ΠΡΩΤΟΣ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΟΑΚΑ

 Χωρίς αγωνιστικά προβλήματα (αφού οι Dixon-Newley που έχασαν το ματς στο Ρέθυμνο προπονήθηκαν κανονικά) αγωνίζεται απόψε κόντρα στον Παναθηναϊκό (Superfoods) η ομάδα μπάσκετ στον πρώτο αγώνα της σειράς των ημιτελικών. Αν η σειρά ξεκινούσε πριν δυο βδομάδες που ο αποκλεισμός των πράσινων από το final4 με sweep από τη Fenerhahce, και κυρίως η κατάσταση στα αποδυτήριά τους μετά την επιστροφή με πούλμαν από Κωνσταντινούπολη, μάλλον οι συνθήκες θα ήταν πιο ευνοϊκές για την Α.Ε.Κ.

Η προϊστορία είναι συντριπτική εις βάρος μας, αφού μετράμε μόλις 8 νίκες σε 65 παιχνίδια εκτός έδρας με τον Παναθηναϊκό, με την τελευταια να έχει γίνει πάνω από 20 χρόνια πριν με τους αντιπάλους μας να τρέχουν ένα σερί 26-0 από τότε.. Στα playoff το σκορ είναι 13-1 υπέρ τους επίσης..

Για πρώτη φορά παίξαμε playoff εκτός έδρας με τους πράσινους το 1987/88 για τα προημιτελικά - εμείς είχαμε τερματίσει 4οι στη regular και αυτοί 5οι. Έχοντας κάνει το 2-0 στην κανονική περίοδο, τα δυο ματς αποφασίστηκε από τις δυο διοικήσεις να γίνουν στο ΣΕΦ για εισπρακτικούς λόγους (αλλά είχαν πενιχρή προσέλευση). Έχοντας χάσει στο τυπικά εντός, χάσαμε και στο τυπικά εκτός με 81-71 και η σειρά κρίθηκε (νικηφόρα) για μας στο 5ο ματς που έγινε στο κλειστό του Ιωνικού ΝΦ .

Την επόμενη χρονιά (1988/89), με τους πράσινους να έχουν τερματίσει στην 3η θέση και την Α.Ε.Κ. στην 6η, παίξαμε πάλι στα προημιτελικά, οι νίκες στην κανονική διάρκεια ήταν μοιρασμένες, αλλά παίζοντας χωρίς ξένο αφού ο Vranes είχε αποτελέσει παρελθόν από τον Φλεβάρη χάσαμε με 86-69 (και τη σειρά με 3-1 συνολικά).

Το 1989/90 δεν παίξαμε στα playoff αφού συμμετείχαμε σε διαφορετικούς ομίλους για την πρόκριση στο Korac, την οποία κέρδισαν αμφότεροι

Η μοναδική μας νίκη σε post season, έγινε το 1990/91 στον Τάφο του Ινδού με 71-78 -και τον Φώτη Κατσικάρη να κάνει μεγάλο ματς- στον ενιαίο όμιλο για το Korac, στον οποίο αν και ξεκινήσαμε με 6-4 έναντι 7-3 του Περιστερίου, τελικά τερματίσαμε στην πρώτη θέση με 12-8 συνολικά.

Επόμενο ραντεβού το 1992/93, στα προημιτελικά (2οι οι πράσινοι, 7οι εμείς). Χασαμε με 78-61 το πρώτο παιχνίδι στη Γλυφάδα, κερδίσαμε στο 'Γ.Μόσχος' και στείλαμε τη σειρά σε τρίτο ματς, όπου χάσαμε με 73-61 (με τον Ιωαννίδη σαν προπονητή του Ολυμπιακού να παίρνει την παραμονή τηλέφωνο τον υπηρεσιακό μας τεχνικό Νίκο Νεσιάδη να του πει να προσέχει τους διαιτητές οι οποίοι άλλαξαν την τελευταία στιγμή μετά από ..ερυθρόλευκη παρέμβαση)

Με τον Ιωαννίδη πλέον στον πάγκο μας και μετά τη θριαμβευτική πορεία μέχρι τη Βαρκελώνη, παίξαμε ημιτελικά με τον Παναθηναϊκό. Χάσαμε 67-57 στον πρώτο αγώνα, κερδίσαμε στην τυπική έδρα μας, και με τα γνωστα επεισόδια από Φάνη Χριστοδούλου κι όχι μόνο χάσαμε με 51-47 στον 3ο και καθοριστικό αγώνα στις 7 Μάη του 1998.

H καλύτερη Α.Ε.Κ. που έχω δει στα παρκέ, έχασε τη δυνατότητα για το treble το 2000, καθώς παίζοντας με τραυματίες τους Κορωνιό-Hansell και τον Τσακαλίδη-Ledkov με το μυαλό στο draft του ΝΒΑ, χάσαμε με 79-69 στον 1ο και με 88-60 στον 3ο ημιτελικό.

 Με τη διαιτησία να σφυρίζει με πράσινα γυαλιά χάσαμε 84-80 στον 1ο ημιτελικό του 2000/01 (και τη σειρά με 2-0) - εντυπωσιακή εμφάνιση είχαν κάνει ο Kutluay με 25π και ο Μιχάλης Κακιούζης (18π-6ρ).

Επόμενο ραντεβού στους τελικούς του 2002/03, όταν χάσαμε με 77-68 στον 1ο τελικό στο Σπόρτιγκ, και με 84-73 στον 3ο (και τη σειρά με 3-1 τελικά), πάντα με τη διαιτησία να καθαρίζει όταν χρειάστηκε. Αν δεν είχε αποχωρήσει το Γενάρη ο Κακιούζης και δεν είχε τραυματιστεί στους τελικούς ο Ντικούδης μάλλον θα ήταν διαφορετική η κατάσταση..

Τελευταία φορά συναντηθήκαμε το 2004/05, πάλι στους τελικούς. Στον πρώτο τελικό χάσαμε με 78-62 και στον τρίτο που παλαίψαμε μέχρι το τέλος με 79-71 αφού οι γκρι βοήθειες ήταν και πάλι εκεί για τους αντιπάλους μας όταν τις χρειάστηκε .