Τον (ΚΑΕ) Παναθηναϊκό (ΟΠΑΠ) αντιμετωπίζει απόψε στο ΟΑΚΑ η ομάδα μπάσκετ για το πρώτο ματς της ημιτελικής σειράς των playoff. Αγωνιστικά ο Βαγγέλης Αγγέλου δεν μπορεί να υπολογίζει στους Langford (τραυματίας), Μωραϊτη (covid) όπως φυσικά και στον Slaughter (τραυματίας & εκτός λίστας Α1). Στους πράσινους, που αντιμετωπισαμε τελευταία φορά πριν τρεις βδομάδες για την τελευταία αγωνιστική της regular, έχει επιστρέψει στο ρόστερ ο TJ Bray κι έχει βγει ο τραυματίας Nedovic.
Η προϊστορία είναι συντριπτική εις βάρος μας, αφού μετράμε μόλις 8 νίκες σε 72 παιχνίδια εκτός έδρας με τον Παναθηναϊκό, με την τελευταια να έχει γίνει πάνω από 24 χρόνια πριν με τους αντιπάλους μας να τρέχουν ένα σερί 32-0 από τότε.. Στα playoff το σκορ είναι 15-1 υπέρ τους επίσης..
Για πρώτη φορά παίξαμε playoff εκτός έδρας με τους πράσινους το 1987/88 για τα προημιτελικά - εμείς είχαμε τερματίσει 4οι στη regular και αυτοί 5οι. Έχοντας κάνει το 2-0 στην κανονική περίοδο (66-70 στο Σπόρτιγκ, 79-78 στου Ιωνικού), τα δυο ματς αποφασίστηκε από τις δυο διοικήσεις να γίνουν στο ΣΕΦ για εισπρακτικούς λόγους (αλλά είχαν πενιχρή προσέλευση). Έχοντας χάσει στο τυπικά εντός με 58-78, χάσαμε και στο τυπικά εκτός με 81-71, η σειρά κρίθηκε (νικηφόρα) για μας στο 5ο ματς που έγινε στο κλειστό του Ιωνικού ΝΦ, το οποίο κερδίσαμε με 76-75 .
Την επόμενη χρονιά (1988/89), με τους πράσινους να έχουν τερματίσει στην 3η θέση και την Α.Ε.Κ. στην 6η, παίξαμε πάλι στα προημιτελικά, οι νίκες στην κανονική διάρκεια ήταν μοιρασμένες, αλλά παίζοντας χωρίς ξένο αφού ο Vranes είχε αποτελέσει παρελθόν από τον Φλεβάρη χάσαμε εκτός με 86-69, κι εντός 75-76 (και τη σειρά με 3-1 συνολικά).
Το 1989/90 δεν παίξαμε στα playoff αφού συμμετείχαμε σε διαφορετικούς ομίλους για την πρόκριση στο Korac, την οποία κέρδισαν αμφότερες οι ομάδες
Η μοναδική μας νίκη σε post season, έγινε το 1990/91 στον Τάφο του Ινδού με 71-78 -και τον Φώτη Κατσικάρη να κάνει μεγάλο ματς- στον ενιαίο όμιλο για το Korac, στον οποίο αν και ξεκινήσαμε με 6-4 έναντι 7-3 του Περιστερίου, τελικά τερματίσαμε στην πρώτη θέση με 12-8 συνολικά.
Επόμενο ραντεβού το 1992/93, στα προημιτελικά (2οι οι πράσινοι, 7οι εμείς). Χασαμε με 78-61 το πρώτο παιχνίδι στη Γλυφάδα, κερδίσαμε στο 'Γ.Μόσχος' 74-67 και στείλαμε τη σειρά σε τρίτο ματς, όπου χάσαμε με 73-61 (με τον Ιωαννίδη σαν προπονητή του Ολυμπιακού να παίρνει την παραμονή τηλέφωνο τον υπηρεσιακό μας τεχνικό Νίκο Νεσιάδη να του πει να προσέχει τους διαιτητές οι οποίοι άλλαξαν την τελευταία στιγμή μετά από ..ερυθρόλευκη παρέμβαση)
Με τον Ιωαννίδη πλέον στον πάγκο μας και μετά τη θριαμβευτική πορεία μέχρι τη Βαρκελώνη, παίξαμε ημιτελικά με τον Παναθηναϊκό. Χάσαμε 67-57 στον πρώτο αγώνα, κερδίσαμε στην τυπική έδρα μας με 65-56, και με τα γνωστα επεισόδια από Φάνη Χριστοδούλου κι όχι μόνο χάσαμε με 51-47 στον 3ο και καθοριστικό αγώνα στις 7 Μάη του 1998.
H καλύτερη Α.Ε.Κ. που έχω δει προσωπικά στα παρκέ, έχασε τη δυνατότητα για το treble το 2000, καθώς παίζοντας με τραυματίες τους Κορωνιό-Hansell και τον Τσακαλίδη-Ledkov με το μυαλό στο draft του ΝΒΑ, έχασε με 79-69 στον 1ο και με 88-60 στον 3ο ημιτελικό, έχοντας κερδίσει 77-67 τον 2ο εντός.
Με τη διαιτησία να σφυρίζει με πράσινα γυαλιά χάσαμε 84-80 στον 1ο ημιτελικό του 2000/01 (και τη σειρά με 2-0, αφου ηττηθήκαμε με 74-82 στο εντός) - εντυπωσιακή εμφάνιση είχαν κάνει ο Kutluay με 25π και ο Μιχάλης Κακιούζης (18π-6ρ).
Επόμενο ραντεβού στους τελικούς του 2002/03, όταν χάσαμε με 77-68 στον 1ο τελικό στο Σπόρτιγκ, και με 84-73 στον 3ο (και τη σειρά με 3-1 τελικά), πάντα με τη διαιτησία να καθαρίζει όταν χρειάστηκε. Αν δεν είχε αποχωρήσει το Γενάρη ο Κακιούζης και δεν είχε τραυματιστεί στους τελικούς ο Ντικούδης μάλλον θα ήταν διαφορετική η κατάσταση..
Επόμενη συνάντηση το 2004/05, πάλι στους τελικούς. Στον πρώτο τελικό χάσαμε με 78-62 και στον τρίτο που παλαίψαμε μέχρι το τέλος με 79-71 αφού οι γκρι βοήθειες ήταν και πάλι εκεί για τους αντιπάλους μας όταν τις χρειάστηκε .
Την επόμενη χρονιά (1988/89), με τους πράσινους να έχουν τερματίσει στην 3η θέση και την Α.Ε.Κ. στην 6η, παίξαμε πάλι στα προημιτελικά, οι νίκες στην κανονική διάρκεια ήταν μοιρασμένες, αλλά παίζοντας χωρίς ξένο αφού ο Vranes είχε αποτελέσει παρελθόν από τον Φλεβάρη χάσαμε εκτός με 86-69, κι εντός 75-76 (και τη σειρά με 3-1 συνολικά).
Το 1989/90 δεν παίξαμε στα playoff αφού συμμετείχαμε σε διαφορετικούς ομίλους για την πρόκριση στο Korac, την οποία κέρδισαν αμφότερες οι ομάδες
Επόμενο ραντεβού το 1992/93, στα προημιτελικά (2οι οι πράσινοι, 7οι εμείς). Χασαμε με 78-61 το πρώτο παιχνίδι στη Γλυφάδα, κερδίσαμε στο 'Γ.Μόσχος' 74-67 και στείλαμε τη σειρά σε τρίτο ματς, όπου χάσαμε με 73-61 (με τον Ιωαννίδη σαν προπονητή του Ολυμπιακού να παίρνει την παραμονή τηλέφωνο τον υπηρεσιακό μας τεχνικό Νίκο Νεσιάδη να του πει να προσέχει τους διαιτητές οι οποίοι άλλαξαν την τελευταία στιγμή μετά από ..ερυθρόλευκη παρέμβαση)
Με τον Ιωαννίδη πλέον στον πάγκο μας και μετά τη θριαμβευτική πορεία μέχρι τη Βαρκελώνη, παίξαμε ημιτελικά με τον Παναθηναϊκό. Χάσαμε 67-57 στον πρώτο αγώνα, κερδίσαμε στην τυπική έδρα μας με 65-56, και με τα γνωστα επεισόδια από Φάνη Χριστοδούλου κι όχι μόνο χάσαμε με 51-47 στον 3ο και καθοριστικό αγώνα στις 7 Μάη του 1998.
Τέλος το 2017 στα πλαίσια των ημιτελικών, χάσαμε με 80-70 τον 1ο (Μαυροειδής 18π-5ρ, Dixon 15π-7ρ-2ασ, Sakota 14π-3ρ-3ασ) και με 81-72 τον 3ο (Ukic 14π-5ασ-2κλ, Μαυροειδής 13π-5ρ-2ασ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου