Ξεθώριασε το όνειρο της πρόκρισης στην επόμενη φάση της Euroleague, μετά όχι μόνο από τη βαριά ήττα μας στο Treviso, αλλά κυρίως (για μένα) έπειτα από την -δύσκολη- νίκη της Efes στην Πολωνία που κάνει την -οδυνηρή για μας- τριπλή ισοβαθμία σχεδόν βέβαιη. Για να προκριθούμε πλέον, είτε θα πρέπει να κερδίσει η Prokom τους Ιταλούς την τελευταία αγωνιστική, κάτι που θα συνιστούσε αυτοκτονία από την πλευρά τους και δε νομίζω πως ο Messina θα άφηνε να πάθει κάτι τέτοιο. Το άλλο ενδεχόμενο που μας δίνει το εισιτήριο, είναι να κερδίσουν οι Τούρκοι στην Ιταλία (γιατί να κερδίσουμε εμείς στο Abdi Ipekci μάλλον πάει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας). Με την πρώτη ματιά κάτι τέτοιο είναι πιθανό, αφού η Efes θα θέλει να καθαρίσει την 1η θέση και το πλεονέκτημα στην προημιτελική φάση. Το ερώτημα είναι απλό... Χρειάζονται οι Τούρκοι το διπλό στην Ιταλία για να βγούνε πρώτοι ;
Δυστυχώς δεν τους είναι απαραίτητο... Σε τριπλή ισοβαθμία, η Benetton θα έχει +12 με μας, -9 από το ματς στην Πόλη και + όσο κερδίσει τους Τούρκους (χ), δηλαδή χ+3. Η Efes θα έχει +9 με τη Benetton, -χ από την ήττα στο Τρεβίζο, ψ-1 από την νίκη με μας, δηλαδή ψ+8-χ. Εμείς με τη σειρά μας θα είμαστε στο -12 από τους Ιταλούς και στο 1-ψ από τους Τούρκους, δηλαδή 1-ψ-12 = καλημέρα θλίψη, καθώς δεν έχουμε καμιά πιθανότητα να περάσουμε. Οι Τούρκοι λοιπόν για να περάσουν σαν πρώτοι, ακόμα κι αν χάσουν στην Ιταλία, μπορούν κάλλιστα να κερδίσουν εμάς με μεγαλύτερη διαφορά και να υπερκαλύψουν τη Benetton στην ισοβαθμία...
Το ματς κρίθηκε σε δυο χρονικό σημεία : στο κάκιστο ξεκίνημά μας και στα μέσα του 3ου δεκάλεπτου. Στην αρχή του αγώνα, δεν πληρώσαμε τόσο το μούδιασμα του 8-0 στο πρώτο ενάμισι λεπτό, όσο την επιθετική μας αφλογιστία που μας άφησε για ένα ολόκληρο πεντάλεπτο άποντους, την ώρα που βγάζαμε άμυνες και οι Ιταλοί έμεναν καθηλωμένοι και αυτοί στους 8. Στην 3η περίοδο τώρα, καταφέραμε να γυρίσουμε το ματς και να κατεβάσουμε τη διαφορά στους 5 πόντους (κάνοντας το 37-23 του 19', 37-32 στο 23'), αλλά τα συνεχόμενα τρίποντα του Garnett και των υπόλοιπων έβαλαν ταφόπλακα στις ελπίδες μας.
Η ήττα αυτή ήταν καλή για να προσγειώσει όσους νόμισαν πως ξαφνικά γίναμε η σούπερ ομάδα που τους έχει όλους για την πλάκα της. Μπήκαμε στη 2η φάση σαν outsider για την πρόκριση, και πάντα outsider παραμέναμε. Και για μένα είναι επιτυχία που η ομάδα έφτασε εδώ που έφτασε, που μπορεί να κλείσει την ευρωπαϊκή της πορεία με περισσότερες νίκες από ήττες και που θα έχει έστω και μαθηματικές ελπίδες πρόκρισης μέχρι και την τελευταία αγωνιστική.
Και μερικές στατιστικές (και όχι μόνο) επισημάνσεις...Δεύτερο φετινό ματς με άποντο το Χατζή... Ποιο ήταν το προηγούμενο; Στη Siena που χάσαμε με 19... Τώρα χάσαμε με 20... Καθόλου τυχαίο.. Χωρίς το Νικόλα και τους πόντους του, είμαστε άλλη ομάδα... Και ας δούμε λίγο και τους 'πενταδάτους' Κροάτες... Ο Nicevic συνεχίζει σταθερά να κάνει αυτό που έχω πει εδώ και καιρό... Πως όταν ξεκινάει βασικός, είναι σπάνιες οι φορές που παίζει σύμφωνα με την αξία του... Στα 14 παιχνίδια που ήρθε από τον πάγκο είχε 15,1 πόντους μέσο όρο μόλις και στα άλλα 14 που άρχισε πεντάδα σκόραρε μετά βίας 7.1 πόντους... Καλά για τον έτερο Κροάτη δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε... Αν θέλαμε να παίξουμε καλή περιφερειακή άμυνα, θα έπρεπε να επιλέξουμε τον Πελεκάνο ή και τον Νικολαϊδη για βασικούς και όχι τον Davor...
Υ.Γ. Τελικά ο Ivkovic έχασε από τη Winterthur στη Μόσχα και δε θα πάει αήττητος στο final-four. Έκανε και τη χάρη στο Bondi και μάλλον αφήνει και τον Malkovic έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου