ΣΗΚΩΣΑΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ

Η άρση κούπας είναι πάντα σημαντική, ακόμα κι όταν πρόκειται για ένα φιλικό τουρνουά στην Ιεράπετρα. Οι παίκτες του Βαγγέλη Αλεξανδρή πήραν το τρόπαιο αφού κέρδισαν τόσο τους διοργανωτές (που παίζουν Γ' Εθνική) όσο -κυρίως- τον Πανελλήνιο, με το εμφατικότατο 93-61. Και αν αναλογιστούμε πως παίξαμε στο 2ο ματς χωρίς τον Μάγλο (που δεν κατέβηκε καν Κρήτη), τον Σωτήρη Νικολαϊδη (που τραυματίστηκε στις προπονήσεις και γύρισε Αθήνα για αποθεραπεία), τον Ταπούτο (που έπαθε διάστρεμμα στο ματς με τον ΑΟΙ) ενώ και ο Κόμματος αποβλήθηκε με ντισκαλιφιέ στο 14', η αξία της νίκης (και της διαφοράς) είναι ακόμα μεγαλύτερη.

ΑΟΙ - ΑΕΚ 60-84
Τα δεκάλεπτα: 18-18, 32-44, 49-68, 60-84

ΑΕΚ (Αλεξανδρής): Γκαγκαλούδης 20(1), Πρ. Νικολαϊδης 15(3), Κόμματος 11, Ταπούτος 3, Πέρκοβιτς 12, Παπανικολάου 10, Μαγκουνής 7, Μιχάλογλου, Σκοτ 6, Βετούλας, Αθανασούλας.
Πανελλήνιος - ΑΕΚ 61-93
Τα δεκάλεπτα: 19-30, 35-52, 43-73, 61-93

ΑΕΚ: Γκαγκαλούδης 20(2), Πρ. Νικολαϊδης 15(4), Κόμματος 4, Παπανικολάου, Πέρκοβιτς 22, Σκοτ 10, Βετούλας 9(3/3 τριπ.), Μαγκουνής 6, Αθανασούλας 4, Μιχάλογλου 5(1).

GRGUREVIC, TERRELL, HAMILTON

Αυτά είναι τα τρία ονόματα που έχουν βγει στον τύπο ως υποψήφιοι στόχοι της ομάδας μπάσκετ για την ενίσχυση του ρόστερ.


Ante Grgurevic (1.98, 13/8/1975) .
Δεν είναι ιδιαίτερα ψηλός, αλλά έχει έφεση στα ρημπάουντ καθώς κερδίζει αρκετές μάχες κάτω από τα καλάθια εκμεταλλευόμενος τη δύναμη του. Θυμίζει σε μικρογραφία τον Lollis. Πέρσι αγωνίστηκε στον Άρη έχοντας (6.6π-5.7ρ σε 17.9') και στην Scafati (11.3π, 6.5ρ σε 21.3')



Julian Terrell (2.06, 16/4/1984)
Tέλειωσε το NCAA πέρσι με τους Vanderbilt Commodores και είχε 10.5π, 7.2ρ σε 28.5'.
Φέτος έπαιξε στη Γερμανία με τους Artland Dragons είχε σε 11.6', 3.8π και 3.6ρ.


Zendon Hamilton (2.11, 29/4/1975)
Παίκτης με εξαιρετικές περγαμηνές, 7 χρονιές (με τη φετινή) στο ΝΒΑ : L.A. Clippers (2000-01), Denver (2001-02), Toronto (2002-03), Philadelphia (2003-04, 2005-06) and Cleveland (2005-06), Portland (2006-07)… με μέσο όρο 4.4 πόντους & 3.5 ρημπάουντς σε 11.7 λεπτά, ενώ φέτος με το Portland έπαιξε 6 ματς και είχε σε 11.7' 6 πόντους και 4.2 ρημπάουντ. Στην Ευρώπη έχει παίξει στην Ισπανία (Forrum Valladolid, 1998-99; Joventut Badalona, 2002-03) αλλά και στην Ελλάδα (Δάφνη, 1999-00 με 24αγ/332π)



Ενημερωτικά πάντως, ο Paul McPherson από τις 23 Νοεμβρίου αγωνίζεται στην TDShop.it Livorno, στην Α1 της Ιταλίας, έχει 14.8 πόντους, 3.1ρ, 1.5ασ στα 4 παιχνίδια που έπαιξε, ενώ πήρε μέρος και στο πρόσφατο All Star Game (6π σε 10', ενώ συμμετείχε και στο διαγωνισμό καρφωμάτων)

ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ ΓΙΑ ΦΙΛΙΚΑ

Στην νοτιότερη πόλη της Ευρώπης, την Ιεράπετρα θα βρεθεί η ομάδα μπάσκετ για το τουρνουά που διοργανώνει ο τοπικός ΑΟ.

To πρόγραμμα :
Πέμπτη 28/12/2006 18:00μ.μ. Α.Ε.Κ. - Ιεράπετρα
Παρασκευή 29/12/2006 18:00μ.μ. Πανελλήνιος - Α.Ε.Κ.
Σάββατο 30/12/2006 18:00μ.μ. Πανελλήνιος – Ιεράπετρα


Στο τουρνουά δε θα πάρει μέρος ο Μάγλος (πρόβλημα στον αχίλλειο τένοντα και είναι άγνωστο πότε θα επιστρέψει) .

ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Για ένα ημίχρονο υπήρχε ανταγωνιστικά στο παρκέ η ομάδα μπάσκετ κόντρα στην KK Hemofarm, όταν το σκορ ήταν ακόμα 38-37. Όμως πάνω-κάτω όπως έγινε και στο Ελληνικό με τον Πανιώνιο, στην επανάληψη καταρρεύσαμε και ο πέλεκυς έπεσε βαρύς : τελικό 93-67. Θεωρητικά βέβαια εξακολουθούμε να διαθέτουμε μαθηματικές ελπίδες πρόκρισης μετά την ήττα των Ισπανών στη Γαλλία. Αλλά αυτά είναι μόνο στη σφαίρα του φανταστικού... Γιατί αν θέλαμε να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο στην Ευρώπη θα είχαμε φέρει εδώ και 2,5 μήνες τον αντικαταστάτη του McPherson και θα είχαμε πάρει και κανέναν παίκτη να βοηθάει τους Perkovic, Scott κάτω από τα καλάθια, και δε θα πηγαίναμε σε όλα τα εκτός έδρας ματς μόνο με 10 παίκτες στην αποστολή.

Μάλιστα δε φτάνει που ταξιδέψαμε με 10 παίκτες στη Σερβία, αλλά παίξαμε ουσιαστικά μόνο με 7 (αφού ο Κόμματος δεν πάτησε παρκέ καθώς δεν ξεπέρασε το διάστρεμμα στο ματς με το Αιγάλεω, ενώ και οι Παπανικολάου - Αθανασούλας έπαιξαν μόλις από 45" ο καθένας) κι αυτό δικαιολογεί απόλυτα την κατάρρευση στην επανάληψη όταν αυτοί οι 7 φορτώθηκαν με φάουλ και ξέμειναν από δυνάμεις. Για ποιο λόγο τώρα με το σκορ στους 20-30π δεν πήραν χρόνο οι δυο νεαροί παίκτες είναι κάτι που μόνο η τεχνική ηγεσία μπορεί να εξηγήσει...

Όσο για την αγωνιστική μας συμπεριφορά, ένα χαρακτηριστικό είναι πως ο Βετούλας δεν σούταρε αυτή τη φορά 2/8 τρίποντα όπως στα 3 προηγούμενα ματς, αλλά μόλις 2/7 ...

ΕΝΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΗΤΤΕΣ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Δε βάζω στη σούμα μέσα τις ομάδες με μια ιστορία και μπασκετική παράδοση (Πανιώνιο, Περιστέρι, Παγκράτι, Μαρούσι, Πανελλήνιος, Σπόρτιγκ). Βέβαια οι Κυψελιώτες μας κέρδισαν μόλις μια φορά σε τόσα χρόνια παρουσίας στη μεγάλη κατηγορία (63-75 το 1981/82), ενώ οι Παγκρατιώτες δυο και όχι όταν είχαν μεγάλη ομάδα αλλά στο Μόσχος (74-80 το 1989/90 και 74-82 το 1992/93).

Πριν 20 χρόνια, το 1986/87, χάσαμε στο κλειστό του Ιωνικού ΝΦ από τον Ηλυσιακό των γερο-Βιδα/Αναγνώστου/Κοκολάκη και του πιτσιρικά (τότε) Δημήτρη Ποδαρά με 82-85. Αυτή ήταν και η μοναδική, μέρχι αυτή με το Αιγάλεω τώρα, ήττα μας εντός έδρας από νεοφώτιστη Αθηναϊκή ομάδα...

Το 1998/99 σε ματς κεκλεισμένων των θυρών, ο Shane Hill μας έκλεισε το σπίτι και η Νήαρ Ηστ έφυγε με το διπλό, 82-89.

Δεν χάσαμε ποτέ εντός από Αμπελόκηπους (2 αγ) , Αμύντα (4 αγ), Δάφνη (9 αγ), Έσπερο (6αγ), Ιωνικό ΝΦ (4 αγ), Μίλωνα (2αγ), Παπάγου (9 αγ)

ΞΕΦΤΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ

Η αποψινή βραδιά γράφτηκε στις μαύρες σελίδες της ιστορίας της ΑΕΚ... Ποιος να φανταζόταν ή να έλεγε πριν 1-2-5-10-20 χρόνια, και να μην τον έπαιρναν με τις πέτρες, πως θα ερχόταν το Αιγάλεω και θα κέρδιζε χαλαρά το διπλό μέσα στην έδρα της ομάδας μας, έχοντας μάλιστα στο πλευρό του και 15-20 οπαδούς του που θα κέρδιζαν με τη σειρά τους κατά κράτος τη μάχη της εξέδρας ; Δυστυχώς για μας, το ντεμπούτο του 'δικού μας' Θανάση Σκουρτόπουλου στον πάγκο του Αιγάλεω συνδυάστηκε με την ντροπιαστική ήττα...

Καλό θα είναι κάποιοι (κυρίως παίκτες-τεχνική ηγεσία) να ξεπεζέψουν και να μη θεωρούν πως η ομάδα κουτσά-στραβά θα περάσει στα playoff. (Που θα είναι ξεφτίλα να μην τα καταφέρει για πρώτη φορά στα 20 χρόνια που υπάρχουν playoff στην Α1). Γιατί πλέον, έτσι όπως τα έχουμε καταφέρει, με ήττα από τον Μακεδονικό στην Νεάπολη και ... δυο εντός έδρας ήττες από τους συνυποψήφιους του πρώτου για υποβιβασμό Απόλλωνα και Αιγάλεω, το μέλλον μας μόνο ρόδινο δεν είναι. Είμαστε μόλις μια νίκη πάνω από αυτές που πάνε στην Α2, και είμαστε στην 11η αγωνιστική... Τα εύκολα ματς στο ΟΑΚΑ τέλειωσαν (ποια εύκολα δηλαδή με δυο γκέλες σαν αυτές με Απόλλωνα-Αιγάλεω) και στον 2ο γύρο έχοντας μέσα Παναθηναϊκούς, Ολυμπιακούς, Άρηδες, ΠΑΟΚ, Πανιώνιους θα μετράμε τα ροζ φύλλα με το σταγονόμετρο και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να μαζέψουμε τα χρειαζούμενα για να σωθούμε ώστε να μην αμαυρώσουμε κι άλλο την ιστορία μας.

Το παιχνίδι ήταν άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των παράλογων εμφανίσεων μας... Γιατί δε μπορεί οι αντίπαλοί μας να έχουν τα καλάθια μόνο τους ... Majkic & Sarovic, oι Perkovic-Scott να κάνουν πάρτυ με 27π-17ρ και εμείς να κάνουμε σε όλο το 4ο δεκάλεπτο επιθέσεις μόνο με τρίποντα... (που είχαμε 6 στα ....27 !!!). Αν εξαιρέσουμε αυτούς τους δυο μαζί με τον Ταπούτο, και το Σωτήρη (που αρκέστηκε στα καθοριστικής σημασίας λάθη και πουλήματα της μπάλας) οι άλλοι έδειχναν να βρίσκονται μέσα στο παρκέ μόνο για να σουτάρουν τρίποντα... 0/4 ο Γκαγκαλούδης, 1/6 ο Κόμματος, 2/8 ο Βετούλας, 2/7 ο Πρόδρομος... Αλλά προφανώς οι τέσσερις αυτοί, ακολουθούν πιστά τις οδηγίες του Αλεξανδρή, αφού δεν είδα κανέναν από τον πάγκο να τους βάζει χέρι για την εμμονή τους στα τρίποντα.


Υ.Γ. Στα επίσημα (και στις θέσεις που κάθονται οι ΘουΓου, αν δεν απατώμαι) ήταν και οι χορηγοί Παντελής Παπαδόπουλος πατήρ, Παντελής Παπαδόπουλος υιός, μαζί με τους φίλους τους. Από το λίγο που μιλήσαμε, αυτό που διαπίστωσα είναι πως είναι πραγματικά ψημένοι να ασχοληθούν με την ομάδα, είναι πράγματι Αεκτζήδες και πονάνε τα κιτρινόμαυρα, αλλά και πως δεν είχαν μέχρι τώρα ιδιαίτερη σχέση με το άθλημα. Τώρα πως θα ψηθούν με τέτοιες εμφανίσεις και με τους 15 Αιγαλεώτες να κάνουν πάρτυ στην εξέδρα, είναι άλλη υπόθεση.

ΗΤΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟ ΕΥΡΩΠΗ

Τα σενάρια για πρόκριση στην επόμενη φάση του Uleb Cup μένουν πια μόνο στη σφαίρα της φαντασίας και των μαθηματικών, έπειτα από την ήττα μας στη Γερμανία από τη Brose Baskets Bamberg με 80-71. Μάλιστα οι Γερμανοί υπερκάλυψαν τη διαφορά του πρώτου γύρου (82-76) και είμαστε πια στην 6η και τελευταία θέση του ομίλου. Πάλι καλά που με τις φιλότιμες προσπάθειες των Κόμματου & Πρόδρομου το +20 (67-47) περιορίστηκε στο +9...

Η ομάδα για άλλη μια φορά, ξεκίνησε ορεξάτη, πήρε τη διαφορά (9-17 προς το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου), αλλά οι κλασσικές αλλαγές που κάνουμε σε εκείνο το σημείο (έξω ο Σωτήρης, μέσα ο Γκαγκαλούδης) με ότι αυτό συνεπάγεται στον τρόπο παιχνιδιού μας, βοήθησαν τους γηπεδούχους να κάνουν ένα σερί 33-15 μέχρι το ημίχρονο και να καθαρίσουν τη νίκη, που τους αφήνει ζωντανούς στο κυνήγι της πρόκρισης.

Ίσως η κατάσταση να ήταν διαφορετική, αν δεν είχαμε την εμμονή για σουτ 3 πόντων... 27 φορές δοκιμάσαμε από τα 6μ25 (2/8 ο συνήθης ύποπτος Βετούλας), μόλις 21 για δίποντο (!!!), την ώρα μάλιστα που οι Scott - Perkovic αλλά και ο Κόμματος με τον Μάγλο μόνο κακά ποσοστά δεν είχαν (8/12). Όμως αυτό δεν ήταν φαινόμενο που είδαμε μόνο στο Bamberg.. Είναι σταθερή κατάσταση σχεδόν σε όλα μας τα φετινά παιχνίδια...

ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΣΕΦ

Μετά από καιρό είχαμε μια εκτός έδρας εμφάνιση που να μην είναι ταπεινωτική για την ομάδα μας. Παίζοντας χωρίς τον Χρήστο Ταπούτο (πρόβλημα στους ραχιαίους), και φυσικά πάντα με μόλις έναν Αμερικανό και έναν κοινοτικό β' ζώνης, η μπασκετική ΑΕΚ στάθηκε όρθια στο ΣΕΦ, ανέτρεψε τη διαφορά των 16 πόντων στο τέλος του ημιχρόνου, και αν στο τέλος ήταν πιο ψύχραιμη ή αν οι διαιτητές σφύριζαν το φάουλ που έγινε από τον Κόμματο, ίσως και να είχαμε φύγει ακόμα και με το ροζ φύλλο αγώνα.

Η εικόνα που έδειξε η ομάδα μας, αν εξαιρέσουμε το διάστημα από το 9' μέχρι το 20-25' που είχαμε για άλλη μια φορά την αλλαγή του συστήματος που παίζαμε σε 'τρίποντο- τρίποντο- τρίποντο', ήταν θετική. Τώρα γιατί έπρεπε να πάμε στο 44-28 και στο -16, ώστε να αφήσουμε τις αυτοκαταστροφικές εμμονές για τρίποντα, είναι μια άλλη κουβέντα. Αν υπήρχε ένας playmaker τύπου Blakney δεν υπήρχε περίπτωση να παίζαμε έτσι. Όπως και αν όντως έμπαινε χέρι από την τεχνική ηγεσία για το συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού στον οποίο αρέσκονται οι παίκτες μας.

Με τη ζώνη 3-2 που παίξαμε στο τέλος, βραχυκυκλώσαμε τους ακριβοπληρωμένους άσους και προπονητή των αντιπάλων μας, δείχνοντας πως αν μη τι άλλο η φετινή ΑΕΚ έχει αγωνιστικές δυνατότητες, αρκεί να τις πιστέψουν οι ίδιοι. Και φυσικά να συνδράμουν όσο μπορούν αυτοί που μπορούν να βοηθήσουν. Δηλαδή η διοίκηση και ο κόσμος.

ΔΙΠΛΟ ΚΕΡΔΟΣ : ΝΙΚΗ & ΔΙΑΦΟΡΑ

Επιτέλους έσπασε το σερί των κάκιστων εμφανίσεων των τελευταίων εβδομάδων που μετρούσαμε 2 ήττες με 42 πόντους διαφορά, ενώ και στην Ευρώπη είχαμε στα τελευταία 3 ματς συνολική διαφορά -63 πόντων (20 από Hemofarm, 17 από Nancy, 26 από Lietuvos). Παίζοντας μετά από καιρό μυαλωμένα και με έμφαση στην άμυνα, καταφέραμε να πάρουμε μια μεγάλης (ψυχολογικής κυρίως) σημασίας νίκη κόντρα στην Grupo Dunas Gran Canarias.

Τα κλειδιά για την επικράτηση ήταν : ο Jasmin Perkovic με τους 19 του πόντους που μας βοήθησε να μείνουμε ζωντανοί στο πρώτο μέρος αλλά και να κάνουμε το comeback στην επανάληψη, ο Νέστορας Κόμματος με τα 5 τρίποντα που πέτυχε εκτελώντας τους Ισπανούς από την περιφέρεια, ο Scott που παρά τα πάαααρα πολλά χαμένα layup από κάτω μόνος του κατέβασε 11 πολύτιμα ρημπάουντ, o Σωτήρης με την καλή άμυνα συνοδευόμενη από 4 ασιστ και 3 κλεψίματα και κυρίως ο Χρήστος Ταπούτος που με την καταλυτική του παρουσία έσφιξε την άμυνά μας κάτω από τα καλάθια, βοήθησε να κυκλοφορήσουμε τη μπάλα και να ξεπεράσουμε την ασφυγκτική πίεση των Ισπανών και ήταν ο κύριος λόγος που πήραμε το προβάδισμα με 61-49 που ήταν και το σημείο που κρίθηκε το παιχνίδι. Έστω κι αν μετά, επειδή πέρασε στον πάγκο μετά από ένα λάθος, δε μπορούσαμε να περάσουμε τη σέντρα για 3-4 επιθέσεις...

Το ευχάριστο δεν ήταν μόνο πως πήραμε το ροζ φύλλο αγώνα, αλλά και πως καταφέραμε να υπερκαλύψουμε και τη διαφορά που είχαμε χάσει στην Ισπανία (57-63 εκεί, 70-58 τώρα). Έτσι θεωρητικά παραμένουμε μέσα στο κυνήγι της πρόκρισης. Βέβαια, θεωρητικά μόνο, αφού είναι αρκετά δύσκολο να τα καταφέρουμε. Όχι και απίθανο πάντως για να είμαστε δίκαιοι. Εμείς έχουμε μόλις ένα ματς στο ΟΑΚΑ με την Nancy, κι εκτός τις Bamberg, Hemofarm, Lietuvos. Αυτοί μέσα τους Σέρβους και τους Λιθουανούς, έξω τους Γερμανούς και τους Γάλλους. Αν μπορέσουμε να πάρουμε διπλό στη Γερμανία την άλλη βδομάδα θα έχει νόημα αυτή η κουβέντα. Το βασικό όμως, είναι η ομάδα να αγωνίζεται τιμώντας τη βαριά φανέλλα που έχει στη Γηραιά Ήπειρο.

ΚΑΙ Η ΚΑΤΗΦΟΡΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Για ένα ημίχρονο υπήρχε πραγματικά η ΑΕΚ στο κλειστό του Ελληνικού μέσα στο παρκέ. Όταν παίζοντας ορθολογιστικά, με τη μπάλα να πηγαίνει στους Scott-Perkovic, τον Κόμματο να είναι σε μεγάλα κέφια και τον Γκαγκαλούδη να σκοράρει 2 αναπάντεχα τρίποντα, είμασταν κοντά στο σκορ, πηγαίνοντας στα αποδυτήρια με 40-39. Στην επανάληψη όμως βγήκε να παίξει μόνο ο Πανιώνιος... Οι παίκτες μας (αλλά και η τεχνική ηγεσία), όπως και στο ματς της Τρίτης με τη Lietuvos πέταξαν λευκή πετσέτα μετά από τις πρώτες 2-3 φάσεις... Και αντί να προσπαθήσουν να παίξουν όπως στο α' ημίχρονο, άρχισαν το γνωστό εκβιασμό προσπαθειών από τα 6μ25, και το ρεσιτάλ επιπολαιοτήτων, ώστε να κάνουν ακόμα ευκολότερο το έργο των γηπεδούχων, που ανέβαζαν τη διαφορά συνεχώς..

Πάλι καλά που στο τέλος μπήκαν μέσα Βασιλόπουλος, Σιγγούνας κλπ με συνέπεια το 91-63 να περιοριστεί στο τελικό 93-71, και να μην έχουμε νέο αρνητικό ρεκόρ διαφοράς ...

Η ομάδα έχει μεγάλα προβλήματα και είναι δομημένη στρεβλά, φυσική απόρροια και του τρόπου που χτίστηκε η ομάδα στο παρά πέντε... Ακόμα όμως κι έτσι, είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο το γεγονός πως ακόμα και με τη διαφορά στους +20, δεν δόθηκε χρόνος συμμετοχής στην τριάδα Μαγγουνή, Αθανασούλα, Παπανικολάου (οι 2 πρώτοι έπαιξαν για 22" στην τελευταία επίθεση της πρώτης περιόδου)... Γιατί όταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής μιλάει για έλειμμα ενέργειας των παικτών του, τότε είναι εύλογο να αναρωτιέται κανείς γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν οι συγκεκριμένοι, που ούτε ταλαιπωρημένοι από συνεχή παιχνίδια είναι, ούτε χωρίς προετοιμασία είναι (αφού το καλοκαίρι συμμετείχαν σε Εθνικές ομάδες αλλά και είχαν ξεκινήσει προπονήσεις νωρίτερα), πάθος και διάθεση για διάκριση και καταξίωση θεωρητικά έχουν περισσότερο από άλλους που χτίζουν τούβλα σε κάθε ματς, και δε μπορούν να θεωρούνται πιτσιρικάδες πια στα 18 ή στα 20 τους...

ΛΕΥΚΗ ΠΕΤΣΕΤΑ ΣΤΟ 28' ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΙΒΗ

Μπορεί η Lietuvos Rytas να είναι σαφέστατα καλύτερη ομάδα από μας, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δικαιολογείται τόσο η διαφορά με την οποία ηττηθήκαμε (πάλι καλά που έμεινε στους 26π, και δεν έσπασε το ρεκόρ των 27 πέρσι από τη Benetton και το 1971 από τη Shimenthal), όσο κυρίως ο τρόπος που ήρθε...

Γιατί ενώ βρεθήκαμε από νωρίς πίσω (26-41 στο 18'), καταφέραμε με πίεση και ορθολογιστική αγωνιστική συμπεριφορά (η μπάλα στους ψηλούς και τρίποντα μόνο όταν χρειαζόταν) να μειώσουμε αρχικά σε 42-46 (20'12") και να πηγαίνει το ματς με διαφορά 1-2 καλαθιών μέχρι το 26'08" που ο Γκαγκαλούδης μείωσε σε 58-60. Εκεί ήρθε η πλημμύρα... Ένα κλέψιμο στον Γιάννη στην σέντρα, 2-3 αιφνιδιασμοί από τους Λιθουανούς, εμμονή στα τρίποντα (που ήταν και άστοχα), 3ο φάουλ από Scott και πέρασμα μέσα στο παρκέ του Μάγλου (που με αυτόν μέσα ξέφυγαν και με 26-41 στο α' οι φιλοξενούμενοι)... Λευκή πετσέτα και το σκορ έγινε σε dt 60-87 μέχρι να μειώσει προσωρινά σε 62-87 στο 33'54" ο Perkovic.

Μετά ισορροπήσαμε μεν, αλλά στους +/- 25 πόντους διαφορά δε...


Υ.Γ. Xρειάστηκαν 15 μήνες παρουσίας στην πρώτη ομάδα, για να πατήσει πρώτη φορά παρκέ σε επίσημο ματς ο Αντώνης Μιχάλογλου. Πέρσι, μπήκε δωδεκάδα στο ματς με τον Ολυμπιακό στο Γαλάτσι, ενώ φέτος είχε επιλεχθεί στα παιχνίδια με Πανελλήνιο, Απόλλωνα Πάτρας & Άρη χωρίς να βγάλει τη φόρμα και να παίξει. Η εικόνα που έδειξε ο 18χρονος ήταν θετική... Αλλά θα πρέπει να τον ξαναδούμε... Και όχι να 'καεί' κι αυτός όπως τόσοι και τόσοι άλλοι με τελευταίους τους Παπανικολάου, Μαγγουνή .