Παίζοντας μπροστά σε κάτι παραπάνω από 500 θεατές (λίγους μεν, περισσότερους από το ματς της Κυριακής δε) η Α.Ε.Κ. κατάφερε έστω και στην παράταση, για πρώτη φορά φέτος στα playoff να κερδίσει δυο συνεχόμενα παιχνίδια απέναντι στον ίδιο αντίπαλο, αλλά και παράλληλα να διακόψει το σερί των δυο συνεχόμενων εντός έδρας ηττών. Έτσι με νίκη το Σάββατο μπορεί να ολοκληρώσει τη χρονιά, διαφορετικά θα χρειαστεί και 5ο παιχνίδι τη Δευτέρα στο ΟΑΚΑ. Ανεξάρτητα από τις -σημαντικές- απουσίες (ο Λαρεντζάκης ήταν και πάλι εκτός αποστολής λόγω τραυματισμού ενώ ο Sant-Roos μπήκε μεν αλλά δεν ήταν απόλυτα έτοιμος) η ομάδα σαφέστατα δείχνει να μην βγάζει υγεία στο παρκέ, είτε γιατί κάποιοι πρωτοκλασσάτοι παίκτες σκέφτονται τις διακοπές, είτε γιατί ο προπονητής ξέρει πως μετράει μέρες και δεν φαίνεται να σχεδιάζει και πολλά πράγματα..
MVP της αναμέτρησης φυσικά ήταν ο
Βασίλης Ξανθόπουλος που όσο αγωνίστηκε (σχεδόν 30') οργάνωσε μαεστρικά και για πρώτη φορά στην κιτρινόμαυρη καριέρα του ήταν και το πρώτο βιολί στην επίθεση, κάνοντας δωρεάν μάθημα επαγγελματισμού στους νεώτερους παίκτες κυνηγώντας και την τελευταία μπάλα σε μια τυπικά αδιάφορη σειρά αγώνων. Η διαφορά του +23 με αυτόν στο παρκέ, σε σχέση με το -15 που είχαμε με τον -περιπατητή και πάλι- Theodore είναι ενδεικτική.
Αρκετά καλή και πάλι ήταν η παρουσία του
Χάρη Γιαννόπουλου. Με τον τραυματισμό του Κουβανού ξαναβρήκε χρόνο-ρόλο στην ομάδα και εδειξε πως κακώς είχε παραγκωνισθεί στην άκρη του πάγκου το τελευταίο (και όχι μόνο) διάστημα.. Και βοήθειες μπορεί (και μπορούσε) να δώσει και πολύ περισσότερο θα ήταν πιο φρέσκοι οι βασικοί αν δεν έπαιζαν 30-35' σε μόνιμη βάση..
Υ.Γ. Ο Γιάννης Αγραβάνης έκανε το καλύτερό του ματς κόντρα στην Α.Ε.Κ., την ομάδα που ανήκει, δείχνοντας πως έχει αποκτήσει σίγουρα αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του - σε αντίθεση πχ με τον Ρογκαβόπουλο που μετά το ξεκίνημα έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά σε garbage time και δεν εξελίχθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου