσφαίρου και του Αθλητισμού θα είναι τελικά η ... "Αγιά Σοφιά" («Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί
τα χείλη μου» που είχε πει και ο προφητάναξ Δαβίδ). Φυσικά σαν κάθε Πατριαρχείο που σέβεται τον εαυτό του, θα έχει τον Ειρηναίο του, τον Βαβύλη του και γιατί όχι και τον Γιοσάκη του. Περιμένουμε να μάθουμε (αν και υποψιαζόμαστε) ποιοι θα αναλάβουν τους ρόλους.

Υ.Γ. (2) Φυσικά το σχέδιο προβλέπει τη στέγαση ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΩΝ των τμημάτων. Τώρα αν το μπάσκετ το διώχνουμε μαζί με το στίβο, ενώ τα υπόλοιπα θα πρέπει να στριμωχτούν ΚΑΙ για αγώνες ΚΑΙ για προπονήσεις σε ένα μικρό προπονητήριο είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΑΡΗ ΕΚΤΟΣ

Σε 47 παιχνίδια που έχουν γίνει έχουμε νικήσει μόλις 14 φορές ενώ έχουμε χάσει 33.. Ξεκινήσαμε με νίκες τη δεκαετία του ’60 όταν χάναμε σπάνια, στις αρχές του ’70 τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, στην ακμή του Άρη που ακολούθησε χάναμε από τα ...αεροδρόμια, για να εξισορροπήσουμε ξανά τα τελευταία χρόνια.

Για πρώτη φορά βρεθήκαμε φιλοξενούμενοι από τον Άρη το 1963/64 και κερδίσαμε με 93-88. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο, πιο εύκολα, με 82-66. Πήραμε το πρώτο κίτρινο φύλλο αγώνα το 65/66 όταν χάσαμε με 69-74, αλλά συνεχίσαμε με άλλες τέσσερις νίκες : 80-70 (67), 100-99 (68), 86-85 (69), 80-67 (70).

Η χρυσή μας ομάδα διαλύθηκε –και με τις επιταγές της εξουσίας- με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να χάνουμε συχνότερα : 77-80 (71), 62-71 (72). Επανήλθαμε δριμύτεροι στη συνέχεια με άλλες τρεις σερί νίκες : 62-54 (73), 65-64 (74), 88-73 (75).

Όμως τότε άρχισε το εντυπωσιακό αρνητικό σερί... Για σχεδόν μια εικοσαετία χάναμε συνέχεια... Αρχικά δύσκολα, μετά όμως αρκετά εύκολα ενώ γνωρίσαμε και μερικές συντριβές με πάνω από 40 πόντους διαφορά.... Αναλυτικά : 94-98 (76), 76-78 (77), 71-74 (78), 89-91 (79), 110-112 (80), 77-98 (81), 77-104 (82), 73-91 (83), 77-93 (84), 51-95 (85), 79-122 (86), 84-128 (87), 90-124 το 1987/88 στη κανονική περίοδο και 73-104 στα πλέϊ-οφ, 70-86 (89), 78-99 (90), 91-96 (91), 79-89 στην κανονική περίοδο το 1991/92 και 82-110 στα πλέϊ-οφ, 55-89 (93), 63-65 (94).

Μετά από 21 συνεχείς ήττες σε 19 χρόνια καταφέραμε να γυρίσουμε νικητές από μια εκτός έδρας αναμέτρησή μας με τον Άρη. Αυτό το πετύχαμε το 1994/95, με τον Βλάντο Τζούροβιτς στον πάγκο μας, σε ένα αγώνα που έγινε στη Λάρισα λόγω τιμωρίας των αντιπάλων μας, όπου κερδίσαμε με 79-78. Συνεχίζαμε όμως να χάνουμε στο Αλεξάνδρειο... 75-79 (96), 74-76 (97). Κερδίσαμε ξανά το 97/98 με τον Ιωαννίδη προπονητή, αλλά ο αγώνας είχε γίνει και πάλι στη Λάρισα, πάλι στον πόντο 66-65. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στις ήττες : 73-86 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά, 61-65 στον πρώτο προημιτελικό, 62-84 στον τρίτο, αλλά και 77-82 την πρώτη χρονιά του Ντούντα.

Ο ‘σοφός’ πήρε το πρώτο μας ροζ φύλλο στο Αλεξάνδρειο μετά από 25 χρόνια, όταν κερδίσαμε με 69-67. Μάλιστα καταφέραμε να φύγουμε με το διπλό και την επόμενη χρονιά, με τον Σάλε στον πάγκο, πιο εύκολα αυτή τη φορά με 86-80. Πέρσι, σε ένα ματς που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Μιχάλη Κακιούζη με τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χάσαμε 69-63. Πέρσι τον Γενάρη παρά τους 32 πόντους του Τζένκινς χάσαμε με 75-72 στο Ιβανώφειο αφού μετά τον τραυματισμό του Λόλλις βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμα και με 22 πόντους στα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Προσπαθήσαμε για το come back αλλά ήταν αργά. Η μεγάλη νίκη όμως ήρθε το Μάη στα πλέϊ-οφ, όταν καταφέραμε να κάνουμε το break της έδρας των αντιπάλων μας κερδίζοντας τους με 101-107 και στη συνέχεια να προκριθούμε στους ημιτελικούς. Μπορεί πρώτοι σκόρερ να ήταν άλλοι (Χατζής 22, Ζήσης 18, Ταπούτος 16), αλλά πρόσωπο του αγώνα ήταν ο Δημήτρης Μισιακός που με 14 πόντους έκανε την καλύτερή του εμφάνιση με την ΑΕΚ.

Τέλος φέτος χάσαμε 87-82 στο Αλεξάνδρειο, αφού στα τελευταία λεπτά χάσαμε το ρυθμό μας.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ

Μπροστά στους γνωστούς-άγνωστους 800 που δεν περιμένουν να πάρουμε διηπειρωτικό για να έρθουν στο γήπεδο, η ΑΕΚ κατάφερε να κάνει το 1-0, να επεκτείνει το σερί της κόντρα στον Άρη στο 16-0 και πλέον πάει η σειρά στη Θεσσαλονίκη, με τον Άρη να ζητάει δυο νίκες και εμείς να θέλουμε ένα ροζ φύλλο για να περάσουμε στους τέσσερις. Έχω ξαναγράψει πως οι πιθανότητες να επαναλάβουμε το περσινό break είναι ελάχιστες. Όχι τόσο για αγωνιστικά κριτήρια, αφού η ομάδα φέτος είναι σαφέστατα καλύτερη από την περσινή (βέβαια τριάρι από τον πάγκο που να κλειδώνει τον πρώτο σκόρερ τους και να βάζει και 14 πόντους όπως πέρσι στο Ιβανώφειο ο Μισιακός, στο καλύτερο ματς της καριέρας του, δεν έχουμε φέτος). Το πρόβλημα είναι κυρίως εκτός των στενών ορίων του παρκέ.

Από τη μια έχουμε το Αλεξάνδρειο, στο οποίο έχουμε να κερδίσουμε από τότε που εμείς κυνηγούσαμε πρωταθλήματα με τους Ντικούδηδες, τους Κακιούζηδες, τους Betts, τους Bilba, τους Holden και αυτοί παλεύανε για την παραμονή τους... Από την άλλη έχουμε το δεδομένο πως ο Άρης μας περιμένει στη γωνία για να μην την πατήσει όπως πέρσι.. Και τα πράγματα για μας έχουν γίνει ακόμα χειρότερα έπειτα από τον υποβιβασμό της ποδοσφαιρικής τους ομάδας (αλλά και αυτά που έγιναν μετά τη λήξη στο Γαλάτσι). Το γήπεδο θα είναι καμίνι και δε βλέπω να τελειώνει το ματς, αν δεν χάσουμε..

Αγωνιστικά, η ομάδα έδειξε σε καλή κατάσταση το Σάββατο. Ο Bailey δείχνει ανανεωμένος τώρα που είχε σχεδόν ένα μήνα ξεκούρασης (με μόλις 2 ματς μέσα), έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι και κέρδισε πόντους για την παραμονή του. Και το άθλημα το γνωρίζει, και δεν είναι μονοδιάστατη η προσφορά του, και θέαμα προσφέρει, και η δυνατότητα ανανέωσης του συμβολαίου υπάρχει στην ΚΑΕ, αν τα 250 που του έδινε φέτος τα κάνει 300 για του χρόνου.


Υ.Γ. Απαράδεκτο θέαμα η απουσία της διοίκησης και από αυτό το κρίσιμο παιχνίδι, που δημιούργησε αλγεινή εντύπωση στον κόσμο...

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΑΡΗ ΕΝΤΟΣ

Η σημερινή θα είναι η 46η φορά που θα φιλοξενήσουμε τους κιτρινόμαυρους της Θεσσαλονίκης στο γήπεδό μας. Στα 45 παιχνίδια που προηγήθηκαν μετράμε 35 νίκες και 10 ήττες, με την τελευταία να έχει γίνει στο γκρεμισμένο πια Γιώργος Μόσχος πριν δεκατρία χρόνια στη φάση του φάϊναλ-φορ των πλέϊ-οφ που η ΑΕΚ ήταν αδιάφορη και στον Άρη έπαιζαν ακόμα οι Γκάλης-Γιαννάκης-Σούμποτιτς-Φιλίππου-Λυπηρίδης. Στην κανονική διάρκεια έχουμε να χάσουμε από το ακόμα πιο μακρινό 1989/90.

Ουσιαστικά τα παιχνίδια μοιράζονται σε τέσσερις μικρές ή μεγάλες περιόδους. Η πρώτη ήταν από την απαρχή της Α’ Εθνικής το 1963/64 μέχρι το 1977/78, όταν η ομάδα μας κέρδιζε πάντα εύκολα ή δύσκολα το ροζ φύλλο αγώνα : 71-60(64), 76-58(65), 89-80(66), 94-69(67), 79-74 (68), 75-73 (69), 72-68 (70), 89-72 (71), 67-56 (72), 86-79 (73), 78-64 (74), 85-67 (75), 68-56 (76), 94-92 (77), 85-71 (78). Δηλαδή κάναμε 15 συνεχόμενες νίκες.

Η εμφάνιση του Νίκου Γκάλη στο προσκήνιο άλλαξε τα πράγματα και έτσι το 1978/79 γνωρίσαμε την πρώτη μας ήττα με 82-83. Τις επόμενες δυο χρονιές σε δυο ματς αποθέωσης του επιθετικού μπάσκετ κερδίσαμε 106-105 το 80, και 109-93 το 81 όταν είχαμε τον μεγάλο Κερτ Ράμπις στις τάξεις της ομάδας μας. Ο Άρης μας κέρδισε με 61-68 στο επόμενο ραντεβού, ενώ εμείς πήραμε τη νίκη με 90-79 το 1982/83. Αυτή ήταν και η δεύτερη περίοδος, η μεταβατική κατά κάποιον τρόπο, με τις νίκες να είναι σχετικά μοιρασμένες (3-2 υπέρ μας).

Στη συνέχεια είχαμε την περίοδο της παντοδυναμίας του Άρη και η ομάδα της Θεσσαλονίκης πέρασε επτά χρόνια αλώβητη είτε από το κλειστό του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας, είτε από το Γιώργος Μόσχος. 84-94 (84), 92-100 (85), 77-90 (86), 94-104 (87), 87-103 (88), 72-82 (89), 74-75 (90).

Το αρνητικό σερί έσπασε ένα Κυριακάτικο απόγευμα στο Γιώργος Μόσχος όταν με τα τρίποντα του Μηνά Γκέκου κερδίσαμε με 92-90 (1990/91). Την επόμενη χρονιά νικήσαμε ξανά στην κανονική διάρκεια με 71-68, αλλά στα πλέϊ-οφ που η ομάδα ήταν ουσιαστικά αδιάφορη όπως είπαμε και νωρίτερα χάσαμε με 82-85.

Από τότε οι φιλοξενούμενοι έφευγαν πάντα με σκυμμένο το κεφάλι. Ξεκινήσαμε με τρεις νίκες στο Μόσχος : 81-76 (93), 91-74 (94), 80-76 (95). Ακολούθησαν άλλες εννιά στο ΟΑΚΑ : 87-84 (96), 64-49 (97), 64-55 (98), 65-56 (99), 65-59 (πλέϊ-οφ 99), 80-65 (00), το ιστορικό 110-56 του 2001 που είναι η μεγαλύτερη νίκη μας επί του Άρη και συνάμα η πιο βαριά του ήττα στην κατηγορία και τέλος το 92-70 του 2002.
Την επόμενη χρονιά οι αντίπαλοί μας ήρθαν με νωπές τις δάφνες από το ...τσάμπιονς καπ και το 2ο αστέρι, αλλά ο πέλεκυς έπεσε βαρύς... Στο 92-55 σταμάτησε το κοντέρ. Πρόπερσι τον Οκτώβρη στην πρεμιέρα της Α1, τους φιλοδωρήσαμε και πάλι με 92 πόντους, αλλά αυτή τη φορά δεχθήκαμε 76. Στα πλέϊ-οφ του 2003/04, στο κατάμεστο κλειστό των Λιοσίων ολοκληρώσαμε την ανατροπή της έδρας των αντιπάλων μας που ξεκίνησε στο Ιβανώφειο κερδίζοντας τους καθαρά με 74-62 και πήραμε το εισιτήριο για τους ημιτελικούς. Τέλος φέτος στο Γαλάτσι τους κερδίσαμε, άνετα για μια ακόμα φορά, με 82-66.

ME TON AΡΗ ΛΟΙΠΟΝ...

Όπως και πέρσι έτσι και φέτος τερματίσαμε στην 6η θέση της κανονικής περιόδου.
Όπως και πέρσι έτσι και φέτος θα κοντραριστούμε στα προημιτελικά με τον Άρη που έχει το πλεονέκτημα της έδρας.
Όμως οι ομοιότητες σταματούν εδώ... Γιατί μπορεί πέρσι να καταφέραμε με χειρότερο (από το φετινό) υλικό να κάνουμε το 0-2 και να περάσαμε στα ημιτελικά, αλλά φέτος το έργο θα έχει άλλη εξέλιξη. Ο Άρης μας περιμένει στη γωνία για να μας ξεπληρώσει το περσινό στραπάτσο και κατά την ταπεινή μου γνώμη οι αγωνιστικές μας υποχρεώσεις θα τελειώσουν την άλλη εβδομάδα..

Τουλάχιστον να κερδίσουμε το ματς του Σαββάτου, ώστε να μην σπάσει η παράδοση που έχουμε κόντρα στον Άρη στο γήπεδό μας από τις αρχές της δεκαετίας του '90...

Πάντως είχαμε αέρα τη δυνατότητα να κερδίσουμε τον ΠΑΟΚ με περισσότερους από 13 πόντους και να τερματίσουμε 5οι ζευγαρώνοντας με τον Πανιώνιο... Παίζοντας στρωτά και σωστά, πήραμε από νωρίς μια διαφορά 10 πόντων και τη συντηρούσαμε χωρίς πρόβλημα μέχρι το 30' που προηγηθήκαμε με 64-47... Εκεί όμως 'ξαφνικά', ο Sandro που άρχισε να σκοράρει αράχνιασε στον πάγκο, κάναμε ότι κακή επιλογή σε επίθεση θα μπορούσαμε να κάνουμε, ο πάγκος δεν αγχώθηκε καθόλου και το ματς έγινε ντέρμπυ... Πάλι καλά που στο τέλος πήρε το όπλο του ο αρχηγός και καθάρισε τη νίκη... Προφανώς κάποιοι επέλεξαν αντίπαλο, είτε το είπαν είτε όχι, αφού αυτό αφουγκραστήκαμε όσοι είμασταν στο Γαλάτσι.

Και μπορεί το Μαρούσι ή ο Μακεδονικός να είναι σίγουρα πιο επιθυμητός αντίπαλος από τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά... ΑΛΛΑ αυτό δεν έχει καμιά σημασία αν τα ημιτελικά τα δεις από την τηλεόραση... Γιατί κόντρα στον Πανιώνιο, θεωρώ πως θα είχαμε περισσότερες -από τις τωρινές απειροελάχιστες- πιθανότητες για να φτάσουμε στους '4'...



Υ.Γ. Στα επίσημα του γηπέδου και ο οικονομικός διευθυντής της ΠΑΕ Γιώργος Ρόκκας... Να ετοιμάζει άραγε κανένα κοινό μέτωπο ο Φιλίππου με τον Ντέμη ; Ή να πήγε μπας και πουλάνε τίποτα μπλουζάκια με δικέφαλους στη μπουτίκ της ΚΑΕ ;

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΠΑΟΚ ΕΝΤΟΣ

Ο Δικέφαλος του Βορρά συμμετέχει για 41^η φορά στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής ή Α1 αργότερα. Έχει χάσει μόνο την πρώτη χρονιά, όταν και έπαιζε στη Β’ κατηγορία και στις προηγούμενες 43 αναμετρήσεις που τους υποδεχθήκαμε ως γηπεδούχοι έχουμε 30 νίκες και 13 ήττες. Μάλιστα είχαμε χτίσει και ένα εντυπωσιακό σερί στο ΟΑΚΑ, το οποίο έληξε άδοξα πρόπερσι το Φλεβάρη στα Λιόσια.

Τα πρώτα χρόνια δεν ήταν καθώς εμείς είτε κατακτούσαμε, είτε διεκδικούσαμε το πρωτάθλημα, ο ΠΑΟΚ βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, οι αγώνες μόνο ντέρμπυ και οι διαφορές ήταν μεγάλες : 94-61 (65), 92-54 (66), 85-56 (67), 88-64 (68), 110-78 (69), 100-70 (70), 88-75 (71).

Οι ασπρόμαυροι μας κέρδισαν για πρώτη φορά το 1971/72 με 71-73, όταν για πρώτη φορά επίσης πέσαμε κάτω και από τη δεύτερη θέση. Η τάξη αποκαταστάθηκε στη συνέχεια, με άλλες έξι σχετικά εύκολες νίκες: 92-74 (73), 87-68 (74), 79-53 (75), 86-70 (76), 81-70 (77), 70-63 (78).

Η αγωνιστική άνοδος των Θεσσαλονικέων έκανε πλέον τα παιχνίδια αμφίρροπα. Νικήσαμε με 69-68 (79) και 77-69 (80), αλλά το 1980/81 γνωρίσαμε τη δεύτερη μας ήττα, με 73-74. Ακολούθησε μια εύκολη (79-64 το 81/82) και δυο δύσκολες νίκες με σχεδόν το ίδιο σκορ : 66-65 (83), 66-64 (84).

Ο ΠΑΟΚ των Φασούλα, Κατσούλη, Σταυρόπουλου όμως είχε ξεφύγει από τα δικά μας δεδομένα και οι ήττες άρχισαν να έρχονται απανωτές : 74-76 (85), 78-87 (86), 75-84 (87). Την επόμενη χρονιά σε ματς που έγινε στο Βόλο λόγω τιμωρίας της έδρας μας οι «Μοϊκανοί» υπέταξαν τους ακριβοπληρωμένους αντιπάλους τους με 68-62. Το ίδιο συνέβη και την επόμενη χρονιά στο κλειστό του Ιωνικού, όταν κερδίσαμε στην παράταση με 112-111, έχοντας τον συχωρεμένο Κρέζο στον πάγκο και το Βασίλη Λανέ να ρίχνει την καθοριστική τάπα στον –επίσης συχωρεμένο- Μάϊκ Τζόουνς στην εκπνοή.

Η παρένθεση όμως λήγει... Η ΑΕΚ βολοδέρνει κάπου μέσα στην οκτάδα, ενώ ο ΠΑΟΚ κάθε χρόνο χτυπάει τίτλο. Έτσι οι σημερινοί μας αντίπαλοι ήταν οι μόνοι που δεν έχασαν ποτέ στο άντρο του Γ.Μόσχος για το πρωτάθλημα : 75-79 (90), 33-41 (91) – στο ματς που διακόπηκε στο ημίχρονο λόγω ρίψης αντικειμένων, 65-72 στην κανονική περίοδο και 74-85 στα πλέϊ-οφ του 91/92, 67-88 (93), 76-85 (94), 81-92 (95).

Ενώ όμως στο καυτό Μόσχος ο ΠΑΟΚ έφευγε πάντα νικητής, από το ...κρύο ΟΑΚΑ γύρναγε πάντα ηττημένος. Το σερί μας ξεκίνησε όταν με το Τζούροβιτς στον πάγκο κερδίσαμε με 92-83 το 95/96, με τον Μάρκους Λίμπερτυ να κάνει ένα από τα λίγα καλά του παιχνίδια. Την επόμενη χρονιά με τον Ιωαννίδη τους κερδίσαμε τόσο στην ρέγκιουλαρ σίζον με 87-74, όσο και στον ημιτελικό των πλέϊ-οφ, πάλι με χαρακτηριστική άνεση 70-54. Εύκολη νίκη και το 1997/98, πάντα με τον ξανθό στον πάγκο, 83-71. Στο τελευταίο ματς του πρώτου γύρου το 98/99 κερδίσαμε πάλι με 79-66, έχοντας σε καλή μέρα τους Κορωνιό, Αρλάουκας.

Ξανά τελευταία αγωνιστική α’ γύρου βρεθήκαμε με τον ΠΑΟΚ και το 99/00, όταν κερδίσαμε και πάλι με 71-63 μπροστά σε 6000 οπαδούς μας που ήρθαν Δευτεριάτικα να δουν το ματς. Αντίθετα την επόμενη χρονιά, πάντα με τον Ντούντα στον πάγκο, μόλις και μετά βίας 1000 οπαδοί μας βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ για να δουν τη νίκη με 86-79, αν και μια βδομάδα νωρίτερα είχαμε κατακτήσει το Κύπελλο... Τελευταίο ματς στο ΟΑΚΑ, κερδίσαμε με 84-77, παρά τις ελλείψεις μας (Κακιούζης, Ταπούτος, Χατζής ήταν τραυματίες), και φτάναμε το ρεκόρ μας στο ξεκίνημα σε 9-0, αλλά δυστυχώς μόνο 1500 οπαδοί μας υπήρχαν στις εξέδρες.

Πρόπερσι στα Λιόσια χάσαμε για πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια, με 65-66. Οι φιλοξενούμενοι είχαν ξεφύγει και με 12 πόντους, πήραμε το προβάδισμα λίγο πριν τη λήξη, αλλά χάσαμε από ένα τρίποντο του Κόμματου. Ο Ζήσης ευστόχησε στο τρίποντο της απελπισίας στο τέλος αλλά ήταν εκπρόθεσμο. Θεατές ; 180 και με το ζόρι... Στα πλέϊ-οφ με τον Νίκο Χατζή να πραγματοποιεί αρχηγική εμφάνιση και τους περίπου 1000 οπαδούς μας να δημιουργούν ζεστή ατμόσφαιρα, νικήσαμε με 78-72 . Τέλος πέρσι, με τον Τζένκινς να οργιάζει και τους Χατζή, Τσιάρα, Σέκουλιτς να σιγοντάρουν κερδίσαμε ξανά με 92-85 με περίπου 800 φιλάθλους στο πλευρό μας.

ΠΕΦΤΕΙ Η ΑΥΛΑΙΑ

Μιας ακόμα αποτυχημένης χρονιάς στην regular season της Α1... Γιατί με βάση το ρόστερ και τους αντιπάλους μας θα έπρεπε να μετράμε τουλάχιστον 4 νίκες παραπάνω και να τερματίζουμε στη χειρότερη περίπτωση 3οι ... και όχι να μετράμε ήδη 11 ήττες και να είμαστε 95% 6οι... Στα playoff, έχουμε τη δυνατότητα και το υλικό για να διασκεδάσουμε τις αρνητικές εντυπώσεις, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη το χάπι δε χρυσώνεται με τίποτα.

Αυτό που περιμένω να δω αύριο στο Γαλάτσι, δεν είναι φυσικά η παρουσία του κόσμου (αν είμαστε χίλιοι θα είναι ευχής έργο)... Αυτό που θέλω να δω, είναι πάθος και θέληση στα μάτια των παικτών μας... Αυτό που θέλω να δώ, είναι να κυνηγήσουμε το +14 κόντρα στον ΠΑΟΚ, είτε κερδίσει ο Πανιώνιος είτε όχι και η διαφορά θα μας είναι ουσιαστικά αδιάφορη. Όταν όμως κόντρα στις ομάδες της πρώτης πεντάδας του πρωταθλήματος μετράμε μόλις και μετά βίας μία νίκη (κόντρα στον Άρη... αφού Πανιώνιος, Μαρούσι, ΠΑΟ μας κέρδισαν μέσα-έξω), σίγουρα περιμένω το λιγότερο που είναι ένα ροζ φύλλο αγώνα αύριο.

Αν τελικά τερματίσουμε στην 6η θέση, θεωρώ 99% σίγουρο πως η σεζόν θα τελειώσει την ερχόμενη βδομάδα. Γιατί ο Άρης δεν πρόκειται να την πατήσει όπως πέρσι που τον πιάσαμε στον ύπνο...

Υ.Γ. Αύριο αναμένεται να γίνει το πολυθρύλητο διοικητικό συμβούλιο της Ερασιτεχνικής που αναμένεται να ορίσει ημερομηνία εκλογοαπολογιστικής γενικής συνέλευσης μέσα στο μήνα. Με το περιβόητο ραντεβού με το υπουργείο να φημολογείται πως έχει κλειστεί για τις 19/5, το πιθανότερο είναι να έχουμε ΓΣ στις 30/5.

ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ ΟΙ ΕΦΗΒΟΙ

Η πιο δυνατή αντίπαλος για την ακαταμάχητη εφηβική CSKA ήταν η ομάδα μας που κατάφερε να τους κοντράρει στα ίσα μέχρι το 15' και να το παλεύει μέχρι το 25'. Τελικά χάσαμε με 78-46 και σε συνδυασμό με το εντυπωσιακό 87-65 επί της Climamio το πρωί του Σαββάτου, μείναμε στη 2η θέση του ομίλου μας και ουσιαστικά 3οι στην Ευρώπη.

Κόντρα στους Ιταλούς έβγαλε μάτια η τριπλέτα Γιώτη(18π, 4ασ), Μάτου (18π, 14ρ), Αθανασούλα (16π, 5κλ) ενώ με τους Ρώσους ξεχώρισε ο Δεσπότου. Τα δεκάλεπτα του πρώτου αγώνα: 21-29, 31-49, 45-64, 65-87 και η σύνθεση : Κακαβάς 5, Ζέρβας, Κυπαρισσούς 4, Γιώτης 18, Δεσπότου 2, Σακελλαράκης, Αθανασούλας 18, Μπουρούσης 5, Μάτος 18, Καλλέργης 2, Μιχαλόπουλος 8, Melniks 9. Με την CSKA, τα δεκάλεπτα ήταν : 17-15, 43-32, 58-38, 78-46 και παίξαμε με : Κακαβά 5, Ζέρβα, Γιώτη, Δεσπότου 17, Σακελλαράκη 2, Αθανασούλα 10, Μπουρούση 2, Μάτο 4, Καλλέργη, Μιχαλόπουλο 2, Melniks 4.

Κάποιοι παίκτες έχουν όλες τις δυνατότητες να αφήσουν το δικό τους στίγμα και στην ανδρική ομάδα. Και δε μιλάω μόνο για τον Melniks, που έχει ήδη επαγγελματικό συμβόλαιο με την ΑΕΚ, αλλά και για τον Μάτο, τον Αθανασούλα, τον Γιώτη ή τον Κακαβά τον οποίο βλέπω με περισσότερη ευχαρίστηση από πχ τον Kus..


Μια σημείωση για τον Σάσα. Πήγε τραυματίας στη Μόσχα και οι γιατροί της Εθνικής του συνιστούσαν να μην αγωνιστεί καθόλου. Αυτός έσφιξε τα δόντια και έπαιξε περίπου ένα δεκάλεπτο κάθε ματς, όσο δηλαδή άντεχε. Συνολικά αγωνίστηκε 30', σημειώνοντας 19 πόντους με 8/9 δίποντα, 3/5 βολές και κατεβάζοντας 10-3 ρημπάουντ.

Υ.Γ. (1) Τελικά ο 'παππούς' έχασε τα αυγά και τα πασχάλια στον ημιτελικό από την Tau του Ivanovic, με πανομοιότυπο τρόπο που είχε χάσει και το ματς από την Benetton το 1993 στο ΣΕΦ σαν προπονητής του μεγάλου τότε ΠΑΟΚ. Και όπως το '93, η ομάδα που τον κέρδισε δεν ήταν αυτή που πήρε την κούπα, η οποία τότε πήγε στη Limoges του Malkovic και τώρα στη Maccabi .

Υ.Γ. (2) Μήπως να τον φέρναμε για general manager το καλοκαίρι μια που θα τον αποστρατεύσει κατά πως φαίνεται ο ... κόκκινος στρατός ;

Y.Γ. (3) Κάτι πολύ σωστό μου είπε ο φίλος Δημήτρης την Παρασκευή. Κάποτε οι Αφοι Κατσάμπα πλήρωναν και έστελναν τον κόσμο στα final-four. Τώρα στέλνουν τον Φίλιππα Συρίγο και τους έρχεται φθηνότερα...

ORTHEZ - AEK 54-77

Με το δεξί μπήκαν στο Kamkabel Junior Tournament της Μόσχας οι έφηβοι της ΑΕΚ, καθώς κέρδισαν καθαρά και με άνεση την Elan Bearnais Pau Orthez με 54-77, ανεβάζοντας γκάζια στο β' ημίχρονο όταν και το επιμέρους σκορ ήταν 20-37. Αναλυτικά τα δεκάλεπτα : 14-19, 33-40, 43-59, 53-77.

Η μορφή του αγώνα επέτρεψε στον Βαγγέλη Ζιάγκο να χρησιμοποιήσει όλους τους παίκτες του και να μην κουράσει τους βασικούς (πχ ο Melniks έπαιξε μόλις 9'45"). MVP για την ΑΕΚ θα πρέπει να θεωρηθεί ο Γιάννης Αθανασούλας -που με δικό του κάρφωμα τέλειωσε ο αγώνας- που είχε 15 πόντους, 7 ρημπάουντ και 3 κλεψίματα.

Η σύνθεση : Κακκαβάς 9, Ζέρβας 9, Κυπαρισσούς 2, Γιώτης 14, Δεσπότου 7, Σακελλαράκης, Αθανασούλας 15, Μπουρούσας 2, Μάτος 8, Καλλέργης 4, Μιχαλόπουλος 2, Melniks 6.

Βέβαια η πρόκριση θα είναι εξαιρετικά δύσκολη, αφού η CSKA συνέτριψε με 98-54 την Climamio στο άλλο ματς του ομίλου...

Y.Γ. Πάλι άτυχος ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης... Πάνω που είχε αρχίσει να ανεβάζει κάπως στροφές, ήρθε ο χθεσινός τραυματισμός του που θα τον αφήσει εκτός αγωνιστικής δράσης για το υπόλοιπο της σεζόν. Πλέον φαντάζει εξαιρετικά απίθανο το ενδεχόμενο παραμονής του στην ομάδα μας και του χρόνου..

ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ ΟΙ ΕΦΗΒΟΙ

Μπορεί η ανδρική ομάδα να έφτασε μια ανάσα από τις 8 καλύτερες ομάδες της Euroleague και να έμεινε εκτός προημιτελικών αποκλειόμενη στην τριπλή ισοβαθμία, αλλά οι πιτσιρικάδες μας κατάφεραν -με βάση την απόδοσή τους όλη τη χρονιά- να κερδίσουν την πρόσκληση από τους διοργανωτές για το Junior Tournament που διεξάγεται το Σαββατοκύριακο στη Μόσχα, στο ίδιο γήπεδο με αυτό του final-4. Όπως δηλαδή και το 2003, που είχαμε και πάλι δώσει το παρών με την τριπλέτα των Μαγκουνή, Παπανικολάου & Sakota να βγάζουν μάτια και να χάνουν το εισιτήριο για τον τελικό στην ισοβαθμία...

Και μόνο η συμμετοχή μας μαζί με την -κάτοχο του περσινού τίτλου- CSKA και τις Montepaschi Siena, Zalgiris Kaunas, Climamio Bologna, Prokom Trefl Sopot, Pau-Orthez & Maccabi Tel Aviv είναι ιδιαίτερα τιμητική και δείχνει πως στην ομάδα μας γίνεται σοβαρότατη δουλειά και στα τμήματα υποδομής. (Το πρόβλημα είναι κυρίως στους ξένους που φέρνουμε στην πρώτη ομάδα, αλλά και πως αφήνουμε τους παίκτες να φύγουν αφού τους φτιάξουμε μπασκετικά... αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης...)

Παίζουμε στον Β' όμιλο με αντιπάλους τις CSKA, Fortitudo Bologna, Orthez. Την Παρασκευή (12:30) παίζουμε με την Pau Orthez. Το Σάββατο (13:00) με την Climamio Bologna και το απόγευμα (18:30) κόντρα στην CSKA. Στον τελικό της Κυριακής (11:00) περνάνε οι πρώτοι κάθε ομίλου.

Το ρόστερ μας είναι :
4. Παντελής Κακαβάς (1988, 1.82, G)
5. Απόστολος Ζέρβας (1987,1.84,G)
6. Λεωνίδας Κυπαρισσούς (1988, 1.83, G)
7. Νίκος Γιώτης (1987, 1.92, G)
8. Νίκος Δεσπότου (1987, 1.92, G)
9. Μάριος Σακελλαράκης (1988, 1.95, G)
10. Γιάννης Αθανασούλας (1987, 2.02, F)
11. Πέτρος Μπουρούσας (1987, 2.02, F)
12. Ανέστης Μάτος (1987, 2.00, F)
13. Γιώργος Καλλέργης (1987, 2.00, F)
14. Κώστας Μιχαλόπουλος (1988, 2.06, C)
15. Aleksandars Melniks (1987, 2.16, C)
με προπονητή τον Βαγγέλη Ζιάγκο, που την ερχόμενη Τρίτη παρουσιάζεται στη Θήβα για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία.