Για ένα ημίχρονο υπήρχε πραγματικά η ΑΕΚ στο κλειστό του Ελληνικού μέσα στο παρκέ. Όταν παίζοντας ορθολογιστικά, με τη μπάλα να πηγαίνει στους Scott-Perkovic, τον Κόμματο να είναι σε μεγάλα κέφια και τον Γκαγκαλούδη να σκοράρει 2 αναπάντεχα τρίποντα, είμασταν κοντά στο σκορ, πηγαίνοντας στα αποδυτήρια με 40-39. Στην επανάληψη όμως βγήκε να παίξει μόνο ο Πανιώνιος... Οι παίκτες μας (αλλά και η τεχνική ηγεσία), όπως και στο ματς της Τρίτης με τη Lietuvos πέταξαν λευκή πετσέτα μετά από τις πρώτες 2-3 φάσεις... Και αντί να προσπαθήσουν να παίξουν όπως στο α' ημίχρονο, άρχισαν το γνωστό εκβιασμό προσπαθειών από τα 6μ25, και το ρεσιτάλ επιπολαιοτήτων, ώστε να κάνουν ακόμα ευκολότερο το έργο των γηπεδούχων, που ανέβαζαν τη διαφορά συνεχώς..
Πάλι καλά που στο τέλος μπήκαν μέσα Βασιλόπουλος, Σιγγούνας κλπ με συνέπεια το 91-63 να περιοριστεί στο τελικό 93-71, και να μην έχουμε νέο αρνητικό ρεκόρ διαφοράς ...
Η ομάδα έχει μεγάλα προβλήματα και είναι δομημένη στρεβλά, φυσική απόρροια και του τρόπου που χτίστηκε η ομάδα στο παρά πέντε... Ακόμα όμως κι έτσι, είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο το γεγονός πως ακόμα και με τη διαφορά στους +20, δεν δόθηκε χρόνος συμμετοχής στην τριάδα Μαγγουνή, Αθανασούλα, Παπανικολάου (οι 2 πρώτοι έπαιξαν για 22" στην τελευταία επίθεση της πρώτης περιόδου)... Γιατί όταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής μιλάει για έλειμμα ενέργειας των παικτών του, τότε είναι εύλογο να αναρωτιέται κανείς γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν οι συγκεκριμένοι, που ούτε ταλαιπωρημένοι από συνεχή παιχνίδια είναι, ούτε χωρίς προετοιμασία είναι (αφού το καλοκαίρι συμμετείχαν σε Εθνικές ομάδες αλλά και είχαν ξεκινήσει προπονήσεις νωρίτερα), πάθος και διάθεση για διάκριση και καταξίωση θεωρητικά έχουν περισσότερο από άλλους που χτίζουν τούβλα σε κάθε ματς, και δε μπορούν να θεωρούνται πιτσιρικάδες πια στα 18 ή στα 20 τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου