Παίζοντας μπάσκετ κυριαρχίας και σε αυτόν τον τελικό (όπως έκανε και σε αυτόν του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο Ηράκλειο) η ομάδα μπάσκετ κέρδισε με 94-100 την AS Monaco, κατέκτησε το Basketball Champions League και στέφθηκε για 3η φορά Βασίλισσα της Ευρώπη, μετά τον άθλο του 1968 στο Καλλιμάρμαρο (4/4 89-82 τη Slavia Praha στον τελικό του Κυπελλούχων) και την επανενθρόνιση της Λωζάννης το 2000 (11/4, 83-76 την Kinder Virtus Bologna στον τελικό του Saporta). Ίσως να μην είναι τυχαίο πως και στους τρεις ευρωπαϊκούς τελικούς που κέρδισε η Α.Ε.Κ. έπαιξε μπάσκετ κυριαρχίας σε αντίθεση με το μοναδικό που έχασε, αυτό της Βαρκελώνης το 1998 για την Euroleague της FIBA. Σημειολογικά επίσης και οι 4 τελικοί ήταν για διοργανώσεις της FIBA. Mε την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου και του double (μετά το Κύπελλο) η ομάδα πέρα από το ότι εξασφάλισε τη συμμετοχή της και στον τελικό του διηπειρωτικού απέναντι στην San Lorenzo της Αργεντινής, είναι δεδομένο πως διανύει την καλύτερη περίοδο της τελευταίας 15ετίας (τουλάχιστον) και η χρονιά θα κλείσει με παραπάνω από θετικό πρόσημο ανεξάρτητα του τι θα γίνει στην Α1.
Μπορεί ο Manny Harris να ήταν (και δίκαια) ο MVP της διοργάνωσης - δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως αν και κλείστηκε πολύ καλά από τον Lacombe, έκανε εξαιρετική εμφάνιση σε όλα τα υπόλοιπα αγγίζοντας το double-double με 10 ρημπάουντ.. Μπορεί ο Mike Green να πόσταρε κατά βούληση τους DJ Cooper & Craft και να ψηφίστηκε MVP του τελικού έχοντας 19π με 6/11 σουτ, όμως τα λάθη του στο τέλος και οι χαμένες βολές παραλίγο να αποβούν μοιραίες. Ο πραγματικός MVP όμως μάλλον ήταν ο Delroy James που για άλλη μια φορά (όπως στη Βενετία που ήρθε η πρώτη μεγάλη νίκη της χρονιάς) έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στη νίκη.. πρώτα με την τάπα στον Cooper στα 17" και μετά με το κλέψιμο και τις δυο εύστοχες βολές στα 11.6". Κανείς από τους 10 που πάτησαν το παρκέ δεν υστέρησε πάντως. Από τον Hunter που έπαιξε έξυπνα τον Kikanovic στα πόδια, τον Μαυροειδή που έδωσε πάλι λύσεις με την εμπειρία του, τον Ξανθόπουλο που κυκλοφόρησε σωστά τη μπάλα μοιράζοντας 6 ασιστ, τον Βασιλόπουλο που έδωσε πίεση αμυντικά όσο έπαιξε, τον Λαρεντζάκη που έκανε άλλη μια μεστή εμφάνιση, τον Punter που ερχόταν από τον πάγκο σκοράροντας ...πάντα κι από παντού μέχρι τον αρχηγό Dusan που ήταν αλάνθαστος στα σουτ εντός παιδιάς στο τέταρτο δεκάλεπτο και έκλεισε με 3/3 3π τον τελικό..
Αρχιτέκτονας της μεγάλης εμφάνισης και της τεράστιας επιτυχίας ήταν φυσικά ο Dragan Sakota.. Ο Σερβοέλληνας τεχνικός που ανέλαβε την ομάδα στο τέλος του α γύρου της διοργάνωσης, μετά την ήττα στη Γερμανία από τη medi Bayreuth, όταν είχε 3-4 νίκες και ήταν 6η στον όμιλο.. Με ένα παραπάνω από εντυπωσιακό σερί από 9 νίκες, 1 ισοπαλία και 3 ήττες έφερε ξανά την Α.Ε.Κ. στο θρόνο της Βασίλισσα της Ευρώπης και γράφτηκε με ακόμα πιο χρυσά γράμματα στην ιστορία του τμήματος.. Κι αυτό γιατί είναι ο μόνος προπονητής που έχει κατακτήσει και Πρωτάθλημα (2002) και Κύπελλο (2018) και Ευρωπαϊκό τίτλο με την ομάδα .
Τεράστιο μερίδιο συμβολής στην επιτυχία σαφέστατα και είχε ο κόσμος της ΑΕΚ που πλημμύρισε το ΟΑΚΑ και στη 2η μέρα του F4 (17984 τα εισιτήρια - τουλάχιστον 20,000 στις εξέδρες), έκανε το Nick Galis Hall παραπάνω από καυτή έδρα και βοήθησε τους παίκτες του Sakota να καταπιούν τους αντιπάλους τους. Αξιοσημείωτο πως συνυπήρχαν οπαδοί και των 4 ομάδων χωρίς διαχωριστικά, ΜΑΤ κλπ θυμίζοντας σε πολλούς πως θα έπρεπε να γίνεται μια τέτοια διοργάνωση..
Δείτε όλο τον τελικό σε αγγλική περιγραφή της FIBA
Σε περιγραφή της ΕΡΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου