Τον Άρη αντιμετωπίζει σήμερα το απόγευμα στο Αλεξάνδρειο/Nick Galis Hall, η ομάδα μπάσκετ στο πρώτο της εκτός έδρας παιχνίδι για τη φετινή χρονιά. Ο Harris φυσικά δεν είναι ακόμα έτοιμος, ο Λαρεντζάκης έχει ταξιδέψει με την αποστολή αλλά δεν είναι σίγουρο πως θα αγωνιστεί. Από τον Άρη που αντιμετωπίσαμε στους μικρούς τελικούς πέρσι έχουν αλλάξει πολλά.. Παρέμειναν οι Μούρτος, Φλιώνης, Τσαϊρέλης, Χρηστίδης, Καλαϊτζάκης ήρθαν οι Αθηναίου, Βασιλόπουλος, επέστρεψε από δανεισμό ο Πουλιανίτης και άλλαξαν όλοι οι ξένοι. Στην περιφέρεια υπάρχουν οι Vaughn, Bell, Weaver και στη frontline ο Petway και o Morant με τον Benson. Ενώ φυσικά στον πάγκο δεν υπάρχει πλέον ο Πρίφτης αλλά ο Παναγιώτης Γιαννάκης.
Σε 63 παιχνίδια που έχουν γίνει εκτός έδρας έχουμε νικήσει 17 φορές ενώ έχουμε χάσει 46.. Ξεκινήσαμε με νίκες τη δεκαετία του ’60 όταν χάναμε σπάνια, στις αρχές του ’70 τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, στην ακμή του Άρη που ακολούθησε χάναμε από τα ...αεροδρόμια, για να εξισορροπήσουμε ξανά τα επόμενα χρόνια, και να γυρίσουμε στο σερί χαμένων αγώνων αφού μέχρι το διπλό στον 1ο μικρό τελικό του 2016 είχαμε να κερδίσουμε από το 2005. Σε κανονική περίοδο η τελευταία νίκη μας ήταν το πρωταθληματικό 2001/02.
Για πρώτη φορά βρεθήκαμε φιλοξενούμενοι από τον Άρη το 1963/64 και κερδίσαμε με 88-93. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο, πιο εύκολα, με 66-82. Πήραμε το πρώτο κίτρινο φύλλο αγώνα το 65/66 όταν χάσαμε με 74-69, αλλά συνεχίσαμε με άλλες τέσσερις νίκες : 70-80 (67), 79-74 (68), 85-86 (69), 67-80 (70).
Η χρυσή μας ομάδα διαλύθηκε –και με τις επιταγές της εξουσίας- με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να χάνουμε συχνότερα : 80-77 (71), 71-62 (72). Επανήλθαμε δριμύτεροι στη συνέχεια με άλλες τρεις σερί νίκες : 54-62 (73), 64-65 (74), 73-88 (75).
Όμως τότε άρχισε το εντυπωσιακό αρνητικό σερί... Για σχεδόν μια εικοσαετία χάναμε συνέχεια... Αρχικά δύσκολα, μετά όμως αρκετά εύκολα ενώ γνωρίσαμε και μερικές συντριβές με πάνω από 40 πόντους διαφορά.... Αναλυτικά : 98-94 (76), 78-76 (77), 74-71 (78), 91-89 (79), 112-110 (80), 98-77 (81), 104-77 (82), 91-73 (83), 93-77 (84), 95-51 (85), 122-79 (86), 128-84 (87), 124-90 το 1987/88 στη κανονική περίοδο και 104-73 στα πλέϊ-οφ, 86-70 (89), 99-78 (90), 96-91 (91), 89-79 στην κανονική περίοδο το 1991/92 και 110-82 στα πλέϊ-οφ, 89-55 (93), 65-63 (94).
Μετά από 21 συνεχείς ήττες σε 19 χρόνια καταφέραμε να γυρίσουμε νικητές από μια εκτός έδρας αναμέτρησή μας με τον Άρη. Αυτό το πετύχαμε το 1994/95, με τον Vlade Djurovic στον πάγκο μας, σε ένα αγώνα που έγινε στη Λάρισα λόγω τιμωρίας των αντιπάλων μας, όπου κερδίσαμε με 78-79. Συνεχίζαμε όμως να χάνουμε στο Αλεξάνδρειο... 79-75 (96), 76-74 (97). Κερδίσαμε ξανά το 97/98 με τον Ιωαννίδη προπονητή, αλλά ο αγώνας είχε γίνει και πάλι στη Λάρισα, πάλι στον πόντο 65-66. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στις ήττες : 86-73 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά, 65-61 στον πρώτο προημιτελικό, 84-62 στον τρίτο, αλλά και 82-77 την πρώτη χρονιά του Ντούντα.
Ο ‘σοφός’ πήρε το πρώτο μας ροζ φύλλο στο Αλεξάνδρειο μετά από 25 χρόνια, όταν κερδίσαμε με 67-69. Μάλιστα καταφέραμε να φύγουμε με το διπλό και την επόμενη χρονιά, με τον Σάλε στον πάγκο, πιο εύκολα αυτή τη φορά με 80-86. To Γενάρη του 2003, σε ένα ματς που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Μιχάλη Κακιούζη με τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χάσαμε 69-63. Το 2004, πάλι τον Γενάρη παρά τους 32 πόντους του Jenkins χάσαμε με 75-72 στο Ιβανώφειο αφού μετά τον τραυματισμό του Lollis βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμα και με 22 πόντους στα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Προσπαθήσαμε για το come back αλλά ήταν αργά.
Η μεγάλη νίκη όμως ήρθε το Μάη στα πλέϊ-οφ, όταν
καταφέραμε να κάνουμε το break της έδρας των αντιπάλων μας κερδίζοντας
τους με 101-107 και στη συνέχεια να προκριθούμε στους ημιτελικούς.
Μπορεί πρώτοι σκόρερ να ήταν άλλοι (Χατζής 22, Ζήσης 18, Ταπούτος 16),
αλλά πρόσωπο του αγώνα ήταν ο Δημήτρης Μισιακός που με 14 πόντους έκανε
την καλύτερή του εμφάνιση με την ΑΕΚ.
Τo 2004/05 χάσαμε 87-82 στο Αλεξάνδρειο, αφού στα τελευταία λεπτά χάσαμε το ρυθμό μας και με 74-65 στον 2ο προημιτελικό, όμως στον 3ο και καθοριστικό κερδίσαμε με 80-86 παίρνοντας το εισιτήριο για τα ημιτελικά των playoff, στηριγμένοι επιθετικά στην τριπλέτα των Nicevic (15π-10ρ), Bailey (15π), Ζήση (14π) .
Την επόμενη χρονιά αν και προηγηθήκαμε με 8-20 στην αρχή και 24-35 στο ημίχρονο, τελικά γνωρίσαμε την ήττα με 68-66, έχοντας πρώτους σκόρερ τους Rimac 15, Καλαμπόκη 13.
Το Νοέμβρη του 2006, η ομάδα παίζοντας χωρίς τον τραυματία Ταπούτο και με τον Κόμματο σε κάκιστη βραδιά πάλεψε, αλλά έχασε με 73-68 . 17π είχε ο Βετούλας και 16 ο Scott .
Με τον Δημήτρη Πρίφτη υπηρεσιακό προπονητή, χάσαμε με 76-60 στο Αλεξάνδρειο το Νοέμβρη του 2007, έχοντας καλύτερο παίκτη τον Wesson (13π-7ρ).
Εύκολη ήττα και την επόμενη χρονιά, καθώς χάναμε 59-32 στο 27' και τελικά μαζέψαμε τη διαφορά στο τέλος για το 77-61 .
Παρά τους 27π-11ρ του Francis χάσαμε και το Μάρτη του 2010 με 79-76 . 14π-5ασ είχε και ο Green.
Για την 24η αγωνιστική τον Απρίλη του 2011 χάσαμε στο τέλος με 78-74 (και μαζί ουσιαστικά και την τελευταία ελπίδα σωτηρίας αφού ήταν αναμενόμενη η Lakers-Maccabi εμφάνιση του Ηλυσιακού στη Ρόδο και οι ήττες του Πανελλήνιου στο τέλος) . 13π είχε ο Mandic .
To 2014/15 χάσαμε και στην κανονική περίοδο εύκολα με 86-75 (Milosevic 19π, Williamson 15π, English 15π-10ρ), αλλά και στα προημιτελικά των playoff .. Στον 1ο αγώνα που κρίθηκε στον πόντο, στο τέλος με 71-69 (Delininkaitis 18, Sakota 17) και στον 3ο που μετά την πολύωρη διακοπή για επεισόδια στα 27.5" πριν να λήξει η πρώτη περίοδος, η ομάδα ουσιαστικά δεν ξαναμπήκε στο παρκέ και έχασε πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ 79-68 (Sakota 19, Wilbekin 16) .
Στις 28/2/2016 χάσαμε με 77-76, με τον Μαυροκεφαλίδη να αγωνίζεται μόλις 6' αφού αποβλήθηκε με διπλή τεχνική λόγω flopping, και τον Taurean Green (12π) να αστοχεί στην τελευταία επίθεση. Καλύτερος παίκτης μας ο Milosevic (13π-6ρ), ενώ πρώτος σκόρερ ήταν ο J'Covan Brown με 14π (και 0/6 3π όμως)
Στον πρώτο μικρό τελικό, με super Brown (20π, 4ασ, 6ρ) κερδίσαμε με 67-77 κάνοντας το σημαντικότερο βήμα για την κατάκτησή της 3ης θέσης. Πολύ καλοί και οι Sakota (15π με 3/6 3π & 4ρ, 1κλ), Milosevic (13π-9ρ), Carter (10π).
Τέλος στον τρίτο μικρό τελικό πρόπερσι, αν και προηγηθήκαμε με 40-54 στο 26', εγκλωβιστήκαμε στη ζώνη των γηπεδούχων και χάσαμε με 74-69. Ο αγώνας ήταν ειδικών συνθηκών αφού δεν έπαιξαν οι τιμωρημένοι Παπαντωνίου-Sakota από την ΑΕΚ και οι Waters-White, ενώ τραυματίες ήταν και οι Κατσίβελης-Μαυροκεφαλίδης και Haggins αντίστοιχα. Καλύτεροι παίκτες μας οι Hairston (16π, 3ασ, 2κλ, 4κψ), Carter (18π με 4/8 3π), Brown (14π, 6ρ αλλά και 7 λάθη).
Για την τελευταία αγωνιστική της περσινής περιόδου με την ομάδα μας να είναι βαθμολογικά αδιάφορη και τους γηπεδούχους να θέλουν τη νίκη για να μπουν στην τετράδα της regular, χάσαμε με 81-77 αν και προηγηθήκαμε με 43-53 στο 23'45". Καλύτεροι παίκτες μας οι McGrath (17π με 5/10 3π), Ukic (10π-7ασ), Sakota (15π)
Τέλος στο 2ο ματς της σειράς των μικρών τελικών, παρά την απουσία των τραυματιών Ukic-McGrath κερδίσαμε με 85-91. Πολύ μεγάλη εμφάνιση από τον Λαρεντζάκη με 19π-4ασ, ενώ ξεχώρισαν και οι Dixon (11π-9ασ-5ρ), Μαυροκεφαλίδης (19π), Elonu (12π,4ρ).
Σε 63 παιχνίδια που έχουν γίνει εκτός έδρας έχουμε νικήσει 17 φορές ενώ έχουμε χάσει 46.. Ξεκινήσαμε με νίκες τη δεκαετία του ’60 όταν χάναμε σπάνια, στις αρχές του ’70 τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, στην ακμή του Άρη που ακολούθησε χάναμε από τα ...αεροδρόμια, για να εξισορροπήσουμε ξανά τα επόμενα χρόνια, και να γυρίσουμε στο σερί χαμένων αγώνων αφού μέχρι το διπλό στον 1ο μικρό τελικό του 2016 είχαμε να κερδίσουμε από το 2005. Σε κανονική περίοδο η τελευταία νίκη μας ήταν το πρωταθληματικό 2001/02.
Για πρώτη φορά βρεθήκαμε φιλοξενούμενοι από τον Άρη το 1963/64 και κερδίσαμε με 88-93. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο, πιο εύκολα, με 66-82. Πήραμε το πρώτο κίτρινο φύλλο αγώνα το 65/66 όταν χάσαμε με 74-69, αλλά συνεχίσαμε με άλλες τέσσερις νίκες : 70-80 (67), 79-74 (68), 85-86 (69), 67-80 (70).
Η χρυσή μας ομάδα διαλύθηκε –και με τις επιταγές της εξουσίας- με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να χάνουμε συχνότερα : 80-77 (71), 71-62 (72). Επανήλθαμε δριμύτεροι στη συνέχεια με άλλες τρεις σερί νίκες : 54-62 (73), 64-65 (74), 73-88 (75).
Όμως τότε άρχισε το εντυπωσιακό αρνητικό σερί... Για σχεδόν μια εικοσαετία χάναμε συνέχεια... Αρχικά δύσκολα, μετά όμως αρκετά εύκολα ενώ γνωρίσαμε και μερικές συντριβές με πάνω από 40 πόντους διαφορά.... Αναλυτικά : 98-94 (76), 78-76 (77), 74-71 (78), 91-89 (79), 112-110 (80), 98-77 (81), 104-77 (82), 91-73 (83), 93-77 (84), 95-51 (85), 122-79 (86), 128-84 (87), 124-90 το 1987/88 στη κανονική περίοδο και 104-73 στα πλέϊ-οφ, 86-70 (89), 99-78 (90), 96-91 (91), 89-79 στην κανονική περίοδο το 1991/92 και 110-82 στα πλέϊ-οφ, 89-55 (93), 65-63 (94).
Μετά από 21 συνεχείς ήττες σε 19 χρόνια καταφέραμε να γυρίσουμε νικητές από μια εκτός έδρας αναμέτρησή μας με τον Άρη. Αυτό το πετύχαμε το 1994/95, με τον Vlade Djurovic στον πάγκο μας, σε ένα αγώνα που έγινε στη Λάρισα λόγω τιμωρίας των αντιπάλων μας, όπου κερδίσαμε με 78-79. Συνεχίζαμε όμως να χάνουμε στο Αλεξάνδρειο... 79-75 (96), 76-74 (97). Κερδίσαμε ξανά το 97/98 με τον Ιωαννίδη προπονητή, αλλά ο αγώνας είχε γίνει και πάλι στη Λάρισα, πάλι στον πόντο 65-66. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στις ήττες : 86-73 στην κανονική περίοδο την επόμενη χρονιά, 65-61 στον πρώτο προημιτελικό, 84-62 στον τρίτο, αλλά και 82-77 την πρώτη χρονιά του Ντούντα.
Ο ‘σοφός’ πήρε το πρώτο μας ροζ φύλλο στο Αλεξάνδρειο μετά από 25 χρόνια, όταν κερδίσαμε με 67-69. Μάλιστα καταφέραμε να φύγουμε με το διπλό και την επόμενη χρονιά, με τον Σάλε στον πάγκο, πιο εύκολα αυτή τη φορά με 80-86. To Γενάρη του 2003, σε ένα ματς που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του Μιχάλη Κακιούζη με τη φανέλα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χάσαμε 69-63. Το 2004, πάλι τον Γενάρη παρά τους 32 πόντους του Jenkins χάσαμε με 75-72 στο Ιβανώφειο αφού μετά τον τραυματισμό του Lollis βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμα και με 22 πόντους στα τέλη του 3ου δεκαλέπτου. Προσπαθήσαμε για το come back αλλά ήταν αργά.
Τo 2004/05 χάσαμε 87-82 στο Αλεξάνδρειο, αφού στα τελευταία λεπτά χάσαμε το ρυθμό μας και με 74-65 στον 2ο προημιτελικό, όμως στον 3ο και καθοριστικό κερδίσαμε με 80-86 παίρνοντας το εισιτήριο για τα ημιτελικά των playoff, στηριγμένοι επιθετικά στην τριπλέτα των Nicevic (15π-10ρ), Bailey (15π), Ζήση (14π) .
4 σχόλια:
Απιστευτα κακη ομαδα δεν βλεπω πως μπορει να διορθωθει αυτο το πραγμα Το μονο που θα μπορουσε να δωσει ελπιδα στον κοσμο ειναι οι νεοι παιχτες και δεν παιζουν για να βλεπουμε αυτες τις μετριοτητες που της βαφτισαν αθλητικη ομαδα?
Έφυγε ο Ουκιτς για να ρθει ο Γκριν και ο Μιλόσεβιτς για να ρθει ο Σι και το βαφτισαμε αθλητικη ομαδα αυτο. Γεμίσαμε με μετριους αμερικανους που κανουν λαθη μονοι τους κανοντας σταυρωτές τριπλες. Αν αντι για Μπαρλοου Σι στο 3 ειχαμε Σκουλιδα Ατιτς Αγραβανη ποσο χειροτερα θα μασταν? Αν αντι του Μαυροειδη που χορτασε ταπιδια και του κακου Ελονου βλεπαμε ενα δεκαλεπτο Τσαλμπουρη τι θα γινονταν? Την μπαλα αν δεν παιζει ο Ξανθοπουλος το συστημα ειναι να την κατεβαζει οποιος παρει το ριμπαουντ? Μετα τη συντριβη που θα ρθει λογικα στη Βενετσια θα μπορει να σταθει ο Μανωλοπουλος στην ομαδα? Η πιο τιμια μεταγραφη φετος ειναι μακραν ο Ξανθοπουλος αν τον ειχαμε περυσι να δινει βοηθεις στον Ουκιτς στην οργανωση ποσο καλυτερη ομαδα θα χαμε...
υγ τουλαχιστον σημερα δεν ξεκινησε με την αθλητικη πενταδα αμερικανων την εβαλε καποια στιγμη στο πρωτο δεκαλεπτο οταν ψιλοχτισαμε μια διαφορα με αποτελεσμα να επιστρεψει αμεσως ο αρης στο σκορ...
εσεις κυριε χαριδημε πιστεύετε οτι πρεπει να παμε σε λυση ελληνα βλεπε μαρκοπουλεων η πεδουλακη μεχρι το τελος της σεζον και βλεπουμε η σε λυση καποιου ξενου απο τωρα?
Πεδουλάκη ή Αγγέλου όχι. Ο Σούλης ναι, δεν ξέρω αν θέλει όμως να κάτσει σε πάγκο ομάδας ξανά - ειναι 68-69.
Θα ήθελα κάποιον με εμπειρια σε διαχειριση ομάδων με νέους παίκτες. Πχ τον Vujosevic που ήταν στην Παρτιζάν (και είναι στην Εθνική Βοσνίας) ή τον Radonjic που ήταν στον Ερυθρό Αστέρα.
Δημοσίευση σχολίου