ΠΡΩΤΟ ΜΑΤΣ ΣΤΟ ΟΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΨΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ

Τον Παναθηναϊκό Superfoods υποδέχεται απόψε η ομάδα μπάσκετ στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι για το 2018.. Με τη σωρεία αποτυχημένων αποτελεσμάτων εκτός έδρας που έχει φέρει το τραγικό 0/5 αλλά και την κακή βαθμολογική θέση η νίκη αποτελεί μονόδρομο.. Μόνο που οι πράσινοι θα έρθουν σίγουρα για να πάρουν την άτυπη ρεβάνς του αποκλεισμού στο Κύπελλο, ενώ έπαιζαν Πέμπτη και εντός στην Ευρώπη και όχι Παρασκευή.. Από τον ημιτελικό τον Νοέμβρη έχουν αλλάξει αρκετά στα κιτρινόμαυρα (Dragan Sakota αντί Σωτήρη Μανωλόπουλου στον πάγκο και ο Atic αντί του Sy είναι πια ο 6ος ξένος - που επίσης δεν παίζει βέβαια...) ενώ η ομάδα του Pascual -από την οποία έμεινε ελεύθερος ο Μποχωρίδης και πήγε στον Άρη- είναι σε εξαιρετική φόρμα έχοντας κύριο μοχλό τον Nick Calathes που αγγίζει τα triple double σε πολλά ματς. Αν είχαμε φροντίσει να καλύψουμε τα κενά μας ή να εξισορροπήσουμε το ρόστερ μας τον τελευταίο μήνα θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερη τύχη. Ο κόσμος αν και ξενερωμένος με τα απανωτά ανεπιτυχή αποτελέσματα μάλλον θα είναι αρκετός αφού υπάρχει και το ματς με ΠΑΣ στο ποδόσφαιρο μετά.

Για 67^η φορά θα φιλοξενήσουμε τους πράσινους στο γήπεδό μας. Η ομάδα μας μετράει 30 νίκες και 36 ήττες στις προηγούμενες αναμετρήσεις. Σε κανονική περίοδο το σκορ είναι 22-29, ενώ σε πλέϊ-οφ ή β’ φάση 8-7. Το πράσινο προβάδισμα είναι εμφανές, ειδικά μετά την τραγική μας τελευταία δεκαετία ..

Ξεκινήσαμε στην Α’ Εθνική με τρεις νίκες στις πρώτες τρεις αναμετρήσεις που μας βοήθησαν στην κατάκτηση ισάριθμων πρωταθλημάτων : 82-81 το 1963/64, 114-77 το 64/65 –η μεγαλύτερη νίκη μας με διαφορά μαμούθ 37 πόντους- και 63-55 το 65/66.

Την επόμενη χρονιά χάσαμε με 62-66 το ματς και οι πράσινοι πήραν τον τίτλο. Νέα νίκη με 79-68 το 1967/68, νέο πρωτάθλημα για την ομάδα του Νίκου Μήλα. Χάνουμε ξανά με 70-76 το 68/69 και ο ΠΑΟ παίρνει τον τίτλο. Στην πορεία για την κατάκτηση του τελευταίου, πριν του τελευταίου, πρωταθλήματος συντρίβουμε τους αντιπάλους μας με 87-42 το 1969/70.

Στη συνέχεια η ΑΕΚ αποδυναμώνεται και οι πράσινοι χτίζουν τη δική τους δυναστεία. Με κεκτημένη ταχύτητα κερδίζουμε με 68-65 το 1970/71. Ακολουθούν δυο ήττες : 65-69 (72), 83-85 (73). Παίρνουμε το αίμα μας πίσω με δυο δύσκολες νίκες : 66-62 (74), 66-64 (75).

Η ομάδα μας συνεχίζει να βρίσκεται σε παρακμή και δεν κυνηγάει πλέον τίτλους αλλά την έξοδο στο Κόρατς. Ο Παναθηναϊκός δημιουργεί ένα εντυπωσιακό σερί με οχτώ συνεχόμενες νίκες σε επτά χρόνια :  64-67 (76), 81-83 (77), 74-81 (78), 68-71 (79), 73-80 στην α’ φάση και 89-96 στη β’ φάση (80), 105-107 (81), 77-91 (82). 

Αυτό θα σπάσει το 1982/83, όταν κερδίσαμε με 75-61. Άλλες δυο ήττες ακολουθούν στη συνέχεια : 69-75 (84), 82-93 (85). Παρά το ότι χρειαστήκαμε αγώνες μπαράζ για να σωθούμε το 1985/86 καταφέραμε να πάρουμε μια πολύ μεγάλη σε έκταση νίκη επί των αντιπάλων μας με 98-81, έχοντας σε εξαιρετική βραδιά τον Απόστολο Κόντο. Άλλη μια νίκη την επόμενη χρονιά με 81-79 στο κλειστό του Ιωνικού.

Οι «Μοϊκανοί» του Βαγγέλη Νικητόπουλου κέρδισαν με 79-78 τους πράσινους στην κανονική περίοδο του 1987/88. Στα πλέϊ-οφ χάσαμε το πρώτο ματς στο ΣΕΦ με 58-78 (η μεγαλύτερη ήττα μας) αλλά στο κρίσιμο τρίτο παιχνίδι, την Μεγάλη Τετάρτη, πήραμε το ροζ φύλλο αγώνα με 76-75 και την πρόκριση για τους ημιτελικούς με συνολικό σκορ 3-2 (τότε μετρούσαν και τα αποτελέσματα της ρέγκιουλαρ). Με συγκίνηση θυμάμαι που στις εξέδες του Ιωνικού μαζεύαμε λεφτά σε έρανο για να δοθεί το πριμ στον αρχηγό της ομάδας Μηνά Γκέκο...

Στην πρώτη χρονιά της παρουσίας ξένων στην Α1 χάσαμε δύσκολα και στην κανονική περίοδο με 73-79 (το τελευταίο ματς του Ντάνι Βρέϊνς που την επόμενη έφυγε από την Ελλάδα για τους γνωστούς λόγους), αλλά και στα πλέϊ-οφ με 75-76. Στο Γιώργος Μόσχος, πλέον, υποτάσσουμε με 83-76 τον Παναθηναϊκό το 1989/90. Χτυπημένοι από τραυματισμούς (Παταβούκας, Γαλακτερός) χάνουμε με 86-87 το 90/91, αλλά στα πλέϊ-οφ κερδίζουμε άνετα και καθαρά 90-83.

Με τον Μηνά Γκέκο στη σύνθεσή τους –που καταχειροκροτήθηκε από τον κόσμο μας- οι πράσινοι δραπετεύουν με το διπλό, 77-79 το 1991/92. 

  Την επόμενη χρονιά η ΑΕΚ φέρεται ως πρόβατο επί σφαγή για τον ΠΑΟ του Γκάλη και των λοιπών αλλά με ένα καταπληκτικό παιχνίδι των Χάμιλτον-Σέλλερς τους συντρίβουμε με 80-58. Και στα  πλέϊ-οφ θα κερδίσουμε στην έδρα μας με 74-67. 

Ακόμα χειρότερη η ΑΕΚ την ερχόμενη σεζόν αλλά και πάλι τους κλείνουμε το σπίτι με τον Τόνι Γουάϊτ, 70-69.

Ακολούθησαν δυο νίκες των πράσινων, 61-73 (95) στο Μόσχος και 68-83 (96) στο ΟΑΚΑ με τον Ντομινίκ που ...είχε έρθει δυστυχώς για περισσότερα από ένα ...πικνικ.

Με τον Ιωαννίδη στον πάγκο θα πάρουμε μόνο ροζ φύλλα αγώνα, 74-70 το 1996/97, 66-61 την επόμενη χρονιά στην κανονική διάρκεια και 65-56 στους ημιτελικούς των πλέϊ-οφ. Ο ΠΑΟ του Σούμποτιτς παίρνει τη ρεβάνς την επόμενη χρονιά με 54-61 απέναντι στην ΑΕΚ του Καλαφατάκη.

Καθαρές νίκες και με τον Ντούντα : 78-69 στην ρέγκιουλαρ και 77-67 στον ημιτελικό την πρώτη χρονιά, 80-67 την επόμενη με ρεσιτάλ του Ίμπο. Στον ημιτελικό όμως, οι βουλές των διαιτητών είναι διαφορετικές και χάνουμε με 74-82.

Στην πορεία για το πρωτάθλημα τους συντρίβουμε με 86-62 δείχνοντας από νωρίς τις ορέξεις για τον τίτλο. 

Και την επόμενη χρονιά πάντα με τον Σάλε στον πάγκο κερδίσαμε με το σαρωτικόν 63-41 στα Λιόσια στην κανονική περίοδο. Στους τελικούς πήραμε το 2^ο ματς με 72-67 αλλά χάσαμε στην παράταση, 80-81 τον 4^ο και τελευταίο τελικό με το γνωστό τρόπο, ενώ την επόμενη χρονιά παίξαμε τον Δεκέμβρη όταν ο Κορομηλάς ετσιθελικά χάρισε το ροζ φύλλο στον ΠΑΟ (65-67), αλλά η κλοπή ήταν τόσο φανερή που το ματς επαναλήφθηκε το Φλεβάρη, όταν όμως χάσαμε μόνοι μας το ματς με 65-66.

Το Γενάρη του 2005 παρά τις υψηλές προσδοκίες γνωρίσαμε βαριά ήττα με 71-97 στο Γαλάτσι . Τους κερδίσαμε στον 2ο τελικό με 84-79 με σούπερ Ζήση (21π)-Kus (15π) - Πελεκάνο (16π), αλλά στον 4ο τελικό δεν τα καταφέραμε και γνωρίσαμε την ήττα με 71-87 .

Σε ένα άδειο Γαλάτσι η ομάδα προσπάθησε, αλλά έχασε με 84-85 την 2η αγωνιστική του 2005/06, με τους Rimac & Καλαμπόκη να ξεχωρίζουν .

Συντριβή με 52-82 την επόμενη χρονιά στο ΟΑΚΑ με τον Perkovic να διασώζεται στο κιτρινόμαυρο ναυάγιο (19π-10ρ)

Τελευταία μας νίκη μέχρι πέρσι ήταν το 2008, σε ένα ματς με απονομή στους ήρωες του '68 με την επέτειο των 40 χρόνων στο ημίχρονο, με την αύρα τους να δίνει φτερά στους παίκτες μας και να κάνουν την ανατροπή αφού ενώ έχαναν με 25-40 στην ανάπαυλα κέρδισαν τελικά 70-66 . Εξαιρετική εμφάνιση από Μπάρλο και Sy .

Τελευταία αγωνιστική του 2008/09 στα Πατήσια η ομάδα μας δεν καταφέρνει να κάνει την έκπληξη και να προκριθεί στα playoff χάνοντας με 70-79 .

Με τον Πεδουλάκη στον πάγκο πραγματοποιούμε τραγική εμφάνιση στο Ελληνικό το Γενάρη του 2010 και γνωρίζουμε τη συντριβή με 47-85 ..

Τo Δεκέμβρη του 2010, στο τελευταίο μας παιχνίδι στο Ελληνικό, παίξαμε για τελευταία φορά με τους πράσινους και αντέξαμε για ένα ημίχρονο (42-44) με το ματς να τελειώνει 78-95 .

Το Φλεβάρη του 2015, χάσαμε πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό 62-70 στο ΟΑΚΑ με κορυφαίο τον Pops Mensah-Bonsu (18π, 11ρ). 

 To Γενάρη του 2016, στο πρώτο εντός έδρας ματς με τον Zdovc στον πάγκο, χάσαμε με 64-67 αφού αστοχήσαμε στα τελευταία σουτ και δε μπορέσαμε να στείλουμε το ματς στην παράταση

 

 Στις 26 Μάρτη του 2017, χάσαμε σε ένα συγκλονιστικό ματς μετά από 2 παρατάσεις (77-77 κδ, 84-84 1η παρ) με 87-106. Είχαμε σε πολύ καλή βραδιά τους ψηλούς μας (Μαυροκεφαλίδης 19π-6ρ-2ασ-1κλ-1κψ, Μαυροειδής 12π, Elonu 11π-11ρ) όχι όμως και την περιφέρεια.

 Στον 2ο ημιτελικό των playoff (14/5) κερδίσαμε τους πράσινους με 71-70 μετά από 9 χρόνια και 13 ήττες εντός-εκτός στο μεσοδιάστημα. Κορυφαίος ο Milosevic (14π-6ρ-4ασ), αρκετά καλοί και οι Sakota (12π), Μαυροειδής (12π-6ρ).

Όμως στον 4ο ημιτελικό (22/5) η ομάδα έχασε από το καλημέρα και γνώρισε τελικά τη συντριβή με 67-105. Κάπως διασώθηκαν οι Ukic (16π-2ασ-1κλ), Μαυροκεφαλίδης (14π-2ρ), Elonu (8π-5ρ-1κψ).