ΔΥΟ (Η ΜΑΛΛΟΝ ΤΡΕΙΣ) ΚΟΥΠΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΜΕ ΣΑΜΠΑΝΙΑ ΔΕΝ ΞΕΘΩΡΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΙΚΡΟ ΚΑΦΕ .

(Αναδημοσίευση άρθρου μου από το badbasket )

 Δύο Βασιλικοί Γάμοι και μια Κηδεία

  Ήταν πετυχημένη η χρονιά ;

 Η αγωνιστική περίοδος 2017/18 για την Α.Ε.Κ. ολοκληρώθηκε το Σάββατο στο ΟΑΚΑ με την ήττα-αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ στα προημιτελικά των playoff. Μπορεί να ήταν η πρώτη φορά που δεν μπόρεσε να κάνει νίκη στην post season της Α1 (κάτι που είχε να συμβεί από τα playoff του 2007/08) από τότε που η ομάδα επέστρεψε στη φυσική της θέση, αλλά αυτό δεν σβήνει με τίποτα την τεράστια υπέρβαση που κατάφερε μέσα στη χρονιά κερδίζοντας δυο τίτλους, καθιστώντας το 2017/18 την πιο επιτυχημένη χρονιά της Α.Ε.Κ. τα τελευταία 13-15 χρόνια. 

Σίγουρα ο αποκλεισμός από τη συνέχεια των playoff αφήνει μια πικρή γεύση στον κόσμο που βρέθηκε στο ΟΑΚΑ το Σάββατο, αλλά αν ρωτούσαμε οποιονδήποτε από αυτούς το καλοκαίρι ή πολύ περισσότερο μετά την ήττα στη Γερμανία από τη Bayreuth και την απομάκρυνση Μανωλόπουλου, «αν θα ήταν ευχαριστημένοι στην περίπτωση που η ΑΕΚ έμενε εκτός ημιτελικών playoff έχοντας κατακτήσει όμως πριν το Κύπελλο Ελλάδας αλλά  και το Basketball Champions League» θα μας έλεγε να κόψουμε τα ναρκωτικά..

 Όταν η Α.Ε.Κ. ξαναγίνεται Βασίλισσα της Ευρώπης για 3^η φορά στην ιστορία της, 18 χρόνια μετά την 2^η, και 50 μετά την 1^η και όταν κατακτάει το Κύπελλο Ελλάδας μετά από 17 χρόνια, δεν μπορεί καν να συζητάμε για το αν ήταν ή όχι επιτυχημένη η φετινή χρονιά. Και προσωπικά δε θυμάμαι κανένα να θεωρεί αποτυχημένο τον Παναθηναϊκό του 2002 ή τον Ολυμπιακό του 2013 γιατί πήραν ευρωπαϊκό τίτλο αλλά απέτυχαν στο πρωτάθλημα. Πάντως ίσως η σημαντικότερη «κούπα» για φέτος να ήταν το «1968» η ταινία του Τάσου Μπουλμέτη που χρηματοδότησε ο μεγαλομέτοχος Μάκης Αγγελόπουλος και η ΚΑΕ. Θύμισε σε πολλούς πράγματα που είχαν ξεχάσει, έμαθε σε ακόμα περισσότερους αυτά που αγνοούσαν αποτελώντας μια τεράστιας σημασίας παρακαταθήκη ενώ βοήθησε σημαντικά ακόμα και με την ‘αύρα’ της τους ξένους παίκτες να μάθουν την ιστορία του τμήματος. Παράλληλα συνέβαλε ώστε πλέον να μην ξεχνάει κανείς το Final Four του 1966 …

Επειδή η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στο νικητή, όταν κάποιος προκρίνεται στον τελικό κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό καθαρά κι όχι με ‘κλεφτοπόλεμο’ στη μοναδική του μέχρι σήμερα ήττα σε εγχώρια διοργάνωση στη φετινή σεζόν και φυσικά όταν κερδίζει με μπάσκετ κυριαρχίας από το 1^ο μέχρι το τελευταίο λεπτό τον Ολυμπιακό που είχε έναν Σπανούλη σε πολύ μεγάλη βραδιά, είναι δεδομένο πως η κατάκτηση του φετινού Κυπέλλου Ελλάδας ήταν παραπάνω από μια σημαντική επιτυχία..

  

Ακόμα πιο αξέχαστη είναι η πορεία που έκανε η ομάδα στο Champions League. Προκρίθηκε πραγματικά στο τελευταίο δευτερόλεπτο από τους ομίλους, καθώς την ώρα που ο Dusan έβαζε το τρίποντο της νίκης ο Cook αστοχούσε στο δικό του στη Βενετία.. Το πόσο δύσκολος ήταν ο όμιλος φάνηκε από το γεγονός πως και οι 4 ομάδες που προκρίθηκαν έφτασαν στα προημιτελικά, ενώ έμεινε έξω η περσινή πρωταθλήτρια Ιταλίας και φετινή πρωτοπόρος στη Legabasket Venezia που κατέκτησε τελικά το FIBA Europe Cup. Ακόμα πιο επική ήταν η πρόκριση επί της Nymburk με την ανατροπή εκτός έδρας με το τρίποντο του …πάντα από παντού Punter στην εκπνοή.. Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχε βασιστεί καθόλου στην έδρα της – ίσα ίσα που τα καλύτερα παιχνίδια της τα είχε κάνει κυρίως εκτός ΟΑΚΑ, με 4-4 εντός και 5-3 εκτός.. Από εκεί και πέρα ο κόσμος αγκάλιασε την ομάδα γέμισε το κάτω διάζωμα με τη Strasbourg δίνοντας ώθηση για την πρόκριση και κατέκλυσε το ΟΑΚΑ στο Final4 βοηθώντας την με το παραπάνω να κατακτήσει το τρόπαιο. Και έφτασε στο ψηλότερο βάθρο παίζοντας παραπάνω από χορταστικό μπάσκετ στον τελικό και κυριαρχώντας από την αρχή μέχρι το τέλος απέναντι στην πιο σταθερή ομάδα της διοργάνωσης μέσα στη σεζόν τη Monaco. 

Πρέπει να παραμείνει ο Sakota στον πάγκο ;

Όταν μετά τις ήττες από το Λαύριο και την medi Bayreuth, η διοίκηση αποφάσισε να διακόψει τη συνεργασία της με τον Σωτήρη Μανωλόπουλο και έπεισε τον ‘καλό στρατιώτη’ Dragan Sakota να επιστρέψει από τις ακαδημίες στον πάγκο, ούτε ο πιο φανατικός υποστηρικτής της κίνησης δε θα περίμενε τα αποτελέσματα που ήρθαν.. Κι αυτό γιατί η ομάδα ήταν αφάνταστα κακοφτιαγμένη..

Στην πιο νευραλγική θέση, αυτή του playmaker υπήρχε επιθετικά μόνο ο Green που όμως ουσιαστικά ήταν ένας αντιDixon, χωρίς όμως να υπάρξει ποτέ αντικαταστάτης του Ukic. Ο Ξανθόπουλος μπορεί να έδινε ηρεμία στην οργάνωση και πίεση στην άμυνα, αλλά δεν υπήρχε ψηλό pg και αυτό δημιούργησε πάμπολλα προβλήματα. Ο Barlow σίγουρα δεν ήταν ο παίκτης που θα συμπλήρωνε σωστά τον Harris στο ρόστερ, ειδικά από τη στιγμή που κανείς από τους δυο δεν ήταν αξιόπιστος σουτέρ από τα 6μ75.. Ενώ ο Early και μετά o Sy μόνο ο τελευταίος απαραίτητος κρίκος δεν ήταν στο ρόστερ που είχε φτιαχτεί..

Ο Σάλε δεν επιβεβαίωσε όσους πίστευαν πως θα κάνει πολλές μεταγραφές, αλλά αντίθετα έκανε απόλυτα στοχευμένες και προσεκτικές κινήσεις που έκρυψαν τις αδυναμίες της ομάδας και την βοήθησαν να κατακτήσει δυο τρόπαια. Ήρθε ο Βασιλόπουλος για να δώσει εμπειρία και αμυντική βοήθεια στους ψηλούς(ουσιαστικά να πάρει το ρόλο που επιτελούσε τα προηγούμενα χρόνια ο Milosevic), ο Hunter για να καλύψει και με το παραπάνω τον τραυματισμό του Elonu δίνοντας πολύ περισσότερες λύσεις από τον προκάτοχό του κυρίως επιθετικά ενώ φυσικά ο Punter έδωσε άλλη δύναμη ισχύος στην περιφέρεια.. Δεν είναι τυχαίο πως ενώ η ΑΕΚ είχε μόλις 32,27% στα τρίποντα στους ομίλους του BCL,  με τη Nymburk είχε 38,3% και στο FinalFour 43,59% ..

Πιστώνεται τεράστιο μερίδιο για την σωστή προετοιμασία και το μπάσκετ κυριαρχίας που έπαιξε η ομάδα και στους δυο τελικούς.. Ας μην ξεχνάμε πως είναι ο μοναδικός προπονητής που έχει κερδίσει στον πάγκο της ΑΕΚ ΚΑΙ πρωτάθλημα ΚΑΙ κύπελλο ΚΑΙ ευρωπαϊκό τίτλο και το όνομά του έχει γραφτεί πλέον με χρυσά γράμματα στην ιστορία της.

Σίγουρα θα μπορούσε ίσως να γίνει διαφορετική διαχείριση και να άνοιγε περισσότερο το rotation ώστε να μην εμφανιζόταν τόσο ‘αδειασμένη’ η ομάδα μετά το Final Four. Ή φυσικά να υπήρχε διαφορετικός προγραμματισμός από τον ΕΣΑΚΕ που να μην έπαιρνε υπ’όψη του μόνο τις δυο ομάδες που παίζουν στην Euroleague αλλά και όσες έπαιζαν σε άλλες διοργανώσεις.. Γιατί ενώ για 20 μέρες οι ομάδες της Α1 πετούσαν τις τάπες των βαρελιών για να τελειώσουν τα playoff των δυο –το μόνο πρωτάθλημα στην Ευρώπη που διακόπηκε- μετά η Α.Ε.Κ. κλήθηκε να παίζει ανά δυο μέρες ώστε να βγει το πρόγραμμα.. Και όταν η διακοπή που έδωσε ο ΕΣΑΚΕ στις ομάδες που πέρασαν στα ημιτελικά τώρα είναι όσες μέρες είχε και η Α.Ε.Κ. μετά το Final Four του BCL, η γκρίνια του Σάλε είναι παραπάνω από δικαιολογημένη..

Αντικειμενικά μετά από αυτές τις δυο τεράστιες επιτυχίες ο Σάλε θα φύγει από τον πάγκο της Βασίλισσας μόνο εάν αυτός το θελήσει κανείς δεν θα μπορεί κανείς να τον ‘κουνήσει’ από εκεί αν ο ίδιος επιθυμεί να παραμείνει. Προσωπικά πιστεύω πως επειδή δε χρειάζεται να αποδείξει πλέον τίποτα στους όποιους επικριτές του με τα δυο Κύπελλα που κατέκτησε φέτος, είναι ιδανικές οι συνθήκες να αφήσει τον πάγκο και να επιστρέψει στο ρόλο του τεχνικού διευθυντή ή υπεύθυνου των ακαδημιών.

Αν τελικά συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να γίνει σαφέστατα μια πιο προσεγμένη κίνηση για τον αντικαταστάτη του. Δεν υπάρχουν μόνο προπονητές με τον χαρακτήρα του Zdovc ή την απειρία του Μανωλόπουλου. Και με τα τρόπαια που κατέκτησε φέτος η ομάδα αλλά και την προοπτική του Διηπειρωτικού το φθινόπωρο ο πάγκος της είναι σίγουρα πλέον ένας πολύ πιο ελκυστικός προορισμός για προπονητές με διάθεση, όραμα και που να έχουν ήδη μετρήσει χιλιόμετρα σε ελληνικούς και κυρίως ευρωπαϊκούς πάγκους.

Έχτισε κορμό τη φετινή χρονιά για τη συνέχεια ;

 

Οι Έλληνες παίκτες είτε έχουν συμβόλαια (Dusan, Λαρεντζάκης και Μωραϊτης, Τσαλμπούρης, Σκουλίδας, Αγραβάνης, Ρογκαβόπουλος, Χατζηδάκης) είτε η ΚΑΕ έχει οψιόν ανανέωσης (Ξανθόπουλος, Καββαδάς) ή αν θέλει να τους διατηρήσει σίγουρα έχει τον πρώτο λόγο (Μαυροειδής, Βασιλόπουλος). Συνεπώς μόνο αν η ίδια το θελήσει θα αλλάξει άρδην ο ελληνικός κορμός της ομάδας χωρίς να χρειάζεται.. Άλλωστε την σωστή νοοτροπία στα αποδυτήρια αλλά και στο παρκέ, τη συναίσθηση σε ποια ομάδα βρίσκονται και του βάρους της φανέλας, συνήθως οι έλληνες παίκτες την μεταδίδουν στους ξένοθς. Σίγουρα πάντως θα πρέπει από το καλοκαίρι να υπάρχει σαφές πλάνο για το τι θέλει ο οργανισμός ΑΕΚ να γίνει με τους νέους παίκτες – αν θα μείνουν με ρόλο όμως στην πρώτη ομάδα ή αν θα πάνε δανεικοί αλλά με στοιχειώδη εγγύηση χρόνου συμμετοχής.

 Τα προηγούμενα καλοκαίρια δεν έμειναν ποτέ πάνω από ένας ή δυο ξένοι για την επόμενη σεζόν.. Milosevic & Hairston το καλοκαίρι του 2015, ξανά ο Milosevic το 2016, ο Elonu το 2017. Με την ομάδα να κάνει αντικειμενικά την πιο επιτυχημένη χρονιά της τα τελευταία 13-15 χρόνια, πιστεύω πως θα πρέπει να παραμείνουν τουλάχιστον 2 ή 3 από τους ξένους που έπαιξαν φέτος, χωρίς να συνυπολογίζω την περίπτωση Atic. Τον Βόσνιο θα πρέπει να αποφασίσει ουσιαστικά ο οργανισμός ΑΕΚ αν τον εμπιστεύεται ή όχι.. Από εκεί και πέρα για κάποιους από τους υπόλοιπους 5 δεν εξαρτώνται τα πάντα από τις διαθέσεις της. Ο Harris σαν MVP του BCL μάλλον θα έχει αρκετές προτάσεις και δεν αποκλείεται να μην μπορεί να τον κρατήσει η ΑΕΚ, ενώ ο Hunter λογικά θα θέλει να δοκιμάσει ξανά την τύχη του στο NBA. Για τον Punter που αποδείχθηκε λίρα εκατό όλα συνηγορούν πως θα γίνει ότι χρειάζεται για να παραμείνει.. Ο James σίγουρα έδεσε με την ομάδα και έδειξε μέσα στη χρονιά πως είναι ένας εξαιρετικά χρήσιμος παίκτης και στις δυο πλευρές του παρκέ. Ακόμα και ο Green που βλέποντας πως ήταν μόνος του έκανε μάλλον μόνος του διαχείριση και επιλογή αγώνων θα μπορούσε να έχει εντελώς άλλη εικόνα στο παρκέ με έναν ψηλό & αθλητικό guard δίπλα του..

Οπότε είναι ξεκάθαρα στο χέρι της διοίκησης και του Sakota  ή της νέας τεχνικής ηγεσίας, αν θα διατηρήσει και σε πόσο βαθμό το φετινό της κορμό .. 

Προχώρησε καθόλου το πλάνο με τους νέους παίκτες ;

Μπορεί η εφηβική ομάδα να κατέκτησε το πρωτάθλημα ΕΣΚΑ και να έφτασε μετά από χρόνια στην τελική φάση του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος όπου βγήκε 3^η, αλλά το πλάνο αξιοποίησης των ταλέντων που ήρθαν τα τελευταία χρόνια και της προώθησης του στην πρώτη ομάδα μάλλον έκανε σημαντικά βήματα πίσω φέτος. Σίγουρα έπαιξαν ρόλο οι παλινωδίες της τότε τεχνικής ηγεσίας το καλοκαίρι..  Δεν είναι τυχαίο πως ο μόνος παίκτης που έπαιξε αρκετά φέτος (18’21” μο) ήταν ο Σκουλίδας που αποφασίστηκε από νωρίς να πάει στον Κόροιβο, έκανε εκεί προετοιμασία και είχε συγκεκριμένο ρόλο (κυρίως 3 & D).

Ενώ ο Μανωλόπουλος δήλωνε πως επέλεξε τον Ξανθόπουλο (αντί του Αθηναίου πχ) για να μην κόψει χρόνο από τον Μωραΐτη, τον οποίο δεν έδωσε δανεικό (είχε ακουστεί πως υπήρχαν προτάσεις πχ από τον Πανιώνιο) γιατί τον υπολόγιζε για 3^ο playmaker,  τον χρησιμοποίησε από ελάχιστα έως ποτέ..  

O Τσαλμπούρης σε όλη την προετοιμασία διαβάζαμε πως υπολογιζόταν για 3^ο center, όμως δεν έχει τον όγκο για κάτι τέτοιο και μάλλον έχασε και μέρος της πλαστικότητας στην προσπάθεια γι’αυτό και κυρίως την αυτοπεποίθηση που είχε πέρσι όποτε τον εμπιστεύθηκαν.. Επιλέχθηκε αρχικά να παραμείνει στην ομάδα αλλά τελικά δόθηκε δανεικός όταν ήρθε ο Καββαδάς. Από τη στιγμή όμως που ο πρώην σέντερ του Άρη είχε κλείσει από νωρίς και απλά περίμενε να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες στη FIBA για να μείνει ελεύθερος, θα μπορούσε να είχε δοθεί δανεικός πριν αρχίσει το πρωτάθλημα ο Τσαλμπούρης κι έτσι θα μπορούσε να πάει σε άλλη ομάδα της Α1 μέσα στον πρώτο γύρο ο Μωραϊτης πχ.. Αλλά και η επιλογή δανεισμού στον Κολοσσό μάλλον δεν ήταν η καλύτερη αφού έπαιζε μόλις 10’52” σε κάθε παιχνίδι στη regular (στα playoff με την απουσία του Jones ανέβηκε στα 15’42”) .. υπήρχαν άλλοι σύλλογοι στην Α1 με μεγαλύτερη ανάγκη σε σέντερ.. 

Ο Αγραβάνης έπαιξε κι αυτός ελάχιστα, ενώ ο Ρογκαβόπουλος δεν μπήκε ποτέ δωδεκάδα, την ώρα που ο συνομήλικός του Αρσενόπουλος έπαιξε αρκετά στους ερυθρόλευκους (όπως και ο 17χρονος Τσουμάνης) ενώ και ο Προμηθέας χρησιμοποίησε τους έφηβους παίκτες του (Μαντζούκα, Σανδραμάνη, Ερμείδη, Καραΐσκο) όποτε μπορούσε.. Σε αυτή την κατηγορία ίσως θα έπρεπε να μπει και ο Καμπερίδης που κρίθηκε απαραίτητος για να παραμείνει αλλά έπαιξε μόλις 7’18” στο παιχνίδι του πρώτου γύρου με τον Πανιώνιο (κι επειδή ήταν τραυματίες ταυτόχρονα και ο Sakota και ο James). 

 

Πάντως επί Sakota η χρησιμοποίηση των νέων παικτών ήταν απείρως μικρότερη παρά τις δηλώσεις που έκανε όταν ανέλαβε αφήνοντας σαφέστατες αιχμές στον Μανωλόπουλο. Σίγουρα υπήρχαν διαφορετικά δεδομένα πλέον αφού με τις γκέλες που είχαν έρθει σε Ελλάδα & Ευρώπη η ομάδα έπαιξε σχεδόν στο σύνολο των αγώνων με την πλάτη στον τοίχο.. Όμως και πάλι τα στοιχεία είναι καταλυτικά… Ο Μωραΐτης δεν πάτησε παρκέ μέσα στο 2018 (τελευταίο ματς με Φάρο στο ΟΑΚΑ στις 30/12).. ταλαιπωρήθηκε από ένα τραυματισμό το Φλεβάρη αλλά μπήκε 10 φορές σε 12άδα (9 πριν να τραυματιστεί) χωρίς να χρησιμοποιηθεί όλο αυτό το διάστημα.. Ο Αγραβάνης χρησιμοποιήθηκε και σε μη junk time με τον Παναθηναϊκό στο εντός έδρας ματς στις 14/1, αλλά δεν ξαναπάτησε παρκέ αν και βρέθηκε άλλες 6 φορές στη 12άδα..  O Kαμπερίδης μπήκε δυο φορές στη 12άδα τον Μάρτη (πάλι με τραυματία τον Dusan) με Πανιώνιο & Λαύριο αλλά δεν πάτησε παρκέ..Ακόμα και ο Atic που σωστά επανέφερε ο Σάλε στο ρόστερ της Α1, κόβοντας τον Bandja Sy, αν και ήταν ιδιαίτερα θετικός όποτε του δόθηκε χρόνος (πχ ΣΕΦ, Λάρισα) από τον τελικό Κυπέλλου και μετά πάτησε παρκέ μόλις σε 5 παιχνίδια ενώ σε άλλα 12 ήταν απλά θεατής από τον πάγκο..