14,5 ΜΗΝΕΣ ΜΕ ΤΟΝ JURE ZDOVC ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΗΣ Α.Ε.Κ.

(Αναδημοσίευση του άρθρου μου στο badbasket)

14,5 μήνες με τον Jure Zdovc στον πάγκο της Α.Ε.Κ.

Ο Σλοβένος προπονητής που ήρθε το Δεκέμβρη του 2015 υπογράφοντας συμβόλαιο για 1,5+1 χρόνο, αποτέλεσε παρελθόν λοιπόν έπειτα από 14,5 μήνες (20/12/2015 – 11/3/2017). Έτσι η Α.Ε.Κ. παραμένει η μοναδική από τις μεγάλες αλλά και τις παραδοσιακές ομάδες της Α1 που δεν έχει μείνει προπονητής της στον πάγκο για έστω τρία χρόνια σερί .. (δείτε την αναλυτική λίστα) Από την θέσπιση της Α1 το 1986/87, μόνο ο Βαγγέλης Ζιάγκος έκανε τρεις φορές προετοιμασία, κι αυτός τις δυο πρώτες ήταν στα αλώνια της Β και της Α2 και φυσικά αποτέλεσε παρελθόν στην αρχή της 3ης σεζόν. Συνέβαλλαν σε αυτό το αρνητικό φαινόμενο, είτε τα αγωνιστικά προβλήματα, είτε οι οικονομικές δυσχέρειες, είτε οι διοικητικές εναλλαγές, είτε η νοοτροπία Φιλίππου (που έδιωξε μετά από δυο σεζόν τους Ιωαννίδη, Ivkovic, Sakota, Κατσικάρη που είχαν σαφέστατα επιτυχημένη παρουσία). Αντίθετα στα χρόνια της Α Εθνικής υπήρχε αξιοσημείωτη προπονητική σταθερότητα (Βαγγέλης Νικητόπουλος 1982-1986, Fred Develey 1980-82, Κώστας Μουρούζης 1974-77, Νίκος Μήλας 1967-1974, Μίσσας Πανταζόπουλος 1963-1967).

Ο Jure Zdovc ήταν η επιλογή της διοίκησης της ΚΑΕ, όταν είχε γιγαντωθεί η μουρμούρα απέναντι στον Dragan Sakota, στον οποίο χρεώθηκε ο αποκλεισμός από το Κύπελλο και οδηγήθηκε στην παραίτηση μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό. 14,5 μήνες μετά ήταν η σειρά του Σλοβένου να οδηγηθεί κι αυτός στην παραίτηση μετά από ευρωπαϊκό αποκλεισμό, γιατί είχε γιγαντωθεί η μουρμούρα εναντίον του κι ενώ χρεώθηκε πριν με τον αποκλεισμό από το Κύπελλο. Η μέρα της μαρμότας ; Ή απλά τα εξιλαστήρια θύματα; Κατά την προσωπική μου άποψη ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είχε αποτύχει στους στόχους του… Δεν έφταιγε ο Σάλε που η περσινή Α.Ε.Κ. ήταν η μόνη ομάδα με 5 νίκες στο Eurocup που αποκλείστηκε, ή που η Krasny έπαιξε μόνο στο ΟΑΚΑ με όλους τους Αμερικανούς της τους οποίους έδιωξε μετά ο Gerasimenko, ή που κληρώθηκε να παίξει στο Αλεξάνδρειο για το Κύπελλο όπου αντικειμενικά δεν ήταν το φαβορί.. Έτσι δεν έφταιγε και ο Zdovc που η ομάδα επέλεξε (από εξωγενείς πιέσεις) να πάει στο Champions League μετά την κλήρωση και αναγκαστικά συμμετείχε σε έναν δύσκολο & ανταγωνιστικό όμιλο, όπου ήταν δύσκολο να κάνει ρεκόρ που θα την έβαζε στις 8 καλύτερες, ούτε που αποκλείστηκε με ρεβάνς εκτός έδρας από τη Monaco που είναι μια από τις καλύτερες στη διοργάνωση, ή που η κλήρωση του Κυπέλλου της έφερε για 3η συνεχόμενη χρονιά αντίπαλο τον Άρη εκτός έδρας.

Δικαίωσε έτσι και την ‘αρνητική’ προϊστορία του κιτρινόμαυρου πάγκου ενώ και τα νεύρα του συνέχισαν να δημιουργούν πρόβλημα - τελικά αυτά τα νεύρα του με το μπουκάρισμα στο παρκέ της Salle Medecin - Gaston στο Πριγκηπάτο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι...

«Το στατιστικό στοιχείο πως για 3η συνεχόμενη χρονιά ξεκινά μεν ο προπονητής που τέλειωσε την προηγούμενη, αλλά ούτε πρόπερσι ούτε πέρσι την ολοκλήρωσε, δεν είναι στα υπέρ του.. Πέρα από αυτό το δεδομένο, τα απίστευτα νεύρα που βγάζει μέσα στο παρκέ έχοντας τσακωθεί με τόσους Αμερικανούς guard πέρσι (Cooper, Brown, Green), το σουλατσάρισμα μέσα στο παρκέ σχεδόν σε κάθε παιχνίδι στην Προύσα και οι τεχνικές ποινές που δέχεται γι’ αυτό, οι πολλές και αδικαιολόγητες φωνές στους παίκτες μάλλον δεν συνηγορούν υπέρ του επίσης..»

Αυτά έγραφα τον Σεπτέμβρη στο άρθρο (Η ΝΕΑ ΑΕΚ 2016/2017, ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ZDOVC) εδώ στο badbasket, ενώ στην κατακλείδα είχα οριοθετήσει τον προσωπικό μου πήχη για μια επιτυχημένη κιτρινόμαυρη χρονιά

«Φυσικά θα κριθεί και για τα αποτελέσματα που θα παρουσιάσει η ομάδα στο παρκέ και εννοείται πως ο πήχης είναι συγκεκριμένος. Στόχος για μένα δεν είναι φυσικά η παρουσία στο Final-4 του Champions League ή στον τελικό της Α1, που με βάση τα ρεαλιστικά σημερινά δεδομένα είναι μόνο ευσεβείς πόθοι του Zdovc αλλά να γίνουν βήματα παραπάνω από πέρσι.. Δηλαδή τρίτη θέση στο πρωτάθλημα στην κλασική άτυπη κόντρα με τον Άρη κι ενώ ο ΠΑΟΚ φαίνεται να είναι πιο πλήρης και ετοιμοπόλεμος από πέρσι, πρόκριση στην επόμενη φάση στην Ευρώπη και φυσικά οπωσδήποτε πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 2005/06, όπου με καλή κλήρωση η πιθανότητα τελικού και διεκδίκησης τίτλου δεν είναι απίθανη και θα προσφέρει πολλά στο πρεστίζ της Βασίλισσας.»

Η ομάδα ήταν άνετα 3η στην κανονική περίοδο (θα μπορούσε να διεκδικήσει έστω και θεωρητικά την υπέρβαση αν είχε αποφύγει τις ήττες σε Ρόδο, Ρέθυμνο), κάνοντας πειστικές εμφανίσεις στα περισσότερα παιχνίδια, αποκλείστηκε στο τελευταίο σουτ στον ημιτελικό του κυπέλλου, πήρε την πρόκριση σαν 2η σε έναν πολύ δύσκολο κι ανταγωνιστικό όμιλο στο Champions League, προκρίθηκε εύκολα επί της Juventus και τελικά αποκλείστηκε από τη Monaco. Με βάση τα αποτελέσματα, η ομάδα δε μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένη – μάλλον περισσότερο άτυχη.. Προσωπικά πιστεύω πως το ματς που εξασφάλισε στον Σλοβένο να έχει θετικό πρόσημο στη φετινή σεζόν, ήταν το διπλό στο Βελιγράδι, λίγα 24ωρα μετά την ήττα στον ημιτελικό του Κυπέλλου.. Εκεί ήρθε μια μεγάλη κι εκτός έδρας νίκη, με σημαντικές ελλείψεις και με καλό κοουτσάρισμα.

Το πρόβλημα όμως ήταν πως ο ίδιος με τις δηλώσεις του έβαζε μόνιμα τον πήχη πολύ ψηλότερα (συμμετοχή στο Final 4 του Champions League και σφήνα στο δίπολο στο πρωτάθλημα) κι έτσι σε σχέση με τους στόχους που ο ίδιος έλεγε πως είχε η ομάδα, πέρασε αναγκαστικά από κάτω.. Σαν να έβγαινε πχ ο Μπούμπκα να λέει πως μπορεί να κάνει άλμα 7μ κι έτσι να εμφανίζεται αποτυχημένος επειδή πέρασε τα 6μ…

Έδωσε κάποια συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα ο Σλοβένος στην ομάδα ;

Από την περσινή σεζόν είχε φανεί η διάθεση του Σλοβένου να παίζει η ομάδα περισσότερο από τα 6μ75 και λιγότερο κοντά στο καλάθι. Έτσι, ενώ πέρσι με Sakota-Μανωλόπουλο η ομάδα επιχειρούσε 36,7 2π στην Α1 και 41,3 στο Eurocup, έναντι 21,7 και 21,3 τρίποντων αντίστοιχα, στη συνέχεια με Zdovc είχε 31,7 2π-26,3 3π στη regularκαι 34,4 2π – 24,1 3π στα playoff . Για να μιλήσουμε με ποσοστά, ενώ επί Σάλε τα τρίποντα ήταν το 34% των σουτ στην Ευρώπη και 37% στο πρωτάθλημα, επί Σλοβένου έγιναν 45% στην Α1 και 41% στα playoff .

Φέτος, αυτή η μεταστροφή στο παιχνίδι μας ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή. Η ΑΕΚ ήταν η ομάδα του Champions League που επιχείρησε τα περισσότερα σουτ τριών πόντων, αλλά και αυτή που σούταρε σε μεγαλύτερο ποσοστό απ’έξω από ότι μέσα από τα 6μ75. Το ίδιο συνέβη και στο πρωτάθλημα . Στα 18 παιχνίδια του Champions Leagueη Α.Ε.Κ. επιχείρησε 507 τρίποντα και 597 δίποντα (28,2 και 33,2 αντίστοιχα οι μέσοι όροι και 46% από τα σουτ ήταν τρίποντα).. Μάλιστα οι αριθμοί ήταν πολύ μεγαλύτεροι υπέρ των τρίποντων, μιας που με τη Monacoη ομάδα επιχείρησε 75 δίποντα και 33 τρίποντα. Χωρίς αυτήν τη σειρά, τα τρίποντα ήταν το 47,5% των προσπαθειών στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά παιχνίδια.. Στην Α1 τώρα, στα 20 ματς με τον Σλοβένο στον πάγκο η ΑΕΚ επιχείρησε 633 δίποντα και 551 τρίποντα (31,7 και 27,6 αντίστοιχα με το 46,5% να είναι σουτ 3π). Φυσικά και στην Α1 ήταν η ομάδα με το μεγαλύτερο ποσοστό τρίποντων στα συνολικά σουτ.

Αν υπήρχε λοιπόν ένα χαρακτηριστικό που θα έπρεπε να αναφέρουμε για την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας με τον Zdovc στον πάγκο θα ήταν σίγουρα η επιλογή να γίνονται περισσότερα σουτ έξω από τα 6μ75. Θα πρέπει να σημειώσουμε πάντως πως αυτό είναι μια γενικότερη τάση και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (πχ Golden State Warriors), ενώ συνολικά ανεβαίνει κάθε χρόνο το ποσοστό των σουτ τριών πόντων στις συνολικές προσπάθειες που επιχειρούν οι ευρωπαϊκές ομάδες (υπάρχει και σχετικό αφιέρωμα στο All Star Basket που κυκλοφορεί στα περίπτερα).

Άφησε καλύτερη ομάδα από αυτήν που παρέλαβε ;

Όταν ανέλαβε τον Δεκέμβρη του 2015, οι 6 ξένοι της ομάδας ήταν οι : Milosevic, Hairston, Carter, Scrubb, Armstead, Cooper ενώ στον ελληνικό κορμό υπήρχαν οι Παπαντωνίου, Sakota, Μαυροκεφαλίδης, Σαρικόπουλος, Κατσίβελης, Καλαμπόκης, Μαυροειδής και οι Καμαριανός, Μωραϊτης, Τσαλμπούρης.

Τι κινήσεις έκανε στο ρόστερ ; Αρχικά δόθηκε το οκ να πάει ο Armstead στην Τουρκία σε άλλη ομάδα «γιατί ήταν ίδιου τύπου παίκτης με τον Cooper» και ήρθε η «βόμβα» Christmas (που τελικά αποδείχθηκε πως ήταν με συμβόλαιο ενός μήνα..). Έπειτα έφυγε ο Scrubb (που δεν δοκιμάσθηκε ούτε σε φιλικό με αυτόν στον πάγκο και του δόθηκε η ελευθέρας να δοκιμαστεί σε Ισπανία και Γερμανία για να πάει τελικά δανεικός στους Skylinersμε τους οποίους κατέκτησε το FIBAEuropeCup), o Atic –που ήταν υπεράριθμος στην Α1 και πήγε δανεικός στην Spars, ενώ παρελθόν αποτέλεσε και ο Cooper «γιατί η ομάδα δεν ήθελε μεγάλα και ακριβά συμβόλαια» με συνέπεια να φύγουν και οι τρεις παίκτες με οργανωτικές δυνατότητες που υπήρχαν όταν ανέλαβε. Ήρθε έπειτα ένας αρκετά αξιόλογος guard με δυνατότητα να παίξει και στο ‘1’, ο J’Covan Brown που βοήθησε αρκετά την ομάδα με την παρουσία του. Διαβλέποντας το πρόβλημα στην οργάνωση (που διογκώθηκε φυσικά από τις τρεις απομακρύνσεις), επέλεξε και έφερε τον Green με τον οποίο πιάστηκε στα χέρια στους ημιτελικούς και δεν τέλειωσε τη σεζόν, ενώ η τελευταία του προσθήκη ήταν ο Eric, που ενώ τον περιμέναμε για βδομάδες, τον έκοψε αρκετές φορές ακόμα κι από την αποστολή ενώ χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα και στα υπόλοιπα ματς, αν και ήταν τραυματίας ο Λουκάς στα playoff..

Η ομάδα είχε σαφέστατα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα στην κυκλοφορία από ότι είχε επί Sakota, με συνέπεια να δυσκολεύεται να κερδίσει ακόμα και υποδεέστερους αντιπάλους–όμως θα πρέπει να του πιστωθεί η αρκετά ανταγωνιστική εμφάνιση και στα δυο ντέρμπυ του β γύρου με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό που η ομάδα έχασε κυριολεκτικά στις λεπτομέρειες, όπως και φυσικά οι δυο νίκες στη Θεσσαλονίκη στα playoff που οδήγησαν στην κατάκτηση της 3ης θέσης, που τον Δεκέμβρη, μετά την εντός έδρας ήττα από τον Άρη, μόνο δεδομένη δεν ήταν.

Το καλοκαίρι από τους ξένους τελικά παρέμεινε μόνο ο Milosevic και προστέθηκαν οι Williams, Ivanovic, Owens, Dixon και τέλος Αυγούστου –όταν οριστικοποιήθηκε το διαζύγιο με Hairston- ο Ukic. Ο Κροάτης είναι σίγουρα η πιο επιτυχημένη επιλογή, αφού με την εμπειρία και την ηρεμία του άλλαξε δραστικά τον τρόπο παιχνιδιού της ΑΕΚ κι έτσι ήταν πχ η ομάδα με τα λιγότερα λάθη στο Champions League.Τρεις έμπειροι και τρεις νεότεροι δηλαδή παίκτες. Στον ελληνικό κορμό παρέμεινε ο Sakota (αξιομνημόνευτο πως ο μόνος ξένος και ο μόνος Έλληνας που είναι στο ρόστερ από την 1η αγωνιστική του 2014/15 ήρθαν επί Ζιάγκου) και εν τέλει κι ο Μαυροειδής, ενώ προστέθηκαν οι Βασιλειάδης, Λαρεντζάκης, Σκουλίδας, Χαριτόπουλος, παρέμειναν οι Τσαλμπούρης, Μωραϊτης ενώ ο Καμαριανός δόθηκε δανεικός στην Κηφισιά…

Φυσικά οι αλλαγές και τα φύγε εσύ, έλα εσύ συνεχίστηκαν (τα οποία δεν έγιναν ούτε φέτος ούτε πέρσι με μόνο αγωνιστικά κριτήρια, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα..) Αντί του Owens (που διαπρέπει στην Karsiyaka παρέα με τον Brown) ήρθε ο μέτριος (και πολύ φθηνότερος) Falker, για να αντικατασταθεί κι αυτός με τη σειρά του από τον Elonu. Νωρίτερα ο Atic δόθηκε δανεικός στα Τρίκαλα που δεν έπαιζε, τον κόψανε και ουσιαστικά ‘κάηκε’ η χρονιά του.. Παράλληλα ο Ivanovic θεωρήθηκε πως δεν ήταν ακόμα στο επίπεδο που απαιτούσαν οι υποχρεώσεις & προσδοκίες της ομάδας, δόθηκε δανεικός στη Reggio Emiliaκαι ήρθε στη θέση του ο McGrath. Και όταν συμφωνήθηκε η επιστροφή του Μαυροκεφαλίδη που αγωνιζόταν στην Κίνα, αποφασίστηκε η απομάκρυνσή του Williamsκαι η έλευση του Newley. Πέντε έμπειροι δηλαδή πάνω από 30, οι τέσσερις μάλιστα πάνω από 32 και ένας μόνο στα 25-26.

Σίγουρα η ομάδα σήμερα είναι πιο ισορροπημένη από τις αρχές της σεζόν και από τον 2ο γύρο πέρσι.. Τουλάχιστον στα …χαρτιά, αφού δεν έχει προλάβει να ρολάρει μετά τις τελευταίες αλλαγές.. Εδώ όμως έχουμε κι ένα βασικό πρόβλημα.. Ξέραμε πότε ήταν ο ημιτελικός του Κυπέλλου (με έπαθλο μια παρουσία σε τελικό μετά από 16 χρόνια) αλλά αλλάξαμε τον Ivanovic με τον McGrath μερικές μέρες πριν κι ενώ και ο Elonu ήταν ελάχιστες βδομάδες εδώ.. Ξέραμε πότε θα ήταν τα κρίσιμα knockout για την είσοδο στα προημιτελικά, ότι ο πιο κομβικός παίκτης μας στο ρόστερ ο Milosevic ήταν τραυματίας, και επιλέξαμε, κι ενώ είχε γίνει ήδη η κλήρωση που έφερνε την αθλητικότατη Monacoστο δρόμο μας να φέρουμε τον Λουκά και κυρίως τον 32χρονο και ανέτοιμο ακόμα Newley.. Όπως και πέρσι επί Σάλε που ήρθαν Armstead-Cooperμε το βλέμμα στην επόμενη φάση, που όμως ήταν χωρίς δικαίωμα συμμετοχής στα τρία ματς που έμεναν και τελικά αποκλειστήκαμε, έτσι και φέτος κάναμε κινήσεις με το βλέμμα στα προημιτελικά ή το final-4 αλλά αποκλειστήκαμε στους ‘16’.. Για την ευρωπαϊκή πορεία της φετινής ΑΕΚ ελπίζω να επανέλθω αναλυτικότερα οσονούπω.

Άφησε παρακαταθήκη για το μέλλον ;

Η ομάδα σωστά σκεπτόμενη, αφού οι πρωτοκλασάτοι Έλληνες είναι είτε στους δυο αιώνιους, είτε με απλησίαστα ακόμα κασέ για το μπάτζετ της Α.Ε.Κ. έκανε ένα ‘παιδομάζωμα’ στις μικρότερες ηλικίες, θέλοντας να επαναλάβει ότι ξεκίνησε επί του αείμνηστου Λεφάκη με την τετράδα Χατζή, Κακιούζη, Μπαρλά, Λίγγου στους οποίους προστέθηκαν μετά οι Ντικούδης, Ζήσης, Ταπούτος, Μπουρούσης, Μισιακός κλπ. Έτσι ήρθαν οι Μωραϊτης, Τσαλμπούρης, Καμαριανός το καλοκαίρι του 2015 και οι Σκουλίδας, Χατζηδάκης, μεταξύ άλλων, το 2016.

Ο Καμαριανός δόθηκε δανεικός στην Κηφισιά φέτος και τουλάχιστον στα φιλικά φαινόταν ότι η τριπλέτα των Μωραϊτη, Σκουλίδα, Τσαλμπούρη θα έμπαινε κανονικά στο rotation.. Το ματς με τον Κόροιβο για το Κύπελλο που έπαιξαν 16’, 21’ και 8’ αντίστοιχα έδειξε πως πηγαίναμε προς αυτήν την κατεύθυνση.. Όμως η συνέχεια ήταν διαφορετική..

Ενώ ο Μωραϊτης κρίθηκε το καλοκαίρι επαρκής για 4ος guard(και γι’αυτό κόπηκαν οι Κατσίβελης, Παπαντωνίου) έπαιξε άλλα 12’ τους επόμενους μήνες, μπαίνοντας ελάχιστες φορές στη 12άδα και ουσιαστικά η ομάδα έμεινε μόνο με τρεις guard..Κάτι που συνέβαλε αρκετά στο ντεφορμάρισμα του Ukic (αλλά και της ομάδας) που αναγκάστηκε να παίζει 30λεπτα. Ο Σκουλίδας, που είναι και πιο έτοιμος σωματικά από τους τρεις, έπαιξε στα 23 από τα 40 ματς που κοούτσαρε ο Zdovc με το χρόνο του μάλλον να μειώνεται όσο πέρναγε ο χρόνος, ακόμα κι όταν ήταν τραυματίας ή τραγικά άστοχος ο Βασιλειάδης. Τέλος, ο Τσαλμπούρης βρήκε πρακτικά συνεχόμενο χρόνο συμμετοχής μόνο όταν ήταν εκτός λόγω τραυματισμού ο Sakota, στα ματς σε Βελιγράδι και με Απόλλωνα.. Μια σύγκριση χρόνων συμμετοχής πχ των Ζήση, Μπουρούση στις ηλικίες που είναι σήμερα οι Μωραϊτης, Τσαλμπούρης είναι καταλυτική ..

Σε αυτή την κατηγορία θα πρέπει να μπει και ο Atic. Ο Βόσνιος, που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ηλικίας του στην Ευρώπη, ενώ μετά την εντυπωσιακή του εμφάνιση κόντρα στην CSKA ανακοινώθηκε πως θα παραμείνει κανονικά στην ομάδα φέτος, τελικά παραχωρήθηκε δανεικός στα Τρίκαλα που έπαιξε κάτι παραπάνω από –αθροιστικά- 40 λεπτά σε 7 παιχνίδια της Α1. Έτσι δεν είχε δικαίωμα να επιστρέψει και να αγωνιστεί στην ομάδα, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη. Αν δεν είχε δοθεί δανεικός, θα ήταν σίγουρα ενεργός τώρα που λείπει ο Milosevic και νομίζω πως η εικόνα της ομάδας θα ήταν πολύ διαφορετική. Γιατί έχει στοιχεία που λείπουν πολύ από ένα ρόστερ γεμάτο με παίκτες πάνω από 32 ετών.. Μάλλον ο σχεδιασμός που τον υπολόγιζε για 7ο ξένο παίκτη για την Ευρώπη, πήγε περίπατο όταν διασαφηνίστηκε πως δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο Champions League, αν δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής και στην Α1. Αλλά αυτό για να είμαστε δίκαιοι δεν είναι κάτι που πρέπει να χρεωθεί ο Σλοβένος, αλλά όσοι καλλιέργησαν το hype πως θα μπορούσαν να υπάρχουν ξένοι μόνο για την Ευρώπη..

Τελικά ήταν καλός προπονητής ο Zdovc; Έπρεπε να μείνει ή να φύγει ;

Ο Σλοβένος μπορεί να παρουσιάστηκε σαν όνομα από το ‘πάνω ράφι’ αλλά απείχε μάλλον αρκετά από κάτι τέτοιο. Μπορεί να ήταν top class σαν αθλητής, αλλά δεν νομίζω ότι είναι προπονητής top επιπέδου. Δεν ήταν γυρολόγος, έκανε πολλά γεμάτα περάσματα από ομάδες, είχε κάποιες αξιόλογες περιόδους –στη Ρωσία κυρίως- αλλά δεν είχε θαμπώσει και με τις επιτυχίες του, ούτε σε επίπεδο συλλόγων, ούτε και με την Εθνική της χώρας του. Γι’αυτό και παραξενεύτηκα πέρσι όταν επιλέχθηκε να έρθει αντί να μείνει και να δοκιμαστεί ο Μανωλόπουλος, όπως γίνεται τελικά φέτος.

Δεν ήμουν ο φανατικότερος οπαδός του (sic), αλλά η αλλαγή στο χρόνο που έγινε δεν εξυπηρετούσε τίποτα πέρα του κατευνασμού του κόσμου (που ίσως τσιγκλήθηκε και να αντιδράσει από τα κιτρινόμαυρα μμε). Πρακτικός στόχος δεν υπάρχει πλέον, αφού το Κύπελλο χάθηκε, η Ευρώπη τέλειωσε και στο πρωτάθλημα ότι και να γίνει, το τι ευρωπαϊκό εισιτήριο θα πάρει κάθε ομάδα δεν εξαρτάται από τι κάνει στο παρκέ αλλά είναι προκαθορισμένο εκτός γηπέδων.. Παράλληλα δημιουργεί και άσχημο αντίκτυπο στην μπασκετική κοινότητα, γεγονός που μάλλον λειτουργεί απωθητικά για προπονητές που ίσως χρειαστεί να προσεγγιστούν στο μέλλον. Θα ήταν καλύτερο να παραμείνει και να οδηγήσει την ομάδα μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Σαν κοουτσάρισμα, τα βασικά αρνητικά που του προσάπτω είναι, πέρα από τα νεύρα (που αντικειμενικά μεταφέρονται στους παίκτες καθώς είναι δύσκολο να μην τους επηρεάσουν), οι αργές αντιδράσεις όταν ο αντίπαλος γύρναγε το ματς και η μη επαρκής χρησιμοποίηση όλου του ρόστερ που είχε διαθέσιμο. Για παράδειγμα πέρσι στο 2ο γύρο στο Αλεξάνδρειο πήρε timeout στο 4ο δεκάλεπτο αφού είχε ήδη ροκανίσει τη διαφορά ο Άρης κι όχι στην πρώτη πανομοιότυπη φάση με τρίποντο που δεχθήκαμε. Και δεν ήταν κάτι μεμονωμένο αλλά μάλλον ο κανόνας.. Για το ρόστερ, όταν έχει γεμίσει με παίκτες άνω των 30, που δεν μπορούν να παίξουν πιεστική άμυνα για ευνόητους λόγους και δεν αντέχουν να παίζουν πάνω από 20-25’, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει πιο μεθοδικά τους υπόλοιπους παίκτες που είχε στη διάθεσή του. Αν έπαιζε ο Μωραϊτης ή ο Σκουλίδας (αλλά ακόμα και ο Λαρεντζάκης που πολλές φορές ξεχάστηκε) περισσότερο, δε θα χρειαζόταν να έχουμε σχήματα με τρεις guard και να παίζει μόνιμα 30λεπτα ο Κροάτης.. Αν έμπαινε περισσότερο ο Χαριτόπουλος (του οποίου δεν είμαι fan, αλλά είναι πολύ σωστός τακτικά ειδικά από τη στιγμή που έχει συναίσθηση των επιθετικών του δυνατοτήτων και παίζει για την ομάδα) αλλά και ο Τσαλμπούρης δεν θα ήταν στα κόκκινα ο Μαυροειδής με το γόνατο και δεν θα μας στοίχιζαν τόσο τα συχνά (αλλά και πολλές φορές ανύπαρκτα) φάουλ του Elonu..