Eπιστροφή στην αγωνιστική δράση μετά τη διακοπή για τα παράθυρα της FIBA και η Πρωταθλήτρια Ευρώπης ομάδα μπάσκετ αντιμετωπίζει στο Nick Gallis Hall του Αλεξάνδρειου τον Άρη. Οι απουσίες για τον Luca Banchi είναι ακόμα περισσότερες από τις συνηθισμένες ... οι Ξανθόπουλος, Καββαδάς παραμένουν τραυματίες κι εκτός αποστολής, ο Γιαννόπουλος τραυματίστηκε στο ματς της Εθνικής με τη Γερμανία κι ίσως προλάβει τον αγώνα με τη Hapoel, ενώ ο Rathan-Mayes δεν έπαιξε λόγω του τραυματισμού του με τον Καναδά (που προκρίθηκε κι αυτός στα τελικά του Παγκόσμιου) και θα αποφασιστεί τελευταία στιγμή αν θα αγωνιστεί..
Ο Άρης του -Σολεαποκλεισμένου αλλά και Καταγιααποκλεισμένου από φέτος- Αγγέλου λόγω της απαγόρευσης διεθνών μεταγραφών στελέχωσε το ρόστερ του με παίκτες που έπαιζαν και πέρσι στην Α1. Έμεινε ο Bell από τους περσινούς ξένους και ήρθαν ο Jones από ΠΑΟΚ, οι McGhee & Harris από Κολοσσό, Dallo από Πανιώνιο, Kyser από Κύμη. Στον ελληνικό κορμό πέρα από Μποχωρίδη, Φλιώνη, Χρηστίδη και τους έφηβους που παρέμειναν προστέθηκαν οι Βεργίνης, Σλαφτσάκης και ο γιος του Αγγέλου.
Πέρα από τις απουσίες η Α.Ε.Κ. έχει απέναντι της και την παράδοση καθώς σε κανονική περίοδο η τελευταία νίκη στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη ήταν το πρωταθληματικό 2001/02. Σε 64 παιχνίδια που έχουν γίνει εκτός έδρας έχουμε νικήσει 17 φορές ενώ έχουμε χάσει 47.. Ξεκινήσαμε με νίκες τη δεκαετία του ’60 όταν χάναμε σπάνια, στις αρχές του ’70 τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, στην ακμή του Άρη που ακολούθησε χάναμε από τα ...αεροδρόμια, για να εξισορροπήσουμε ξανά τα επόμενα χρόνια, και να γυρίσουμε στο σερί χαμένων αγώνων αφού μέχρι το διπλό στον 1ο μικρό τελικό του 2016 είχαμε να κερδίσουμε από το 2005.
Για πρώτη φορά βρεθήκαμε φιλοξενούμενοι από τον Άρη το 1963/64 και κερδίσαμε με 88-93. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο, πιο εύκολα, με 66-82. Πήραμε το πρώτο κίτρινο φύλλο αγώνα το 65/66 όταν χάσαμε με 74-69, αλλά συνεχίσαμε με άλλες τέσσερις νίκες : 70-80 (67), 79-74 (68), 85-86 (69), 67-80 (70).
Η χρυσή μας ομάδα διαλύθηκε –και με τις επιταγές της εξουσίας- με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να χάνουμε συχνότερα : 80-77 (71), 71-62 (72). Επανήλθαμε δριμύτεροι στη συνέχεια με άλλες τρεις σερί νίκες : 54-62 (73), 64-65 (74), 73-88 (75).
Όμως τότε άρχισε το εντυπωσιακό αρνητικό σερί... Για σχεδόν μια εικοσαετία χάναμε συνέχεια... Αρχικά δύσκολα, μετά όμως αρκετά εύκολα ενώ γνωρίσαμε και μερικές συντριβές με πάνω από 40 πόντους διαφορά.... Αναλυτικά : 98-94 (76), 78-76 (77), 74-71 (78), 91-89 (79), 112-110 (80), 98-77 (81), 104-77 (82), 91-73 (83), 93-77 (84), 95-51 (85), 122-79 (86), 128-84 (87), 124-90 το 1987/88 στη κανονική περίοδο και 104-73 στα πλέϊ-οφ, 86-70 (89), 99-78 (90), 96-91 (91), 89-79 στην κανονική περίοδο το 1991/92 και 110-82 στα πλέϊ-οφ, 89-55 (93), 65-63 (94).
Μετά από 21 συνεχείς ήττες σε 19 χρόνια καταφέραμε να γυρίσουμε νικητές από μια εκτός έδρας αναμέτρησή μας με τον Άρη. Αυτό το πετύχαμε το 1994/95, με τον Vlade Djurovic στον πάγκο μας, σε ένα αγώνα που έγινε στη Λάρισα λόγω τιμωρίας των αντιπάλων μας, όπου κερδίσαμε με 78-79. Συνεχίζαμε όμως να χάνουμε στο Αλεξάνδρειο... 79-75 (96), 76-74 (97). Κερδίσαμε ξανά το 97/98 με τον Ιωαννίδη προπονητή, αλλά ο αγώνας είχε γίνει και πάλι στη Λάρισα, πάλι στον πόντο 65-66. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στις ήττες : 86-73 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά, 65-61 στον πρώτο προημιτελικό, 84-62 στον τρίτο, αλλά και 82-77 την πρώτη χρονιά του Ντούντα.
Ο ‘σοφός’ πήρε το πρώτο μας ροζ φύλλο στο Αλεξάνδρειο μετά από 25 χρόνια, όταν κερδίσαμε με 67-69. Μάλιστα καταφέραμε να φύγουμε με το διπλό και την επόμενη χρονιά, με τον Σάλε στον πάγκο, πιο εύκολα αυτή τη φορά με 80-86. To Γενάρη του 2003, σε ένα ματς που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Μιχάλη Κακιούζη με τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χάσαμε 69-63. Το 2004, πάλι τον Γενάρη παρά τους 32 πόντους του Jenkins χάσαμε με 75-72 στο Ιβανώφειο αφού μετά τον τραυματισμό του Lollis βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμα και με 22 πόντους στα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Προσπαθήσαμε για το come back αλλά ήταν αργά.
Η μεγάλη νίκη όμως ήρθε το Μάη στα πλέϊ-οφ, όταν
καταφέραμε να κάνουμε το break της έδρας των αντιπάλων μας κερδίζοντας
τους με 101-107 και στη συνέχεια να προκριθούμε στους ημιτελικούς.
Μπορεί πρώτοι σκόρερ να ήταν άλλοι (Χατζής 22, Ζήσης 18, Ταπούτος 16),
αλλά πρόσωπο του αγώνα ήταν ο Δημήτρης Μισιακός που με 14 πόντους έκανε
την καλύτερή του εμφάνιση με την ΑΕΚ.
Τo 2004/05 χάσαμε 87-82 στο Αλεξάνδρειο, αφού στα τελευταία λεπτά χάσαμε το ρυθμό μας και με 74-65 στον 2ο προημιτελικό, όμως στον 3ο και καθοριστικό κερδίσαμε με 80-86 παίρνοντας το εισιτήριο για τα ημιτελικά των playoff, στηριγμένοι επιθετικά στην τριπλέτα των Nicevic (15π-10ρ), Bailey (15π), Ζήση (14π) .
Την επόμενη χρονιά αν και προηγηθήκαμε με 8-20 στην αρχή και 24-35 στο ημίχρονο, τελικά γνωρίσαμε την ήττα με 68-66, έχοντας πρώτους σκόρερ τους Rimac 15, Καλαμπόκη 13.
Το Νοέμβρη του 2006, η ομάδα παίζοντας χωρίς τον τραυματία Ταπούτο και με τον Κόμματο σε κάκιστη βραδιά πάλεψε, αλλά έχασε με 73-68 . 17π είχε ο Βετούλας και 16 ο Scott .
Με τον Δημήτρη Πρίφτη υπηρεσιακό προπονητή, χάσαμε με 76-60 στο Αλεξάνδρειο το Νοέμβρη του 2007, έχοντας καλύτερο παίκτη τον Wesson (13π-7ρ).
Εύκολη ήττα και την επόμενη χρονιά, καθώς χάναμε 59-32 στο 27' και τελικά μαζέψαμε τη διαφορά στο τέλος για το 77-61 .
Παρά τους 27π-11ρ του Francis χάσαμε και το Μάρτη του 2010 με 79-76 . 14π-5ασ είχε και ο Green.
Για την 24η αγωνιστική τον Απρίλη του 2011 χάσαμε στο τέλος με 78-74 (και μαζί ουσιαστικά και την τελευταία ελπίδα σωτηρίας αφού ήταν αναμενόμενη η Lakers-Maccabi εμφάνιση του Ηλυσιακού στη Ρόδο και οι ήττες του Πανελλήνιου στο τέλος) . 13π είχε ο Mandic .
To 2014/15 χάσαμε και στην κανονική περίοδο εύκολα με 86-75 (Milosevic 19π, Williamson 15π, English 15π-10ρ), αλλά και στα προημιτελικά των playoff .. Στον 1ο αγώνα που κρίθηκε στον πόντο, στο τέλος με 71-69 (Delininkaitis 18, Sakota 17) και στον 3ο που μετά την πολύωρη διακοπή για επεισόδια στα 27.5" πριν να λήξει η πρώτη περίοδος, η ομάδα ουσιαστικά δεν ξαναμπήκε στο παρκέ και έχασε πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ 79-68 (Sakota 19, Wilbekin 16) .
Στις 28/2/2016 χάσαμε με 77-76, με τον Μαυροκεφαλίδη να αγωνίζεται μόλις 6' αφού αποβλήθηκε με διπλή τεχνική λόγω flopping, και τον Taurean Green (12π) να αστοχεί στην τελευταία επίθεση. Καλύτερος παίκτης μας ο Milosevic (13π-6ρ), ενώ πρώτος σκόρερ ήταν ο J'Covan Brown με 14π (και 0/6 3π όμως)
Στον πρώτο μικρό τελικό, με super Brown (20π, 4ασ, 6ρ) κερδίσαμε με 67-77 κάνοντας το σημαντικότερο βήμα για την κατάκτησή της 3ης θέσης. Πολύ καλοί και οι Sakota (15π με 3/6 3π & 4ρ, 1κλ), Milosevic (13π-9ρ), Carter (10π).
Στον τρίτο μικρό τελικό του 2016, αν και προηγηθήκαμε με 40-54 στο 26', εγκλωβιστήκαμε στη ζώνη των γηπεδούχων και χάσαμε με 74-69. Ο αγώνας ήταν ειδικών συνθηκών αφού δεν έπαιξαν οι τιμωρημένοι Παπαντωνίου-Sakota από την ΑΕΚ και οι Waters-White, ενώ τραυματίες ήταν και οι Κατσίβελης-Μαυροκεφαλίδης και Haggins αντίστοιχα. Καλύτεροι παίκτες μας οι Hairston (16π, 3ασ, 2κλ, 4κψ), Carter (18π με 4/8 3π), Brown (14π, 6ρ αλλά και 7 λάθη).
Για την τελευταία αγωνιστική της αγωνιστικής περιόδου 2016/17 με την ομάδα μας να είναι βαθμολογικά αδιάφορη και τους γηπεδούχους να θέλουν τη νίκη για να μπουν στην τετράδα της regular, χάσαμε με 81-77 αν και προηγηθήκαμε με 43-53 στο 23'45". Καλύτεροι παίκτες μας οι McGrath (17π με 5/10 3π), Ukic (10π-7ασ), Sakota (15π)
Στο 2ο ματς της σειράς των μικρών τελικών, παρά την απουσία των τραυματιών Ukic-McGrath κερδίσαμε με 85-91. Πολύ μεγάλη εμφάνιση από τον Λαρεντζάκη με 19π-4ασ, ενώ ξεχώρισαν και οι Dixon (11π-9ασ-5ρ), Μαυροκεφαλίδης (19π), Elonu (12π,4ρ).
Πέρσι για τη 2η αγωνιστική με τον Μανωλόπουλο στον πάγκο, χάσαμε και πάλι με 64-62 από τον Άρη του Γιαννάκη τότε. Είχαν ξεχωρίσει οι Green 17π-2ασ, Λαρεντζάκης 11π-4ρ, Barlow 11π.
Ο Άρης του -Σολεαποκλεισμένου αλλά και Καταγιααποκλεισμένου από φέτος- Αγγέλου λόγω της απαγόρευσης διεθνών μεταγραφών στελέχωσε το ρόστερ του με παίκτες που έπαιζαν και πέρσι στην Α1. Έμεινε ο Bell από τους περσινούς ξένους και ήρθαν ο Jones από ΠΑΟΚ, οι McGhee & Harris από Κολοσσό, Dallo από Πανιώνιο, Kyser από Κύμη. Στον ελληνικό κορμό πέρα από Μποχωρίδη, Φλιώνη, Χρηστίδη και τους έφηβους που παρέμειναν προστέθηκαν οι Βεργίνης, Σλαφτσάκης και ο γιος του Αγγέλου.
Πέρα από τις απουσίες η Α.Ε.Κ. έχει απέναντι της και την παράδοση καθώς σε κανονική περίοδο η τελευταία νίκη στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη ήταν το πρωταθληματικό 2001/02. Σε 64 παιχνίδια που έχουν γίνει εκτός έδρας έχουμε νικήσει 17 φορές ενώ έχουμε χάσει 47.. Ξεκινήσαμε με νίκες τη δεκαετία του ’60 όταν χάναμε σπάνια, στις αρχές του ’70 τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, στην ακμή του Άρη που ακολούθησε χάναμε από τα ...αεροδρόμια, για να εξισορροπήσουμε ξανά τα επόμενα χρόνια, και να γυρίσουμε στο σερί χαμένων αγώνων αφού μέχρι το διπλό στον 1ο μικρό τελικό του 2016 είχαμε να κερδίσουμε από το 2005.
Για πρώτη φορά βρεθήκαμε φιλοξενούμενοι από τον Άρη το 1963/64 και κερδίσαμε με 88-93. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο, πιο εύκολα, με 66-82. Πήραμε το πρώτο κίτρινο φύλλο αγώνα το 65/66 όταν χάσαμε με 74-69, αλλά συνεχίσαμε με άλλες τέσσερις νίκες : 70-80 (67), 79-74 (68), 85-86 (69), 67-80 (70).
Η χρυσή μας ομάδα διαλύθηκε –και με τις επιταγές της εξουσίας- με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να χάνουμε συχνότερα : 80-77 (71), 71-62 (72). Επανήλθαμε δριμύτεροι στη συνέχεια με άλλες τρεις σερί νίκες : 54-62 (73), 64-65 (74), 73-88 (75).
Όμως τότε άρχισε το εντυπωσιακό αρνητικό σερί... Για σχεδόν μια εικοσαετία χάναμε συνέχεια... Αρχικά δύσκολα, μετά όμως αρκετά εύκολα ενώ γνωρίσαμε και μερικές συντριβές με πάνω από 40 πόντους διαφορά.... Αναλυτικά : 98-94 (76), 78-76 (77), 74-71 (78), 91-89 (79), 112-110 (80), 98-77 (81), 104-77 (82), 91-73 (83), 93-77 (84), 95-51 (85), 122-79 (86), 128-84 (87), 124-90 το 1987/88 στη κανονική περίοδο και 104-73 στα πλέϊ-οφ, 86-70 (89), 99-78 (90), 96-91 (91), 89-79 στην κανονική περίοδο το 1991/92 και 110-82 στα πλέϊ-οφ, 89-55 (93), 65-63 (94).
Μετά από 21 συνεχείς ήττες σε 19 χρόνια καταφέραμε να γυρίσουμε νικητές από μια εκτός έδρας αναμέτρησή μας με τον Άρη. Αυτό το πετύχαμε το 1994/95, με τον Vlade Djurovic στον πάγκο μας, σε ένα αγώνα που έγινε στη Λάρισα λόγω τιμωρίας των αντιπάλων μας, όπου κερδίσαμε με 78-79. Συνεχίζαμε όμως να χάνουμε στο Αλεξάνδρειο... 79-75 (96), 76-74 (97). Κερδίσαμε ξανά το 97/98 με τον Ιωαννίδη προπονητή, αλλά ο αγώνας είχε γίνει και πάλι στη Λάρισα, πάλι στον πόντο 65-66. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στις ήττες : 86-73 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά, 65-61 στον πρώτο προημιτελικό, 84-62 στον τρίτο, αλλά και 82-77 την πρώτη χρονιά του Ντούντα.
Ο ‘σοφός’ πήρε το πρώτο μας ροζ φύλλο στο Αλεξάνδρειο μετά από 25 χρόνια, όταν κερδίσαμε με 67-69. Μάλιστα καταφέραμε να φύγουμε με το διπλό και την επόμενη χρονιά, με τον Σάλε στον πάγκο, πιο εύκολα αυτή τη φορά με 80-86. To Γενάρη του 2003, σε ένα ματς που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Μιχάλη Κακιούζη με τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χάσαμε 69-63. Το 2004, πάλι τον Γενάρη παρά τους 32 πόντους του Jenkins χάσαμε με 75-72 στο Ιβανώφειο αφού μετά τον τραυματισμό του Lollis βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμα και με 22 πόντους στα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Προσπαθήσαμε για το come back αλλά ήταν αργά.
Τo 2004/05 χάσαμε 87-82 στο Αλεξάνδρειο, αφού στα τελευταία λεπτά χάσαμε το ρυθμό μας και με 74-65 στον 2ο προημιτελικό, όμως στον 3ο και καθοριστικό κερδίσαμε με 80-86 παίρνοντας το εισιτήριο για τα ημιτελικά των playoff, στηριγμένοι επιθετικά στην τριπλέτα των Nicevic (15π-10ρ), Bailey (15π), Ζήση (14π) .
1 σχόλιο:
Παρά τις απουσίες ή ομαδα πήγε καλά σε γενικές γραμμές
Δημοσίευση σχολίου