Την 27η συνεχόμενη εκτός έδρας ήττα της από τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα (τελευταία νίκη το 1996/97) και 12η σε playoff (τελευταια το 1990/91), γνώρισε η ομάδα μπάσκετ αφού ηττήθηκε με 80-70 από τον Παναθηναϊκό Superfoods. Οι παίκτες του Μανωλόπουλου παρά το κακό ξεκίνημα (βρέθηκαν να χάνουν με 21-9 λίγο πριν συμπληρωθούν 8' αγώνα), αντέδρασαν όταν πέρασαν στο παρκέ οι Dixon-Sakota-Elonu, έκλεισαν το ημίχρονο προηγούμενοι με 35-39 και το ματς ήταν ντέρμπυ μέχρι το 25' που βγήκαν οι Dixon-Sakota και οι γηπεδούχοι απέκτησαν έναν αέρα 10 πόντων διαφοράς. Έγινε μια ύστατη προσπάθεια στο τέλος, πλησιάσαμε 72-66 στο 36' αλλά μέχρι εκεί. Οι αντίπαλοί μας είχαν ως συνήθως στα μεταξύ μας παιχνίδια τις γκρι βοήθειες - χαρακτηριστικό πως εκτελέσαμε μόλις μια βολή στο πρώτο ημίχρονο ..
Αγωνιστικά στηριχθήκαμε στην τριάδα Dixon-Sakota-Μαυροειδή που ήταν και οι μόνες σταθερά αξιόπιστες επιθετικές μας λύσεις, σκοράροντας τους 47 από τους 70 πόντους μας (ενώ είχαν και πάνω από τα μισά ρημπάουντ), ενώ έδειξαν πως πρέπει να είναι στον πυρήνα του κορμού της ομάδας και για την επόμενη σεζόν. Από εκεί και πέρα, ο Ukic ήταν καλά κλεισμένος (αλλά για πρώτη φορά σε ματς με αντίπαλο τους πράσινους δεν πήρε πολλές προσπάθειες - 17 & 15 στα δυο ματς της regular - 6 τώρα), ο McGrath αρκέστηκε στα οργανωτικά κατά βάση καθήκοντα, ο Milosevic δε συνέχισε τις καλές εμφανίσεις, ο Λαρεντζάκης φορτώθηκε με φάουλ, ο Elonu ξεχάστηκε στον πάγκο ενώ οι Μαυροκεφαλίδης, Βασιλειάδης, Newley ήταν από κακοί έως μέτριοι και ο Χαριτόπουλος σταθερά εκτός επιλογών. Μόνο με τρεις παίκτες σε καλή μέρα δε γίνεται να κερδίσεις έναν από τους δυο πρώτους του πρωταθλήματος, από τη στιγμή που είναι δεδομένο ότι θα παίρνουν σφυρίγματα όταν χρειαστεί.
Αναμφίβολα το rotation που κάνει η ομάδα στα τελευταία παιχνίδια είναι τουλάχιστον προβληματικό. Δεν έχει νόημα να μένει τόσο χρόνο στο παρκέ ο Μαυροκεφαλίδης των 1/9 σουτ και να αγωνίζεται μόλις 12" στο 2ο ημίχρονο ο Elonu. Κι αν ο 30χρονος Χαριτόπουλος δεν υπολογίζεται, δεν υπάρχει επίσης λόγος να είναι στη δωδεκάδα αντί του Τσαλμπούρη πάνω στον οποίο υποτίθεται θέλουμε να χτίσουμε την Α.Ε.Κ. της επόμενης πενταετίας, ενώ το ίδιο ισχύει και για τους Βασιλειάδη-Σκουλίδα... Η Κυριακή φαίνεται να είναι η τελευταία μας ευκαιρία για να κάνουμε επιτέλους μια μεγάλη νίκη στην Ελλάδα από τότε που επιστρέψαμε στη φυσική μας κατηγορία ..
Αγωνιστικά στηριχθήκαμε στην τριάδα Dixon-Sakota-Μαυροειδή που ήταν και οι μόνες σταθερά αξιόπιστες επιθετικές μας λύσεις, σκοράροντας τους 47 από τους 70 πόντους μας (ενώ είχαν και πάνω από τα μισά ρημπάουντ), ενώ έδειξαν πως πρέπει να είναι στον πυρήνα του κορμού της ομάδας και για την επόμενη σεζόν. Από εκεί και πέρα, ο Ukic ήταν καλά κλεισμένος (αλλά για πρώτη φορά σε ματς με αντίπαλο τους πράσινους δεν πήρε πολλές προσπάθειες - 17 & 15 στα δυο ματς της regular - 6 τώρα), ο McGrath αρκέστηκε στα οργανωτικά κατά βάση καθήκοντα, ο Milosevic δε συνέχισε τις καλές εμφανίσεις, ο Λαρεντζάκης φορτώθηκε με φάουλ, ο Elonu ξεχάστηκε στον πάγκο ενώ οι Μαυροκεφαλίδης, Βασιλειάδης, Newley ήταν από κακοί έως μέτριοι και ο Χαριτόπουλος σταθερά εκτός επιλογών. Μόνο με τρεις παίκτες σε καλή μέρα δε γίνεται να κερδίσεις έναν από τους δυο πρώτους του πρωταθλήματος, από τη στιγμή που είναι δεδομένο ότι θα παίρνουν σφυρίγματα όταν χρειαστεί.
Αναμφίβολα το rotation που κάνει η ομάδα στα τελευταία παιχνίδια είναι τουλάχιστον προβληματικό. Δεν έχει νόημα να μένει τόσο χρόνο στο παρκέ ο Μαυροκεφαλίδης των 1/9 σουτ και να αγωνίζεται μόλις 12" στο 2ο ημίχρονο ο Elonu. Κι αν ο 30χρονος Χαριτόπουλος δεν υπολογίζεται, δεν υπάρχει επίσης λόγος να είναι στη δωδεκάδα αντί του Τσαλμπούρη πάνω στον οποίο υποτίθεται θέλουμε να χτίσουμε την Α.Ε.Κ. της επόμενης πενταετίας, ενώ το ίδιο ισχύει και για τους Βασιλειάδη-Σκουλίδα... Η Κυριακή φαίνεται να είναι η τελευταία μας ευκαιρία για να κάνουμε επιτέλους μια μεγάλη νίκη στην Ελλάδα από τότε που επιστρέψαμε στη φυσική μας κατηγορία ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου