ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ALL STAR BASKET

Περιορισμένες ήταν οι αναφορές στην ΑΕΚ στα δυο προηγούμενα All Star Basket

Στο τεύχος 336 (Μάϊος 2017) υπήρχε μόνο μια αναφορά για τη στάση της ΚΑΕ στην περσινή ψηφοφορία του ΕΣΑΚΕ

Στο 337 (Ιούνιος) υπήρχε μια αναφορά για τον Περπέρογλου -επίσης- στη στήλη της κουρούνας

και μια γενικότερη αναφορά στο πρωτάθλημα με στοιχεία για ΑΕΚ στη στήλη του suspect .

ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΤΑΠΕΣ ΤΩΝ ΒΑΡΕΛΙΩΝ

 ...για να περάσει η ώρα, οπως έλεγε και η παλιά διαφήμιση γνωστού whiskey (video) δεν μπορώ παρά να σκεφτώ πως σήμερα είναι 27/6 ...

.. και δεν έχει γίνει καμιά επίσημη ανακοίνωση από την ΚΑΕ, σε σχέση με τα μεταγραφικά σενάρια από τότε που τέλειωσαν οι επίσημες υποχρεώσεις. Σε αντίθεση με πέρσι τέτοια εποχή που το ρόστερ είχε κλείσει σε μεγάλο βαθμό, αφού στις 13/6 είχε ανακοινωθεί ο Jawad Williams, στις 14/6 ο Nikola Ivanovic, στις 16/6 ανανέωσε ο Milan Milosevic, στις 17/6 ανακοινώθηκε ο Κώστας Βασιλειάδης, στις 18/6 ο Josh Owens, στις 21/6 ο Mike Dixon και στις 28/6 ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης.. Δεν ξέρω αν η διαφορά στην ταχύτητα έχει σχέση με την ευρωπαϊκή διοργάνωση που θα παίξουμε - γιατί πέρσι τέτοια εποχή η ομάδα προετοιμαζόταν για Eurocup, το οποίο άλλαξε στην πορεία .

Τρεις βδομάδες λοιπόν και κάτι μετά την ολοκλήρωση των αγωνιστικών υποχρεώσεων για την περίοδο 2016/17, τα δεδομένα είναι

ΕΛΕΓΧΟΣ 2016/17 (Γ' ΜΕΡΟΣ, ΟΣΟΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ)

Κλείνω τους ελέγχους της χρονιάς, με το τρίτο μέρος που αφορά τους παίκτες που τέλειωσαν τη σεζόν με τη φανέλα μας (ιδιαίτερα μεγάλη φέτος, αφού επιστρέψαμε στην κανονικότητα παίζοντας συνολικά 55 αγώνες*),
(ΕΛΕΓΧΟΣ 2016/17 (Α ΜΕΡΟΣ, ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ) (ΕΛΕΓΧΟΣ 2016/17 (Β ΜΕΡΟΣ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ/ ΔΑΝΕΙΚΟΙ)

Σε κάθε ομάδα παικτών, προηγείται ένα πινακάκι με τα στατιστικά τους σε Α1, κάθε σειρά playoff που αγωνίστηκαν και στο FIBA Champions League, ενώ υπάρχουν και συγκριτικοί πίνακες για όσους είχαν παίξει ξανά στην ομάδα (πέρσι ή παλιότερα) από το αρχείο του aek.com

1. ROKO LENI UKIC (το συμβόλαιο έληξε)
Ο Κροάτης ήταν η τελευταία μας μεταγραφή ξένου πριν αρχίσουν οι επίσημες υποχρεώσεις. Ήρθε στη διάρκεια της προετοιμασίας στη Σλοβενία (κι ενώ οι Dixon-Ivanovic είχαν προκριματικά Eurobasket και ο Zdovc είχε πάρειVujasinovic για να υπάρχει playmaker στις προπονήσεις), κι ενώ είχε ήδη παίξει το καλοκαίρι στο Προολυμπιακό του Τορίνο και στους Ολυμπιακούς στο Ρίο. Μάλιστα είχε διαρρεύσει αρχικά πως είχε έρθει δοκιμαστικά με συμβόλαιο ενός μήνα. Με το παρελθόν που είχε σε τραυματισμούς τα τελευταία χρόνια αυτό συνιστούσε τουλάχιστον ερωτηματικό το κατά πόσο θα άντεχε τη σεζόν χωρίς προβλήματα.Τελικά κατάφερε να βγάλει το φετινό μαραθώνιο σερί μέχρι να μείνει από δυνάμεις στη σειρά των μικρών τελικών με Άρη. Και μάλλον δεν θα αντιμετώπιζε κι αυτά τα θέματα, αν το τεχνικό team τον είχε διαχειριστεί καλύτερα.. Γιατί ήρθε για να παίζει 20-25' και τελικά έπαιζε 25-30' και πολλές φορές 35' και βάλε (πχ 43' με Παναθηναϊκό στο 2ο γύρο) με συνέπεια να μην έχει δυνάμεις. Αν ο McGrath μπορούσε να δώσει περισσότερες λύσεις και αν υπήρχε τρίτος play maker από πίσω (όπως προβλεπόταν αρχικά να είναι ο Μωραϊτης) θα ήταν σαφέστατα πιο φρέσκος.
Έπαιξε σε 52 ματς (από τα 55 που παίξαμε συνολικά) και ξεκίνησε πεντάδα και στα 52. Ήταν στο παρκέ για μέσο όρο 27'23" σκοράροντας 10,8 πόντους με 85% βολές (74/87), 51% 2π (121/238), 36% 3π (82/229). Ακόμα είχε 2,2-0,5 ρημπάουντ, 4,1 ασιστ, 0,8 κλεψίματα, 0,1 κοψίματα και 1,8 λάθη. (ασ/λθ=2,25). Στην Ευρώπη είχε πολύ καλύτερη αναλογία (3,2ασ/λθ σε σχέση με Α1 που ήταν 2,0 - στα προημιτελικά με Ρέθυμνο είχε 2,4 και το μέσο όρο έριξαν οι ημιτελικοί με ΠΑΟ που είχε τόσες ασιστ όσες και λάθη.. ενώ το ίδιο συνέβη και στα δυο ματς με Monaco.. Kι αυτό γιατί δυσκολευόταν πάρα πολύ από τα γρήγορα γκαρντ των Μονεγάσκων όπως και απο τους περιφερειακούς των πράσινων (γι'αυτό και στα 5 από τα 6 ματς με αυτούς είχε πάνω από 10 σουτ αφού δεν μπορούσε να μοιράσει μπάλες). Στο σκοράρισμα είχε σταθερά κάτι πάνω από 10π - ενώ στη σειρά με το Ρέθυμνο έφτασε τους 21,0.
Συνολικά ήταν ο παίκτης που συνέβαλε περισσότερο στο να αλλάξει το αγωνιστικό μας στυλ από πέρσι, που ελλείψει playmaker τους τελευταίους μήνες είχαμε τεράστιο πρόβλημα οργάνωσης. Μετέδιδε ηρεμία στους συμπαίκτες του, έκανε λίγα λάθη (δεν είναι τυχαίο πως ήμασταν η ομάδα με τα λιγότερα στο Champions League) και μάλλον ήταν η πιο επιτυχημένη συνολικά επιλογή ξένου για φέτος (κι όχι μόνο). Είχε συμβόλαιο για ένα χρόνο, ακούγεται πως υπάρχει διάθεση ανανέωσης και από τις δυο πλευρές που είναι και λογικό αφού δε δημιούργησε και ποτέ προβλήματα. Ένα ντεσού είναι πως θα βαρύνει άλλος ένας χρόνος στις πλάτες του (τον Δεκέμβρη θα μπει στα 34) κι έχει και Eurobasket με την Κροατία το Σεπτέμβρη.. Αν μείνει θα πρέπει σίγουρα να μην παίζει πάνω από 20-25' και να γίνει συντήρηση στα εύκολα ματς ώστε να είναι πανέτοιμος στο τέλος.

3. DONNIE McGRATH (το συμβόλαιο έληξε)
Ήρθε μετά το τέλος του πρώτου γύρου και πριν τον ημιτελικό Κυπέλλου, καθώς κρίθηκε πως ο Ivanovic ήταν ανεπαρκής και οδηγηθήκαμε στον ΑμερικανοΙρλανδό, που ήταν γνώστης της Α1.
TOTAL A.E.K.  S T A T I S T I C S

YEAR	G	MIN	FTM-A	FT%	2PM-A	2P%	3PM-A	3P%	DEF	OFF	AST	STL	BLK	TOV	PTS	PPG
2009-10	8	256'	17-18	.944	14-24	.583	17-48	.354	14	1	18	4	1	18	96	12.0
2016-17	27	614'	27-34	.794	20-54	.370	29-87	.333	33	2	72	14	2	27	154	5.7
TOTAL	35	870'	44-52	.846	34-78	.436	46-135	.341	47	3	90	18	3	45	250	7.1

Όμως αποδείχθηκε κακή επιλογή .. Αρχικά ήταν ρίσκο να αλλάξει η περιφέρεια πριν από ένα κομβικό ματς όπως αυτό στο Αλεξάνδρειο, το οποίο και δεν βγήκε.. Αλλά και στην Ευρώπη δε μπόρεσε να δώσει πολλές λύσεις.. Επιθετικά μόλις σε 5 παιχνίδια έβαλε πάνω από 10 πόντους με τα τέσσερα να είναι τον πρώτο μήνα που ήρθε.. Στην πλειοψηφία των αγώνων απλά κατέβαζε τη μπάλα, και δεν έπαιρνε προσπάθειες, ενώ σίγουρα χάσαμε αρκετά στην περιφερειακή άμυνα στην οποία ο Ivanovic σαν πιο νέος και με πιο γρήγορα πόδια ήταν πολύ καλύτερος.
Επαιξε σε 27 αγώνες (έχασε τους δυο πρώτους μικρούς τελικούς με τον Άρη - στον 2ο ήταν απλά 12άδα), χωρίς να ξεκινήσει ποτέ πεντάδα. Αγωνιζόταν 22'41", σκόραρε 5,7π έχοντας 27/34 1π (79%), 20/54 2π (37%), 29/87 3π (33%), 1,2-0,1 ρημπάουντ, 2,7 ασιστ, 0,5 κλεψίματα, 0,1 κοψίματα & 1,0 λάθος. Αναλογία ασιστ/λαθη=2,67.
Καλύτερα νούμερα στην Ευρώπη (7,2π και 5,25 ασ/λθ), γύρω στο μέσο όρο στη regular (6,5π και 2,0ασ/λθ) και πολύ κακός επιθετικά στα playoff με μόλις 15π σε 7 ματς έχοντας 2/18 (!!) τρίποντα.. μόνο σε ασιστ/λάθη ηταν στα νούμερά του με 2,33..
Πρόσφερε όσα μπορούσε, αλλά δεν είναι αυτό που θα θέλαμε.. Και μια που είναι ήδη 33 ετών δεν νομίζω πως πρέπει να υπάρχει ούτε καν σκέψη για ανανέωση. 

4. CHINEMELU ELONU (το συμβόλαιο έληξε)
Ήρθε στο ξεκίνημα του 2017 για να καλύψει την τρύπα κάτω από το καλάθι, καθώς ο συμπαθής κατά τα άλλα Falker δεν μπορούσε να το κάνει (ειδικά μετά τον τραυματισμό του) και σε συνδυασμό με το ταλαιπωρημένο γόνατο του Μαυροειδή είχαμε πολύ μεγάλα προβλήματα... Με το καλημέρα στη Σαρδηνία έδειξε πως μπορούσε και να γεμίσει τη ρακέτα και να τελειώσει υποδειγματικά φάσεις με pnr προσφέροντας εύκολο & συνάμα θεαματικό σκοράρισμα. Αναμφίβολα ο καλύτερος ξένος σέντερ που πέρασε από την ομάδα μετά την τιμωρία του Mensah-Bonsu (και μάλιστα καλύτερος αμυντικά από τον Pops). Προερχόταν από αγωνιστική απραξία μηνών και κατά τη διάρκεια της χρονιάς βελτίωσε αρκετές από τις αδυναμίες που έδειξε στην αρχή. Πιο χαρακτηριστικό της δουλειάς που έκανε αυτούς τους μήνες ήταν οι βολές.. από τις 1/7 στο Βελιγράδι έφτασε να έχει 8/9 στους μικρούς τελικούς με Άρη... Το βασικότερο μειονέκτημα ήταν τα φάουλ, καθώς είτε τον στοχοποιούσαν οι γκρι είτε πιο συχνά φορτωνόταν με χαζά φάουλ και έτσι ήταν λιγοστά τα ματς που έπαιξε πάνω από 20' (6 συγκεκριμένα, με τα 4 να είναι στα 4 τελευταία στα playoff).. Xρεωνόταν με 3,3 φάουλ στο πρωτάθλημα (ένα κάθε 4'27" δηλαδή) και με 3,1 στην Ευρώπη (ένα κάθε 4'30" κι εκεί).

Συνολικά έπαιξε 32 παιχνίδια (σε 6 -συνεχόμενα κιόλας- ξεκίνησε πεντάδα)και είχε 6,5π με 53/84 βολές (63%), 78/131 2π (60%), 3,4-2,0 ρημπάουντ, 0,4 ασιστ-0,3 κλεψίματα-0,8 τάπες-1,1 λάθη, μένοντας στο παρκέ κατά μέσο όρο για 14'21". Στην Α1 και την Ευρώπη είχε νούμερα στο μο (6,6π-5,7ρ σε 14'12" και 6,1π-4,5ρ σε 14'03"), στη σειρά με το Ρέθυμνο έπαιξε ελάχιστα (8'28" μο με 3,0π-5,5ρ), με τον Παναθηναϊκό ήταν λίγο κάτω από το μέσο όρο (4,8π-3,8ρ σε 13'51") αλλά στους μικρούς τελικούς κυριάρχησε έχοντας 12,0π-8,0ρ σε 20'51".

Με βάση το ιστορικό των αποτυχημένων επιλογών μας σε σέντερ (Orton, Anosike, Eric, Owens, Falker) είτε γιατί ήταν ανεπαρκείς, είτε γιατί ποτέ δεν ενσωματώθηκαν κανονικά στην ομάδα, είμαι υπέρ της παραμονής του.. Γιατί δυστυχώς στατιστικά είναι πιο πιθανό να βρούμε κάποιον χειρότερο και να ψαχνόμαστε στη συνέχεια, ειδικά από τη στιγμή που δε διαφαίνεται δραστική αύξηση budget.. Ο παίκτης γουστάρει που βρίσκεται στην ΑΕΚ, παθιάζεται με τον κόσμο, δεν έδωσε εξωγηπεδικά δικαιώματα (άλλωστε τώρα αντί να τρέχει για διακοπές, πήγε Puerto Rico να παίξει) και αν είναι από την αρχή στην προετοιμασία και δουλέψουν λίγο μαζί του οι προπονητές στο θέμα των φάουλ, θα είναι ακόμα πιο ουσιαστικός και χρήσιμος δίνοντας 15-20' δύναμης κι ενέργειας στο παρκέ.

5. DUSAN SAKOTA (το συμβόλαιο έληξε)
Έκανε αναμφίβολα την καλύτερη σεζόν του αυτή την τριετία με τα χρώματά μας. Μάλλον βοήθησε το γεγονός πως οι γιατροί του επέτρεψαν να πάρει όγκο κι έτσι μπόρεσε να δώσει περισσότερες λύσεις και κοντά στο καλάθι πέρα από τα σουτ .
TOTAL A.E.K.  S T A T I S T I C S

YEAR	G	MIN	FTM-A	FT%	2PM-A	2P%	3PM-A	3P%	DEF	OFF	AST	STL	BLK	TOV	PTS	PPG
2002-03	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
2014-15	31	836'	71-91	.780	98-182	.538	47-135	.348	79	32	69	25	8	39	407	13.1
2015-16	41	809'	54-62	.871	44-78	.564	65-162	.401	62	23	43	21	13	33	337	8.2
2016-17	50	1136'	129-137	.942	121-191	.634	72-208	.346	122	64	75	32	12	51	587	11.7
TOTAL	122	2781'	254-290	.876	263-451	.583	184-505	.364	263	119	187	78	33	123	1331	10.9

Γι'αυτο και στα δίποντα είχε 63% έναντι 56% πέρσι και 54% πρόπερσι, ενώ και στις βολές από πολύ καλός με 80-85% έγινε αλάνθαστος χάνοντας μια βολή κάθε δίμηνο και μάζεψε υπερδιπλάσια ρημπάουντ από τις προηγούμενες σεζόν παίζοντας μόνο 30-35% περισσότερη ώρα συνολικά.. Ειδικά στην Ευρώπη ήταν φονικό όπλο έχοντας 13,5π με 41% 3π, 65% 3π και 4,1ρ-1,8ασ παίζοντας 23'46"

Αυτές οι εμφανίσεις άλλωστε τον ανέδειξαν σε μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης. Συνολικά αγωνίστηκε σε 50 παιχνίδια (ήταν σε ένα 12άδα χωρίς να παίξει κι έχασε τα άλλα 4 από μικροτραυματισμούς), ξεκινώντας πεντάδα μόνο στη Σαρδηνία. Έπαιζε 22'48" και σκόραρε 11,7 πόντους με 129/137 βολές (94% !!), 121/191 2π (63%), 72/208 3π (35%) έχοντας 2,5-1,2ρημπ, 1,5ασ-0,6κλ-0,3κψ-1,0λθ. Ήταν εκεί σε όλα τα ματς-φωτιά, έπαιζε καλά στα ντέρμπυ και όταν η ομάδα έκανε κακές βραδιές, και μόνο προς το τέλος έπεσε η απόδοση του.. πχ στα δυο τελευταία ματς με Παναθηναϊκό κλείστηκε και δεν μπόρεσε να πάρει προσπάθειες. Είχε 12,3π-3,6ρ στην Α1, 9,5π-5,5ρ με Ρέθυμνο, 8,8π-3,5ρ στους ημιτελικούς και 6,0π-1,0ρ με τον Άρη.

Με βάση τις εμφανίσεις του, αν η Εθνική λειτουργούσε κανονικά θα έπρεπε να ήταν στις κλήσεις για το Ευρωμπάσκετ, ενώ σίγουρα θα πρέπει να είναι στο pool των παικτών για τα προκριματικά το φθινόπωρο που οι NBAers και οι ευρωλιγκάτοι θα είναι εκτός. Θέλει να ολοκληρώσει την καριέρα του (έχει τουλάχιστον άλλα 3-4 χρόνια) στην ομάδα, είναι ηγέτης όταν η μπάλα καίει και δεν νομίζω ότι μπορεί να βρεθεί αντικαταστάτης του με ελληνικό διαβατήριο, συνεπώς η ανανέωση του θα πρέπει να είναι μονόδρομος για τη διοίκηση (και τον ίδιο)

ΕΛΕΓΧΟΣ 2016/17 (Β ΜΕΡΟΣ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ/ ΔΑΝΕΙΚΟΙ)

Στο δεύτερο μέρος του ελέγχου για τη χρονιά που τέλειωσε θα δούμε τους παίκτες που ήρθαν αλλά έφυγαν μέσα στη σεζόν (τα στατιστικά τους συγκεντρωτικά στον παρακάτω πίνακα), όπως και τους δανεικούς. Ας τους πάρουμε με τη σειρά που έφυγαν..

δηλαδή Scrubb, Καμαριανός, Καμπερίδης, Paulos, Owens, Atic, Franke, Falker, Ivanovic, Williams.

ΕΛΕΓΧΟΣ 2016/17 (Α ΜΕΡΟΣ, ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ)

 Μια που ολοκληρώθηκε η η μπασκετική σεζόν, ήρθε και η ώρα για να ανεβάσω τους καθιερωμένους ελέγχους. Ξεκινάω από τους προπονητές, που για άλλη μια χρονιά είχαμε αλλαγή στη μέση της σεζόν - τελευταία φορά που ο ίδιος προπονητής έκανε προετοιμασία κι έκλεισε την σεζόν στην Α1 ήταν το 2006/07 με Κακιούση, ενώ ο τελευταίος προπονητής που έκατσε δυο ολόκληρες σεζόν -πάντα στην Α1- ήταν ο Κατσικάρης από 2003/04 έως 2004/05. Άλλωστε είμαστε η μοναδική ομάδα στην ιστορία της Α1 που δεν είχε ποτέ κάποιον προπονητή να κάθεται τουλάχιστον τρεις σεζόν συνεχόμενα στον πάγκο της. Ο Jure Zdovc λοιπόν, συνεχίζοντας από πέρσι έκανε την προετοιμασία αλλά παραιτήθηκε μετά τον αποκλεισμό στο Monaco από το Champions League και ήταν στον πάγκο μας σε 40 παιχνίδια, ενώ ο Σωτήρης Μανωλόπουλος που ήταν βοηθός του (και πριν του Sakota), έκανε το step up και διετέλεσε head coach στα τελευταία 15 ματς.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΑΡΗ, ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ ΜΕ 3-0

Την τρίτη θέση στην τελική βαθμολογία πήρε και φέτος η Α.Ε.Κ., κερδίζοντας με 71-60 τον Άρη στον τρίτο μικρό τελικό, φτάνοντας στο 3-0. Ήταν η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που τερματίζει στην 3η θέση της Α1, οι οποίες είναι οι καλύτερες τα τελευταία 40 χρόνια μετά το πρωτάθλημα το 2002 και τους τρεις τελικούς το 1997, 2003, 2005.. Σε σχέση με πέρσι μπορεί να μην έκανε ότι περισσότερο θα ήθελε ο κόσμος, αλλά άνοιξε τη διαφορά της από τις ομάδες κάτω από αυτήν, κατάφερε να κάνει μια μεγάλη νίκη έστω και στα ημιτελικά, και σταθεροποιήθηκε σαν τρίτη δύναμη ουσιαστικά σε μια κατηγορία από μόνη της.

Παρά τις απουσίες των Ukic, Sakota  η ομάδα διατήρησε τον έλεγχο του αγώνα, μετά από το μουδιασμένο ξεκίνημα (όπως έγινε σχεδόν πάντα με αυτή την πεντάδα..) και επέβαλλε το ρυθμό της όταν άρχισαν να βρίσκονται σωστά στο παρκέ οι Dixon (6 ασιστ και τώρα, μ.ο. 8 στη σειρά) με τον Elonu - που ήταν και ο MVP κυριαρχώντας κάτω από τη ρακέτα για άλλο ένα παιχνίδι. Ο Αμερικανονιγηριανός σέντερ είχε 12,0π-8,0ρ στα τρία ματς με τον Άρη κερδίζοντας σαφέστατα πόντους για την παραμονή του. Το άλλο θετικό στοιχείο της σειράς ήταν η αγωνιστική παρουσία του Μωραϊτη, που λόγω των τραυματισμών των Ukic-McGrath, βρήκε χρόνο κι έδειξε πως έπρεπε να είχε περισσότερο χρόνο όλη τη χρονιά...

Βίντεο από τον αγώνα και την απονομή των μεταλλίων για την 3η θέση στο τέλος.

Υ.Γ. Οι κλασικοί "έλεγχοι" θα ανέβουν -ελπίζω- μέσα στις επόμενες μέρες.

ΤΡΙΤΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΑΠΟΨΕ, ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ

Τον Άρη υποδέχεται απόψε η ομάδα μπάσκετ, στον 3ο αγώνα της σειράς των μικρών τελικών (που φυσικά δεν προσφέρουν τίποτα το απτό πρακτικά), έχοντας πάντα πολλές και σημαντικές ελλείψεις. Ο Ukic δεν έχει ξεπεράσει το πρόβλημα με τους προσαγωγούς, ο McGrath δεν έχει προπονηθεί από τον 4ο ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό, ενώ και ο Sakota μπήκε χτες σε νοσοκομείο καθώς ταλαιπωρείται από ίωση, την ώρα που ο Τσαλμπούρης είναι στις ΗΠΑ. Από τους φιλοξενούμενους, επιστρέφει μάλλον ο Dragisevic αλλά λογικά δε θα παίξει ο Cummings κι ίσως ο Jankovic.

Φέτος είναι η πέμπτη φορά που παίζουμε σε σειρά μικρών τελικών και ας θυμηθούμε τι κάναμε στα τρίτα παιχνίδια τις προηγούμενες σειρές (που όλα έγιναν εκτός έδρας, αφού φέτος είναι η πρώτη χρονιά που έχουμε πλεονέκτημα έδρας). Το 1988 που φτάσαμε πρώτη φορά ημιτελικά δεν υπήρχε μικρός τελικός, όπως και το 1992 που οι 4 πρώτοι της κανονικής περιόδου έπαιξαν σε όμιλο μεταξύ τους μεταφέροντας τα αποτελέσματα της κανονικής περιόδου.

Το 1997/98, στον τρίτο αγώνα της σειράς των μικρών τελικών, γνωρίσαμε τη βαριά ήττα με 90-60 από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, με τον Tomic να έχει 7/7 3π. Ο Ιωαννίδης είχε χρησιμοποιήσει τους : Coldebella 4, Lasa 2, Πρ.Νικολαϊδη, Prelevic 9, Χατζή 6, Larsen 6, Κακιούζη 9, Τσακαλίδη(Ledkov) 13(9ρ), Andersen, Alexander 6. Χάσαμε έπειτα και το 4ο ματς και τη σειρά με 3-1 και οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν την 3η θέση και το εισιτήριο για την Euroleague .

Δυο χρόνια αργότερα, παίξαμε ξανά με τον Ολυμπιακό στη σειρά των μικρών τελικών, αλλά είχαμε εμείς τον Ivkovic κι αυτοί τον Ιωαννίδη στον πάγκο. Στον τρίτο αγώνα χάσαμε με 60-54 στο ΣΕΦ και είχαμε παίξει με Μόσχου 5, Hansell, O'Sullivan 2, Χατζή, Κορωνιό 14, Ντικούδη 8, Muursepp 12, Bowie 8, Κακιούζη 5. Και τότε χάσαμε ξανά στο 4ο ματς στο ΟΑΚΑ και τη σειρά με 3-1 και το εισιτήριο για την Euroleague της επόμενης περιόδου, όμως τελικά παίξαμε στη διοργάνωση με τη διάσπαση που έγινε .

Το 2001 δεν έγιναν μικροί τελικοί αφού δε θεωρήθηκε σκόπιμο αφού και οι τέσσερις ομάδες των ημιτελικών είχαν θέση στην Euroleague της επόμενης περιόδου.

Το 2004, αντιμετωπίσαμε τον Ηρακλή στους μικρούς τελικούς και χάσαμε με 89-70 τον 3ο αγώνα στο Ιβανώφειο. Ο Φώτης Κατσικάρης χρησιμοποίησε τους : Lollis 2, Σωτ.Νικολαϊδης 5, Ζήσης 13, Ταπούτος 12, Μισιακός 1, Τσιάρας 6, Μαγγουνής 8, Γλυνιαδάκης 2, Antik, Sekulic 8, Ν.Παπανικολάου 1, Παπαϊωακείμ 12. Στη συνέχεια κερδίσαμε το 4ο ματς, αλλά χάσαμε το 5ο και τη σειρά - όχι όμως και το εισιτήριο για την Euroleague καθώς ο γηραιός δεν ήθελε και εμείς είχαμε το τελευταίο μας τριετές συμβόλαιο, ενώ ο 8ος Ολυμπιακός πήρε πρακτικά τη θέση από το Μαρούσι που ήταν 2ο .

Πέρσι στο τρίτο παιχνίδι της σειράς των μικρών τελικών χάσαμε με 74-69 από τον Άρη στο Αλεξάνδρειο καθώς εγκλωβιστήκαμε στη ζώνη στο τελευταίο 15λεπτο (είχαμε προηγηθεί με 40-54) σε ένα ματς ειδικών συνθηκών αφου δεν έπαιξαν οι White-Waters από τους γηπεδούχους και οι Sakota, Παπαντωνίου για μας λόγω της τιμωρίας τους στο 2ο παιχνίδι. H σύνθεση : Hairston 16, Milosevic 8, Carter 18, Brown 14, Σαρικοπουλος, Καλαμπόκης 5, Μωραϊτης, Μαυροειδής 2, Τσαλμπούρης, Eric 6. Στη συνέχεια κερδίσαμε το 4ο ματς στο ΟΑΚΑ και τη σειρά με 3-1, που δεν είχε κάποιο αντίκρυσμα σε ευρωπαϊκά εισιτήρια.




Αξιοσημείωτο πως με εξαίρεση την περσινή σειρά, σε όλες τις σειρές μικρών τελικών που παίξαμε κέρδισε τη σειρά όποιος νίκησε το 3ο παιχνίδι - κάτι που έχει συμβεί και στους τελικούς που έχουμε παίξει (1997, 2002, 2003, 2005), ενώ σε σειρές best of five μόνο στον ημιτελικό με το Μαρούσι του 2005 δεν ήταν τελικός νικητής αυτός που πήρε το ροζ φύλλο στο 3ο παιχνίδι (είχαμε χάσει στον Άγιο Θωμά στο 3ο, αλλά κερδίσαμε τελικά με 3-1).

ΚΕΡΔΙΣΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΣΤΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΟ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ

Αν και έπαιξε χωρίς τους βασικούς της playmaker (ο Ukic δεν ταξίδεψε καν στη Θεσσαλονίκη, ο McGrath ήταν μεν στη 12άδα αλλά δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί) αλλά και τους Τσαλμπούρη (ΗΠΑ), Σκουλίδα (τραυματίας), η Α.Ε.Κ. κατάφερε να κερδίσει και φέτος στα playoff τον -επίσης ελλειπή- Άρη στο Αλεξάνδρειο κάνοντας το 2-0 στη σειρά των μικρών τελικών. Είναι αξιοσημείωτο πως είναι η 4η χρονιά στις τελευταίες 5 που έχουμε διασταυρωθεί με τον Άρη στα playoff που κάνουμε διπλό στη Θεσσαλονίκη. Η ομάδα άρχισε άσχημα στο α ημίχρονο, με πολύ κακές άμυνες, και δέχτηκε 51π, αλλά μετά την ανάπαυλα ανέτρεψε το σκηνικό και με ένα επιμέρους 34-48 έφτασε στην τελική επικράτηση. Η εξέλιξη θύμισε το ματς των προημιτελικών στο Ρέθυμνο, όπου και πάλι δεχτήκαμε 50π στο ημίχρονο, και τότε δεχτήκαμε πολλά τρίποντα από τους αντίπαλους ψηλούς (Shaftenaar τότε, Τσαιρέλης τώρα) αλλά γυρίσαμε το ματς στο 2ο.

Κορυφαίος παίκτης μας ήταν ο Λαρεντζάκης στην καλύτερη και πιο μεστή εμφάνισή του φέτος, δίνοντας πολλές λύσεις και στην επίθεση (19π με 7/10 2π), πέρα από την άμυνα και τις ασιστ που δίνει σχεδόν πάντα, ενώ είχε άξιο συμπαραστάτη στο β μέρος τον Μαυροκεφαλίδη που δεν είχε αντίπαλο πρακτικά στο ποστάρισμα και τέλειωσε κι αυτός με 19π. Αξιοσημείωτο πως ο Dixon στο 2ο ματς που έπαιξε (αναγκαστικά) βασικός point guard μοίρασε ξανά 9 ασιστ, δείχνοντας πως μάλλον έπρεπε να είχαμε σκεφτεί και νωρίτερα να χρησιοποιηθεί για το ρόλο που αρχικά είχε έρθει στην ομάδα..

Και τα στιγμιότυπα από τη nova

και η φάση με την αποβολή του Πρίφτη (στην οποία ο Λουκάς κάνει επιθετικό φάουλ στον Καββαδά αλλά δόθηκε αμυντικό), που δεν υπάρχει στα χαϊλάϊτς