ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΑΠΟΨΕ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗ ΡΕΒΑΝΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ

Τον Άρη υποδέχεται απόψε στο ΟΑΚΑ, στο μεσοδιάστημα των αναμετρήσεων με την Brose Bamberg για την πρόκριση στο φετινό F4 του BCL, η Πρωταθλήτρια Ευρώπης και κάτοχος του Διηπειρωτικού Βασίλισσα. Η οποία είναι πλέον ιδιαίτερα αποδεκατισμένη αφού πέρα από τον Ξανθόπουλο που δεν είναι ακόμα έτοιμος και τον μόνιμα τραυματία Καββαδά ο Luca Banchi δε θα μπορεί να υπολογίζει στη συνέχεια της σεζόν ούτε στον MVP των τελευταίων εβδομάδων Jonas Maciulis. Με τις λύσεις να είναι περιορισμένες, το μυαλό στη ρεβάνς της Τετάρτης με τους Γερμανούς, ο αγώνας αποκτά μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας. Ο φετινός Άρης σίγουρα απέχει πολύ από την ομάδα που συνδιεκδικούσε ίδιους στόχους με μας τα προηγούμενα χρόνια καθώς με την απαγόρευση διεθνών μεταγραφών το ρόστερ του είναι ειδικών συνθηκών. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μιλούσαμε για ένα χαλαρό απόγευμα αλλά η απουσία λύσεων σε συνδυασμό με την κούραση και το γεγονός πως ο Άρης μάλλον παίζει καλύτερα εκτός Θεσσαλονίκης αλλάζουν τα δεδομένα.

Πριν την αναμέτρηση η ΚΑΕ, συνεχίζοντας τις αξιέπαινες προσπάθειές της, θα τιμήσει τρεις παίκτες από τις ηρωϊκές εποχές του Ιωνικού ΝΦ και του Γ.Μόσχος.. Τους Γιώργο Αγιασωτέλη (1983-1989), Παναγιώτη Αριδά (1986-92) και Βασίλη Λανέ (1988-94) που μπορεί να μην κέρδισαν τρόπαια πέρα από δυο παρουσίες στον τελικό του Κυπέλλου (1988, 1992) αλλά κατέκτησαν για πάντα μια θέση στην καρδιά των οπαδών της Βασίλισσας.

Παράλληλα συνεχίζεται ο διαγωνισμός "Κάτσε δίπλα στον πάγκο" για τους θεατές του σημερινού αγώνα

Η σημερινή θα είναι η 62^ηφορά που θα φιλοξενήσουμε τους κιτρινόμαυρους της Θεσσαλονίκης στο γήπεδό μας. Στα 61 παιχνίδια που προηγήθηκαν μετράμε 47 νίκες και 14 ήττες .

Ουσιαστικά τα παιχνίδια μοιράζονται σε πέντε μικρές ή μεγάλες περιόδους. Η πρώτη ήταν από την απαρχή της Α’ Εθνικής το 1963/64 μέχρι το 1977/78, όταν η ομάδα μας κέρδιζε πάντα εύκολα ή δύσκολα το ροζ φύλλο αγώνα : 71-60(64), 76-58(65), 89-80(66), 94-69(67), 100-99 (68), 75-73 (69), 72-68 (70), 89-72 (71), 67-56 (72), 86-79 (73), 78-64 (74), 85-67 (75), 68-56 (76), 94-92 (77), 85-71 (78). Δηλαδή κάναμε 15 συνεχόμενες νίκες.

Η εμφάνιση του Νίκου Γκάλη στο προσκήνιο άλλαξε τα πράγματα και έτσι το 1978/79 γνωρίσαμε την πρώτη μας ήττα με 82-83. Τις επόμενες δυο χρονιές σε δυο ματς αποθέωσης του επιθετικού μπάσκετ κερδίσαμε 106-105 το 80, και 109-93 το 81 όταν είχαμε τον μεγάλο Kurt Rambis στις τάξεις της ομάδας μας. Ο Άρης μας κέρδισε με 61-68 στο επόμενο ραντεβού, ενώ εμείς πήραμε τη νίκη με 90-79 το 1982/83. Αυτή ήταν και η δεύτερη περίοδος, η μεταβατική κατά κάποιον τρόπο, με τις νίκες να είναι σχετικά μοιρασμένες (3-2 υπέρ μας).

Στη συνέχεια είχαμε την περίοδο της παντοδυναμίας του Άρη και η ομάδα της Θεσσαλονίκης πέρασε επτά χρόνια αλώβητη είτε από το κλειστό του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας, είτε από το Γιώργος Μόσχος. 84-94 (84), 92-100 (85), 77-90 (86), 94-104 (87), 87-103 (88), 72-82 (89), 74-75 (90).

Το αρνητικό σερί έσπασε ένα Κυριακάτικο απόγευμα στο Γιώργος Μόσχος όταν με τα τρίποντα του Μηνά Γκέκου κερδίσαμε με 92-90 (1990/91). Την επόμενη χρονιά νικήσαμε ξανά στην κανονική διάρκεια με 71-68, αλλά στα πλέϊ-οφ που η ομάδα ήταν ουσιαστικά αδιάφορη όπως είπαμε και νωρίτερα χάσαμε με 82-85. 

 

Από τότε οι φιλοξενούμενοι έφευγαν για ένα πολύ μεγάλο διάστημα με σκυμμένο το κεφάλι. Ξεκινήσαμε με τρεις νίκες στο Μόσχος : 81-76 (93), 91-74 (94), 80-76 (95). Ακολούθησαν άλλες εννιά στο ΟΑΚΑ : 87-84 (96), 64-49 (97), 64-55 (98), 65-56 (99), 65-59 (πλέϊ-οφ 99), 80-65 (00), το ιστορικό 110-56 του 2001 που είναι η μεγαλύτερη νίκη μας επί του Άρη και συνάμα η πιο βαριά του ήττα στην κατηγορία και τέλος το 92-70 του 2002. Στα Λιόσια το 2003 οι αντίπαλοί μας ήρθαν με νωπές τις δάφνες από το ...τσάμπιονς καπ και το 2^ο αστέρι, αλλά ο πέλεκυς έπεσε βαρύς... Στο 92-55 σταμάτησε το κοντέρ. Το 2003/04 στην πρεμιέρα της Α1, τους φιλοδωρήσαμε και πάλι με 92 πόντους, αλλά αυτή τη φορά δεχθήκαμε 76.

 Άλλη μια νίκη στα playoff όπου με 74-62 πήραμε το εισιτήριο για τα ημιτελικά, έπειτα από το διπλό στο Ιβανώφειο .

Στο Γαλάτσι, μπροστά σε ελάχιστο κόσμο κερδίσαμε με 82-66 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά .

Αντίστοιχη προσέλευση και στον προημιτελικό των playoff που κερδίσαμε με 88-68 .

Με 64-58 επικρατήσαμε και την επόμενη χρονιά στο Γαλάτσι επί των κιτρινόμαυρων της Θεσσαλονίκης .

Το εκπληκτικό μας σερί με τις 16 νίκες στη regular και τις 18 συνολικά μαζί με το Κύπελλο, σταμάτησε όταν επιστρέψαμε στο ΟΑΚΑ το 2006/07, με τον Άρη να πετυχαίνει μάλιστα τη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη σε βάρος μας στην Αττική, με 64-89 κι έτσι μπήκαμε στην τελευταία περίοδο των μεταξύ μας αναμετρήσεων. Η προηγούμενη φορά που είχαν φύγει με ροζ φύλλο ήταν στο γκρεμισμένο πια Γιώργος Μόσχος στη φάση του φάϊναλ-φορ των πλέϊ-οφ που η ΑΕΚ ήταν αδιάφορη και στον Άρη έπαιζαν ακόμα οι Γκάλης-Γιαννάκης-Σούμποτιτς-Φιλίππου-Λυπηρίδης. Στην κανονική διάρκεια είχαμε να χάσουμε από το ακόμα πιο μακρινό 1989/90.

Παρά τα χιόνια που δεν επέτρεψαν σε περισσότερους από 100 οπαδούς μας να βρεθούν στο γήπεδο, η ομάδα επέστρεψε στις νίκες με ένα εντυπωσιακό 77-62 τον Φλεβάρη του 2008 .

Στα Πατήσια γνωρίσαμε την ήττα με 65-71 σε ένα παιχνίδι που έγινε κεκλεισμένων των θυρών λόγω της τιμωρίας από το ματς με Ολυμπιακό .

Σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι στο Ελληνικό, κερδίσαμε με 77-76 με βολές του McGrath στα 10" .

Tο Γενάρη του 2011 χάσαμε με 65-74 στο Ελληνικό (ήταν και το τελευταίο μας παιχνίδι εκεί με κόσμο στις εξέδρες)

Στην επιστροφή μας στη φυσική μας κατηγορία κερδίσαμε στη regular με 93-77 σε ένα αρκετά γεμάτο γήπεδο, με τους Carl English (18π, 6/10 3π, 3ασ, Pops Mensah-Bonsu (16π, 12ρ, 4ασ) και Malik Hairston (16π) να ξεχωρίζουν . 

Ενώ στα playoff συντρίψαμε μεν τον Άρη με 92-54 αλλά δεν αποφύγαμε τελικά τον αποκλεισμό στο Αλεξάνδρειο . English 17, Mensah-Bonsu 12, Milosevic 10, Κασελάκης 12 είχαν ξεχωρίσει .

 Παίζοντας χωρίς τον Warren (που αφέθηκε μια μέρα πριν ελεύθερος), τον DJ Cooper να μετράει ώρες στην ομάδα στη θέση του και τον Μαυροκεφαλίδη να αγωνίζεται με μάσκα λόγω προβλήματος στη μύτη, χάσαμε πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό 74-83 το 2015/16 στην 8η αγωνιστική, χάνοντας και το αήττητο σερί που είχαμε στην Α1 τότε. Ο DJ είχε 12π-6ασ και ο Μαυροειδής 11π-7ρ.

 Με κορυφαίο τον Dusan Sakota (22π-7ρ) κερδίσαμε στον 2ο μικρό τελικό των playoff τον Μάϊο με 89-84 σε ένα παιχνίδι που στα τελευταία δευτερόλεπτα παίχθηκε ...3χ3 λόγω των αποβολών των Waters-White από τους φιλοξενούμενους, Sakota-Παπαντωνίου από εμάς και όλων των αναπληρωματικών.

Στον 4ο μικρό τελικό του 2016 με σούπερ Malik Hairston (24π με 7/9 2π, 2/2 3π, 4ρ, 5ασ, 2κψ, 1 κλ) και πολύ καλούς τους J'Covan Brown (22π, 5ασ), Dusan Sakota (14π, 4κψ, 4ασ) κερδίσαμε με 89-81 τον Άρη και κατακτήσαμε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα.

 

Πρόπερσι στο φινάλε του α γύρου κερδίσαμε με άνεση 81-61 τον Άρη 'καθαρίζοντας' ουσιαστικά την 3η θέση της regular. Καλυτεροι παίκτες μας οι Ukic (16π-5ασ), Elonu (13π-5ρ), Dixon (19π-3ασ), στο ματς που επανεμφανίστηκε μασκώτ στο γήπεδο μας (ο Πάντα παντού και ο μπόμπιρας)

Στον πρώτο μικρό τελικό των playoff κερδίσαμε άνετα με 90-74 έχοντας 7 παίκτες με διψήφιο νούμερο πόντων (αν και παίξαμε χωρίς τους τραυματίες Ukic-McGrath). Elonu 11π-11ρ, Sakota 10π-3κλ-1κψ, Βασιλειάδης 10π, Milosevic 16π-12ρ, Dixon 11π-9ασ, Λαρεντζάκης 11π-4ασ-2κλ, Μαυροειδής 13π-8ρ.

Τέλος στον 3ο μικρό τελικό κερδίσαμε με 71-60 κάνοντας το sweep στη σειρά. Καλύτεροι οι Elonu 13π-9ρ, Dixon 19π-6ασ, Μαυροκεφαλίδης 10π-3ασ.

Πέρσι στις 3/2, κερδίσαμε με 73-64 τον Άρη μπροστά σε 2500 περίπου θεατές. Καλύτεροι παίκτες μας ήταν οι Λαρεντζάκης 11π-6ασ, Καββαδάς 12π-4ρ, Βασιλόπουλος 7π-10ρ.